- Ysabelle's POV -
"Izzy Kiel."
Inilayo ko ng konti ang mukha ko sa kanya para titigan siya. Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi.
Oh gosh, my Izzy Kiel Cañeda!
Ngumiti siya sa'kin.
"Umiiyak ka na naman, pinapaiyak ka ba ni Zero?" sambit niya tapos tumingin siya kay Zero
Malakas akong napahikbi, umiling din ako.
"No, he protected me gaya ng sinabi mo."
Ibinalik niya ang tingin niya sa'kin.
I miss him!
I miss him so much!
Ang mga mata niya ay may kaseryosohang nakatingin sa'kin, nagsasabi na na-miss niya rin ako.
"Pinapakain ka ba ni Zero ng maayos?" tanong niya
Tumango ako.
"Kaya pala bumigat ka."
"What?"
Tumawa siya sa'kin, tapos ibinaba na niya ako.
"'Yun lang ba ang sasabihin mo sa'kin?!" reklamo ko sa kanya
Pinisil niya ang ilong ko.
"I miss you, my Ysabelle."
(•//////•)
"Oy oy! Kelan ka pa nakalaya!" ani Zero, lumapit siya sa'min ni El tapos hinampas niya sa braso si El
Ginantihan naman siya El ng malakas na suntok, nagulat nga si Zero dahil malakas talaga.
"Walang'ya ka Zero, bakit buhat mo ang asawa ko kanina ha?"
(°°)    Nakita niya nga pala 'yun.
"Putcha ka! Sinalo ko lang dahil nahulog." ani Zero
"Huwag ka ng magpaliwanag! Hindi na kita mapapatawad pa." -Zero
"Tanga ka! Bumalik ka na nga lang sa kulungan!" -Zero
Hinawakan ko ang braso ni El.
"No! Hindi na ako papayag." sambit ko
Tumingin sila pareho sa'kin.
"Hindi na uso joke sa'yo ngayon?" -Zero
"Hahaha! Mukhang panalong-panalo ako kay Ysabelle ngayon ah."
Tiningnan ko siya at sinimangutan.
Mukha? Mukha lang 'yun? Totoo 'yun huy!
Napansin ko 'yung bitbit niyang bag.
"Laya ka na talaga di ba?" paniniguro ko
Tinapik-tapik ko pa ang bag niya para pakiramdaman ang mga laman.
"Malaya na ako, huwag kang mag-alala." ani El
Nakahinga ako ng maluwag.
"Gutom ka na? Gusto mong kumain?"
Sa wakaaas! Magagamit ko na sa kanya mga natutunan kong lutuin!
"Pwedeng magpahinga muna ako? Napagod ako sa b'yahe."
Sunud-sunod akong tumango.
"Sure. Tara, sasamahan kita sa kwarto mo."
Iginiya ko siya paakyat sa second floor, buti na lang talaga at nilinis ko na kanina 'yung isang kwarto.
Habang umaakyat kami ng hagdan ay hinawakan ni El ang kamay ko.
"Kumusta ang maganda kong asawa?" malambing niyang tanong sa'kin
T///////////T   I dreamt about this! I can't believe it's happening now!
"I'm happy! I'm super happy that you're free now! Sana kinontak mo kami ni Zero para nasundo ka namin." sambit ko
Nakarating na kami ng second floor.
"Surprise kasi, kaso ako 'yung na-surprised."
Nagtaka ako.
"Saan ka na-surprised?" tanong ko
Nag-stop kami sa tapat ng kwarto ko. Malapit na rin naman 'yung bakanteng kwarto pa.
"Hmm, saan ako na-surprised?" ulit niya sa tanong ko
Napasinghap ako nang bahagya akong itulak ni El sa pinto ng kwarto ko. Isinandal niya ako du'n at kinorner ng isang kamay niya.
Napalunok ako.
I'm amazed.
He's closer to me. So closer that I can easily reach him.
Wow! I miss his face and his presence.
"Tinatanong mo kung saan ako na-surprised, Ysabelle?"
"Ahm, y-yes."
Nag-iwas ako ng tingin, bigla ay nailang ako sa mga tingin niya sa'kin.
"Bakit buhat ka ni Zero kanina? Bakit gan'ung ayos ang nadatnan ko?"
"Ha?" react ko sa mga tanong niya
Medyo sumimangot siya sa'kin.
"Ayokong mag-away tayo sa unang araw na nagkita ulit tayo pero gusto ko talagang magalit."
"What?" react ko ulit
Napakurap-kurap pa ako habang nakatingin sa mukha niya. Hindi ako makapaniwala sa mga sinabi niya.
"Ha? What? Bakit gan'yan lang reaksyon mo?" reklamo niya sa'kin
"Wait... wait... Nagseselos ka ba?" diretsa kong tanong
"Sino namang asawa ang hindi magseselos sa gan'un, Ysabelle? Nagkakalokohan ba tayo?"
Hindi ko napigilang matawa sa kanya.
"Geez, pinagtatawanan mo ako?"
Hindi ko mapigilan ang tawa ko kahit nakita ko nainis siya.
"Ano'ng nakakatawa?" tanong niya pa
"I'm sorry, but... but... why are you jealous? You lose your cool, eh."
Lalo siyang lumapit sa'kin. 'Yun ang nakapagpatigil sa pagtawa ko.
Medyo nandidilat na ang mga mata ko at hindi na ako humihinga.
Gosh, is he going to kiss me? (°/////°)
"Hey Ysabelle... walang nakakatawa sa nakita ko." seryoso niyang sambit
Napalunok ako.
Isang taon lang ang lumipas pero ang laki na ng pinagbago niya, physically at sa pagsasalita niya.
"Ahm, El, you're... you're too close." sambit ko sabay iwas ng tingin
(-//////-,)   wait lang, kinakabahan kasi ako sa gagawin niya.
Nakarinig ako ng mahinang tunog. Parang tunog ng bumukas na doorknob.
Tapos napasigaw na lang ako nang bumukas ang pinto sa likod ko at ma-out of balance ako dahil nakasandal nga ako du'n.
Buti na lang at mabilis si El. Nahakawan niya agad ako sa bewang ko.
"Ikaw ang nagbukas ng pinto?" tanong ko
"Sino pa? Gusto ko ng magpahinga."
But take note, hindi pa rin siya lumalayo sa'kin!
"Ah, nagseselos pa rin talaga ako." dagdag niya pa
Nginitian ko siya.
"Huwag mong pagselosan si Zero, wala namang ibig sabihin----"
Muli akong napasinghap at nanlaki na talaga ang mga mata ko nang tuluyan nang lumapat ang mga labi ni El sa mga labi ko.
Napahawak ako sa braso dahil sobrang bilis ng tibok ng puso ko.
Lalo namang humigpit ang pagkakahawak ni El sa bewang ko.
Ang higpit na ng hawak ko sa braso niya dahil gusto ko ang nararamdaman ko at ang paghalik niya sa'kin.
Pumikit ako.
I feel weak in his arm, I felt like I was swaying.
"El..." sambit ko sa pagitan ng paghalik niya sa'kin
Bahagya siyang lumayo sa'kin kaya nagmulat ako ng mga mata ko. Malamlam ang mga mata niyang nakatingin sa'kin.
"Ikaw lang ang inisip ko buong taon." sambit niya sa'kin
Tila dinurog ang puso ko. Alam kong higit siyang nahirapan kaysa sa'kin.
Hinawakan ko ang pisngi niya at hinaplos ko 'yun. Nagmature agad ang ang mukha niya.
"Mahal kita Izzy Kiel." sambit ko sa kanya, "At masaya ako na na'ndito ka na. Sobra."
"Mahal na mahal kita Ysabelle, alam mo 'yan."
Tumango ako.
"I know."
Sa lahat ba naman ng ginawa at sinakripisyo niya para sa'kin, alam na alam ko 'yun.
"But don't be jealous, walang something sa'min ni Zero."
Umayos na ako ng tayo ko. Mahirap na, baka tuluyan na kaming matumba pareho.
"Ito ba ang kwarto natin?" bigla ay tanong niya
"Natin?" ulit ko
Tumango siya sa'kin.
"Oo, bakit? Balak mong magbukod tayo ng kwarto?"
Tuluyan na siyang pumasok sa loob ng kwarto. Ibinaba niya ang bag niya sasahig tapo hinawakan 'yunfmg bed ko. Single bed lang man din 'yun.
"Sure ka na kasya tayo sa kama na 'to?" tanong niya pa
Wala na, tuluyan ng nag-iinit anf mukha ko.
"W-Well, ano, akala ko kasi gusto mo du'n sa,ano, ahm, bakanteng kwarto."
Argh! Sa tanang buhay ko, ngayon lang ako nabulol ng ganito sa pagsasalita!
"Ano? Balak mo talagang ibukod ako ng kwarto? Asawa ba talaga ang turing mo sa'kin, Ysabelle?"
(-3-)   ano ba'ng malay ko, e nu'ng kasal natin, naghiwalay din tayo.
"Pa- I love you, I love you ka pa sa video, ibubukod mo rin naman pala ako."
Hinampas ko si El sa braso niya.
"Tumigil ka na nga. Oo na, mali na ako." sambit ko sa kanya
Siya naman ang tumawa sa'kin.
"Hahaha! Kahit naman ibukod mo ako ng kwarto, ipagsisiksikan ko ang sarili ko sa'yo. Aba! Isang taon din kitang hindi nakasama. Kung hindi pa ako nakalaya baka mabaliw na ako du'n."
"Sino kaya ang ayaw magpa-visit? Duh!"
Muli siyang tumawa.
"Arte ka na ha. Hahaha! Ayoko lang na kaawaan mo ako du'n. Isa pa, baka kapag nakita kita, gawin ko ang lahat para makatakas."
"Sus! Baka kasi may ibang babae ka du'n!"
Pero seryoso naisip ko din 'yun noon. Kasi di ba, may mga babaeng preso din?
"Aish! Pambihira ka naman! Kulang na nga lang ibigay ko ang buhay ko sa'yo tapos duda ka pa?"
Iningusan ko siya kahit na alam kong totoo ang sinabi niya.
"Saan ko naman pwedeng ilagay ang mga gamit ko?" tanong niya pagkadaka
Lumapit ako sa kanya at niyakap ko ang bewang niya. Ang tigas ng bandang tiyan niya. Nagpaparamdam na sa'kin ang abs niya.
"Ahm, pwedeng yakap muna? Sobrang na-miss kita." sambit ko sa kanya
Binuhat niya ako at hiniga sa kama ko, gan'un din siya. Tabi kami sa single bed at yakap ko siya.
"Clingy ka sa'kin ngayon ha." bulong niya
"Ang tagal ko na kasing humihiling na makasama kita."
Ngumiti siya sa'kin at hinagod niya ang maiksi kong buhok.
"Same." sambit niya, "Gusto ko ang ayos ng buhok mo, hindi natatakpan ang mukha mo."
"Really? Kakapagupit ko lang kahapon."
"Oh? Nagpaganda ka talaga para sa pagdating ko?"
"Matagal na akong maganda, Izzy Kiel. Gustong-gusto mo nga ako noon pa di ba?"
"Sabagay, tama ka naman."
Ayu'n, nagkwentuhan nga kami. Ako 'yung madalas magkwento dahil wala naman daw siyang magagandang ike-kwento tungkol sa kulungan.
"Tapos sinigawan pa ako ni Zero dahil ayoko nga'ng kumain...." pagke-kwento ko
"Anak ng! Sinigawan ka?!" galit niyang tanong agad
"Ssshhh! Nagke-kwento pa ako."
"Loko 'yun ah! Bugbog 'yun sa'kin mamaya."
"Aish, sinabing makinig muna!"
"Sige na, kwento mo na."
"Sabi niya, 'Kapag hindi ka kumain, mamamatay ka! Kapag namatay ka at nakalaya na si El, wala siyang aabutan dahil patay ka na! Gusto mo 'yun, ha?' 'Yan ang sabi niya sa'kin. After nu'n, kumain na ako kasi ayoko pang mamatay. Gusto ko maabutan mo pa akong buhay kapag nakalaya ka na."
Tumango siya.
"Tama naman si Zero pero... pero dapat hindi ka niya sinigawan! Manaya siya sa'kin, talaga!"
Mahina akong tumawa habang nakatitig sa mukha niya.
Siya pa rin si El. Pero mas mabangis ang physical appearance niya ngayon.
Mas tumapang pa ang datingan niya at mas lumaki ang katawan niya. May ibang kulay na rin ang buhok niya. Siguro ay nakisama siya sa selda para hindi mapaaway.
"Tulog tayo ha?" bulong niya sa'kin
Lalo niya akong inilapit sa kanya.
"Napagod ka?"
"Oo, nahirapan akong hanapin 'tong apartment."
Pumikit na siya, pinagmasdan ko lang siya dahil hindi naman ako inaantok.
"Huwag ka munang aalis, tutulog lang ako." sambit niya pa
"Okay, babantayan kita."
Hindi na siya sumagot. Napangiti na lang ako habang tinitigan siya.
Sana lagi ganito kalapit, 'yung abot kamay lang. Anytime pwede mo sitang yakapin.