Alyza Eunice POV
“Ate Alyza!” Aiza jumped towards me up. I just rolled my eyes. Hindi ko talaga gusto ang presensiya nito.
“What now, Aiza Elisse?” naiiritang tanong ko. Kumunot lang ang noo niya habang nakatingin sa kaliwang balikat kong may benda.
“What happened to your left shoulder, Ate?” she said in a childish tone. Gosh! She's already 18 years old ok but she keeps acting like an child one.
“It‘s... Nothing, Aiza,” pinipilit kong maging kalmado kahit naiirita na'ko.
“Let me see, let me see,” her eyes are brighten as her voice speak in a singsong way. Hinawakan niya pa talaga ang braso ko. “I'm taking BS Biology and I know how to handl---”
“Ayoko, Aiza. I can handle myself. Maayos na'ko, nakakagalaw naman ako,” pabagsak kong tinanggal ang kamay niyang nakakapit sa'kin.
“But Ate--”
“Ayoko nga 'diba? Hindi kaba makaintindi?!” my blood slowly boil, isang isa na lang.
“Pero ate sag--”
“Ayoko nga sabi! Bitawan mo nga ako, Aiza!!” I exclaimed and pushed her as loud as I can. Napahandusay siya sa sahig.
“I told you, ayoko! Hayan tuloy na--”
“Aiza, what happened?” bumukas ang pinto at iniluwa nito si Dad. What an instance! “What happened?” he asked again while helping Aiza to stand. Nanlilisik ang matang ibinaling sa'kin ni Dad ang paningin niya.
Heck! Ako na naman!
“Why?” i shrugged my shoulders.
“Alyza! Wala ka ng ginawang tama!” he yelled at the top of his lungs.
“At kayo meron? Woo!! Give Antonio around of applause!” para akong baliw sa harapan niya at pumapalakpak.
“Ate...” muli akong hinawakan ni Aiza pero sa pangalawang pagkakataon ay itinulak ko muli siya.
“Alyza ano ba! You're her elder sister but look what you were doing. You're an--”
“Just shut up, Dad! I don't want to hear your painful words again! I'm.. t-tired,” I cut his words. Alam ko na ang sasabihin niya.
“Tired of what? Tired of being a lazy?” mahina siyang natawa. “You must be expressed gratitude from me, dahil pinapakain at pinapatira kita rito!” dinuro duro niya ko.
“'Yon lang ba? Fine! Aalis na'ko para wala ng gulo!” Pumasok ako sa room ko. I took out all of my clothes and put it into a luggages. “Enjoy your lovely house, my dear father! Celebrate my disappearance!” i exclaimed, kumaway kaway pa'ko.
“Ate...” I heard Aiza's voice, calling me. “D-don't leave...” she keeps begging but I don't seem to hear anything.
Malaya akong nakaalis. Tiningnan lang ako ni Dad. Hindi man halata, but I'm sure he's glad dahil wala na sa puder niya ang nakakahiya niyang anak.
Para akong pulubing palaboy laboy sa kalsada, idagdag mo pa 'yung init dahil sa sikat ng araw.
Lakad rito, lakad roon. Hindi kona nga alam kung saan bga ba ako papun--
*BEEEEEEEEPPP!*
“What the damn heck!” napatalon ako sa gulat ng biglang may bumusina sa gawi ko.
Naningkit ang mga mata ko upang tingnan ito, ngunit hindi ko rin masilayan dahil sa liwanag.
Para namang tanga. Nasa tabi ako ng kalsada tapos biglang bubusina? What the heck?
“What was the fuck are you doing there, idiot?! Standing in the middle of hot sun?!” my grew wider when I heard an familiar voice.
“Laxus?!” I exclaimed, pinaandar niya sa tapat ko ang black limousine car.
Pinanood ko siyang lumabas. Napakunot ako ng noo ng bigla niyang pinisil ang pisngi ko.
“Get in,” he said, gesturing his index finger to the car.
“How about my luggages?” binuhat ko ang mga bagahe ko. Muntik na'kong mawalan ng balanse ng walang pasintabing hinablot niya ang hawak ko. The heck?
“You literally an idiot,” he's smirking. “If I said, just follow. I can handle your luggages. I'm not weak unlike you,” wala na'kong nagawa ng itulak niya ako papasok. Pinanood ko na lang siyang ilagay sa compartment ng kotse ang mga luggages ko.
“What a coincidence, idiot,” saad niya matapos makasakay. “What the fuck was happened? Naglayas ka? O pinalayas ka?” natatawang aniya.
“It's not of your business,” ginaya ko ang tono niya noong nakaraan. Tumawa naman siya at walang pakundangang pinisil ang pisngi ko.
Kumunot na naman ang noo ko. Sa true lang? Nagiging hobby na yata niya ang pagpisil sa pretty kong cheek.
Tinabig ko ang kamay niya bago pa'ko mamula na parang kamatis.
“Maiba ako, asan na nga pala 'yung black Ferrari car mo? Hindi kita nakilala kanina,” tanong ko at iniiwas ang tingin.
“Tss... My former car had an scratch so I decided to throw it,” mayabang .
“Ate Alyza!” Aiza jumped towards me. I just rolled my eyes. Hindi ko talaga gusto ang presensiya nito.
“What now, Aiza Elisse?” naiiritang tanong ko. Kumunot lang ang noo niya habang nakatingin sa kaliwang balikat kong may benda.
“What happened to your left shoulder, Ate?” she said in a childish tone. Gosh! She is already 18 years old but she keeps acting like an child one.
“It‘s... Nothing, Aiza,” pinipilit kong maging kalmado kahit naiirita na ako.
“Let me see, let me see,” her eyes are brighten as her voice speak in a singsong way. Hinawakan niya pa talaga ang braso ko. “I'm taking BS Biology and I know how to handl---”
“I don't care what you were into, Aiza. I can handle myself. Maayos na ako, nakakagalaw naman ako,” pabagsak kong tinanggal ang kamay niyang nakakapit sa akin. Lalo lang sumasakit ang sugat ko kapag hinahawakan.
“But Ate--”
“Nacheck na 'to ng mga doctor. Kaya pwede ba? Kung gusto mo talagang makatulong, umalis ka na lang sa harapan ko, please?” I rolled my eyes. My blood are slowly began to boil, isang isa na lang at baka hindi na ako makapagtimpi. Baka makutusan ko na 'to.
“Pero ate sag--”
“Ano ba, Aiza?! Bitawan mo nga ako! Hindi ka ba talaga makaintindi? Simpleng instructions lang naman 'yon, Aiza!!” I exclaimed and pushed her as loud as I can. Napahandusay siya sa sahig.
“I told you, ayoko! Hayan tuloy na--”
“Aiza, what happened?” bumukas ang pinto at iniluwa nito si Dad. What an instance! “What happened?” he asked again while helping Aiza to stand. Nanlilisik ang matang ibinaling sa akin ni Dad ang paningin niya.
Heck! Ako na naman!
“Why?” I shrugged my shoulders.
“Alyza! Wala ka ng ginawang tama!” he yelled at the top of his lungs.
“At ikaw, meron? Wooo!! Give Antonio around of applause!” para akong baliw sa harapan niya na pumapalakpak.
“Ate...” muli akong hinawakan ni Aiza pero sa pangalawang pagkakataon ay itinulak ko muli siya.
“Alyza ano ba! You are her elder sister but look what you were doing. You are an--”
“Just shut up, Dad! I don't want to hear your painful words again! 'Cause I'm... t-tired. I am fucking tired,” I cut his words. Alam ko na naman ang sasabihin niya.
“Tired of what? Tired of being a lazy?” mahina siyang natawa. “You must be expressed gratitude from me, dahil pinapakain at pinapatira pa kita rito!” dinuro duro niya ko.
“'Yon lang ba? Then fine! I'll get out of here, para wala ng gulo! At para mawalan na rin ako ng utang na loob sa inyo!” Padabog akong pumasok sa room-- na ngayon ay hindi na magiging akin. I took out all of my clothes and put it into a luggages. “Enjoy your lovely house, my dear father! Celebrate my disappearance!” I exclaimed, kumaway kaway pa ako.
“Ate...” I heard Aiza's voice, calling me. “D-don't leave...” she keeps begging but I don't seem to hear anything. Just great! Great actress, Aiza. Kung may award nga lang ng madrama sa mundo, sigurado akong isa ka na roon.
Malaya akong nakaalis. Tiningnan lang ako ni Dad. Hindi man halata, but I'm sure he's glad dahil  wala na sa puder niya ang nakakahiya niyang anak.
Para akong pulubing palaboy laboy sa kalsada, idagdag mo pa 'yung init dahil sa sikat ng araw.
Lakad rito, lakad roon. Hindi kona nga alam kung saan bga ba ako papun--
*BEEEEEEEEPPP!*
“What the damn heck!” napatalon ako sa gulat ng biglang may bumusina sa gawi ko.
Pinaningkit ko ang aking mga mata upang tingnan ito, ngunit hindi ko rin masilayan dahil sa sobrang liwanag.
Para namang tanga. Nasa tabi ako ng kalsada tapos biglang bubusina? What the heck? Bulag ba siya para hindi makita kung gaano kalawak ang daan?
“What was the fuck are you doing there, idiot?! Standing in the middle of hot sun?!” my eyes grew wider when I heard an familiar voice.
“Laxus?!” I exclaimed, pinaandar niya sa tapat ko ang black limousine car.
Pinanood ko siyang lumabas. Napakunot ako ng noo ng bigla niyang pinisil ang pisngi ko.
“Get in,” he said, gesturing his index finger to the car.
“How about my luggages?” binuhat ko ang mga bagahe ko. Muntik pa akong mawalan ng balanse ng walang pasintabi niyang hinablot ang hawak ko. The heck?
“You literally an idiot,” he's smirking. “If I said, just follow. I can handle your luggages. I'm not weak unlike you,” wala na akong nagawa ng itulak niya ako papasok. Pinanood ko na lang siyang ilagay sa compartment ng kotse ang mga luggages ko.
“What a coincidence, idiot,” saad niya matapos makasakay. “What the fuck was happened? Naglayas ka? O pinalayas ka?” natatawang aniya.
“It's none of your business,” ginaya ko ang tono niya noong nakaraan. Tumawa naman siya at walang pakundangang pinisil ang pisngi ko.
Kumunot na naman ang noo ko. Sa true lang? Nagiging hobby na yata niya ang pagpisil sa pretty kong cheek.
Tinabig ko ang kamay niya bago pa ako mamula na parang kamatis.
“Maiba ako, asan na nga pala 'yung black Ferrari car mo? Hindi kita nakilala kanina,” tanong ko at iniiwas ang tingin.
“Tss... My former car had an scratch so I decided to throw it,” mayabang niyang saad.
“What the heck?” gulat kong tanong, pero hindi niya naman pinansin.
Ilang minuto rin siyang nagdrive. Hindi na ako nagtanong kung saan kami patungo, basta mahalaga hindi ako naglalakad sa gitna ng mainit na kalsada.
Maya maya ay tumigil kami sa mala mansiyong bahay. Mas malaki ito kesa sa bahay namin.
“This is my mansion, you can stay here anytime you want, in exchange...”  isinilid niya sa bulsa ang kamay at nakakalokong ngumiti sa akin. “You will be my new secretary-- oh I mean my personal assistant,”
Nanlaki ang mga mata ko na mahina na naman niyang ikinatawa, “What the heck? Personal assistant?!” I exclaimed.
“You heard it right, idiot. Nandito ka sa pamamahay ko and my house, my rules. Whether you like it or nah, you need to follow all of my commands,” saad niya at pumasok na sa loob.
Saglit akong natulala.
I will be his personal assistant, seriously? For how many days? Years? Argh! You have no choice, Eunice, you need to do this. Kesa naman mabulok ka sa kalsada! Geeez!!!