- Nahara's POV -
"Nahara xerox this!"
"Nahara can you send me the files again? Can't find it on my account e."
"Nahara deliver this to Ms. Ann."
"Hara Naharaaa."
"Nara! Nara!"
Nahara?! Hara?! Nara?!
Nalilito na ako kung ano pa talaga ang pangalan ko.
"SHUT UUUUUP!!!" sigaw ko
Sa isip ko. Sa isip ko lang kayang isigaw.
'Cause I can't even murmur that words. I can't.
"Ms. Pablo? Ms. Pablo? Hello?"
Gulat akong nag-angat ng tingin sa tumatawag sa'kin. Nandilat ang mga mata ko nang makita ko si Harold.
"H-Harold." sambit ko
Ngumiti siya sa'kin.
"Hi, Haira."
Lihim akong nagtaka.
Haira?
"Ah, my name is Nahara." pagtatama ko
"Yes, yes, Nahara. Haha, sorry."
Ngumiti ako.
"O-Okay lang." medyo nahihiya kong sambit
Nahihiya ako dahil matagal ko na siyang gusto. Nararamdaman ko na interesado rin siya sa'kin.
(><)
"Ah Nahara, pwedeng favor?" ani Harold
Mabilis akong tumango.
"Sure, a-ano 'yun?"
"Inaantok kasi ako, can you buy a coffee for me?"
Omg! The pleasure is mine!
Tumango ulit ako.
"S-Sure, ano'ng flavor?"
Kumamot siya sa ulo niya.
"Okay lang kung ikaw muna ang gumastos? Wala akong cash ngayon e."
Gaaaaaah! The pleasure is still mine.
"Oo, O-Okay lang." sagot ko
Hinawakan niya ang kamay ko at bahagyang nandilat ang mga mata ko.
"Really? Thank youuu Haira---ah, I mean, Nahara."
Nag-init ang mukha ko dahil pinisil niya ang kamay ko plus nakangiti pa siya sa'kin.
"S-Sure, you're welcome." bulong ko
"Sa Starbucks ha? Thank youuu."
Binitawan na niya ang kamay ko at tinalikuran ako. Nasundan ko siya ng tingin.
WAAAAAAH! He's so handsome and so nice!
Kinuha ko na agad ang wallet ko tapos umalis ako ng office para pumunta sa malapit na Starbucks.
I'm Nahara Kiran Pablo, 26, an office girl sa malaking company. Pantay-pantay lang ang posisyon namin dito sa department, pwera sa Secretary, Manager, at Supervisor. Bukod pa ang nasa ibang department.
I'm a 'post it' girl. They will post lot of sticky notes on my table, on my computer, and worst on me, sa mukha ko, sa katawan ko.
Para saan 'yun? Request nila na gawin ko.
Napabuntong-hininga ako nang maalala ko ang mga pinagawa nila sa'kin.
I'm not obligated to do their things, but I can't argue with them. I just can't. Kaya sinusunod ko na lang sila.
Pero syempre exception du'n si Harold, willing ako para sa kanya. Char!
Pumila na ako sa Starbucks, pinili ko 'yung bestseller nilang coffee.
May scenario tuloy na pumasok sa isip kung saan hinawakan muli ni Harold ang kamay ko at nag I love you siya sa'kin.
Kyaaaaah! Can't wait!!
"Mam, excuse me? Here's your coffee please."
Tiningnan ko 'yung crew.
"Oh, s-sorry." nahihiya kong sambit
Kinuha ko na 'yung coffee at inabot ang credit card ko.
Napansin kong nagbubulungan 'yung kasaunod kong costumers.
Nahiya na naman ako. Ang weird ko siguro kanina nu'ng nagi-imagine ako.
Gosh! Hanggang imagination na lang.
Ibinalik na sa'kin nu'ng crew 'yung card ko then bumalik na ako sa office.
"Nahara, where have you been? I need you to deliver this to the Finance Department." tapos ibinigay niya sa'kin 'yung isang makapal na papers.
"Ah, sure." sagot ko
Hinanap ko si Harold para ibigay ang kape niya. Nakita ko siya sa pwesto ni Cristine, nagtatawanan sila.
Lumapit ako sa kanila.
"E-Excuse me." sambit ko
Tumingin sila sa'kin.
"Haira!" ani Harold
Err..
"Hay nako Harold, she's Nahara!" pagtatama ni Cristine
Ngumiti ako kay Harold.
"Oo nga pala, uy thank you sa kape." ani Harold
"W-Welcome."
Ngumiti sa'kin si Cristine.
"Ah, may kailangan ka pa Nahara?" tanong niya sa'kin
Umiling ako.
"W-Wala naman."
Hinihintay ko kasing hawakan ako ni Harold tapos mag I love you siya sa'kin.
Kyaaaaah! Can't wait!
"Why are you still here? Do your work now." ani Cristine sa'kin
"Ahm, hinihintay ko 'yung sasabihin ni Harold."
"Hmm? Ako? Ah, wala na akong sasabihin." -Harold
Eh?
Narinig kong tumawa si Cristine.
"Hinihintay mo ba na umamin sa'yo si Harold? Hahahaha." ani Cristine
Nag-init ang mukha ko.
"Ah, H-Hindi, hindi." pagsisinungaling ko, "Ahm, ano lang." at ayu'n hindi ko na alam ang sasabihin ko
"Hahaha, umamin ka na kasi sa kanya Harold." -Cristine
Lalong nag-init ang mukha ko. Alam ko, alam ko interesado rin siya sa'kin, nararamdaman ko 'yun.
"What's that? Gusto mo ako Hara?" tanong ni Harold, sa wakas ay tumama din ang binanggit niyang pangalan ko
"Gusto kita." sambit ko,
Sa isip ko. Sa isip ko lang dahil hindi ko pa kayang umamin.
Isa pa, sobrang kinakabahan ako!
"Ah, p-please excuse me." sambit ko
Tumakbo ako papunta sa table ko at nagkunwaring busy.
Kahit sa totoo lang, hindi ako maka-focus.
Aaaaaah!!! Muntik ng maging kami kanina. Huhuhu!
Ni-compose ko maigi ang sarili ko. Kailangan kong mag-focus sa trabaho. Marami pa akong kailangang tapusin.
.
**************
.
Kinusot ko ang mga mata ko dahil mahapdi na 'yun sa sobrang paggamit ko ng computer.
Hayst! Kailangan ko na talagang bumili ng anti-radiation eyeglasses.
*knock... knock*
Napalingon ako sa may pinto ng office. 'Yung guard 'yun.
"Good evening Miss Hara, past 9pm na po. Ikaw na lang po ang tao dito."
Nandilat ang mga mata ko.
"9pm na?" ulit ko
Omg! O.A na ako sa trabaho.
"S-Sige po, aayusin ko lang po ang gamit ko."
Nagpaalam na rin sa'kin 'yung guard.
Tinapos ko na ang ginagawa ko sa computer ko, ni-save ko na muna 'yun para sure na mababalikan ko bukas. Inayos ko na rin ang mga gamit ko.
Nahulog ang cellphone ko sa sahig.
Yumuko ako para damputin 'yun nang may maaninag akong paa. Mapuputing mga paa.
Nanlaki ang mga mata ko tsaka ako nag-angat ng tingin. Hinanap ko ang may-ari ng mga paa.
Walang tao!
Hoy! Ako lang ang tao dito!
Iginala ko ang paningin ko sa paligid ko. Nakaramdam ako ng takot. Pinagpawisan ako ng malapot.
"Tabi po nuno, hindi po ako masarap promise!" sambit ko
Dali-dali ko ng kinuha ang mga gamit ko tapos nagtatakbo na ako palabas ng office.
WAAAAAAAH! Multo! Paa ng multo 'yun. Huhuhuuu!!!
Hanggang sa makarating ako sa exit ay tumatakbo pa rin ako. Sinalubong na nga ako ng guard.
"Miss Nahara, Miss Nahara, ano po ang nangyari?" takang tanong niya sa'kin
"P-Paa! Paa ng multo! Nakita ko!" sambit ko
"Eh? Wala pong paa ang mga multo Miss Nahara. Lumulutang nga po sila di ba?"
Nagsisigaw na naman ako dahil sa sinabi nu'ng guard.
Eeeeh ano 'yung nakita ko? Waaaah!!! Paa lang? Paa ng manok gan'un? Huhuhu!
"Naku Miss Nahara, nasobrahan ka na sa trabaho. Mabuti po ay umuwi ka na." ani guard sa'kin habang kumakamot sa batok niya
"M-Mag-iingat ka d'yan. Baka habulin ka nu'ng mga paa." paalala ko sa kanya tapos nagtatakbo na ulit ako papunta sa sasakyan ko
Mabilis akong umalis sa building namin.
Nakakaloka! Ngayon lang ako nakakita ng paa lang. Mapuputing paa! Kakaiba 'yung mga paa na 'yun kaya sigurado akong hindi tao 'yun! Hindi siya tao!
Goooosh!
Nag-sign of the cross ako. Baka makapag-resign ako ng wala sa oras kapag ganito. Huhuhu