- Ysabelle's POV -
Nagmulat ako ng mga mata ko kasabay ng isang pagsinghap.
Puting kisame ang aking nabungaran.
*ding....dong...*
Ah, may nagdoorbell kaya ako nagising.
Ngunit hindi pa man ako kumikilos nararamdaman ko na ang pagkirot ng ilang bahagi ng katawan ko, at noo ko.
Tsaka ko naalala ang nangyari kagabi.
Alak, droga... ang dahilan ng lahat.
*ding....dong*
Pinilit kong bumangon sa kabila ng pananakit ng katawan ko dahil may tao sa labas.
Nasa room pala ako ni Celine. Paano ako napunta dito?
Inisip ko ngunit hindi ko maalala.
*ding....dong*
Tumayo na ako, inayos ko ang sarili ko at ang buhok ko sa harap ng salamin.
Kaawa-awa.... 'yan ang tanging masasabi ko para sa sarili ko.
Napahawak ako sa gaza na nasa noo ko at sa mga sugat ko sa mukha. May gumamot nu'n. Ngunit sino? Sino ang maaaring gumamot sa mga sugat ko?
*ding...dong*
*ding...dong*
*ding...dong*
Sunud-sunod na ang ginawang pagpindot sa doorbell ng kung sino man ang nasa labas.
Lumapit ako sa bintana ng kwarto ni Celine para tinangnan kung sino ang nasa labas.
Mga taga-banko. Maniningil na ulit sila.
Dali-dali akong pumunta sa kwarto ko. Nagsuot ako ng damit na may mahabang manggas. Naglagay rin ako ng facial mask sa mukha ko. Sinisiguro ko na walang sugat ang mababakas sa mukha ko.
Matapos ang aking paglalagay ng facial mask, kinuha ko ang susi sa drawer ko para buksan ang drawer.
Pero laking gulat ko nang hindi na 'yun naka-lock!
Agad kong binuksan 'yun at ni-check ang mga pera ko.
Nakahinga ako nang maluwag dahil kompleto pa ang mga 'yun. May pangbayad pa kami sa banko.
Kinuha ko na 'yung pera at agad na lumabas ng bahay.
"Ms. Ysabelle Alejos! Mas maganda ka pa sa umaga!" bati nu'ng lalaking taga-banko
Agad kong inabot ang sobre na naglalaman ng pera para sa buwanang bayad.
Isinanla ni Dad ang bahay at lupa kaya nagbabayad ako. Importante sa'kin ang bahay at lupa na 'to kaya hindi ako papayag na basta na lang makuha ng banko!
"Ops! Sakto! Papirmahin mo na."
Pinapirma na nga nila ako bilang katunayan na nakapagbayad ako ngayong buwan.
"Sabihin mo sa'kin kapag kailangan mo ng pangbayad next month, bibigyan kita." sambit nu'ng lakaking hindi ko matandaan ang pangalan, hindi ko tinatandaan ang pangalan ng mga taong hindi nakakatulong sa buhay ko!
"Anong kapalit Sir?" tanong naman nu'ng kasama niya
"Isang kiss lang!"
Tapos nagtawanan sila.
Mga uri ng tao na nakakasuka sa paningin ko.
Tinalikuran ko na sila. Hindi ko sila pag-aaksayahan ng oras.
Pumasok na ako sa loob ng bahay at hinanap si Celine. Wala siya sa kwarto niya nang magising ako.
"Celine... Celine." tawag ko sa pangalan niya
Wala si Dad kapag ganitong umaga. Madalas gabi siya na'ndito sa bahay. Kung nasaan man siya ngayon, hindi ko alam.
"Celine, nasaan?"
Pumunta ako sa kusina, CR, at balcony pero wala siya.
Kinabahan na ako. Hindi naman nalabas ng bahay si Celine!
"Celine! Celine!"
Sa paghahanap ko sa kanya ay malapit na ako maiyak. Natatakot ako na baka kung saan siya dinala ni Dad o kung anong ginawa sa kanya!
"Celineee!"
Lumabas ako ng bahay. Hinanap ko siya sa buong paligid ng bahay namin.
Sa garden, sa pool, sa backyard pero wala!
Napahikbi ako. Ito ang pinaka kinatakutan ko sa lahat!
"Celine!" mahina kong sambit
*creeeeksh*
Napalingon ako sa pinagmulan ng ingay. Bumukas ang pinto sa storage room.
At lumabas si Celine.
"Ate..."
"Celine!!"
Agad ko siyang nilapitan at niyakap.
"Celine." umiiyak kong tawag sa pangalan niya
"Sorry Ate... dahil sa'kin inaway ka ulit ni Daddy."
Umiling ako.
"Hindi, hindi mo kasalanan. Niligtas mo nga ako di ba? Kasi ayaw mo nang maulit 'yung ginawa niya sa'kin di ba?"
Pumatak ang mga luha mula sa mga mata ni Celine sabay tango sa'kin.
"Ayoko na ate. Ayoko na."
Tumango rin ako sa kanya.
"Thank you Celine, thank you."
Pinigilan ko ang bawat hikbi ko. Bata pa siya pero aware na siya sa pinagdaraanan ko, bata pa siya pero nasaksihan na niya ang lahat dahilan na kasalo ko siya sa trauma ko.
I'm sorry Celine...
¢¢¢¢¢¢¢¢¢ a f t e r t w o d a y s ¢¢¢¢¢¢¢¢¢¢
- Jamie's POV -
"KYAAAAAAAAAAAH!!! SA WAKAAAAAAS!!!" sigaw nang makapasok na kaming apat sa loob ng bahay na pinapangarap namin
"WAAAAAH! I'M SO HAPPY!!!"
Lumapit ako kay Leader El at niyakap ko siya.
"WE DID IT LEADER EL! WE DID IT!"
Itinaklob niya ang malaking palad niya sa mukha ko at itinulak ako palayo sa kanya.
"Ang ingay mo Jamie!" reklamo niya
"Jamie swetieeeeee! We did iiiiiiiit!"
Niyakap ako ni Saijan pero agad ko siyang inupakan.
"Don't touch me pervert!" reklamo ko
"Argh! Why am I pervert for you and El is not?!" paghihimutok niya
"Nage-english ka pa, bastos ka pa rin naman." -Zero
Agad lumapit si Saijan kay Zero, nagsimula agad silang magbugbugan.
"HOOOOOY!!!" sigaw ko sa dalawang tanga
Lumapit na ako sa kanila at sinapak sila pareho bago pa nila pasabugin ang bago naming bahay.
"Walangya kayo! Hindi pa nga natin natutulugan wawasakin niyo agad!" bulyaw ko sa kanila
Sila ang dahilan ng pagkawasak ng luma naming apartment! Idadag pa si Leader El kapag tatlo silang nag-away!
"Geez! Hindi ko man lang ma-enjoy ang buhay ko dahil sa pervert na 'yan!" -Zero
"FYI Idiot! Babae lang ang gusto ko hindi ikaw! Baboy naman ng imahinasyon mo!" -Saijan
"Sus! Gusto niyo ang isa't-isa! Umamin na kayo!"
Sabay-sabay kaming napatingin kay Leader El. Bumilang lang ako ng limang segundo at hayu'n, nagbugbugan na silang tatlo.
"Anong sinabi mo ha?! Sinong magkakagusto sa idiot na 'yan!" -Saijan
"Hindi pa kulang ang turnilyo sa utak ko El, huwang kang tanga!!!" -Zero
"Anong pinagsasasabi mo?! Kaya ka nga idiot dahil wala kang utak!" -Leader El
Napabuntong-hininga ako habang pinapanuod kong magtalo ang mga walang utak.
"Sisirain niyo talaga ang bahay?!" nagbabanta kong tanong sa kanila pero walang nakinig sa'kin
Dahil du'n, pinilit lang nila akong lumapit sa kanila at isa-isa ko silang sinuntok sa ulo.
"TUMIGIL KAYO!" bulyaw ko sa kanila
"Argh! Hahatiin kita sa apat Jamie Robin!" inis na sambit sa'kin ni Zero
"Subukan mo at iluluto kita ng buhay, idiot!" -Saijan
Tapos nag-away na naman sila.
AAAAAAAAH!!! Bakit ganito sila?!!!
"HAHAHAHAHAHAHAHAHA, mga bobo!" sambit ni Leader El, lumayo na siya du'n sa dalawang nag-aaway
Isinuot niya ang butas-butas niyang jacket.
"Saan ka pupunta?" tanong ko
"D'yan lang, bibili ng makakain." sagot niya
"Bumili ka ng gulay, baboy at condiments kung gusto mong magluto ako!" utos ni Saijan, siya ang cook namin
Ako ang nurse at treasurer. Si Zero? Wala, extra lang 'yan dito, madalas tulog!
"Okay!" sagot ni Leader El then lumabas na siya ng bago naming bahay
"Mag-uuli na lang din muna ako sa labas." ani Zero
"Tanga maligaw ka pa! Tanga ka pa man din!" -Saijan
"Wala akong pakialam sa'yo!" -Zero, tapos lumabas na rin siya
Hayst! Walang kwentang kasama di ba? Hindi man lang mins magkusa na ayusin ang bahay!
"Hoy Saijan! Tulungan mo akong mag-ayos ng bahay!" sambit ko sa kanya
"Sureeeee Jamie swetieeeeee!"
Tangkang hahawakan na naman niya ako nang umangan ko siya ng kamao ko. Ang hilig niyang manghawak ng babae, sa totoo lang!
- Ysabelle's POV -
The organic material of soil, called humus, is made up of microorganisms (dead and alive), and dead animals and plants in varying stages of decay.
"Anong gulay po ang pampalakas?!"
Nagsalubong ang mga kilay ko dahil sa tanong na 'yun ng isang costumer.
"Magkano 'tong mga gulay?!" tanong niya pa
Isinara ko ang librong binabasa ko tungkol sa microbio. Tiningnan ko 'yung lalaking bumibili.
Muling nagsalubong ang mga kilay ko. Siya 'yung lalaking naniningil sa'kin ng 10k!
"Oy Miss! Anong gulay ang pampalakas?!" tanong niya sa'kin
Inayos ako ang facemask at sumbrero ko. Kapag nandito ako sa gulayan, hindi na ako nag-aayos. Tinatago ko na lang ang mukha ko sa pamamagitan ng facemask at sumbrero.
"Anong sa'yo?" mahina kong tanong
Hindi naman siguro niya ako makikilala.
"Gulay na pampalakas, meron ka?"
"Lahat ng gulay ay pampalakas." sagot ko
Hinanap ko si Tiya Joan pero wala siya. Ako tuloy ang kailangang mag-asikaso sa lalaking 'to. Nahawakan ko ang buhok ko. Sigurado akong hindi niya ako makikilala.
"Hindi ka sure." sambit niya
"Ha?" react ko
Tiningnan niya ako.
"Hindi ka sure na lahat ng gulay ay pampalakas! Teka may kangkong ba kayo? 'Yun na lang ang mura ngayon eh!"
Inabutan ko siya ng kangkong.
"Ayu'n!" sambit niya
Para siyang bata.
Tiningnan na naman niya ako kaya nag-iwas ako ng tingin.
"Hindi mo suot ang wig mo ah!"
Agad nandilat ang mga mata ko.
"Anong sinasabi mo!" kinakabahan kong sambit
Muli kong hinawakan ang buhok ko. Maiksi lang 'yun, hanggang batok ko lang.
"Huwag ka nan magpanggap. Kahit isako mo pa ang mukha mo, kilala ko ang mga mata mo, Ysabelle Alejos."
Oh sh*t! Kilala niya nga talaga ako!
"Magkano 'tong repolyo? Favorite 'to ni Jamie!" tanong niya
"50 per kilo."
"Okay, isang kilo."
Tinimbang ko lahat ng gulay na bibilhin niya tapos nililista ko kung magkano.
"Bakit ka nga pala nagpapanggap?" bigla ay tanong niya
Hindi ako sumagot. Hindi ko siya kilala at wala akong planong kilalanin siya.
Napansin kong pilit niyang tinitingnan ang mukha ko sa ilalim ng sumbrero. Nagdudulot 'yun ng pagkailang sa'kin.
"159 lahat." sambit ko sabay abot sa kanya nu'ng mga gulay
"Ang mahal na ng mga gulay talaga." komento niya pa habang nagbabayad sa'kin
Napansin ko 'yung singsing na suot niya sa hinliliit niyang kamay.
Hinawakan ko ang kamay niya dahil sa singsing na 'yun.
"Hoy! Bakit nanghahawak ka!" react niya
Hinila niya ang kamay niya pero hindi ko binitawan. Tinitigan ko maigi ang singsing.
"Akin ang singsing na 'to!" malakas kong sambit
Malakas niyang hinila ang kamay niya dahilan para mabitiwan ko 'yun.
"Anong sa'yo? Walang sa'yo Ysabelle! Asa ka!" sambit niya sabay talikod sa'kin at umalis
Salubong ang mga kilay ko na sinundan ko siya ng tingin.
Sigurado ako! Akin ang singsing na 'yun!!!!