- Ysabelle's POV -
"Remove your slippers Celine." sambit ko kay Celine nang papasok na kami sa bahay
Ako rin naman ay nagtanggal na ng sapatos ko.
"Bakit tayo nagmamadali umuwi Ate?" tanong niya sa'kin nang makapasok na kami sa loob
Sigurado kasi ako kanina, may sumusunod sa'min. Kita ko ang anino niya.
Mahirap maging maganda.... may mga obsess na stalker!
"YSABELLE!"
Saglit kong napigilan ang hininga ko nang marinig ko ang malakas na boses na tumawag sa pangalan ko.
Agad na lumapit sa'kin si Celine para magtago.
"Ate..."
"Ssshhh... punta ka agad sa room mo ha? Mag-lock ka ng door." bulong ko sa kanya
Sunud-sunod siyang tumango sa'kin.
Pinapwesto ko siya sa bandang likuran ko habang naglalakad kami papunta sa salas, kung nasaan ang tatay namin. Gabi na pero nag-iinom pa rin siya. Sobrang kalat ng salas. Maraming nakakalat na bote ng alak, pagkain, at kung anu-ano pang dumi.
"YSABELLE!"
Sinesenyas ko si Celine na tumakbo na paakyat ng hagdan papunta sa kwarto niya.
"YSABELLE!"
"Yes, Dad." sagot ko
Nagmulat siya ng mga mata niya at tumingin sa'kin. Ngumiti siya nang makita niya ako.
Tatay ko siya... pero kinakatakutan ko siya. Siya ang dahilan ng lahat ng pasa ko sa mukha at katawan. Siya ang dahilan ng lahat ng trauma ko sa buhay.
Sinenyasan niya akong lumapit sa kanya.
"Come here my dear Isabela."
He called me Isabela again...
That was the name of my late Mom.
"Come here, or I will come to you?"
Napalunok ako. Lumapit ako sa kanya. Naupo ako sa carpet. Agad niyang hinagod ang buhok ko.
At ako ... naikuyom ko ng mahigpit ang mga kamao ko. Pero wala akong magawa habang hinahagod niya ang mahaba kong buhok.
Gusto kong umiyak.
Ayoko ng ganitong pakiramdam.
Hindi ganitong buhay ang pinangarap ko.
"My dear Isabela..."
Sa tuwing maririnig ko ang boses niya na tinatawag ang pangalan ng nanay ko, o pangalan ko... nagdudulot 'yun ng kilabot sa buong katawan ko.
Lihim akong napasinghap nang dumako ang kamay ng tatay ko sa balikat ko.
Natutop ko ang bibig ko.
Bawal....
Bawal lumikha ng ingay.
Dahil....
*bosgh!... creek!
Agad kaming napalingon sa bagay na lumikha ng ingay.
Mula sa second floor ng bahay, may nahulog na mga lata, plastic, at kung anu-ano.
"PUNYETANG INGAY!!!" sigaw ng tatay ko na agad tumayo mula sa kinauupuan niya
Si Celine...
Si Celine na naghulog ng lahat ng 'yun mula sa second floor ay agad tumakbo papunta sa kwarto niya.
"CELINEEEEEEE!!!!!"
Agad akong humarang sa may hagdan nang tangkang aakyat pataas ng hagdan ang tatay ko dala ang matigas na bamboo stick.
"Dad!" pigil ko sa kanya
"UMALIS KA SA DARAANAN KO YSABELLE!!"
Pilit niya akong itinutulak paalis sa harap ng hagdan pero hindi ako umalis.
Lasing siya....
Maiksi ang pasensya....
Kaya naman... tiniis ko lahat ng hampas niya sa'kin...
Huwag lang niyang mapuntahan si Celine.
Tahimik akong umiyak habang tinanggap lahat ng pananakit.
Ganito ba ang may magadang buhay dahil lamang sa magandang panlabas na puno naman sugat.
- EL POV -
Tiningnan kong maigi 'yung malaking bahay sa harapan ko.
Malaki pero medyo luma na.
Maganda naman pero madilim ang kabuuan.
Lumapit ako sa bakal na gate. Bukas, hindi nakakandado. Walang bantay, walang aso.
"Ano ba namang bahay 'to!" reklamo ko nang makapasok ako ng gate, "Mukhang hunted house! Pambihira!"
Pero sigurad ako. Dito pumasok ang magkapatid na Alejos!
Napangisi ako habang naglalakad palapit sa mataas na puno.
Mang-aakyat bahay ako kaya hindi ako daraan sa pinto.
Inakyat ko 'yung mataas na puno. Sakto bukas ang bintana na malapit du'n, pwede kong pasukan.
Maingat ako pumasok sa bintana. Madalim na silid ang bumungad sa'kin.
May narinig akong malalakas na tunog mula sa labas ng silid. Parang may mga nabasag na gamit.
Nagtaka ako. Tunay na nakakatakot ang hunted house na 'to!
Muntik na akong mapamura ng malakas malakas at mapatalon palabas ng bintana nang bigla na lang bumukas ang pinto at may pumasok na isang bata.
Putcha! Akala ko ay annabelle na!!!
Agad isinara nu'ng bata ang pinto. Naupo siya sa likod ng pinto at tsaka umiyak ng umiyak.
Para akong nasa horror movie.
"Ate... ate..." sambit nu'ng bata habang umiiyak
Pinanood ko lang siya. Ang lalim ng hikbi niya. Hindi siya tumitigil sa pag-iyak.
Sigurado akong siya ang kapatid ni Ysabelle Alejos.
Lalapit ko na sana siya.
Pero hindi ko naituloy.
Bigla siyang nangisay.
Put******!!!! Nasaang mundo na ba ako? Bakit puno ng kababalgahan dito?!!
Patuloy na nangingisay 'yung bata.
Nakakatakot, potek!!!
Malakas ako sa labanan pero hindi pa ako nakakakita ng engkanto! Tao ang binubugbog ko hindi masasamang espirito!
Patuloy sa pangingisay ang bata. Nakakatakot. Pero pinanood ko lang siya. Hinihintay kong lumutang siya o may lumabas na kaluluwa mula sa katawan niya pero wala namang nangyaring ganu'n.
Napakamot ako sa ulo ko. Baka naman ako'y pinaglololoko lang ng batang 'to!
Nilapitan ko siya. Tapos nakita naninirik 'yung mga mata niya.
Napamura na naman ako. Anong gagawin ko sa batang 'to?!
Dahil hindi ko rin alam ang gagawin ko sa kanya, hinila ko siya palayo sa pinto kahit na kinikilabutan ako.
Malay ko ba na hunted house pala 'to!
Nang mailayo ko siya sa pinto, binuksan ko ang pinto at lumabas ako ng silid na 'yun.
Anu't-ano man ang nangyayari sa bata, kailangan kong makita si Ysabelle's Alejos! Siya ang may utang sa'kin.
Sumilip ako sa ground floor ng bahay. Malaki at malawak ang bahay. Magandang gawing hide out kung hindi lang nakakakilabot.
Baka mag-iiyak dito si Jamie kapag dinala ko siya dito.
Dumako ang paningin ko sa hagdan.
Agad nagsalubong ang mga kilay ko.
"Sadako!" kinakabahan kong sambit
Purcha! Sadako naman ngayon!!!
May isang babae na mahaba ang buhok na nakadapa sa sahig malapit sa hagdan.
Tangang bahay 'to! Puno ng engkanto! Nangingisay na bata! Ngayon naman ay nakadapang babae!
"Brrr! Sa inyo na ang 10k niyo! Tangang 'to! Hindi ako tatagal dito!" sambit ko
Naghanap ako ng pwede kong daanan palabas.
"Help... please help...."
Natigilan ako sa paglalakad ko.
Nakakakilabot na boses ang narinig ko.
Paulit-ulit akong nagmura. Sana man lang ay sinama ko si Zero papunta dito!!!
"Please help, I need your help."
Muli ay sumilip ako sa may hagdan. Kumikilos 'yung babae.
Nagsalubong ang mga kilay ko habang tinitingnan ko siya.
Madilim ang buong bahay. Hindi ko agad makita ang mukha niya na natatakluban ng mahaba niyang buhok.
"Help." muli niyang sambit
Unti-unti niyang inayos ang buhok niya.
"Ysabelle Alejos." mahina kong sambit
Siya nga!!!
Bumaba ako ng hagdan para lapitan siya.
Napatanga ako dahil may mga bago siyang sugat sa mukha at katawan. Mga sariwa pa.
"Hoy! Buhay ka pa?!" sambit ko sa kanya
Nakapikit lang siya, dumudugo ang noo niya.
"Sa room please. K-Kay C-Celine!" mahina niyang sambit
May narinig akong ingay. Hindi ko alam kung saan nagmumula.
"P-Please, pabalik na siya." dagdag pa niya
Muli akong napamura.
Wala akong nagawa kundi buhatin siya at mabilisang umakyat ako ng hagdan.
Buti na lang at iniwan kong bukas ng pinto nu'ng silid batang babae. Madali kong natukoy 'yun.
Agad kaming pumasok du'n.
Muntik na naman akong mapasigaw dahil nakatayo na 'yung bata habang nakatingin sa'kin.
Putcha talaga! Mauuna pa yata akong mamatay kaysa makuha ng sampung libo!!!!
Nang makita nu'ng bata na buhat ko 'yung ate niya. Agad niyang isinara ang pinto. Ni-lock niya 'yun at hinarang ng kung anu-ano na hindi ko sigurado kung makakatulong ba. Bata siya, magagaan na bagay lang ang kaya niya.
Ibinaba ko si Ysabelle sa kama na nasa silid.
Totoong maganda siya....
.... pero kaawa-awa siya sa paningin ko.
Una pa lang, napansin ko na ang mga sugat niya.
Hindi niya dapat tinatago ang laban niya mundo kahit gaano pa kabagsik 'yun.
Ang buhay ay isang laban na kailangang ipanalo!