“Napakaganda mo talaga alam mo ba?” nang marinig ang sinabi ng kaharap ay napilitan siyang salubungin ang mga titig nito.
“Huh?”
Mahinang tawa ang naglandas sa lalamunan ni Louis. “Gutom na gutom ka pala, hindi ka ba nag-lunch?” nasa tono ng boses nito ang concern kaya muli niya itong sinulyapan.
Tipid siyang ngumiti saka inabot ang baso ng iced tea. “Kumain, pero konti lang. Nag-iipon pa kasi ako ng pambayad dun sa nasirang libro.”
Narinig niya ang isang malalim na buntong hiningang pinakawalan ng binata. “I’m sorry, kasalanan ko naman talaga kung bakit nasira iyon” pag-amin nito saka sinimulan narin kainin ang sandwich nito.
Hindi niya maintindihan pero bigla parang gusto niyang pagalitan ang sarili kaya nasabi iyon ni Louis.
Ano bang nangyayari sayo Jade?
“Hayaan mo na, mapag-iipunan ko rin iyon bago matapos ang isang buwan” aniya.
Nginitian lang siya ng binata. Pagkuwan ay nakita niyang kumilos ang isang kamay nito saka maingat na hinawakan ang kaniyang mukha.
Para siyang tinamaan nang kidlat sa nangyari dahil hindi siya nakakilos. Bigla ang naging pagsikdo ng matinding kaba sa kaniyang dibdib lalo na nang maramdaman niya ang banayad na paghaplos ng hinlalaki nito malapit sa kaniyang labi.
“May hibla ng pansit, inalis ko lang” pabulong nitong sabi sa kaniya para hindi marinig ng iba.
Namumula ang mukha siyang nagyuko ng ulo.
“I’m sorry about the book, I mean it. Kasalanan ko kung bakit nasira iyon, hayaan mo ako nalang ang magbabayad para hindi na masakripisyo ang lunch mo” nasa tinig ni Louis ang determinasyon sa sinabi.
“Naku nakakahiya naman sayo” awkward pero iyon talaga ang naramdaman niya sa sinabing iyon ni Louis.
“Pagkatapos ng lahat ng salitang ibinato mo sa akin ngayon ka pa nahiya, imagine tinawag mo akong Aragog!” pabirong sabi ni Louis.
Inirapan niya ito pero nakangiti. “Ikaw din naman ah, tinawag mo akong Hungarian Horntail, alam ko para akong dragon pag galit pero hindi naman ako kasing pangit nun.”
Natawa ng malakas doon si Louis kaya mabilis niya itong sinuway nang makitang nagtinginan sa gawi nila ang ibang estudyante sa loob ng canteen.
“Sa maniwala ka man o hindi for me, you’re the most beautiful girl in the world.”
Mabilis niyang naramdaman ang pag-iinit ng magkabila niyang pisngi sa sinabing iyon ng binata. Hindi naman kailangang patunayan ni Louis ang sinabi nito dahil ramdam na ramdam niya ang sincerity ng binata.
“So paano, bati na tayo? Sa totoo lang ah, kaya ko kinuha iyong libro mo kasi gusto ko talagang siputin mo ako. Sorry pero iyon nalang talaga ang nakita kong option. I really want us to be friends” si Louis.
Natawa siya sa pag-aming iyon ni Louis. Pagkatapos ay nagkibit siya ng balikat saka tumango. Sino ba naman siya para tanggihan ang pakikipag-bati nito dahil kung tutuusin marami din naman siyang nasabing pangit sa binata.
“Yes! So let’s eat for that!” anitong inilapit sa bibig niya ang maliit na hiwa ng chocolate cake.
Nagdalawang isip siya kung tatanggapin iyon o hindi, lalo’t napuna niya ang ilang matang nanonood sa kanila. “N-Nakakahiya, ang daming nakakakita oh.”
“Huwag mo silang pansinin, isipin mo tayong dalawa lang dito, gaya ng madalas kong maramdaman kapag kasama kita.”
Shocks, Louis napaka-romantic mo naman pala!
“Jade, at saka di ba sabi ni Pauline alagaan kita? Sige na” untag nito sa kanya.
Dahil doon ay natatawa niyang tinanggap ang cake. Parang eksena sa teleserye na nanatiling magkahinang ang kanilang mga mata habang matamis na nakangiti.
“That’s my girl!”
Ang huling sinabing iyon ng binata ay tila pakpak ng ibon na humaplos sa kaniyang puso.
Kung ganito ka ng ganito, hindi malayong mainlove ako...
HINDI niya maintindihan kung saan nanggaling ang kakaibang tuwang naramdaman niya habang nakatitig sa namumulang mukha ni Jade.
Kahit anong anggulo, kahit anong emosyon ng mukha walang dudang ikaw na nga ang pinakamagandang babaeng nakilala ko.
Kung tutuusin ay kaya niyang bumili ng kumpletong set ng Harry Potter series, pero hindi niya ginawa. Ang kaniya lang kasi, pwede naman siyang humiram sa library. At ngayon dahil sa napakagandang mukhang nasa kaniyang harapan ay nagkaroon siya ng mas malalim na dahilan para maging proud na minsan sa buhay ay naging kuripot siya.
Ayaw niyang isiping nahuhulog na siya kay Jade pero mula nang mangyari ang engkwentro nila ng dalaga sa library ay hindi na siya nito pinatulog. Bagay na hindi nangyari sa kaniya kahit noong kay Rhiza na kaniyang first love.
Hindi rin niya maunawaan kung bakit sa kabila ng malaking galit sa kaniya ng dalaga ay patuloy parin siya sa paglapit-lapit dito. Alam niyang attracted siya kay Jade, well kahit sinong lalaki ay imposibleng hindi humanga dito physically.
But what really captured him was her one of a kind personality. What made him say? Noon pa mang simula hindi niya nakitang nagpa-cute o nagpapansin sa kaniya si Jade. Bagay na hindi normal sa kaniya dahil lahat ng naging nobya niya ay ganoon, maging si Rhiza.
Wala siyang natatandaang babaeng nagtaray sa kaniya, nanigaw at higit sa lahat nanampal. Pero si Jade, bakit parang balewala rito ang pagiging gwapo niya? Ang pagiging sikat niya sa SJU?
Hindi naman sa kalabisan pero ngayon lang siya nagyayaya ng hatid sa isang babaeng hindi niya girlfriend at take note itinuturing pa siyang mortal anemy!
Napangiti siya sa huling naisip saka ipinagpatuloy ang pagkain. Hindi niya maitatangging masaya siya at nagawa siyang patawarin ng dalaga sa lahat ng naging atraso niya rito. At hindi rin niya maikakaila ang nararamdaman niya para kay Jade. Gusto niya itong protektahan, gusto niya itong maging masaya at gusto niya itong maging kaibigan.
Kaibigan lang ba talaga?
Sa tanong na iyon ay lihim siyang nagkibit ng balikat.
Sa kalaunan siguradong masasagot din niya iyon, pero sa ngayon ay grateful na siya sa nakikita niyang magandang simula nila ni Jade bilang magkaibigan.