The Next Day...
^^text^^
/Dexel-Xavier/
Dexel: Gising ka na?
Wag kang tatamarin tumayo ka na
May nailuto na raw si Hallex nasa mesa na di mo raw sinasagot yung mga text niya sayo
/Hallex-Xavier/
HALLEX: Nagluto na ko
Kainin mo yun wala yung lason hah
Natawag ako ni Kuya Kev ang lakas raw ng business mo after mong maipanalo yung competition
If you have time usong mag-reply diba Xav?
Tangina ako na nagpapalamon sayo ngayon
Xav: Nakakahiya sa 2 years kong nagpapalamon sayo
H: After so many years nagreply karin finally
Xavier's POV:
I guess tama yung instinct nila kaya tinawagan si Kuya para imanage yung business ko. Wala nga akong ganang umalis kahit dito sa kama. He keeps my head go think about him all night and even day. Kagabi while I am eating Ice Cream pumasok nanaman sa isip ko yung memories namin na kung saan binilhan niya ako ng Ice Cream dahil hindi siya nagr-reply sa mga texts ko. So yun si Dexel napagdiskitahan ko at nabuhusan ng galit dahil naaalala ko nanaman siya. I don't know but I feel at ease kapag naisabi ko kay Dexel yung mga galit ko.
Tumayo na ako kahit napipilitan. I get to wash myself up at kumain na kahit 10:42am na. Yes kaka-agahan ko lang. So what? Nasa broken-mode ako ngayon but usually laging 6am ako nagigising. Now I can't control my body clock anymore dahil sa bigat na nararamdaman ko.
"This is so boring...", I said while watching TV. Parang nam-miss ko na yung business ko. Nam-miss ko na aba ewan!!
^^text^^
/Xavier-Kevin/
X: Kamusta yung negosyo?
K: Nakatayo pa naman
Naka tiles pa
X: Siraulo yung state kamo
K: Ahhh may tiga US dito
X: KUYAAAAAA umayos ka nga!!
"Tanginang kausap mo naman!!", at naitapon yung cp sa sofa. Napabuntong-hininga ako at napatayo para pumunta sa business ko. I can't help it nam-miss ko na mga sculpture ko.
Sumakay na ako ng kotse at dumiretso kaagad sa place ko. As I entered there my co-artist greeted me and welcome me back. Ganun na lamang ang pagkabusangot sa mukha ko as I saw my brother grinning towards me. "Yow bro!! Wala ka namang tiwala sakin diba sabi ko sayo magpahinga ka for a month?"
Sinapok ko siya at inagaw yung schedules para sa meeting ngunit inagaw na naman niya ulit sa akin iyun. "I can handle it now my brother just leave it to me...", mayabang niyang saad dahilan para mapangiwi ako.
"Mukha mo lang naman ambag mo wala ka paring skills at diskarte...", sabi ko at bigla naman siyang tumawa.
"Grabe you admit rin lang naman pala na gwapo tong Kuya mo_"
"Alangan namang sabihin kong pangit mukha bang depota genes natin hah?", mayabang ko naribg saad. Napatitig nalamang ako sa hawak niyang mga schedules at napansin niya iyun. He smiled.
"Don't worry bro. I can handle it. Maglibot ka nalang tas lumayas ka after mong mayakap mga santo mo", he sarcastically says at hindi man lang hinintay reply ko at basta-basta na lamang umalis kaya napailing-iling narin ako.
Nagsimula na akong maglibot para obserbahan yung mga gawa kong artworks na pinagaagawan ng maraming business-mans. Some of it ay hindi ko binebenta dahil iba rin yung memories sakin habang ginagawa ko iyun. People were walking and talking about my works and I am glad dahil sa loob ng dalawang taon after kong grumaduate ay hindi naging palpak ang mga plano ko.
Time- 11:49am
Naibalik ko sa bulsa ng suit ko yung phone. Nagsimula na akong umalis para bumalik sa bahay but to my surprise ay may nakaantay na pala sa akin sa labas. He is now smiling widenly na magtataka ka kung ano bang kasiyahan ng lalaking to. Nilapitan ko siya. "Why were you here?"
"Grabe yan kaagad yung tanong? Tuwing nakikita mo ko kung saan yan na kaagad tanong mo as if ayaw mo kong makita...", pilosopo niyang sabi pero inikutan ko lang siya ng mata. "I found a way para magkabalikan kayo"
Because of that ay napatitig ako sa kaniya. The smile of him has a new aura and it makes him brighter. "Pero syimpre gutom ako galing akong trabaho nho wala ka bang pa service diyan?"
Napaikot ako ng mata and inaya ko na siyang pumunta sa loob ng condo ko.
"Tulungan mo kong magluto rito hindi to libre...", sabi ko at nagsimulang ihanda yung ingredients. Nandoon lamang siya nakatitig sakin kaya napatigil ako. "Ano?!"
Napataas siya ng kilay. "Galing akong trabaho dapat ikaw yung magluto. Baka niyan di ko pa sabihin sayo yung paraan pano kayo magkakabalikan eh"
Napasama na lamang ako ng tingin habang siya ay my mapang-asar. Umupo na siya sa sofa at nanuod ng TV like as if pagmamay-ari niya tong dorm na to. Wala akong choice kundi ang magluto dahil depota siya. "KAKAIN NA!", may sama ng loob kong sigaw at tumayo naman siya kaagad.
When we were at the dining table at comfortable nang kumain ay dun ko na siya tinanong. "So papano nga?"
"Di mo ba ko patatapusin sa kinakain ko?", Dexel said kaya sumama tingin ko.
"Pwede naman sigurong habang kumakain diba?!"
"Eto naman galit eto na..."
    He lends forward sa mukha ko at hinintay ko siyang matapos ngumuya.
"Actually I suggested...", I waited for him to tell something after that whisper. "Nothing. I can't think of any para magkabalikan kayo. Sadyang gutom lang ako_"
"FUCK YOU DEXEL!!"
"Hey I'm sorry!!", rinig kong pahabol niyang sigaw after ko siyang sapukin at pumunta sa kwarto ko. Fuck that Dexel kahit kailan hindi matinong kausap. Padabog na lamang akong umupo sa upuan na katabi lamang ng pinto sa kwarto ko.
When I get to realise na ang tahimik ng buong paligid dun ako may naramdamang kakaiba. My tears started to fall as memories starts to flash in my head again. Si Lance... his sweet gestures towards me. He also comforted me whenever I get messed uo sa mga sculpture ko. And right now wala ng ibang cumocomfort sakin maliban sa ako nalang...
I get startled as I feel something on my cheeks. Natabig ko pa ito dahilan para masaktan si Dexel kaya napatayo ako. "Tangina magpaalam ka kasi hindi yung bigla ka nalang susulpot... masakit ba?", alala kong tanong at inobserbahan ko yung kamay niya. When I felt na hindi siya sumasagot ay tinignan ko na siya but he is just staring at me while having that smile...
The smile 5 years ago...