My eyes suddenly opens when the sun rays hits my face. It seems that ozone layer continuously damaging. Kahit tinatamad akong umalis sa aking kama ay pinilit 'kong bumangon at hinawi ang kurtina upang matakpan ang sinag ng araw na dumadampi sa aking buong mukha at bumalik sa higaan. Subalit wala pang sampung minuto ang nakalipas may kumatok na sa pintuan. I groaned.
"Ano ba, it's still early for breakfast!"
"Ma'am, pinapababa na kayo ni sir mag-uumagahan na raw at may sasabihin daw siyang importante."
"Ten minutes please, inaantok pa ako manang," tamad 'kong tugon.
Bumalikwas ako sa kabilang side ng kama at nagtalukbong ng kumot, hindi pinansin ang kan'yang sinabi. Kumatok siya ulit sa pinto.
The heck! I'm still sleepy!
"Pero ma'am papagalitan ako ni sir pag hindi pa kita napababa."
Ugh! Why dad waking me up so early?
Inis 'kong inalis ang kumot sa katawan. And go to the bathroom to do my routines. Nakaupo na ako sa upuan at kaharap ko naman si dad sa napakalaking dining table. 12 seaters 'to galing pa sa Spain.
Isang anak lang ako ni mommy at daddy kaya nakukuha ko ang lahat ng gusto ko. Meron sana akong kapatid pero nakunan si mom dahil sa stress. I'm alone tuloy when mom and dad go to their works. Wala akong mapagkwentuhan na kapatid. Ang lungkot.
Nakahain ang sari-saring ulam sa mesa. Omelette, hotdogs, bacons, cornbeef, bread and rice. Kumuha ako ng tinapay.
"Where's mom, dad?" tanong ko sa kan'ya. Sumubo ako ng tinapay. Tumikhim si daddy at tinitigan ang kinakain ko.
"She's sick Yvinisse, kaya binilin niya sa akin na ikaw muna ang umasikaso sa kaniyang kompanya."
Halos mabulunan ako sa sinabi ni dad. He immediately gave me a water. Kinuha ko naman ito.
"Are you crazy daddy? Anong alam ko po sa pag manage ng hotel? God!"
"Just do it Slylexia Yvinisse!" pinal niyang sinabi. Napabuntong hininga ako ng malalim. Wala na yata akong magagawa pa kundi sundin na lang ang utos niya kahit labag man sa kalooban ko.
*****
I am bothered with what Kleana said a while ago so I decided to relax myself and that's shopping in a mall. I found myself heading to SM. Nasa entrance pa lang ako ng mall nang matagpuan ng aking mga mata si Kleana, naglalakad ito papunta kung saan.
Nagmadali akong naglakad upang maabutan siya. Muntik pang mahulog ang aviators ko dahil sa bilis nang paglalakad mabuti na lang at nahawakan ko ito bago pa man mahulog sa sahig na marmol.
"Wait, I think I need to cover my whole face upang hindi ako makilala." I whispered in a low voice.
Nahagip na aking mga mata ang kulay itim na cap. Huminto muna ako sa isang shop upang bilhin iyon.
"How much is that?" I asked the saleslady while pointing the black cap.
"It's 4,999 pesos ma'am." She answered with a smal smile on her mouth.
"I will take that miss, make it faster I'm in hurry," I said and gave her my credit card.
Ibabalot pa n'ya sana ito ngunit kinuha ko na ito sa kan'yang kamay. Hinablot ko naman ang credit card ko.
I walked faster. I find her entering to a glass door. Because of curiosity I followed her again. Pumasok siya sa isang Italian restaurant. Ang mahaba niyang buhok ay naka tight bun. Nakasuot siya ng skyblue na floral dress at kulay asul na stilletos. Umupo siya sa upuan sa harap ng nakatalikod na lalaki. Ang kanilang mesa ay nakapwesto sa bandang gilid. Umupo ako sa upuan, dalawang mesa ang pagitan ng aking pwesto sa kanila ngunit sapat na ito para maaninag sila at marinig ang kanilang usapan.
Hindi ko alam kung bakit ko 'to ginagawa parang may nagtutulak lang sa 'kin na gawin ito.
Kleana was smiling widely. Hindi ko makita ang mukha ng kan'yang kausap. Ngunit base sa tindig nito, matangkad ito at malaki rin ang pangangatawan. Lumapit ang isang waitress sa kanilang mesa.
Inayos ko ang aking aviator sa mata at cap sa ulo. Parang isang detective na ako sa pinangagawa 'kong kalokohan.
"Gosh! ano bang ginagawa ko dito?"
Ilang minuto na ako roon na naka-upo ngunit wala namang interestante na nangyayari.
Tumayo ako at aalis-alis na sana nang mag salita ang lalaki. I know that voice. My eyelids drooped at the moment. What? What is he doing here? Hindi. Magkaibigan lang sila. Fool your self Seyah. Sinong lalaking kaibigan ang yayain ang isang babae, sa isang mamahaling restaurant kung wala silang relasyon nito? Kasabay ng pagbagsak ng balikat ko ay muli ring pag-agos ng mga luha ko.
My eyes flooded with tears. Tila nanghina ang buo kong katawan. Nanginginig ang aking mga binti halos hindi ko ito magalaw. Mas lalong nawasak ang aking dibdib sa narinig.
"Did you fall for her? Don't tell me you already love her Daenne?"
His eyes darkened.
"How can I love the daughter of the one who killed my mother?" Nakakabinging katahimikan ang namayani. Their is a tension between them.
The raged and sadness was evident on his eyes.

I felt a pang of pain in my chest. Sumikip ang aking dibdib. Natuptop ko ang aking labi. But I'm not the one who killed your mom, jerk!

"If that's the case, why you haven't breaking up with her?" she asked with amusement.

Para ano? Ikaw ang pumalit?
I was in a verge of crying. Napatikom ako ng bibig upang pigilan ang kakawalang hagulhol. Suminghap ako at umiling sa kawalan. My whole body was shaking in terror and in pain. Hindi ko na nakayanan pa, nilisan ko ang lugar at tumakbo ng mabilis hanggang marating ang sasakyan. Sumakay ako roon at pinaharurot ng napakabilis. Itinuko ko ang ulo sa steering wheel at nagpakawala ng hagulhol.
I burst into tears...
Hinayaan ko ang sarili na umiyak but then I've realize I am driving. Kaya iniangat ko ang aking paningin sa kalsada na siyang pinagsisihan ko ka agad. May malaking truck na mabilis ang takbo sa harapan ng aking sasakyan, naaninag ko pa ang driver na mukhang natutulog. Kahit aatras ako ay mahahagip pa rin nito ang aking sasakyan dahil sa sobrang bilis ng pagpapatakbo ng truck.
Natuptop ko ang aking labi at naestatwa sa kinauupuan hanggang sa palapit nang palapit ang truck sa aking sasakyan at naramdaman ko na lang ang malaking impact, may tumama sa aking ulo.