logo text
Add to Library
logo
logo-text

Download this book within the app

Chapter 3 Wahh!!!

"Saya tanya je kan. Lagi satu jangan panggil saya bos boleh tak dekat luar saya tak selesa lah. Panggil sahaja nama saya Ilham." Kata bos ilham
"baiklah bos. Apa apa je lah. Jangan ganggu saya membaca boleh tak." Kata Mikayla
"Oh marah okey baiklah saya tak ganggu awak membaca lagi." Kata bos ilham
Mikayla berbisik di dalam hati ( Kalau tadi lagi dia diam kan tenang hidup. Ni sibuk nak mula percakapan. Aku nak membaca pun tak tenang) Katanya sambil menenung muka bosnya itu .
"Kenapa pandang muka saya lama lama ada tak puas hati ke dengan muka saya." Tanya bos yang perasan dengan renungan itu
"Tiada apalah bos. Bos nampak kacak hari ni." Kata Mikayla dengan nada yang tak berapa ikhlas.
"Eh ye ke terima kasih hahhaah." Kata bos sambil kembang hidung.
Mikayla pun berbisik sendiri "Amboi baru kena puji sikit dah kembang hidung."
Mereka pun tiba di sebuah kedai. Mikayla kelihatan terkejut kerana buat pertama kalinya dia jejak kaki ke dalam butik dan terdapat banyak baju yang mahal sekali.
"Bos betulkah nak beli baju dekat sini." Tanya Mikayla
"Kenapa tak lawa ke? Kalau tak lawa kita pergi butik lain." Jawap bos ilham.
"Eh bukan. Tapi mahal sangat ni bos tak mampu saya nak bayar." Kat Mikayla
"Ada saya suruh awak bayar ke? Takde kan. Saya nak awak cari baju warna kuning diraja. Pilih lah mana mana suka. Kalau awak nak lebih pun takpe nanti cakap dekat Akak tu." Kata bos Ilham
"Ha ye lah bos. Nanti saya pilih." Kata Mikayla suara menggeletar
Mikayla pun pening tidak tahu mahu membeli yang mana. Tidak lama kemudian seorang Akak pelayan di butik itu datang menghampiri Mikayla.
"Ye cik. Ada masalah ke?" Tanya akak itu
"Eh hmm saya tak reti lah nak pilih. Lagipun saya tak mampu nak beli." Kata Mikayla.
"Eh bukan lelaki tadi tu suami encik ke." Tanya akak itu
"Bukan dia tu bos saya je. Ermmm boleh tak awak tolong pilih baju untuk saya. Ha warna kuning diraja." Kata Mikayla
"Boleh cik meh saya tunjukkan. Cik jangan risau butik kami ini ada banyak pilihan. Ouh ya saya mintak maaf saya tak tahu yang awak berdua ni bukan suami isteri sebab awak berdua nampak sepadan sangat." Kata Akak itu.
Lalu Akak itu pun menunjukkan baju yang cantik cantik. Mikayla berusaha mencari baju yang paling murah sekali di kedai itu. Dia tidak mahu menyusahkan orang lain.
Habis sahaja memilih sepasang baju untuk di pagi pada dinner itu nanti Mikayla pun terus pergi ke kaunter.
"Dah ke Mikayla." tanya bos Ilham.
"dah bos. Nanti potong gaji saya ya. Eh salah ilham." Kata Mikayla gagap.
"Eh kenapa pulak saya nak potong gaji awak. Ni kan satu arahan bukan saya mintak awak bayar pun kan." Kata bos ilham
"Ye tapi pakaian ni agak mahal jadi saya rasa saya memang tak layak pakai." Kata Mikayla.
"Dah jangan banyak cakap. Awak pergi tunggu kat kedai makan sebelah kejap lagi saya datang." Kata bos ilham.
"Baik bos." Balas Mikayla
Lalu Mikayla pun keluar dari butik itu sambil merungut "Adakah patut dia suruh aku pakai baju mahal. Aku ni dah lah kuli je." Tiba tiba Mikayla terlanggar seorang di hadapan kedai maka itu.
"Ya Allah maaf encik saya betul betul tak sengaja." Kata Mikayla
"Eh kau ni mata letak mana. Lain kali pandang lah orang dekat depan ni sikit. Kan dah menyusahkan orang." Kata Ammar
"Maaf encik. Saya boleh gantikan baju encik yang basah kena air ni balik." Kata Mikayla
"Eh tak payah tak payah. Baju aku ni mahal tahu tak. Setakat perempuan macam kau. Tak mampu lah nak bayar baju aku ni." Kata Ammar.
Mikayla pun mengangguk kepala dan terus masuk ke dalam kedai. Ammar pula berjalan ke singki dan basuh sikit bajunya. Dalam hati Mikayla ketika itu "Ish mamat ni. Aku rasa aku dah mintak maaf kan tak payah lah nak terpekik terlolong depan kedai ni. Malu aku. Nasib bos tak nampak kalau nampak mati aku.
Selepas itu Mikayla terus duduk di meja makan sampailah bos ilham tiba.

"Eh kenapa tak order makan lagi." Tanya bos ilham
"Saya tak lapar pun. Bos yang nak makan." Kata Mikayla
"Kalau ye pun tak lapar at least order lah air awak. Takpelah saya bayarkan." Kata bos ilham.
"Eh takpelah bos makan je lah saya tunggu." Kata Mikayla
"Tak kira kalau awak tak nak order minum atau makan saya potong gaji awak." Kata bos ilham mendesak
"Baiklah bos." Kata Mikayla
Selepas itu Mikayla dan bos ilham pun memesan makanan dan minuman. Oleh kerana Mikayla tak nak makan dia hanya memesan air. Apabila air tiba dia membuka beg nya untuk mencari buku.
Sambil menunggu bosnya makan dia dapat membaca buku kegemaran itu.
"Awak minat membaca buku ya." Tanya bos ilham
"Ah ha haah. Saya memang minat membaca dari kecik lagi. Mak ayah saya suka belikan masa saya kecik dulu heheh. Kenapa bos tak selesa ke tengok saya membaca ni." kata Mikayla sambil membaca buku.
"Ouh maksudnya kat ofis awak selalu curi curi baca buku ya. Amboi." Kata bos ilham
"Eh hahaha mana ada. Ada lah kadang kadang. Mintak maaf bos jangan marah saya. Saya ni memang gilakan buku ni." Kata Mikayla.
"Hahaha tidak mengapalah. Saya faham setiap orang pun mempunyai minat tersendiri." Kata bos ilham.
"Ha ha haah betul tu apa bos cakap." Kata Mikayla dengan nada blur
Habis sahaja teman bos Ilham minum dan makan bos ilham pun menghantar Mikayla pulang ke rumah nya. Mikayla pun masuk ke dalam bilik bersama baju baru.
Di dalam bilik,
"Wah cantik betul baju ini. Pertama kali merasa baju semahal ini." Kata Mikayla di hadapan cermin.
Tiba tiba sedang sibuk Mikayla berangan dengan baju yang dibeli oleh bosnya ibunya tiba tiba lalu di hadapan pintu biliknya. Ibunya ternampak lalu terus mengetuk pintu.
"Wah cantiknya baju." Kata ibu dari belakang.
"Eh ibu. Kenapa ibu masuk tak Ketuk pintu. Terkejut Mikayla heheh." Kata Mikayla
"Hahaha ibu tengok pintu tak tutup. Cantiknya baju Mikayla beli ke." Kata ibu
"Tak tadika Mikayla keluar bos belanja." Kata Mikayla
"Baik betul kan bos kamu tu. Berkenan lah ibu tengok. Hormat orang tua. Kaya apa je tak cukup." Kata ibu
"Ish ibu ni apa ni. Yang bukan bukan difikirkan oleh nya. Mikayla dengan dia macam pekerja dan bos sahaja. Entah entah dia dah ada isteri dan ibu." Kata Mikayla
"Alah ye ke. Kalau tak ibu nak pinangan untuk kamu." Kata ibu.
"Apa ibu ni. Kayla baru umur 24. Mikaylah nak cari duit untuk belanja keluarga dulu baru fikir pasal kawin. Lagipun baik Mikayla baca buku." Kata Mikayla
"HAA ye lah kamu tak habis habis dengan buku kamu tu." Kata ibu.
"Lah ibu hahaha. Ibu kan tahu perangai Mikayla macam mana. Hehehe." Kata Mikayla.
"Ye ibu tahu. Sebenarnya kenapa bos belanja kamu baju lawa ni. Macam baju orang kawin ibu tengok." Tanya ibu.
"Ouh Mikayla lupa nak bagitau ibu nasib baik lah ibu tanya. Ni ha hujung bulan ni. Mikayla kena pergi dinner dengan bos. Bos suruh pakai pakaian macam ni sebab banyak VVIP. Mikaylah sebenarnya taknak pergi tapi bos ugut kalau Mikayla tak pergi nanti kena potong gaji." Kata Mikayla sambil meletakkan kepala di bahu ibu.
"Faham. Ibu faham sangat. tidak mengapa Mikayla pergilah ibu dan ayah bagi sahaja." kata ibu.
Selepas habis bersembang ibu pun masuk ke dalam biliknya dan Mikayla pun terus tidur kerana dia harus kerja esok pagi.
Pagi keesokan harinya, seperti biasa Mikayla akan makan di meja makan bersama keluarga. Selepas habis makan Mikayla akan terus naik ke dalam kereta dan bersiap untuk pergi ke tempat kerja.
Dalam perjalan seperti biasa hidup di bandar sudah pasti terdapat banyak kenderaan. Semasa menunggu kesesakan lalu lintas Mikayla akan membaca bukunya terlebih dahulu.
Selepas sampai di trafik light yang terakhir sebelum sampai ke tempat kerja. Mikaylah terlupa untuk mengisi minyak kereta. Mikayla bercadang mahu isi minyak selepas pulang dari tempat kerja. Sampai sahaja di trafik light itu Mikayla terus membaca buku.
Apabila lampu isyarat menjadi hijau tiba tiba Mikayla berasa terlanggar seseorang yang menaiki motorsikal. Motorsikal yang agak besar juga. Mikayla terkejut lalu terus turun dari kereta dan melihat macam mana keadaan orang itu.
"Maaf encik. Encik tak apa apa ke." Tanya Mikayla
"Eh kau ni buta ke. Habis rosak motor aku. Kau ni baru pertama kali bawa Kereta ke." Kata Ammar.
"Saya mintak maaf encik. Saya boleh bayar ganti rugi." Kata Mikayla
"Kau nak bayar ganti rugi. Aku tengok kau ni macam orang tak berduit je. Hahaha" Kata Ammar
"Eh kan saya dah cakap nanti saya bayar lah bila saya dapat gaji. Jangan suka suka nak guna saya eh." Kata Mikayla
"Hahaha aku percaya kau takkan boleh bayar pun. Harga baiki motor aku ni mahal tau." Kata Ammar
"Ye aku akan bayar. Ni kad aku. Aku dah lambat. Nanti kah chat aku nombor akaun. Ouh ya paling penting jangan nak hina aku." Kata Mikayla
"Susah aku nak percaya kau. Tapi kau ingat aku dah tangkap gambar nombor plate kau. Apa apa kau buat hal dekat aku. Aku buat report." Kata Ammar
Mikayla dengan muka bengis terus masuk ke dalam kereta dan terus bergegas ke tempat kerja.
Sampai sahaja di tempat kerja, Mikayla masuk ke dalam pejabat dengan muka marah. Oleh kerana sampai lambat Mikayla di arah untuk memberi keterangan di bilik bos terlebih dahulu.
"Bos saya mintak maaf kerana hadir lambat pada hari ini." Kata Mikayla dengan nada bersalah
"Tidak mengapa tapi kenapa datang lambat hari ini?" Kata bos ilham
"Saya kemalangan tadi. Saya mintak maaf sangat." Kata Mikayla
"HAA . Betulkah? Lepastu awak selamat tak. Ada apa apa luka ke. Ada kecederaan ke." Kat bos Ilham sambil terus berdiri kerana terkejut
"Eh bos jangan risau. Saya okey sahaja bos. Tapi kan... " Kata Mikayla
"HAA tapi kenapa ni?" Tanya bos ilham
"Saya nak minta gaji awal sikit. Dan kalau boleh saya nak minta lebih sikit. Tapi kalau bos nak potong gaji bulan depan pun takpe." Kata Mikayla
"Kenapa?" Tanya bos ilham lagi.
"Saya terlanggar orang bos. Dia mintak saya bayar ganti rugi. Saya juga nak baiki kereta depan saya sikit. Saya harap bos boleh bagi saya pinjam kalau tak nak bagi gaji." Kata Mikayla dengan. nada yang mahu minta tolong.
"Pasal kereta kamu nanti kita pergi sama sama. Pasal rugi tu nanti saya bayar. Jangan susah hati ya Mikayla Allah tahu kamu mampu hadapi lagipun kamu tak sengaja." Kata bos ilham.
"Baik bos terima kasih. Saya janji saya akan buat kerja dengan bersungguh sungguh selepas ini. Nanti dah ada duit saya bayar balik duit bos." Kata Mikayla.
"Tak payah ganti balik. Saya bagi awak. Ouh ya jangan lupa hujung minggu ini tau dinner kita di hotel itu. Awak bersiap dengan pakaian yang saya bagi tu nanti saya ambik." Kata bos ilham
"InshaAllah bos moga bos sentiasa di murahkan rezeki. Saya mintak diri dulu ya bos." Kata Mikayla.
Bos ilham pun mengangguk kepalanya. Mikayla pun terus keluar dari bilik bos dan kembali ke tempat kerjanya. Sampai sahaja di kerusi suzy terus berlari mendekati Mikayla.
"Mikayla kenapa awak lambat. Bos marah ke?" Tanya Suzy
"Aku kemalangan. Nasib baik bos tak marah." Jawap Mikayla
"Eh ye ke kau tak apa apa ke. Nasib lah kita dapat bos yang memahami kan." Kata Suzy.
"Betul. Aku tak apa apa pun. Cuma kereta lah agak teruk. Orang yang aku langgar tu minta ganti rugi." Kata Mikayla.
"Lepastu macam mana." Tanya Suzy
"Entah. Aku pun buntu. Aku mintak pinjam duit bos dulu buat sementara. Aku tak nak orang tu datang cari aku." Kata Mikayla
"Faham moga cepat selesai tugas kau. Aku sambung kerja dulu." Kata Suzy
Mikayla angguk dan memulakan kerjanya. Sedang ralik Mikayla kerja tiba tiba ada seseorang yang tidak dikenali menelefon Mikayla. Mikayla pun jawab.
Di dalam panggilan,
"Hello ni Nur Mikayla bin Haris ke." Tanya orang tu
"Ye saya. Panggil saya Mikayla sahaja encik. Ya ada apa yang saya boleh bantu." Kat Mikayla
"Lantak kau lah nama apa pun. Ni aku yang dalam kemalangan tadi. Kah ingat aku tak?" Tanya lelaki itu.
"Ouh mamat tu. Ya ada apa?" Kata Mikayla
"Kau tanya aku ada apa. Woi hutang kau bula nak bayar. Ouh ya tak payah panggil mamat. Panggil aku Ammar." Kata Ammar.
"Hmm encik saya mintak tempoh sampai malam ni sahaja. Saya akan bayar juga duit encik. Saya janji." Kata Mikayla
"Okey kalau kau tak bayar aku datang cari kau kat tempat kerja kau. Kau ingat tu." Ugut Ammar.
Tanpa membuang masa mikayla pun berhenti kan panggilan itu. Dalam hatinya "Ishh lah mamat ni. Memang hidup dia tak reti nak sabar ke. Aku tahu lah hutang aku tu." Tiba tiba dia mendapat mesej yang ada orang memindahkan sejumlah wang ke dan akaun banknya. Mikayla agak bahawa itu pasti duit dari bosnya.
Mikayla terus mintak nombor bank dan terus memindahkan wang yang diingini oleh Ammar pada ketika itu. Dengan caption " Nah hutang aku dengan kau. Kau tak payah cari aku. Aku takde hutang dah dengan kau."
Selepas itu sebelum pulang Mikayla berhajat untuk pergi ke bilik bos Ilham terlebih dahulu. Alhamdulillah bos ilham masih lagi tidak pulang ketika itu. Jadi Mikayla terus mengetuk pintu dan meminta izin untuk masuk. Bos ilham membenarkan Mikayla masuk.
"Bos maaf menganggu." Kata Mikayla
"Ya Mikayla ada apa?" Tanya bos
"Terima kasih bos dah bagi saya pinjam duit bos. Nanti saya ada duit saya janji saya akan pulangkan balik. Hanya Allah dapat membalas jasa bos membantu saya." Kata Mikayla
"Eh awak ni berapa kali nak ucap terima kasih ni. Takde apa lah. Ouh ya awak jangan risau saya taknak pun awak ganti balik. Awak simpan je lah duit tu belanja mak awak. Itu awak anggaplah bonus awak kerja dengan saya dah masuk dua bulan " Kata bos ilham.
"Terima kasih bos. Saya mintak diri. Esok saya janji saya masuk kerja awal." Kata Mikayla
Mikayla buka pintu dan pulang ke rumah. Bos ilham senyum sorang sorang melihat sikap Mikayla yang berupa sebegitu.
Di rumah Ammar,
"Ammar papa tengok kamu punya motor tu macam pecah sikit kenapa?" Tanya papa

"Eh pa. Petang tadi ada kemalangan sikit sebelum pergi tempat orang kawin." Kat Ammar
"Tu lah mama suruh bawa hati hati tak nak." Kata mama mencela dari belakang
"Bukan salah Ammar lah pa dan maa. Orang pemandu tu tak reti bawa Kereta langgar orang." Kata Ammar
"Mesti perempuan kan bawa kereta tu. Biasalah perempuan ni biasa kurang tengok kiri kanan." Kata mama
"Betullah mama awak kata. Tengok dia bukannya pandai bawa pun suruh orang hantarkan selalu." Kata papa
"Eh awak ni." Kata mama
"Tiadalah papa gurau je. Kamu tu bawa hati hati. Lepastu macam mana." Tanya papa
"Orang tu dah bayar ganti rugi dah. Ammar pun takde kecederaan pun." Kata Ammar
"Baguslah macam tu. Ouh ya Ammar pakaian untuk ikut papa pergi dinner hujung minggu ni ada ada ke?" Tanya papa
"Eh haah lah macam mana Ammar boleh lupa ni. Hujung minggu ni ke papa. Takpelah esok Ammar pergi cari pakaian untuk ke sana?" Kata Ammar
"Lah tak beli lagi papa ingat dah beli. Bagus lah tu kamu pergi esok tau. Beli yang elok sikit kat sana papa kena jumpa banyak datuk datin semua." Kata papa.
"Hehe belum pa. Takpelah pa esok Ammar pergi beli. Ammar penat lah pa. Ammar naik tidur dulu ya pa." Kata Ammar.
Ammar pun masuk bilik mandi solat isya' dan terus tertidur. Pagi keesokan harinya, kebetulan Ammar tidak mempunyai kerja pada ketika itu jadi Ammar keluar membaiki motosikal nya. Dan terus bergerak ke kedai baju untuk membeli baju seperti disuruh oleh bapanya malam semalam.
Ammar hanya perlu mengambil kerana ibu dan ayahnya telah tempahan khas untuk dia. Dia juga diminta ambik baju ayah dia.
"Assalamualaikum ada orang tak kat kedai ni " Jerit Ammar dari kaunter di butik itu
"Waalaikumussalam ya cik." Kata pelayan di butik itu.
"Cik ada tempah baju dekat sini ya. Kejap ya saya panggil puan Melissa saya pekerja baru di sini jadi saya tidak tahu." Kata pelayan itu

"Baik cepat lah panggil jangan membuang masa saya ya." Kata Ammar
Pelayan itu terus pergi ke belakang dan masuk ke bilik Melissa
"Puan Melissa. Ada orang katanya dia ada menempah baju." Kata pelayan
"Ouh anak datuk ke biar saya sendiri lah keluar. Terima kasih bagitau." Kata Melissa
Melissa bangun ambik baju kepunyaan datuk dan Ammar itu dan terus bergerak ke hadapan.
"Encik ni baju yang encik tempah." Kata Melissa
Ammar dari pandang keluar terus pandang tepat ke arah Melissa
"Eh awak ni yang kemalangan dengan saya haritu kan. Ingat saya tak." Kata Melissa
"Yang mana eh. Saya pun tak ingat." Kata Ammar
"Ouh takpe lupakan. Ni baju datuk tempah." Kata Melissa
"Okey saya kena bayar apa apa lagi ke." Tanya Ammar
"Erm tiada. Terima kasih nanti datang lagi. Kirim salam ye kat datuk dan datin." Kata Melissa
Ammar pun terus keluar dengan baju itu dan terus naiki motor miliknya. Melissa ketika itu jantung sudah mula laju " Ya Allah hensemnya dia ni. Kan best kalau dia adalah jodoh aku."
Ammar terus pulang ke rumah untuk menghantar baju itu dan baru lah pergi ke tempat kerja.
Hari demi hari tibalah hari untuk mereka semua pergi ke tempat dinner.
Di rumah Mikayla,
"Ibu, bos dah sampai Mikayla pergi dahulu ya. Ibu tak payah tunggu Mikayla takut Mikayla balik lewat." Kata Mikayla
"Okey, Mikayla jaga diri ye sayang. Dengar cakap bos tu jangan buat hal tau." Kata ibu
Selepas itu Mikayla terus keluar dan masuk ke dalam kereta milik bosnya
"Cantiknya awak hari ni. Tak sia sia saya belikan awak baju tempoh hari." Kata bos Ilham
"Eh mana ada saya biasa biasa je. Terima kasih bos belikan saya baju yang sangat cantik dan mahal ni." Kata Mikayla
Bos ilham senyum ke arah Mikayla
"OUH ya. Dekat tempat dinner ni ramai datuk datin tan sri. Ada yang gatal gatal juga jadi awak jangan pergi tempat lain awak ikut je di mana saya pergi." Kata bos Ilham
"Saya faham bos." Kata Mikayla dengan suara gemuruh
Sementara itu di rumah ammar
"Ammar kamu nak pergi dengan papa dan mama ke nak pergi sendiri. Kalau nak pergi dengan papa jom lah papa nak gerak dah." Kata papa
"Papa pergilah dahulu. Nanti saya ikut dari belakang sahaja." Kata Ammar
"Baik jangan lambat jangan malukan papa." Kata papa
"Ye pa Ammar tahu." Kata papa
Selepas itu papa dan mama pun bergerak dahulu ke tempat dinner dengan dihantar oleh pemandu.
Sesampainya mereka di situ Mikayla berkata di dalam hati " Betullah apa yang dikatakan oleh bos ilham di dalam kereta sebentar tadi. Ramai nya orang berduit." Mikayla mula berasa tidak layak untuk pergi ke tempat sebegitu.

















Book Comment (303)

  • avatar
    n******4@gmail.com

    Alahai best sangat cerita ni..ada sedih ada suka..

    03/07/2022

      0
  • avatar
    EduardoWafiy

    bagus jalan ceritanya

    4d

      0
  • avatar
    Mohd ZinHusna Najihah

    jalan cerita dah best. tapi penggunaan bahasa, kata dan tatabahasa berterabur. tak masuk typo lagi 😭

    23d

      0
  • View All

Related Chapters

Latest Chapters