Chapter 2
Naglakad na kaagad ako patungo sa cafeteria dahil malapit narin naman ako dun pero huminto lang talaga ako kanina para tulungan si Anton sa mga uma-away sa kanya. Marami pa namang mga kapwa ko elementary students dito na nadadaanan sa hallway kaya may time pa akong bumili ng pagkain, at para narin hindi na ako mag-abalang lumabas mamayang recess.
Pumasok na kaagad ako at ang daming studyante ang nandito. Halo-halo na sila na tuma-tambay tapos may iba din na nandito ay nagre-review sa mga notes nila.
"Ate, can i buy that cupcake, one orange juice and one rebisco biscuits. Keep the change nalang po!" magiliw kong sabi na ikina-gulat nung babaeng nagtitinda sa cafeteria namin, nilabas ko kasi ang one thousand peso bill ng dumukot ako sa hello kitty na wallet ko na halos ikina-luwa na ng mata niya. Ano namang nakaka-gulat doon?
"Naku! Ineng, pasensya kana hindi pwedeng hindi ko ibabalik itong change mo, sayo yan eh. Atsaka bawal samin ang tumanggap ng tip." agarang sabi niya at binigay agad yung change sakin, naka-ngiti lang siya at ngumiti nalang rin akong tumango sa kanya.
Pagkatapos kong kunin yun pati narin ang pagkain at juice ko ay tumalikod na ako naglakad palabas ng cafeteria, pero bago pa ako makalabas ay may narinig akong bulong-bulungan ng mga studyante na nasa loob parin ng cafeteria.
"Ang lakas talaga ng tama ng batang yun, anong akala niya sa nagtitinda dito ay walang pera? Mayayaman nga naman!" rinig kong sabi nung mga studyante, i think they are in grade eleven o mas tamang sabihin na mga junior highschool.
"Oo nga, ganyan talaga yan kasi Felipe yan eh! Ang akala niya siguro na mahirap lang tayo ay hindi na tayo makakapag-aral, neknek niya!" hindi ko nalang pinansin ang mga sinasabi nila at lumabas na ako ng tuluyan dun. Masama na ba yung ginawa ko?
Nakayuko lang akong naglakad pabalik sa classroom namin, tumungo na ako sa upuan ko ng may mapansin akong isang bag na katabi lang ng upuan ko, kumunot ng bahagya ang noo ko. Lumingon lingon pa muna ako kung kanino ba itong bag na nandito, wala naman akong mahanap na bagong mukha dahil lahat ng classmates ko ay pamilyar na sakin.
Dumaan si Nixie sa tabi ng upuan ko at bigla ko nalang siyang kinilabit. Kaibigan ko yang si Nixie, at halos lahat ng activities ay palagi kaming pair dalawa.
"Nixie! Can i ask a question? Kanino itong bag na nandito katabi ng upuan ko? Hindi ko kasi nakita kanina dahil lumabas ako, bumili lang ako ng pagkain sa cafeteria kanina eh." sabi ko at lumapit naman siya sakin saka umupo sa harap na upuan pagkatapos ay umupo narin ako sa pwesto ko.
"May bago kasi tayong classmate galing section jade, ang alam ko lang pinalipat siya dito kasi palagi siyang binu-bully nung mga classmates niya dun. Sabi ni teacher kanina mas mabuting dito nalang raw siya sa section natin kasi mababait daw tayo!" sabi niya sakin at tumango nalamg ako, sino naman kaya yung lumipat dito sa section namin?
Grade one section jade kasi ay nadun ang mga batang pasaway, aside sa grupo nila Boyet. Naalala ko tuloy si Anton.
"Okay mga bata? Can you get back to your proper seats? I'm going to introduce your newest classmate, he came from section jade and i hope na magiging nice kayo sa kaniya, okay?" sabi ni Maam Alice samin, tumango lang kami at hinihintay ang pagpasok ng bagong classmate namin ng mapa-nganga ako sa aking nakita.
S-Si A-Anton! Magiging classmate ko ulit si Anton! Oh my, i'm so lucky today.
"Anton can you introduce yourself here?" tawag ni Maam Alice sa kanya at lumapit naman siya sa harap para sabihin ang dapat sabihin.
Nagsimula namang mag-bulungan ang mga classmates namin ni Nixie ng tumayo ako. I cheerful told them to be nice to him dahil sa aming lahat ako lang naman ang nakaka-alam sa kung anong pinagdadaanan ni Anton.
"Guys! Maging mabait tayo sa kanya okay? Anton, you can sit here...beside my seat. Don't worry I don't bite!" saad ko na ikina-tawa ng mga classmates ko, kahit si Maam Alice au natawa rin. Pero si Anton ganun parin ang mukha niya serious cold ang mukha.
"I'm Anton Ezekeil Madrigal, ten years old." kita ko ang gulat sa mukha ng mga classmates ko ng malamang ten years old na siya, at tama nga ang hula ko. Magkasing-edad lang sila ni Kuya Clarence.
"Okay,  now Anton. Umupo kana sa in-assign kong upuan mo, sa tabi ni Cindy kasi yun nalang ang natitirang vacant seat. You may sit down now." sabi ni Maam Alice at agad naman siyang naglakad papunta sakin, ang aking pangarap na mapansin----
"Ehem! Cindy, naka-tulala ka na jan!" biglang singit ni Nixie dito sa tabi ko, at tama nga siya. Kahit bata pa ako at grade one palang, pero pagdating talaga kay Anton i'm almost drolling because i want to see him everyday  that's one of my wish, ang makita siya araw-araw. Tumingin siya sakin at dadaan na sana sa harap ko pero hindu niya magawa dahil nakaharang pa pala ako sa dadaanan niya papasok dito sa upuan kung saan niya nilagay yung bag niya mismo.
"Oppss! Sorry!" hingi kong sorry sa kanya, everytime na nakikita ko siya hindi ko maiwasan na hindi kiligin. I put it to my mind na si Anton talaga ang gusto kong makasama, forever!
Sinusundan ko lang ang lahat ng galaw na hindi siya umiimik. Back to being silent na naman at cold ang isang Anton Joseph Iscavier Magdelano. I look at him to my peripheral vision at nasa harap yung tingin niya habang nagsisimulang mag-turo si Maam Alice, homeroom adviser namin and subject teacher at the same time.
"Okay, children the next chapter on your book will be your assignment. I'm hoping that next week all of you could answer the questions written on your book, that's for today you can take your recess muna and came back here after that so we can proceed to the next subject i'm going to teach you. Class dismissed!" Maam Alice told us that, and when the bell rung my classmates suddenly hurried going out to the exit door and countedly leaving us behind here in our classroom. Ako, si Nixie, Marydon, Agatha, at Anton lang ang naiwan dito.
Some of our classmates went to the cafeteria to buy some foods to eat. Kinuha ko yung binili ko kanina at walang lingun na in-stretch ko ang braso ko sa kanya at napa-tingin naman siya sakin na walang expression sa kanyang mga mata ganun rin maging ang mukha niya. Nang lingunan ko siya gamit lang ang mata ko ay hindi niya pa tinanggap yun.
"Sayo na yan, i already have mine. This one?" sabi ko sabay pakita sa kanya ng bottled orange juice at itong biscuits lang sakin.
Tumango lang rin naman siya at tinanggap yung cupcake. Bigla naman akong kinalabit ni Nixie at ngumuso ng makalapit ulit sa pwesto ko, ano na naman kaya ang ginagawa niya dito?
"Bessie, kanina mo pa tinititigan yang si Anton baka matunaw yan ah? Hahaha." ito talagang si Nixie issue masyado! Anong matunaw, ano siya yelo na matutunaw!?
"Ano naman ngayon Nixie? I just want to have some quality time with him, you know?" naka-ngiting sambit ko na ikina-kunot ng noo niya. Kahit mga bata palang kami at nagbabarahan minsan ay mahal namin ang isa't-isa. May binulong naman siya sa tenga ko.
"Crush mo no?" sa maliit na tinig ay nagulat ako. Paano niya nalaman yun? Ganun na ba ako kahalata sa ginawa kong binigay na cupcake sa kanya? At napansin pa yun ni Nixie?
"Oo bessie, ganun ka ka-halata no!" sabi ko nga eh!
Nung natapos ang recess namin ay bumalik kaagad ang mga classmates namin dahil sa pagtunog ng bell. Hudyat na magsisimula na naman ang another period namin kay Maam Alice.
"Okay, children get one whole of paper at may ipapa-sagutan ako sa inyo. In your book, find the different numbers and add it on the small amount of numbers on the blanck side on your book." Maam Alice intstructed us. Tumango lang kami at sinimulang sagutan yung nasa libro.
I already have the sight on my paper and math book, when i caught Anton on my peripheral vision became uneasy. Siguro hindi niya mahanap nang maayos yung pahina ng libro at nahirapan pa siya sa pagsagot. I bend my head so that i could say it to him the right page of our book.
"It's page 28, thank me later." i said that and winked at him, natulala naman siya sa ginawa ko at parang tuta na sinunod yung sinabi ko. He muttered the word thank you and after that he became silent again. Oh my gosh! My young heart! Feeling ko kinikilig ako na mukhang ewan dito sa upuan ko na may biglang tumikhim. Napalingon ako at nakita ko lang si Nixie na may ngiting nakaka-loko at umiiling-iling pa.
(After a few moment)
Natapos narin naming sagutan yun at tinawag na isa-isa yung score namin. Kinakabahan pa nga ako na baka lowest score lang ang makuha ko.
"Natawag ko na ang halos lahat sa inyo, but there's only two of you na hindi ko pa natatawag. Felipe and Magdelano, stand up please!" tumayo naman ako---este kaming dalawa pala ni Anton at at nakikinig sa anumang sasabihin ni Maam Alice.
"Congratulations.....Cindy Felipe, you got the higher score on our quiz today. Anton your score also but i can suggest na magpaturo ka kay Cindy for other lectures na binigay ko na sa kanila. Mas advance kasi sila ng dalawang lectures sa lahat ng subjects dahil madali na kasi naco-cope up ang  mga binibigay ko sa kanila, i think i would also suggest it to your parents para malaman--------"
Hindi na natuloy ni Maam Alice ang sinasabi niya ng bigla siyang tumayo. Nagulat kaming lahat dahil sa ginawa niya.
"I don't need help for anyone Maam, i can handle only handle myself. Just don't brag my parents with these matters, Maam." simpleng sabi niya, i can feel the coldness in his voice and his eyes are very sad. Umupo nalang siya ulit at hindi na ulit nagsalita pagkatapos nun.
"Maam Alice ako na po ang bahala sa kanya. Kakausapin ko nalang po siya."  sabi ko nang kaming dalawa nalang ni Maam ang naiwan dito sa loob ng classroom namin, lumabas na kasi silang lahat at yung iba ay sinundo na ng mga sundo nila.
"Thank you, Cindy. Siguro kung hindi dahil sayo baka hindi ko siya ma-handle ng maayos. Sige na, andito na ang Daddy mo." napa-lingon naman ako dahil sa sinabi ni Maam Alice. She's right, my Dad is already here.
"Okay, Maam Alice! See you tomorrow po!" matapos kong sabihin yun ay tumakbo akong lumabas at nagpa-buhat kay Daddy. Kasama niya rin pala si Mommy.
"Cedric, put her down. Baka maka-sanayan niyang kapag palagi natin siyang sinusundo dito ay magpapa-buhat siya, kapag tumanda yan at magpa-buhat sayo hindi talaga kita tutulungan. Hahaha." pagbibiro ni Mommy kay Daddy.
"Mommy, Daddy. I have one question lang po, kapag po may dumating na isang tao sa buhay po natin ay yun na po ba ang makaka-tuluyan natin forever? Kasi, yung nakilala ko po nun sa nursery ay classmate ko po siya ngayon. Is this a sign for me Mommy that i can find my own destiny too?" tanong ko, Mom and Dad's expressions i only felt like they are on the other side of dimension because of what i said.
"Baby? May nagugustuhan ka na ba ngayon? What kind of question is that, baby that matters are only for a fined lady and for adult woman, ang bata mo pa baby for that. When the time comes for your turn, that is the time when you realize either you like that person a lot or not. Kaya wag mo munang isipin yang ganyang bagay okay?" naka-ngiting sabi ni Mommy, but i want just to be like them. An almost perfect happy family, susunduin rin pala nila si Kuya Clarence dito sa school. Piningot lang ni Daddy ang ilong ko at kiniliti ako saka natatawang pinipigilan ang kamay niya.
I only nod my head....but, if this young heart of mine continue to where it should lead. Gagawin ko ang lahat para lang mapansin niya ako. Not now but...soon!
(Hacienda Felipe's Mansion)
Nandito kaming magpa-pamilya sa mansyon nina grandpa at grandma, we already head here because Daddy got a message from Mang Lucio. Tauhan ni grandpa at isa sa pinagkakatiwalaan niya sa maraming farm dito sa hacienda.
Pinapa-punta raw kami dito sa mansyon dahil may konting salu-salo na gagawin sa likod ng mansyon. I wonder what's the occasion right now? Nagka-tinginan lang muna kami saglit ni kuya Clarence at nagkibit-balikat dahil wala ni isa samin ang nakaka-alam kung anong okasyon ngayon dito sa mansyon. Bumaba narin naman kami pagdating namin at may isang tauhan si grandpa na tinawag ni Daddy para mai-park ng maayos yung sasakyan sa parking area.
Kuya Clarence and I, are both holding each other's hands while heading inside the mansion. Naka-sunod lang samin sina Mommy at Daddy sa likod namin. We both stopped walking when we heard a lot of voices coming from the living room. Baka inaayos pa ng mga katulong yung gagamitin para sa dinner namin tonight, kasi nandito pa sina grandpa at grandma sa living room eh.
Sumilip muna kami ni Kuya na ikina-tawa nina Mommy at Daddy ng lampasan nila kami.
"Oh! Here they are! Andrea, Cedric! Where's my grandchildren?" rinig kong tanong ni grandpa kina Mom at Dad, bigla naman kaming hinawakan ng bumalik sila ni Dad sa bukana ng pinto dito sa living room. Sinalubong naman kami ni grandma, niyakap at hinalikan niya kami pareho sa mga pisngi namin.
Nakatingin naman ako sa mga bisita nina grandpa dahil parang ngayon ko lang sila nakita dito. I kinda feel something weird, kasi parang nakita ko na yung babae noon pero hindi ko siya namu-mukhaan. This feeling clouded my mind, i don't know why?
"Excuse me? Makiki-raan lang." i almost stiffined when i hear that voice, lumingon ako sa likuran ko and i'm shocked because...he's here!?
Nagpabalik-balik ang tingin ko sa babae at sa kanya, now i know na parang nakita ko na dati ang babaeng to noon, it's because it is his Mom!?
Kumunot lang ang noo niyang tumingin sakin, but he just smile when he turn his gaze to kuya Clarence. Wait? Magka-kilala silang dalawa?
"Anton...where have you been! Diba i told you to stay here inside at baka mawala kapa sa lawak ng hacienda felipe but you didn't listen to me again!" sabi nang Mommy niya at hinila siya nito pa-upo sa couch pero ngumiti lang ito kina grandpa at grandma na halatang peke naman. Suddenly, tumingin siya sa direksyon ko at ngumiti rin saka ako nilapitan.
"Cedric these are your children? Ang ga-ganda at ga-gwapo naman ng mga anak niyo. Sana may isa pa kaming anak nitong si Andres para naman may bata ulit sa bahay namin. Hija you're so cute!" sabi pa niya ng konting dangkal nalang ang lapit niya sakin saka pinisil yung pisngi ko.
"Don't touch me!!! I hate you for hurting Anton like you don't have a son! I hate you!" sigaw ko na ikinagulat nilang lahat at tumakbo ako papunta sa swimming pool at pulang-pula yung mukha ko dahil sa ginawa. I don't regret it, because what i said is true. The last time i saw them is, kinakaladkad si Anton ng Mom at Step-father niya palabas ng classroom namin noon sa nursery. Hindi ko talaga makakalimutan yun!
"Baby sis, why did you run? And your face, it looks red." habol sakin ni kuya dito sa labas at nasa harapan narin naman kami ng swimming pool, katabi lang nun ay ang mga katulong na may sine-set up na malaking table at kung anu-ano pa.
"I just don't like the feeling of that woman Kuya. I hate her because she's hurting him na parang hindi niya anak si Anton. *sob!* i really want to be friend with him, pero kapag naaalala ko yung mga narinig ko dati ay gusto kong magalit sa Mom niya." sabi ko lang. Hindi ko alam na nasa likuran pala namin si Anton at nakikinig lang samin.
Hindi siya nagsasalita ng lumabas din siya at naglakad papunta sa swimming pool at umupo doon. He's very silent at wala man lang siyang pakialam sa ginawa ko.
We already ate our dinner, paminsan-minsan ay tumitingin ako kay Anton pero hindi niya man lang ako tinatapunan ng tingin. But it's okay, dahil kung alam ko lang na sila pala ang mga bisita nina grandpa ay baka umuwi kami ng maaga dito.
After we finished our dinner ay umuwi na kaagad sina Anton, hindi na ako nagawang kausapin ulit ng Mommy niya, buti nga! Because i don't really feel her. Umuwi narin kami sa mansyon namin na nandito lang rin sa hacienda nina grandpa.
Pag-uwi namin ay dumiretso na ako sa kwarto ko. I already do my routine every night, kahit bata palang tini-train na kami ni Kuya nina Mom at Dad para maging independent.
Natulog narin ako pagkatapos dahil maaga pa ang pasok namin ni Kuya bukas.