Chapter 4
Cherry's Pov
Nagising ako ng bigla ako nakaramdam ako ng gutom. Lumabas ako daan daan.Hindi ko nagawa magpailaw dahil kumukuha lang naman ako tubig.Madilim kaya hindi ko napansin na may balat na saging sa sahig hanggang sa nadulas ako at napasigaw Napapikit ako at pakiramdaman ko daan daan ko minulat ang aking mga mata,hindi ko maramdaman ang sakit bigla ko natulala ng may yumakap sa akin,kaya pala hindi ko naramdaman nadulas ako sa sahig. Namalayan ko na lang saluhin niya ako. Matagal din kami nag-titigan. Ako muna lumayo ng hindi nakatingin sa kan'ya.
"Hay naku po may multo kasi sa harap ko!" Iwan ko bakit 'yon lumabas sa bibig ko. Nagulat lang kasi ako, kahit matagal ko na siya hindi nakikita hindi ko pa rin nakakalimutan mukha niya. Napairap ako napatingin sa kan'ya.
"May multo saan?" Sabay tawa niya sa akin.
"Guwapo naman na multo,"
sabi niya.
Feeling naman nito. Napatingin ako sa ka'n ya. Tawa ng tawa pa ang loko. Nakasimangot ako bigla, wala naman nakakatawa ang sarap tirisin.
"Teka bakit gising ka ganitong oras?"
"Wala," mahina ko sabi.
Sabay talikod sa kan'ya.
"Ang sungit-sungit mo na ngayon," sabi niya sa akin.
"Kararating ko lang ganyan ka na." Napatigil ako sa sinabi niya.
"Iwan ko sa'yo, bakit ka pa kasi bumalik." Palihim ko sabi.
"Ano sabi mo?" Hala! narinig niya ba sinabi ko. Ang loko nilapitan niya ako tawang-tawa kakainis kanina pa 'tong tawa ng tawa may nakakatawa ba sinabi ko.
"Syempre namiss ko kayo! Bakit ba ayaw mo ko makita? Kunwari ka pa riyan namiss mo ko no! Miss mo kagawapuhan ko." Sabay pa cute niya sa harapan ko.
"Ano hindi ka na makapagsalita guwapo ko no." Tawa pa siya naasar na ako sa kan'ya. Loko 'to nagawa na niya ako asarin. Feeling naman niya guwapong-guwapo siya pero infairness mas guwapo siya ngayon palihim ko sabi ko sa isip ko mahirap na marinig pa niya.
"Hampasin kaya kita at ng mabawasan ang kayabangan mo sa ulo," sabi ko sa kan'ya. Nakasimangot ako nakaharap sa kan'ya.
"Wag naman galit ka pa ba sa akin hanggang ngayon? Papakasalan pa nga kita eh!" Ano raw pinagsasabi niya? Asa pa siya mauuto niya ako ulit matapos niya ako lokohin. Asa pa siya naniniwala ako sa kan'ya. Kahit sa isang bahay lang kami hindi na niya ako mauuto. Lakas naman niya magsabi iniwan nga niya ako pinagpalit sa first love niya .Sabagay bagay sila maganda 'yong girl. Nakayuko na lang ako hindi na lang ako magsalita mahirap na may nasabi ako masakit. Ano kaya kalokohan naman nito hanggang ngayon hindi pa rin ko siya.
"Baliw ewan ko sa'yo."
"Nagugutom ka na ba?" sabi niya sa akin. Tiningnan ko lang siya. Bakit ba ang kulit niya nakakainis naman siya. Ang kulit Hindi na lang ako nagsasalita.
"Gusto mo ipaghanda kita." Ang weird niya. Nakakainis siya bakit ganyan siya? naguguluhan ako sa mga kinikilos niya. Bakit ako kinukulit niya? Bakit hindi na lang ang girlfriend niya? Bakit hindi na lang puntahan niya?
"Kaya ko kumain mag-isa tsaka bakit ka pa gising eh! Hating gabi." Tawang-tawa pa siya sa sinabi ko. Sabunutan ko na 'tong sira ulo na 'to. Kanina pa wala naman nakakatawa.
"Concern ka sa akin." Sabay akbay pa talaga.
"Concern ka riyan," sigaw ko sa kan'ya.
Hindi ko natiis masigawan siya. Inalis ko kamay niya. Umalis ako sa tabi niya. Nagulat ako ng bigla na lang niya ako hilahin. Na babadtrip na ako masasapak ko na 'to.
"Halika nga rito, nag uusap tayo ng hindi na nagsisigawan," hinila niya ulit ako.
"Umupo ka riyan 'wag kang aalis." Natulala ako sa ginawa ni Mike, hindi ako makagalaw.
"Kumain ka, nagpapa-gutom ka masyado. Tingnan mo ang payat-payat mo na." Napatingin ako sa kan'ya. Seryoso mukha ni Mke nakatingin sa akin.
"Hindi ako gutom." Kunwari ko sabi kahit na gutom na gutom ako.
"Sino niloko ko mo, kaya nga lumabas ka kasi hindi ka pa kumakain. 12 am na
Hindi ka aalis hangad hindi mo 'yan nauubos." Napatingin ako masama sa kan'ya.
"Oo na! Ang dami mo sinasabi. Umalis ka na. Iwan mo ko dito." Tumawa siya lumapit sa akin.
"Sasamahan kita."
"At bakit naman?" sigaw ko sabi sa kan'ya.
"Kaya kong mag-isa, sanay naman ako mag-isa," sabi ko sa kan'ya.
Problema nito. Umalis siya ng limang taon pagbalik guguluhin ulit niya ako. Ano 'to wala siya pinagtripan ako lang.
"Sige na, kumain ka na. Ang dami mo sinasabi. Sasabay ako kakain para romantic di ba! isipin mo na lang first date natin 'to! Hindi ka na mag-iisa simula ngayon," seryoso niya sabi sa akin.
Nainis ako mukha pinaglalaruan niya ako. Hindi pa siya nakontento niloko niya ako tapos ngayon lolokohin niya ako. Ano ako sira! Hindi ako maniniwala sa mga pa cute niya. Sa inis ko tumayo ako. Iniwan ko siya hindi ko kaya makipag-asaran sa kan'ya tumakbo ako sa kuwarto. Ang kapal talaga niya magtatanong pa sa akin hindi ba obvious. Talaga naman hindi pa rin nag bago. Ay iwan kung meron lang ako matitirhan sana hindi na lang ako nandito. Nakakabuwisit na araw na ito kahit kailan hindi ko makakalimutan ang ginawa niya manloloko, pero ano gagawin ko araw-araw ko siya makikita rito sa bahay nila. Sana naman may trabaho na kami ng makaalis na ako rito. Araw-araw lang ako asarin niya ako. Naiinis ako parang wala lang sa kan'ya ng nangyari. Sabagay hindi naman niya ako mahal. Pinagpalit nga niya ako, hay hindi pala pustahan lang masakit masaktan sa taong hindi naman mahal. Ito 'yong bagay na hindi ko inaasahang mangyari sa buhay ko darating sa punto nakikita ko ulit siya. Naka Move on na ako, tanggap ko na nawala na kami, pero bakit ngayon nakita ko siya muli bumalik "yong sakit. Gano'n siguro pagmahal mo ang isang tao masasaktan ka. Tama sila kapag nagmahal ka 'wag mo ibuhos ang lahat ay dahil sa huli ikaw lang naman ang masasaktan tulad sa akin buong buhay ko siya lang minahal ko totoo. Nagtiwala ako sa kan'ya sa lahat ng sinabi niya ako naman si tanga naniwala sa kan'ya. Akala ko ako lang mahal niya. Malalaman ko na lang isang kalokohan lang lahat parang panaginip lang hanggang sa dinalaw na ako antok nakatulog ako kaiisip