" Ngayon mo sabihin saking hindi ko kaya?" Nakangisi pang-aasar niya. Laro lang ba sa kanya ang paghalik sakin? Baka nakangisi pa siya? Naramdaman kong maiiyak na ako kay dali-dali ko itong pinahid gamit ang gamay ko.
" Bakit mo ginawa yun?" kalmang tanong ko. Pero pinipigilan kong wag maiyak.
" Sa-sabi mo kasi hindi ko kaya." kinakabahang rason niya. Hindi makapaniwalang tumingin ako sa kaniya.
" Ta-talaga ba Sean?" Basag na talaga ang boses ko. Pero hindi, hindi ako iiyak. Kinalma ko ang sarili at tumitingin sa kaniya ng diretso.
" Bakit mo ginawa yon?" Ulit ko
" Kasi nga sabi mo hindi ko kaya, pinatunayan ko lang naman na kaya ko eh." Sabi niya na hindi makatingin sakin. Tumawa ako ng mapakla, so ginawa niya lang yon para patunayan na kaya niya? Haneep!
" I know galit ka." mahinang aniya.
" Galit talaga ako." Seryusong sagot ko.
" Sorry."
" Maibabalik ba ng sorry mo ang first kiss ko?" Bigla siyang napatingin sakin ng diretso sa sinabi ko. Lumaki ang mga mata niya at umawang ang bibig.
" To-to-too ba yan?" Gusto kong maiyak sa tanong niya. Kaya pinili ko nalang na tumayo at iwan siya dun.
Ayokong umiyak sa harapan niya,sabihin pa nun ang arte-arte ko. Pinili ko nalang pumasok sa loob ng bahay.
" Hey? Where's Sean?" Tanong ni Mia.
Eto na naman, iba na naman ang kailangan nila. Hindi ba pwedeng kahit minsan ako naman ang tanungin nila na 'Hey leah? San ka galing? Bakit ngayon ka lang?' . Pero wala eh, hindi yata talaga ako ganun ka halaga. Well, sino ba naman ako? Isang babae lang naman na mahilig magpanggap at umiyak.
Pero bakit pa ba ako nasasaktan? Sanay naman na ako sa ganitong eksena. Ako yung nawala ng matagal pero pagdating ko iba pa ang hahanapin. Ako yung hindi nagpapaalam na aalis kasi akala ko mag-aalala sila pero ilang beses ko na ring napatunayan na hindi naman pala sila nag-aalala. But it's okay. Im used to it. Nilampasan ko sila sa dining table at naglakad ako papalapit sa sofa at umupo.
" Nasa labas si Sean." Walang ganang sagot ko. Sakto namang pumasok si Sean.
" O Sean? San ka galing?" Tanong ni Mia. Tumingin pa muna si Sean sakin bago sumagot.
" Nagpahangin lang sa labas." Sagot niya at umupo na sa dining table kung saan sila nananghalian.
" Kumain ka na Sean." aya ni Jully-ann. O diba ang sweet nila? Si Sean lang ang inaya?HAHA. Hindi bale sanay naman na ako.
Hindi ko na lang sila pinansin katulad ng hindi nila pagpansin sakin. Umupo nalang ako sa sahig at humiga. Walang akong pakialam kahit madumi. Kinuha ko ang cellphone ko at nagfacebook nalang.
I have 0 message. 0 notification. HAHA ang saya ng account ko diba? Kasing saya ng totoong buhay ko. Whoahhhh ILOVEMYLIFE. Katulad nga ng sinasabi ko SANAY NA AKO. At kung meron namang message group chat at kung meron din notification tagpost lang din ng mga walanghiyang tao na kahit hindi ko kilala nangta-tag. Kapalmuks!
Kaya kapag nagfa-facebook ako, scroll up and down lang ang ginagawa ko. Katulad lang ng ginagawa ko ngayon. Busy ako sa pagsco-scroll ng may nag text sakin.
'Kumain ka dito.'
Text ni Winlab
Compose message:
'Bahay mo to? Ang lakas ng loob mag-ayang kumain ah?'
Sent..
Wala pang isang nakareply na kaagad ang bruha.
'Pride.pride.pride.'
Compose message:
'Di ako kapalmuks uyy! '
Sent....
Pagkatapos kong ma sent yun ay bigla akong narinig ang malakas na tawa ni Winlab sa dining table. Liningon ko siya at nabigla ako na lahat pala sila nakatingin sakin maliban kay Bryce.
" Sino yang ka text mo Winlab? Bakit ka tumatawa mag-isa dyan?" nakangusong tanong ni Bryce kay Winlab pero tinawanan lang siya ni Winlab.
Nailang naman ako sa titig nilang lahat sakin kaya tumalikod na ulit ako. Tinext ko ulit si Winlab.
Compose message:
'Mabilaukan ka sanaaaaaaa!"
Sent...
Bumalik na ulit ako sa pagfa-facebook na magreply siya.
' Gutom lang yan, kain kana kase dito. Sige ka kapag hindi ka kumain, papangit ka.'
Natawa ako sa text niya.
Compose message:
' Mabuti nga yon diba para magkamukha na tayo?'
Sent...
" Excuse meeeeeeeeeeee?" Bigla akong napaupo dahil biglang sumigaw si Winlab. Tumayo siya at pumameywang.
" Excuse me couz? Are you trying to say na pangit ako? Ha? Is that what you mean?" Maarteng sigaw niya. Gusto kong matawa sa mukha niya ngayon pero hindi ko nagawa kasi lahat sila nakatingin sakin ng seryuso. Kaya tumayo nalang ako at naglakad papunta sa pinto pero bago ako lumabas tiningnan ko muna si Winlab.
" Maybe." tatawa-tawang sagot ko at lumabas na. Naririnig ko pa ang sigaw ni Winlab sa loob pero hindi ko siya pinansin at dumiretso lang ko sa gate.
" Kuya lalabas po ako." paalam ko sa guard.
" Bakit saan ka pupunta Miss Leah?" Tanong ng guard.
" Uuwi po ako kuya guard." direktang sagot ko.
" Pero hindi pa po nagsisimula ang party." kumamot pa siya sa ulo niya na parang nahihiya kay tumawa ako.
" Hindi naman po ako ang magpaparty at staka hindi naman po ako taga rito." Malungkot na sabi ko pero nagawa ko pa ring ngumiti .
" Sige na kuya buksan mo na." pamimilit ko.
" Sige na nga lang po." binuksan niya ang gate at humarap sakin.
" Sandali kang po maam ah, ikukuha ko kayo ng taxi." Sabi niya at akmang tatalikod na ng pigilan ko siya.
" Ako na kuya, hindi po kasama sa trabaho mo na pagsilbihan ako dahil hindi mo naman po ako amo." Ngumiti ako at tumalikod na.
" Pero maam Leah kaibigan po kayo ni Miss Jully-ann." Tumingin ako sa kaniya.
" Okay lang po talaga kuya, bumalik na po kayo sa loob." Ngumiti ako at nagpatuloy na sa paglalakad. Hindi ko na narinig na kumontra pa siya kaya alam kong pumasok na siya sa loob.
Hindi naman mahirap makahanap ng taxi dito sa labas ng bahay nila Jully-ann kaya nakasakay din ako agad. Sinabi ko sa driver ang address ko at sumakay na. Wala pang 30 minutes narating ko na ang bahay ko. Nagpasalamat ako sa driver at nagbayad.
Kinuha ko ang susi sa bag ko at binuksan ang bahay. Sumalubong sakin ang tahimik kong bahay. Umupo ako sa sofa at ng maramdaman kong tumunog ang tiyan ko ay pumunta ako sa kusina at naghanap ng pagkain. Mabuti nalang may pagkain pa akong tira kaninang umaga.
Kasalukuyan akong kumakain ng tumunog ang cellphone ko kaya tiningnan ko eto. Tumatawag pala si Winlab.
" Asan ka?" Seryuso ang boses niya. Nilunok ko muna ang pagkain na nasa bibig ko bago sumagot.
" Bakit?"
"Asan ka sabi?!" Sigaw niya kaya natigilan ako.
" Ano bang problema mo? Bakit ka ba naninigaw?" Reklamo ko.
" Sabihin mo na lang kasi kung nasan' ka? " Seryuso pa rin ang boses niya. Napabuntong hininga nalang ako.
" Nasa bahay. " walang ganang sabi ko at sumubo .
" Bakit ka umuwi? Alam mo bang hinahanap ka nila?"
" Tsh! Kasinungalingan!" Bulyaw ko.
" Kumakain ka ba?" Biglang tanong niya
" Hmm." sagot ko habang ngumunguya.
" Sorry. "
" Nababaliw ka na ba Winlab? Kanina naninigaw ka ngayon naman sobrang hina na. Hindi na talaga kita maintindihan." Bulyaw ko sa kanya.
" Hintayin moko dyan, pupuntahan kita."
" Teka ho--" hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil binabaan na niya ako.
" Haneep! Ang lakas ng loob tumawag tapos bababaan ka pang ng hindi nagpapaalam!" Reklamo ko.
Kumain nalang ako habang naghihintay sa kanya. Naubos ko na ang pagkain ko pero hindi pa rin siya dumating kaya hinugasan ko muna ang pinagkainan ko pero pagkatapos ko hindi pa din siya dumating.
Umupo nalang ako sa couch habang naghihintay sa kaniya. Mag-iisang oras na pero hindi pa rin siya dumating kaya tinawagan ko siya pero hindi ma contact. Maka ilang tawag na ako pero hindi talaga ma contact kaya hinayaan ko na lang.
"Baka hindi na siguro tumuloy. " pangungumbinsi ko sa sarili ko.
Umakyat nalang ako sa kwarto ko at humiga sa kama. Kinuha ko ang laptop ko at nag log-in. As usual wala paring message at notification. Kaya as usual rin nag scroll up and down nalang din ako sa fb.
Matagal tagal din akong nag sco-scroll ng makita ko ang mga post na picture ni Mia kasama sila lang Jully-ann, Earl,Bryce,Sean,Daniel, at si Winlab na may caption pang..
'Best friend goals.'
Na nakatag pa silang lima.Napangiti ako ng peke sa nakita ko, nasa swimming pool silang lahat, mukhang masaya. Ang saya-saya nila. Napahawak ako sa pisngi ko ng maramdaman kong may tumulo.
'Masaya sila.'
Salitang nagpabalik-balik sa isip ko habang nakatingin sa pictures nilang lahat. Hindi ko na nakaya pang tingnan ang mga pictures nila kaya inis-scroll down ko nalang. Hanggang sa maisipan kog mag post ng status.
" UHA!ILOVEMYLIFE!"
Posted
Pagkatapos kong I post yun ay itiniklop ko ang laptop ko ng hindi nagla-log-out. Umayos ako ng higa sa kama ko at kinuha naman ang cellphone ko at nag soundtrip.
Isa rin eto sa mga hilig kong gawin ang mag soundtrip tapos kapag alam ko yung kanta sinasabayan ko. Wala akong pakialam kung may makarinig sakin basta kakanta lang ako ng kakanta hanggang sa napagod ako.
Pagkatapos kong mag soundtrip na sa palagay ko ay umabot ng trenta minuto eh pinatay ko na ang music at binuksan ulit ang laptop ko.
Nagulat ako ng may 1 message ako at 30 notifications. HIMALA! Inuna kong buksan ang notif ko at nagulat ako sa dami ng reactions at comments sa post ko.
"UHA! ILOVEMYLIFE!"
540 reactions
780 comments
" Whoahh." lang ang nasabi ko.
Isa-isa kong binasa ang comments. Pare-pareho lang naman ang nakalagay. Kesyo maswerte daw ako kasi ang ganda ng buhay ko. Haneep! Gusto kong sabihin sa kanila na 'Hoy! Hindi niyo ako kilala, wag nga kayong mapanghusga. Hindi maganda ang buhay ko kung alam niyo lang.'
But I chose not to. Bahala sila kung ano ang sasabihin nila basta iba ang gusto kong iparating sa post na yan. Sa dinami-dami ng comment na nabasa ko wala akong nabasa na pangalan ni isa sa mga kaibigan ko. They just liked my post. Haneep diba? Napaka swerte ko talaga sa mga to!
Hindi ko na sana titingnan ang message ko kasi alam ko namang group chat lang pero may nagtutulak talaga sakin na i-open kaya sa huli ay binuksan ko rin.
Nagulat ako dahil hindi siya group chat.
" JM? JM PAHAN?" basa ko sa pangalan niya. Inopen ko ang message niya.
JM PAHAN : HI?
LEAH GUREZ: WAZZUP?!
JM PAHAN: YOU'RE BEAUTIFUL!