Candice stirred in her sleep when her phone rang.
   She got up and angrily answered the phone.
   "Goddamnit! Magpatu-"
   "Hindi ka pa rin natututo, Candice."
   Katulad ng naramdaman niya noong tumawag ito, para siyang binuhusan ng malamig na tubig at nawala ang antok niya. She heavily pinched her arm and hissed silently.
   "S-sir..."
   Natawa ang nasa kabilang linya.
   "It's Tito Miggy, Cands."
   Nakahinga siya nang maluwag sa sinabi nito.
   "Tito, sorry. I thought-"
   "Huwag ka nang mag-aksaya ng laway mo, nak. Kilala na kita. I know you don't feel sorry at all."
   Marahan siyang napasimangot. "Tito.."
   Mahina itong napatawa. "Ikaw naman, Cands. Anak ka talaga ni Rafael. O siya. Napatawag lang ako para ipaalam sayong may bisitang darating sa kompanya bukas. At since ikaw ang accounting manager, I want you present there. And I won't take no for an answer. Mahalaga ang taong ito. He's one of the most powerful men in the world. Kaya naman dapat natin siyang i-please."
   She rolled her eyes at what he said.
   "Tito, hindi mo na kailangang i-please ang tao para lang mag-invest sa San Financial. Your face is enough to please him. Ano pa't isa kang Miraflores. Duh! Please my ass."
   He tsked. "Alam ko naman yan, Cancan. Pero gusto kong nandoon ka. You are the future general manager of my company after all."
   "Yeah, yeah, yeah. Bakit ba kasi ayaw ng unico iho mong pamahalaan ang kompanya mo."
   "You know what your cousin is. Mas gusto niyang kumuha ng mga litrato kaysa maburo sa opisina."
   She rolled her eyes.
   Ito ang mga panahong nagsisisi siya sa pagtatrabaho sa kompanya ng uncle niya. Dahil sa kadahilanang pamangkin siya ng may-ari, marami ang galit sa kanya. Porque raw pamangkin siya ay may special treatment na siya.
   Duh! The hell she cared. Unang-una, pinaghirapan niya kung nasaan man siya ngayon. Isa pa, hindi siya humingi ng tulong o nagpatulong sa tito niya para makapasok siya sa kompanya nito. Ni hindi nga niya alam na pagmamay-ari iyon ng kapamilya niya. Sadyang may mga saltik lang ang ulo ng tatay niya at ng kapatid nito kaya pinagtripan siya ng dalawa. Pangalawa, matagal na niyang pinangarap na makapagtrabaho sa San Financial dahil sa magandang reputasyon nito. Kaya paki niya sa mga taong nang-aapi sa kanya.
   Napabuntong-hininga siya. "Fine! Gagawin ko 'yan bukas. May gusto ka pang sabihin?"
   "Wala na. Sige matulog ka nalang ulit," anito't ito na mosmo ang pumatay ng tawag.
   "Thanks God!" Aniya at bumalik na ulit sa pagkakatulog.
  "Good morning, Mr. La Pierre. I am Miguel Miraflores, the owner of this company. It's so nice to meet you. Please, have a seat." Ani Mr. Miraflores habang kinakamayan siya.
   Tinanguan niya ito. "The pleasure is mine, Mr. Miraflores."
   Umupo itong muli sa swivel chair nito at pinagsiklop ang dalawang kaway sa ibabaw ng mesa.
   "So about that conversation with your secretary--"
   Bago pa nito matapos ang sinasabi, narinig niyang bumukas at sumara ang pinto. And then the smell of strawberry invaded his nostrils.
   "Sorry, I'm late," anang boses ng isang babae habang pahakbang palapit sa kanila. Though her footsteps were vague, he can still hear it. He was trained to hear it all his teenage life.
   Tumigil ito sa gilid ng kinauupuan niya kaya nabaling ang tingin niya rito.
   Nang makita ito, halos mahulog ang panga niya sa sahig.
   Because standing in front of him, is the very reason why he's wearing sunglasses and four salonpas on his back.
   Napataas ang kilay ni Candice nang makitang nakanganga ang lalaking kaharap niya sa kanya.
   Inilahad niya ang kanang kamay niya rito at nagpakilala. "Good morning, Mr. La Pierre. I am Candice Miraflores, the accounting manager of SAN Financial."
   Ilang segundong hindi nakahuma ang lalaki at tinitigan lamang ang mukha niyang parang may napaka-interesanteng bagay roon na ito lang ang nakakakita bago tinanggap ang nakalahad niyang kamay.
   'Thanks ,God! Tatanggapin lang din pala niya ang tagal pa.'
   "Lawrenz La Pierre."
   Tinanguan na lamang niya ito. His deep voice is too sexy. Baka kapag nagsalita siya, baka maisatinig niya ito. She's too honest for her own good.
   Binawi na niya ang kamay niyang mahigpit na hawak nito. When she looked at his face, gone the shocked look. Instead, a dark aura in the face of a dangerous-looking handsome man is visible. Kahit pa sabihing nakashades ito sa loob ng opisina.
   Nababaliw na yata ito.
   Umupo siya sa katabing upuan nito at humarap sa boss niyang nagpapalipat-lipat lang ang tingin sa kanila.
   Maya-maya'y tumikhim ito at nagsimulang magsalita tungkol sa kompanya.
   Nang matapos ito'y eksaktong tumunog ang cellphone nito. Nagpasintabi ito at pumasok sa private room nito para sagutin ang tawag.
   Mahabang katahimikan ang namayani sa kanilang dalawa bago nagsalita ang katabi.
   "So you're related to the boss, huh?"
   Marahan siyang napatingin sa sunglasses nito.
   "Yes. He's my uncle to be exact."
   "You must have a special priviledge here."
   She smiled tightly at his remark. "Being the niece of the boss doesn't mean having that special priviledge you say here in the company. Pinaghirapan ko ang posisyong ito sa loob ng limang taon. And sorry to burst your bubble but I'd rather have a rough treatment than have that so-called special treatment. I'm not that kind of girl. I hate it," seryosong saad niya.
   Nakita niya ang bahagyang pagtaas ng sulok ng labi nito. "Feisty."
   She gave him her sweet smile. "My feisty side came out all of a sudden. I don't know why. Can you enlighten me?"
   Napalatak ito. "You can read between the lines. I like you."
   Kamuntikan na siyang mahulog sa kinauupuan sa huling tinuran nito kung hindi lang siya nakakapit ng mahigpit sa gilid ng lamesa.
   How could he nonchalantly say that to her!