“Ay ma’am para po yan sa paglalaba. Kapag po nahihirapan kayong magkusot ay pwede niyo po itong gamiting alternatibo.” Oh. I actually didn’t notice this at home.
Sanay akong naglalaba pero palaging washing machine ang gamit ko. We also have dryer at home to dry it quickly. Mukhang marami pa akong kailangang matutunan.
“Sige po, pabili po ng dalawa.” I would give the other one to Wayde. I want to learn how to use this things in doing my laundry.
Whenever I went to different stalls, I always find something cute or likely souvenir.Hindi ko rin maiwasang bilhin ang mga yun kahit kailangan kong magtipid ng pera. Gosh, brace yourself, Celestia.
Marami na rin akong plastic na dala dala at tapos ko na rin bilhin ang mga nasa listahan ko. My eyes immediately went to the crowd and find Wayde there. Hindi kalayuan ay nakita ko siyang nagbubuhat ng isang sako ng bigas. Tumutulong siya sa mga nagtitinda roon.
Sweat was dripping from his forehead and a pair of eyes suddenly caught his attention. Lalo na yung mga kababaihan sa baryo. Wayde has a nice body built that someone could drool over.
Even I, myself could tell that he is expensive looking.
Lalapit na sana ako sa kaniya nang may bumangga sa akin at mabilis na lumapit kay Wayde. Sa pagkabigla ko ay napa-atras ako at nahulog ang mga plastic na dala ko. Damn it.
“ Waydyyyy! ! Kailan kalang naka-uwi rito? Ang tagal na nating hindi nagkita ah! Namiss kita Waydyyy!” kumapit ang babae sa braso ni Wayde at yinakap niya ito ng mahigpit. Napataas ako ng kilay sa babae.
She’s not even sorry for what she did!
“Sino yan, Melissa?” usisa ng isang babae na mukhang kaibigan ni Melissa.
“Ahh, kababata ko, si Wayde. Wayde, mga kaibigan ko pala, si Jojo at Anya," pagpapakilala ni Melissa kay Wayde.
Kumikinang ang mga mata nito habang pinapakilala ni Melissa si Wayde sa mga kaibigan nito.
Dinampot ko isa-isa ang mga nahulog na plastic at mukhang naagaw ko ang pansin nila. Mukhang nagulat naman si Wayde sa pagdating ko at agad akong tinulungan.
“Sorry, I haven’t noticed you. I was busy helping Jay to transfer the sack of rice.” Siya na mismo ang kumuha ng iba pang plastic na dala ko at nagpresentang dalhin iyon.
“It’s okay, Wayde. Ako pa nga ang nakaka-istorbo sa’yo. Are you done buying your own too?” tumango siya sa’kin at binalikan ang tindahan kung saan siguro nito nilagay ang mga pinamili. Hindi naman marami iyon at madadala lang.
“Waydyy , sino siya? Hindi mo ba ako ipapakilala sa kaniya?” turo ni Melissa sa’kin. Nakasunod rin ang mga kaibigan nito sa likod at sinuyod siya mula ulo hanggang paa.
“Hindi mo pala sinabi Wayde na ang ganda ng katulong mo. Mukhang may masamang intensyon sa’yo.” aniya ng isa kaibigan nito at sabay silang nagtawanan. Gusto kong magtaas ng kilay sa sinabi nito sa’kin.
Hindi ako maldita pero lumalaban ako sa mga taong pinag-iisipan ako ng masama. I felt insulted, big time.
Sinulyapan ko si Wayde at kumunot ang noo nito sa sinabi ng kaibigan ni Melissa. Mukhang hindi nagustuhan ang lumabas rin sa bibig nito.
“Hindi ako katulong niya, miss. “ She said while smiling.
I gritted my teeth when they didn’t stopped teasing me. Napa ‘ohh’ pa ang mga it sa turan ko sa kanila.
“Ay sorry! Para ka kasing katulong. Kusinera ka siguro ni Wayde ‘no?” Kokomprontahin na sana ni Wayde ang mga ito pero pinigilan ko siya. I can handle this unmannered people.
“Excuse me? Who are you to tell me those things? First of all, I’m not Wayde’s maid and eventually not his cook. Pero ano ba ang problema mo sa pagiging katulong o isang kusinera? Hindi naman yan nakakagawa ng kasalanan kung papasukin ko ang ganyang trabaho.” Nagtaas-baba ang dibdib ko dahil sa inis. Pinagtitinginan na’rin ako ng mga tao sa lugar.
I don’t like confronting someone but they are already out of the line. And it’s making me mad.
Tatalikod na sana ako nang may maalala akong sabihin ulit.
“And oh, before you insult someone just because they chose to have such a decent work. Let me tell you this to you,darling, okay?” lumapit ako sa kaniya at pinagpantay ang tingin namin ng babae.
“Siguraduhin mo lang na mas malaki pa ang sahod mo kaysa sa mga trabahador namin sa bahay bago ka magsalita ng kung ano-ano diyan. Our maid’s salary is ranging from 100k above so you better watch that ugly mouth of yours. Take care on your way home, honey. Baka matapilok ka ng 'di mo nalalaman.” I gave her a sweet smile and tapped her shoulder before turning my back away.
Naririnig ko pa ang mga bulong-bulongan sa paligid at palakpakan ng iba. I’m not happy with what I did confronting her in a public place, but I’m not guilty with what I said to her.
She needs to bear in mind that what she’s thinking about those workers are wrong. Hindi dahil katulong sila ay mababa na ang tingin nila sa mga ito.
“What?” pa-asik kong tanong kay Wayde na nakatingin sa’kin. He let out a lopsided smirk.
“I won’t condemn what you said. You really amuse me, you know that?”
Kinuha nito ang mga sariling pinamili. Sabay kaming naglakad patungo sa pinaradahan nito ng motorbike nito.
“That’s too much compliment as of today, Mr. Wayde. Baka ‘lalaki ang ulo ko dahil d’yan,” biro ko rito at pabiro siyang siniko sa tagiliran.
“I know you won’t. You really look cool while blurting out those words. With class and elegance are we?” napa-iling iling nalang ako sa sinasabi nito.
“You might have a different thinking level, but I hope that she would put it in her mind the things that you said a while ago.” I hope so.
“I want to say sorry to her for confronting her in public. Mali ang ginawa ko pero hindi ako magso-sorry dahil sa mga sinabi ko.” I stopped from walking.
Napahinto rin si Wayde sa paglalakad.
“Hmm, I agree with that. What did your parents do to deserve such a blessing like you?”
“Stop complimenting me, Wayde. Naiilang na ako sa mga pagkokomplimenta mo sa’kin,” I folded my arms and raised an eyebrow at him. Totoo naman na nakakailang ang pagkokomplimenta nito sa’kin.
I’m not used to the compliments or spotlight around me.
“Am I?” pa-inosente pa nitong tanong.
“Yes, so stop it,” lumagpas ang tingin ko sa likuran ni Wayde at malawak na ngiti nang may naalala. “Magkano po ‘tong keychain?”
“P25 lang po ma’am.”
Magkasing-laki lang ang dalawang keychain at may naka-ukit na aso. Habang sa isa naman ay isang pusa. May naalala ako sa dalawang ‘to.
“Bibilhin ko po ‘tong dalawa, kuya.”
Lumapit sa’kin si Wayde at bahagyang bumulong.
“To whom would you give it too?”
“Kay Sasha at yung isa naman kay Buboy. Para silang aso’t pusa but eventually, they will tag along after. So much describes of them right?”
I’m busy looking at the other keychains while Wayde’s just watching me. Napadako ang tingin ko sa isang keychain na may naka-ukit na Punto Sierra. Kinuha ko iyon at tumingin pa ng iba pa.
I saw a keychain with a monkey design on it. Bumungisngis ako nang may maisip. Pagkatapos kong mamili ay ibinigay ko lahat iyon sa tindero at binayaran.
“Oh, this is for you,” inabot ko sa kaniya ang binili ko kanina.
“What the fuck? Unggoy?” I bit my lower lip to surpass my laugh.
“What? Ang cute kaya! Hey, you should appreciate it because that’s my friendship gift for you, I guess?” napahinto ako. “We’re friends, right?”
“Who said that I’m your friend?” nawala ang ngiti ko sa sinabi niya. “Of course we are. I also have something for you. Here,” nakangiti niyang inabot sa’kin ang isang keychain rin.
When I looked at it, I can’t help but to smile. May naka-ukit roon na isang araw at sa pinaka-gitna ay may nakasulat na ‘Celestia’. This is beautiful.
“I just thought that you like sunrise or sunset so much. Your eyes glisten in glee when you witness the sun rising a while ago. And didn’t I mention that your name is related to it? I guess you already knew ng meaning behind your name.”
“Salamat pala dito, sobrang na-appreciate ko. Friends?”
Mukhang nag-aalangan si Wayde pero kalaunan ay sumagot rin.
“Friends.”