As I finished my food, I went outside and wore my School shoes. It's the second day of classes but the first day for me.
"Ma, papasok na po ako," paalam ko kay Mama dahil kailangan ko nang umaalis bago pa ako ma-late.
"Ingat!" sigaw niya upang marinig ko dahil nasa loob pa siya ng kusina at naghuhugas ng pinagkainan. Hindi ko na kasi siya matulungan dahil baka ma-late na ako.
Sumakay na ako sa bike ko at nag-pedal papuntang school.
You can do it, Avlyn!
Nang matanaw ko na ang School ay huminto muna ako sumandali sa labas ng gate nito para pagmasdan ang facade.
"Dansel University," nakangiti kong bigkas habang pinagmamasdan ang malalaking letra sa itaas ng gate, na binubuo ang pangalan nitong paaralan. Nag-pedal akong muli patungo sa bicycle parking lot, upang doon ilagay ang bike ko.
Matapos mag-park ay inayos ko muna ang aking sarili, tapos naglakad na papunta sa gate. Chineck ng guard ang aking bag, tapos nagtuloy na para i-scan ang id upang tuluyan nang makapasok. Hi-tech naman kasi itong Dansel University.
Nagtungo na muna ako sa registrar upang kunin ang aking schedule. Isa sa rason kung bakit ako maagang nagtungo sa school ay dahil ngayon ko pa lang malalaman ang oras ng mga klase ko.
"Thank  you, Ma'am!" sambit ko matapos makuha ang papel na naglalaman ng schedule at section ko.
Tiningnan ko ang una kong klase ngayong araw. Mabuti na lang at nagawa kong mag-ikot dito sa University matapos kong mag-enroll kaya alam ko kung saan ako pupunta. Hindi naman ako malilimutin pagdating sa lugar, pero depende sa mood ng utak ko.
May gano'n?
"Good morning, Sir." Ipinakita ko sa kaniya ang schedule ko. Siya kasi ang guro sa unang klase ko, at oo.
Na-late talaga ako!
Ang layo naman kasi ng lugar na ito tapos nag-hagdan pa ako.
"Please introduce yourself to everyone, Miss Pilapil." Ngumiti lang ako at tumango saka humarap sa mga kaklase ko. Ito ang unang araw ko sa school, pero ikalawang araw na talaga ng klase. Hindi ako nakapasok kahapon dahil masama ang aking pakiramdam.
Huminga muna ako nang malalim bago nagsalita.
"Good morning, everyone! I'm Avlyn Pilapil, nineteen years old," magiliw kong pagpapakilala. Napatingin ako kay Sir nang magsalita  siya.
"Occupy the seat beside that guy with a golden-brown hair." Isa lang naman 'yung may gano'ng kulay ng buhok dito, at iyon ang lalaki sa pinakadulo.
Ngumiti lamang ako at tumango saka tuluyan nang nagtungo sa itinuro ni Sir na pwesto. Pagkaupo ko ay naramdaman ko ang titig niya kaya naman napalingon ako sa kaniya.
"Hi!" mahinang bati ko rito, nakangiti pa ako ha.  Pero grabe inismiran lang ako. Kalalaking tao ang sungit-sungit, gwapo pa naman sana.
Ibinalik ko na lang ang tingin sa guro naming nagsasalita sa harap upang makinig na lamang. Hindi ko na rin pinansin pa ang katabi ko dahil napaka-snob niya.
"Don't forget to study what we've discussed, we will be having a short quiz next meeting." Matapos no'n ay nagpaalam na siya, dahil tapos na ang class hour niya sa amin. Grabe naman, Sir! May quiz na kaagad next meeting? Suya!
Hinintay lang namin ang next professor namin. Hindi naman nagtagal ang paghihintay dahil dumating na ito.
Binati niya kaming lahat tapos nagpakilala sa amin. Ito rin ang unang pasok niya sa amin, dahil ngayong araw lang ang klase niya sa amin. Base kasi sa aming schedule, wala siyang monday class sa amin at tanging tuesday lang pero tatlong oras.
First and second day of classes are just the same. Palaging introduction lang about sa subject. Kaya hindi na ako magugulat or masu-surprise. Pero siyempre depende kung ang professor of the same subject na mame-meet namin sa second day ay na-meet na namin sa first day, just like Sir Hamilton. As long as we still haven't met the professor and the subject, introduction is expected.
"You may now take your lunch." Great! Gutom na rin talaga kasi ako. Inayos ko na ang gamit ko at lumabas na ng classroom.
Madali ko lang nahanap ang Cafeteria. Well, hindi naman mahirap hanapin dahil nasa labas lang naman ng College Building. 
"One Carbonara and orange juice in can." Napaka-expensive naman ng foods dito. Sa susunod ay magdadala na lang ako ng sarili kong baon kaysa bumili ng pagkain dito, mamumulubi ako kapag patuloy akong bibili.
Binayaran ko ang pagkain at kinuha ito. Saan naman kaya ako pupuwesto? Inilibot ko na lang ang mata ko sa buong cafeteria upang tingnan kung may pwesto pa. Ang dami kasing estudyante rito, puno na nga rin ang second floor. 
Nang may maaninagan na libreng pwesto ay madali akong naglakad dahil baka ma-agawan pa 'ko ng pwesto, pero kung minamalas ka nga naman.
"Oh Shit!" Pa'no ba naman kasi may nakakalat pa lang pasta sa sahig, at dahil sa pagmamadali kong maglakad hindi ko ito napansin kaya nadulas ako.
Pero hindi lang ito ang ikinabahala ko. Tila bumagal ang buong paligid nang dahan-dahan akong mapalingon sa lalaking nasa harap ko ngayon. Magkalapit ang mga mukha namin, oo malapit 'yun. Muling bumaba ang tingin ko sa bahagi ng dibdib niya, kung saan nakalapat ang tray na hawak ko kanina. Kaya ang laman no'n ay natapon sa damit niya. 
Teka? Natapon? What the heck! Napabalik tuloy ako sa ulirat ko. 
"Oh my Gosh! Ano'ng ginawa niya?" rinig kong sabi ng isang babae sa kung saan man. Kinuha ko 'yung tray ko, tapos napasimangot na lang dahil nasayang ang pagkain ko. 
Nakakainis naman! 
"Sorry...Pupunasan ko na lang." Nang akma ko nang ilalapat ang panyo ko sa damit niya ay bigla niyang hinawakan ang wrist ko. 
Kaya naman napatingin ako sa kaniya na ngayon ay matiim lang akong tiningnan.
"A-ano ba'ng problema mo? Bitiwan mo nga ako!" Pilit kong tinatanggal ang kamay ko mula sa kaniya pero tila wala itong naririnig. 
"Alam mo ba kung gaano ka-mahal 'tong damit na dinumihan mo, ha? Of course you don't, dahil sa pagkakakita ko pa lang sa'yo halatang 'di mo na afford bumili nito." Aba't napakayabang naman nitong unggoy na 'to. Marahas kong tinanggal ang kamay ko sa pagkakahawak niya. 
Tiningnan ko siya habang nakataas ang aking kilay, pinasadahan ko rin siya ng tingin mula ulo hanggang paa. Tapos muling tumingin sa kaniya. 
"Hindi ko alam na napakayabang naman pala ng estudyante sa school na 'to. Ano naman kung hindi ko afford ang ganiyang klase ng damit? As long as may nasusuot akong damit, walang halaga 'yan sa akin." Inikutan ko siya ng mata tapos muling tiningnan siya mula ulo hanggang paa bago siya tuluyang tinalikuran. 
Pero bago pa man ako tuluyang makaalis ay muli niyang hinablot ang wrist ko. Kaya mariin akong napapikit, ano bang problema ng mokong na 'to?
"So you're leaving just like that? What about the mess you made on my shirt?" Binalingan ko ng tingin ang shirt niya tapos tumingin sa kaniya. 
"I already said sorry and offered a help, but you just insulted me. And with that? We're fair." Marahas kong hinila ang kamay ko at tuluyan na siyang iniwan doon. Rinig ko pa ang sari-saring bulungan ng mga kababaihan at ibang lalaking estudyante sa paligid. 
Ako? Matatakot sa mokong na 'yun? In his dreams! Napakayabang na akala mo kung sinong sobrang yaman. Oo mayaman at gwapo siya pero saksakan naman ng baho ang ugali niya. Bwisit! Unang araw ng klase ko, sinira lang ng unggoy na 'yun. Nasayang tuloy ang pagkain ko, wala pa naman akong pera. 
Bwisit talaga!
Umupo na lang ako sa wooden chair na nakita ko rito sa school garden. Pwede naman sigurong tambayan dito dahil may wooden table na malaki at wooden din na upuan, tapos ang paligid ay may halaman at grass. 
I heard and felt my tummy groaning. Gutom na talaga ako! 
Pumangalumbaba na lang ako sa mesa dahil sa inis at gutom na rin. Pero nagulat ako nang may biglang lumitaw na sandwich sa harap ko. Ha? Napatingala ako upang malaman kung sino ito. 
"Hi!" nakangiti nitong bati sa akin. Teka? Parang familiar siya.. 
"'Di ba...oo nga, ikaw 'yun! 'Yung kasama nang mayabang na unggoy kanina. Oh? Ano'ng ginagawa mo rito?" Napataas ang kilay ko nang matawa siyang bigla inaasta ko saka umupo sa tabi ko.
"Here! I know that you're hungry," offer niya ulit ng sandwich pero 'di ko ito pinansin. 
"No thanks. Baka mamaya may lason 'yan. Besides, 'di naman ako gutom." Pero dahil  dakilang traydor ang tiyan ko ay nilaglag niya ako. Tinawanan tuloy ako ulit nitong lalaking 'to.
Kinuha niya ang kamay ko at inilagay ro'n 'yung sandwich.
"Parang iba naman ang sinasabi ng tiyan mo. Sige na tanggapin mo na, at promise walang lason 'yan." Mukha naman siyang mabait, at mukha namang wala sa bokabolaryo nito ang manlason ng kapwa estudyante niya. 
Tumayo na siya at sinundan ko lang siya ng tingin. 
"I'll go now. See you around, Avy!" paalam niya sa akin. 
But wait! Did he just called me Avy? Paano niya nalaman ang name ko?!
****
Tapos na ang lahat ng klase ko, at napili kong mag-stay muna rito sa school. Pupunta akong library, dahil may hihiramin akong libro do'n for our Basic Microeconomics subject. Wala naman kasi akong budget pang-avail ng book sa ngayon.
Pumasok na ako sa Library.
For me this is the most peaceful place in every school aside sa Garden.
Hinanap ko lang ang business course section dahil paniguradong doon ko lang naman makikita ang librong hinahanap ko. Pagkarating sa business section ay nagsimula na akong maghanap at kapag may nakikita akong libro na related sa subjects ko ay kinukuha ko ito. Para lang magkaroon ng advance knowledge, pero 'yung tingin kong interesting lang naman. 
There you go! Kita ko na ang Basic Microeconomics na libro, kaya lang nasa pinakataas. Pilit kong inaabot ito pero hindi kaya, wala kasing ladder akong nakikita. Paano ko naman kaya ito makukuha?
"Hey Miss! Do you need help?" Napatingin ako sa pinanggalingan ng boses.
"Oo sana. Kung okay lang?" Nagulat ako nang bigla niyang ilapit 'yung mukha niya sa akin, as in sobrang lapit.
"Of course! But my elastic powers is not working right now. Unless..." Ngumisi siya sa akin, na ikinataas ng aking kilay. "You will kiss me." 
Tinampal ko sa mukha niya 'yung dalawang makapal na libro na hawak ko.
"Kiss your ass, Boy!" Bwisit! Napatingin ako sa likod niya. At nakaramdam ng inis nang malaman kung sino ito. 
"Bro, let's go!" Ang mayabang na unggoy na naman pala. Magkaibigan pala sila, no wonder pareho silang mga walang modo. 
"Kung mamalasin nga naman, nakita na naman kita." I just rolled my eyes at tinalikuran sila. Pero bago umalis ay nag-iwan muna ako ng isang kataga. 
"I should be the one who is unlucky here, because I saw you again bastard monkey."
 Makaalis na nga lang! 
Lumabas na ako ng library matapos ko mahiram 'yung mga libro. Nakakainis! Hindi ko nahiram 'yung librong pakay ko talaga. Bwisit naman kasing mga abnormal 'yun. Tumingin ako sa relo ko. Maaga pa para sa work ko pero pupunta na ako ro'n. Sumakay na ako sa Bike ko at nagpedal papunta sa Coffee Shop kung saan ako nagpa-parttime. 
"What's with that face, Bal? Mukhang badtrip na badtrip ka ngayon," tanong sa akin ng bestfriend ko na kasama ko rin na nagta-trabaho rito sa Café. Hindi pa ako nagta-time in kaya nakaupo muna ako sa stool.
"Sino ba namang 'di maba-badtrip kung first day na first day mo sa school, may mayayabang na unggoy kang makakasalamuha?" Nanggigigil talga ako! Ang sarap pag-hahambalusin ng espresso machine ng mga unggoy na 'yun. 
"Ano ba'ng nangyari, Bal?" 
Kinuwento ko na lang sa kan'ya 'yung mga naranasan ko sa school ngayon.
 
"Grabe naman pala yun! Pero atleast may isang nice pa rin sa kanila," sabi niya. 
Sus! Baka nga pakitang tao lang ang lalaking 'yun. 
"Ewan ko lang. Anyways, magpapalit na ako para makapag-time in na," paalam ko sa kan'ya. 
Pumasok ako sa locker area namin, may changing room dito para dito kami magpapalit ng uniform. After ko magpalit at mag-ayos ng itsura ay nag-time in na ako.
"Good Afternoon Sir, may I take your or...der?" Kapag talaga nakikita ko ang pagmumukha nito nabi-bwisit ako.
Pinigilan ko lang ang inis ko at nice na pinakitunguhan sila. 
Pansin ko lang, apat na sila ngayon. 
"So you're working here?" Nagsasalita na naman ang mayabang na unggoy na to.
"Oo, ano naman paki mo?" Tumawa siya nang may halong pang-iinsulto. Pero hindi ako naiinsulto, sa totoo lang. 
Honestly, it is not the first time I encountered a person like him. 'Yung matapobreng elites?
"How cheap. Pa'no nakapasok sa Dansel University ang katulad mong mahirap? You're not welcome there." Nakakapanggalaiti talaga itong unggoy na 'to. Konti na lang talaga, may lilipad na sa mukha niya na espresso machine. 
Sinasagad ng unggoy na 'to ang pasensya ko. 
"Bro! That's enough, you're crossing the line," saway sa kaniya nang lalaking nag-bigay sa akin ng sandwich kanina.
"Bro, mauna na kayo. Susunod na lang kami," sabi naman nang lalaking may Golden Brown na buhok.
Teka! Siya 'yung snobber kong classmate. So friends din pala sila? What a really small world.
"Sorry for that childish act of our friend," paghingi ng paumanhin ni Mr. Sandwich Guy. Hindi ko pa naman kasi alam ang tunay niyang pangalan. Kaya 'yan na lang for the meantime. 
"You don't have to be sorry. Your friend's fault isn't yours." Ngumiti naman siya saka tumango.
Kinuha ko na 'yung order niya tapos si Karen naman ang kumuha ng order nang isnabero kong kaklase. 
"Choco-Cookie Caramel Frappucino and Iced Caramel Latte," sambit ko bago iabot sa kan'ya 'yung order niya. Bago siya umalis ay may inabot muna siya sa akin.
Teka? Ito 'yung Basic Microeconomics na book. 'Yung hindi ko nakuha sa library kanina dahil sa mga kaibigan niya. 
"Bakit binibigay mo 'to sa akin? It's yours," tanong ko sa kan'ya na ikinailing niya habang nangingiti. 
"Hindi naman ako Business Student so I can't use that. And besides, I borrow that for you. Pasensya na rin do'n sa isa pa naming kaibigan, sobrang playboy kasi talaga ng siraulong 'yun. See you around!" Sinundan ko ng tingin ang pag-alis niya. 
Totoo ba talaga ang pakikitungo niya?
"Hoy, Bal! Natulala ka na r'yan? So...he's the nice guy?" I just smile and nod. Nilagay ko 'yung libro na inabot niya sa ilalim ng Countertop. 
Napaisip ako na siguro hindi naman siya masama. Sabagay naniniwala naman ako na hindi mawawala sa isang grupo ang magkaroon ng mabait at maaasahang kaibigan.