Lian Pov.
Parang napako ako sa kinatatayuan ko.  Nakatingin lang ako sa mga taong nagkakagulo. Napansin ko rin na tumakbo na ang kasama ko.
"Lian! Lian! " pawis na pawis na lumapit sa akin si Mari.
"A-Anong nangyayari?" tanong ko.
"Kailangan na nating makalabas dito!" natatarantang ani niya. Hinila niya ako at Tumakbo kaming dalawa. Bumaba kami sa 1st floor at hinanap ang exit. Malapit na kami sa gate ng makita namin na marami nang nakahiga na duguan sa sahig. Ang iba ay nangingisay na.
Lalapit na sana ako ng pinigilan ako ni Mari.
"Wag! Delikado sila Lian, Mamamatay ka kapag lumapit ka sa kanila" Magsasalita pa sana ako ng hinila na niya ako ulit. Umakyat kami sa ulit sa Second floor. Nagkakagulo narin ang mga tao roon. Marami ang nagsisitakbuhan upang mailigtas ang mg buhay nila.
"S-Saan tayo pupunta? " palinga linga kaming tumingin sa paligid. Maynakita akong mga tao na nagtatago sa isang store.
"Dun muna tayo! " hinila ko si Mari at pumunta sa Store ng mga libro. Pinagtulungan naming hinila ang Bakal na pinto at kasunod nun ay ang glass na pinto.
Dahil glass ang gilid nito at kitang kita namin ang mga tao na puno ng dugo at oarang atat na atat na kagatin kami.
Kumuha ako ng mga libro at pinunit ang pahina nito. Binasa ko muna ang glass na dingding at isa isa itong tinapalan ng mga pahina ng libro.
"M-mama... " Umiiyak na ani ng bata at Yumakap sa ina.
"Ano ba ang nangyayari?  Bakit nagkaganun sila? " ani ng babae.
"Hindi papo namin alam Ma'am, Kumalma muna tayo.Mas lalong na tataranta sila kapag alam nila na marami pa tayo rito" ani ko.
Kung bibilangin ay nasa 15 kami kasama na roon kami ni Mari. Pinaupo muna namin sila sa Sahig habang nag uusap kami ni Mari.
"Ano na ang gagawin natin?  Bakit wala parin ang mag rerescue satin" ani niya.
"Hindi ko rin alam, Delikado pa kaga lumabas tayo ngayon. " nagkatinginan lang kami ni mari.
"Cellphone....  Cellphone! " Lumapit kami sa isasa mga kasama namin. Iniiwan kasi namin ang mga cellphone namin sa Locker kapag nagtratrabaho kami.
Binigay niya sa akin at nagdial ako. Number ng Mama ko.
"Hello?Hello!" ani ko. Naririnig ko ang hiyawan ng mga kapatid ko.
"Lian! Ok kalang ba dyan? Magulo sa atin ngayon! Maraming tao ang sumusugod sa bahay! " ani ni mama.
"I- i lock niyo ang pinto, pati narin mga bintana. Wag kayong mapapapasok kahit na sino"
"Asan ka ngayon anak!"
"Andito pa sa mall ma, Nagkakagulo rin dito!"
"Ahhhh!"
" Umakyat kayo sa taas! "
"Bilis! "
"Hello?Hello!...Ma! " Biglang naputol ang linya. Paulit ulit ko na sinubukan na tawagan pero hindi na nila sinasagot.
Sobrang kinakabahan ako ngayon para sa kaligtasan ng pamilya ko, ng mga kasam namin ngayon lalo na ang kaligtasan ko.
Umiiyak na lumapit sakin si Mari.
"N-Nagkakagulo narin sa labas. Makakalabas paba tayo ng buhay? " ani niya.
"Magtiwala lang tayo, Makakalabas tayo dito" Tiningnan ko sa mata si Mari.
Huminga ako ng malalim at Nag dial ng number ng opisina namin pero wala ring sumasagot. Sinubukan ko rin tumawag sa number ng mga emergency hotline pero wala ring sumasagot.
Kailangan naming mabuhay, Gusto kong mabuhay...
..........
Lian Pov.
(4 hours later)
Gabi na pero wala paring pumupunta upang iligtas kami. Madilim na pero pinili namin na wag buksan ang mga ilaw.
Mabuti na ang mag ingat.
Malamig narin dahil sa aircon at sa sahig pa kami ngayon. Ang iba ay ibinigay ang mga jacket na suot nila sa mga mas nalalamigan pa.
Ang iba naman na may roong tubig at pinagkakasya para makainom ang lahat. Sa pagkakataong ito namamayani parin ang. Kabutihan ng bawat isa.
"Uminom ka muna" ani ni mari at binigay sakin ang tubig.
"Mukhang kailangan nating magpalipas ng gabi rito. Nakakapag alala lang ang mga bata na kasama natin, Kawawa naman" Mayroon kaming tatlong bata na kasama dalawang babae at isang lalaki.
"Pwede naman nating gawing higaan ang mga libro dito. Tiis tiis lang muna" ani ni Mari. Pinagtulungan namin na Dalhin ang book shelves para Isandal sa pinto. Para kahit makatulog kami, Sure kami na ligtas.
(12 hours later)
Umaga na, Gising na kaming lahat. Kagabi umaasa ako na panaginip lang ang lahat. Umaasa ako na pagkagising namin ay magiging ok na ang lahat. Pero hindi. Andito parin kami at umaasa ng tulong.
"Mag iisang araw na tayo dito. Bakit wala paring pumupunta satin" ani ng Kasama naming lalaki.
"Ilang bese napo naming tinatawagan ang opisina at mga emergency hotline pero wala paring sumasagot. We need to calm para makapag isip ng mabuti at ligtas." ani ko.
"Hindi nga natin alam kung may buhay paba na nasa labas o baka wala na ang lahat" ani ng isa pang kasama namin na babae.
"Lahat po tayo natatakot sa pagkakataong ito. Pero kailangan po nating magtulungan para lahat tayo ay makaligtas" ani ni mari.
'🎶🎶🎶🎶'
Nagkatitigan kami ni mari dahil alam namin ang ibigsabihin nun. Napatayo kami kaya nagtaka ng mga kasama natin.
"Good morning, ako si Dylan isa sa mga staff ng Mall nato. Mayroon akong dalwang kasama ngayon. Alam namin na may buhay pa sa inyo. Nakikita namin sa Cctv...."
Napatingin ulit ako sa labas ng may narinig akong nagsisitakbuhan. Nagtitipon silang lahat sa speaker at parang gustong kunin iyon.
"...susubukan namin na makipag communicate. Wag po tayong mawalan ng pag asa."
Tumunog ulit at wala na nag salita at napansin ko na umalis na sa pagkukumpulan ang mga zombies.
Nagsimulang nag ingay sila. Nag uusap sila tungkol sa narinig namin.
"Mabuti naman at may buhay pa,maliban satin"
"May chance na para mabuhay tayo!"
"Makaka uwi narin tayo!"
Masayang ani nila.
"Shhhhhh!"
napatingin sila sakin.
"Na aattract sila kapag maynaririnig sila na ingay kaya mas mabuti na hinaan nalang muna natin ang mga boses natin" ani ko. Tumango naman sila. Lumapit sakin si Mari.
"Kailangan na natin makahanap ng makakain, hindi sapat sa atin ang natitira ngayon" ani niya.
"Mukhang kailangan nating lumabas...."