Elle's POV
Pauwi na kami ngayon sa bahay sumakay nalang kami ng taxi dahil kanina pa siguro naka-alis si Manong.
"Kahit na anong mangyare wag niyong sasabihin kila kuya ang nangyare, pag naulit pa ito ng isang beses hindi nila gugustohing makilala kung sino ako, tayo." seryosong saad ni Ree
"Ayoko ng pag-usapan ang nakaraan Ree." saad ni Shirryn.
"Let's go andito na tayo." sabat ko at bumaba na kami sa taxi at nagbayad, pagkapasok namin sinalubong kaagad kami ni Mom.
"Bat ngayon lang kayo?" bungad kaagad na tanong ni Mom.
"May research po kaming ginawa Mom." sagot ko.
"Hayy hindi daw kayo ma-contact ng kuya niyo kanina." saad ni Mom.
"In-off namin ang phone Mom." sagot ni Ree.
"O siya sige umakyat na kayo at maghahapunan na tayo." saad ni Mom.
"Opo." sagot naming tatlo.
Sabay kaming umakyat sa taas para magbihis, tapos na akong magbihis pero ayoko munang lumabas iniisip ko kase ang sinabi ni Ree kanina. Gustuhin ko mang kalimutan ang nakaraan pero hindi eh, hindi ko kayang kalimutan ang masasakit na ala-ala sa aming nakaraan. Alam ko at nararamdaman kung baka isang araw babalik at babalik na ang tunay na ako, kami ng mga kakambal ko, babalik sa dati naming buhay at totoong mundo.
Napabuntong hininga ako at tumingin sa kawalan naalala ko na naman ang ginawa nila samin ng mga kakambal ko. Hindi ko makitaan ng magandang rason kung bakit nila ito ginagawa samin, wala naman kaming ginawang masama sa kanila nananahimik lang kami sa tabi at ganito na nila kami tratuhin dahil ba sa hitsura namin? Hindi ba kami katanggap tanggap? Tsk! Palibhasa kase ang mga tao ngayon bumabase lang sa panlabas na anyo. Hindi na nakapagtataka maganda nga sila pangit naman ang ugali.
"Elle-- let's go downstairs tinawag na tayo ni Mom." saad ni Shirryn na nakasilip pa sa may pintuan tumango lang ako at sabay kaming bumaba sa kusina.
"Oh, asan si Ree?" takang tanong ni Mommy nung siya nalang ang hindi pa bumaba at wala pa sa hapagkainan.
"Hahatiran ko nalang po siya ng pagkain." suhestiyon ko kaya ngumiti sila sakin at nagsimula na kaming kumain.
Bitbit ang tray umakyat na ako sa taas at kinatok ang pintuan ng kwarto niya pero walang nagbukas kaya inayos ko muna ang dala kung tray at pinihit ang doorknob at saktong di ito nakalock.
"Ree? Andyan kaba dinalhan na kita ng pagkain--kumain kana." saad ko at pumasok sabay sipa ng konti sa pintuan para sumirado iyon.
"Ilagay mo nalang dyan." sagot niya sa loob ng banyo. Tahimik ko nalang itong nilagay sa table niya at naupo sa dulo ng kanyang kama at hinintay siyang lumabas. Bumukas ang pinto ng banyo niya at naglakad siya palabas at tinungo ang pagkain sa mesa.
"Are you okay? May bumabagabag ba sayo?" tanong ko sa nag-aalala na tuno.
"Nothing." walang emosyon nitong saad yumuko nalang ako at akmang tatayo na nung hinampas niya ang table kaya napapitlag ako at mabilis na tumunghay.
"I will not let that girl hurt us again-- hindi nayun mauulit pa." nakakuyom ang kamaong ani niya at sumulyap sakin.
"Ikaw ang bahala.." alinlangan kung sagot at nagpaalam sa kanyang lalabas na ako. Nakasalubong ko naman si Shirryn na pupunta yata sa kwarto ni Ree pero mabilis ko siyang pinigilan.
"Wag ka ng pumunta dun, natulog na siya." pagsisinungaling ko.
"I just want to ask her if she's okay, kanina pa tahimik simula nung umuwi tayo." malungkot nitong saad.
"Naka-usap ko na siya, okay naman nadaw siya kaya wag mo na siyang alalahanin." nakangiting saad ko pilit na pinapagaan ang pakiramdam niya at bahagya pa siyang bumuntong hininga at sumabay saking maglakad.
"Hindi magiging maayos ang lahat kung magpapatuloy lang sila. What if-- pano kung babalik na naman si Ree sa dati?" bulong niya at tumingin sakin kaya huminto ako sa tapat na ng kwarto ko at hinawakan ang magkabila niyang balikat.
"I don't know either, hindi natin alam kung anong tumatakbo sa isip niya.
If that happens wala na tayong mag-gagawa desisyon niya yun kaya respituhin nalang natin." paalala ko sa kakambal ko pero malalim itong nag-isip.
Naintindihan ko naman kung bakit ayaw na ni Shirryn na bumalik siya sa dati, pare-pareho lang kami ng nararamdaman, takot.  Takot kaming mawalan ulit ng taong mahal namin sa buhay. Mahirap kalimutan ang mga nangyare kaya hangga't kaya kung pigilan ang sarili ko gagawin ko, hindi naman ako mawawala sa tabi ng mga kakambal ko. Nirerespito ko ang mga desisyon ni Ree dahil alam kung ikakabuti din yun para samin, para sa lahat.
Naisipan kung mag browse muna sa youtube at manuod ng mga music videos dahil hindi pa naman ako inaantok hanggang sa magsawa ako. Tumingin ako sa alarm clock na nasa tabi ng kama ko at pasado alas niwebe pa naman ng gabi pero bakit hindi parin ako inaantok. Nahiga nalang ako sa kama at pinilit ang sariling makatulog pero wala paring epekto.
"Ang dapat sayo ikulong dito-- HAHA bagay lang yan sayo!"
Muling pumasok sa isipan ko ang ginawa nila sakin kanina hindi ko na alam kung anong gagawi ko kanina. Kung hindi pa dumating si Ree para iligtas ako baka andun parin siguro ako ngayon sa loob ng Ice Room or worse baka patay na ako sa sobrang lamig. Hindi ko inisip na ganun sila kabrutal samin, ganun pa talaga ang gusto nila para mapa-alis kami sa litseng paaralang iyon. Hindi naman kagandahan ang university lalo na ang mga studyanteng nag-aaral dun. Mga mayayaman, maganda nga ang pinanggalingan mga pangit naman ang ugali. Muli akong napabuntong hininga at pinilit na ipikit ang mga mata pero naisip ko parin ang mga mukha nilang pinagtatawanan kami at inaasar. Nagpagulong gulong ako sa aking higaan at tinakpan ang mukha ko ng unan.
"Darating ang araw na kayo naman, kayo naman ang iiyak at pagtatawanan." wala sa sariling bulong ko at padabog na kinuha ang unan na nakatakip sa mukha ko at umayos ng higa.
Niyakap ko ang unan ko at ipinikit ang mata hanggang sa nakaramdam ako ng antok at tuluyan na akong nakatulog.
To be continued...