Ariela Lavander Pov
Hay panibagong araw nanaman. Na alala ko tuloy yung nangyare kahapon nakakahiya hayy.
flashback
"hoy Lea anong nangyare kanina bakit laman ka nanaman ng mga bubuyog dito sa school?" sabi ng kaibigan kung si Shara
"huh?" patanong kung sagot lutang pa ako eh
"sabi nila na banga mo daw yung pangit kung kapatid." sabi niya
"ah sha pala yung hinayopak na bumanga sa akin. Hindi ba sha marunong tumingin sa dinadaanan niya akala mo kung sino na humaharang sa daanan." pag mamaktol ko sa kanya
"hahaha hinayopak talag. haha sabagay totoo naman pero girl ingat ka kase alam kung gagawa nanaman ng kalokohan yung pangit kung kapatid." balala niya
nahilamos ko ang aking kamay sa aking mukha ng malala kung di lang basta basta ang kumag na yun pero wala akong pake sa brat na yun.
end of flashback
Nahihiya akong pumasok ngayon dahil sa nangyare
" tanga tanga mo kase Lea hindi mo tinitignan kung sino binabanga mo" maktol ko sa sarili ko habang nag lalakad papasok ng gate ng school
kailangan ko kaseng pumasok dahil last exam ko na namin ngayon at sa mga susunod na araw ay practice na lang namin para sa graduation. Lilipat nga pala ako ng ibang paaralan dahil kailangan na namin bumalik sa probincia nila mama hindi ko na tanong kung saan aba malay ko ba.
malapit na ako sa classroom namin at ayan nanaman ang mga bulong bulongan pero tuloy tuloy lang ako sa pag lalakad.
"hayy kawawang schoolar papahirapan nila papa Alex yan. Sure ako"
"sinabi mo pa"
"exited na akong makita kung anong gagawin nila sa basurang yan"
at madami pang iba. Oh diba anak ng mga mayayaman pero kung umasta sila akala mo kung sino masmasahol pa sa hayop kung umasta sila. Mga mapag mata sa kapwa buti ma lang yung si Shara hindi ganon hayy.
ilang minuto lang din ay dumating sa si Shara at yung prof namin kaya di na kami naka pag chikahan.
Sunod sunod ang aming exam dahil half day lang kami at may bakashon kaming isang lingo bago mag simula ang practice namin.
Makalipas ang 3 subject na huling exam namin ay umalis na ang huling prof namin.
"hayy girl hindi na kaya ng utak ko, pigang-piga na" pag rereklamo ni Shara
"kaya nga ewan ko na lang kung may natitirapa sa utak ko" sabi ko naman
"tara kain na lang tayo libre ko" masayang aya ni Shara
"bhee nakakahiya na sayo lagi mo na lang akong nililibre" hiyang sabi ko naman
"nako na hiya ka pa. Tara na akong bahala" sabay hila niya sa akin papunta sa kanyang kotse
ohj diba ang taray may sasakyan. Iba talaga ang mga mayayaman.
Shara Avrea Mateo Pov
Hai ako nga pala si Shara kaibigan ko si Lea ang hahaba ng nga pangalan namin kaya pinili ko lanv yung madaling sabihin hahah. Kambal ko nga din pala yung pangit na Alex na yun. Naging magkaibigan kmi ni Lea nung 1st year high school pa lang kami napaka mahiyain niyan pero matalino at madaldal pag kaming dalawa ang magkasa. Alam ko din na scholar labg sha sa school but i don't care, I like her at sobrang bait niya. Ang dami nga lang may ayaw sa kanya at kung ano anong sinasabi nila kay Lea pero hinahayaan lang niya kahit na masasakit na yung mga sinasabi ng ibang tao sa kanya. Kaya naman ay inaaway ko yung mga taong nagsasabi sa kanya ng kung ano-ano pero lagi akong inaawat ni Lea.
Oh di ba ang bait niya. Hindi ko lang maintindihan ang mga ibang tao porque mas nakaka angat sila e kailangan na nilang apakan ang ibang tao. Naawa nga ako kay Lea dahil sa pagtrato ng ibang tao sa knya. Kaya sabi ko sa sarili ko na tutulongan ko sha kahit na sa mga simpling bagay lang.
At ayon na nga pumonta kami sa restaurant na malapit lang dito sa school dahil e lilibre ko si Lea. Ayaw panga niya eh pero hinila ko siya para di na sha maka tangi.
"hoy Shara ang mahal dito di ko kayang bayaran yan" sabi ni Lea habang tumitingin sa menu
"gaga ako nga magbabayad at wag kang mag alala sa amin tong restaurant na to kaya pwede nating kainin ang lahat ng gusto natin" sabi ko sa kanya
alam kung nang hihinayang sha dahil sa mahal talaga ang pagkain dito dahil isa ito sa mga negosyo nila papa at hindi lang basta basta ang restaurant nato kase sobrang sarap ng magkain at magagaling ang mga chef dito.
"hindi ko alam kung anong oorderen ko nakaka panghinayang ang mga presyo. Ikaw na lang omorder bhee" sabi ni Lea
"hahaha gaga masarap lahat yan. Oh cge ganito na lang tikman natin lahat yung pagkain dito hahahah. Kung may matira man e uwi mo na lang para kina tita" nakangiting sagot ko
"seryoso ka babae huh. Ang dami kaya niyan di ba magagalit magulang mo dahil baka ma bungkrap sila?" tanong niya
"hahahah hayy Lea ka talaga. Ahh basta akong bahala sa takaw mo ba naman cgurado akong magugusto han mo lahat yung mga pagkain." tawang sagot ko namn
"waiter" tawag ko sa isang waiter
"yes po maam shara" waiter
"bigyan mo kami lahat ng pagkain na nasa menu lilipat na lang kmi sa VIP area. Thank you" sabi ko naman
"cge po maam" sabay alis ng waiter
"tara na lipat tayo" tawag ko kay Lea
Lumipat kami sa VIP area sa third floor at doon kmi sa may magandang view.
"ang ganda naman ng restaurant niyo nakaka lula sa laki at ganda nito." Lea
"nako e enjoy mo lang hehe hahatid na lang kita mamaya total maaga pa naman." sabi ko naman
"alam mo Shara pangarap ko din na maging mayaman someday gusto ko ding e paranas kila mama at papa yung buhay na mayaman. Napaka swerte mo bhee" lea
"hayy oo nga at mayaman kami pero ang aming mga magulang naman ay laging wala sa bahay. Trabaho lang ang kanilang ginagawa laging sila manang Tess lang ang aming kasa kasam. Uuwi nga sila sa bahay pero di na kami nag kakasabay sabay kumain oh kaya di na nga namin sila nakikita sa bahay eh." malungkot kung sabi na man
Totoo nga namayaman kami pero yung mga magulang naman namin ay di namin naka sama. Sila Lea naman mahirap nga sila pero punong puno ng pagmamahal ang kanilang pamilya
"alam mo bhe para naman sa inyo yung ginagawa ng mga magulang niyo pero yun na nga nagkulang din sila sa pag-aaroga sa inyo. Pero wag kang magalala andito naman ako para sayo hahaha" tawa niyang sagot
Tumawa na lang din ako. Napa ka positive talaga ng babae nato hayyy. Habang kaming nag kwekwentohan ay dumating na din ang iba naming pagkain at kumain na din kami habang tuloy parin ang kwento han.
" sha nga pala saan ka mag-aaral ng college?" tanong ko
" uuwi na kami sa probinsha nila mama kase di namin kaya ang buhay dito eh. Nakaka lungkot nga kase di na tayo magkakasama. Ikaw ba saan ka mag aaral" malungkot na sabi ni Lea
"dito padin siguro. Nakaka lungkot naman kung ganon mawawalan ako ng best friend" sabi ko
"alam mo Shara ang saya-saya ko na naging kaibigan kita at naging best friend. Wag kang mag alala tatawag naman ako sayo oh kaya mag tetext para naman kahit nasa malayo ako ay maramdaman mong kasama mo padin ako. Huwag mo kung kakalimotan okay at wag mo kung ipagpaplit hahhaha. Pag nay pera oh kaya kung nay time ako dadalawin naman kita eh" sabi niya sabay hug sa akin
Naiiyak nga ako pero pinigilan ko.
" sulitin natin ang natitirang araw na magkasama tayo bhee. Para naman makapag enjoy tayo na mag kasama" tuwang sabi ko
"pero nahihiya ako sayo eh. ikaw nanaman ang gagastos" malungkot na sabi niya
"ano ka ba naman wag kang magalala akong bahala sayo." ngiting sabi ko
Nag kwentohan lang kami buong hapon kung ano anong pinag usapan namin mga plano namin sa buhay at kung ano ano pa
"hoyy gaga 6pm na kailangan ko ng umowi baka nagaalala sina mama" sabi ni Lea
pag tingin ko sa relo ko ay oo nga hahaha napa sarap ang kwentohan namin
"haha wag kang magalala okay lang yan wait pabalot natin tong mga natira para may ma e uwi ka hatid na din kita" sabi ko
Ilang minuto lang dumating na din ang pinabalot namin.
"girl tara na hatid na kita" ngiting sabi ko
"oo tara na baka hinahanap na ako hahah" sabi naman niya.
malapit lang naman ang bahay nila Lea dito kaya na e hatid ko nadin siya. Muntik pa ngang hindi tangapin yung mga pagkain eh. Yung babaeng yun talaga kahit kailan. Umowi nadin ako after ko e hatid si Lea. Pagka uwi ko ay deretcho kwarto na ako upang matulong nag half bath lang ako bago humiga at ako naka tulog na din.