PROLOGUE 
The air hung thick with the scent of jasmine and despair. Claire, barely eighteen, sat hunched over a worn table in the dimly lit brothel, her fingers tracing the faded embroidery on her worn dress. The room, once a haven of fleeting pleasures, now felt like a gilded cage. Her mother, a woman whose beauty had long since withered, sat across from her, a cruel smile twisting her lips.
"Another month, another payment," she drawled, her voice laced with venom. "And another month closer to your freedom."
Claire's heart ached with a familiar pang. Freedom. A word that felt as distant as the stars. Her mother, convinced she was cursed, blamed Claire for her father's death, claiming it was a punishment for her sins. She had sent Claire to the brothel as collateral, a living sacrifice to appease the gods. The money she earned, every penny, was swallowed by her mother's insatiable greed.
But tonight, the air crackled with a different energy. In the doorway, a tall figure emerged, his presence filling the room with an aura of power and authority. John, a man in his prime, CEO of a sprawling empire, stood there, his gaze fixed on Claire. He had come for her, not as a client, but as a buyer.
A game, a cruel wager among his friends, had led him to this place. They had dared him to purchase a courtesan, and he, driven by a sense of righteous indignation, had chosen Claire. He saw in her a spirit that refused to be broken, a beauty that transcended the tawdry surroundings. He knew, with a certainty that surprised him, that Claire was not meant for this life.
As John's eyes met Claire's, a spark ignited. It was a flicker of hope, a promise of a future far removed from the despair that had become her reality. But in that same moment, Claire felt a different kind of pull, a yearning for the handsome young man she had met at a coffee shop a few year ago. Jacob, John's son, with his kind eyes and gentle smile but a wild in bed and playing voice with deadly charm, had captured her heart in a way that John, with his imposing presence and air of authority, never could.
The night was young, and the future, for both Claire and John, was about to take a dramatic turn. The game had begun, but the stakes were far higher than anyone could have imagined.
AuthorReminders: Dear Readers I choose Tagalog and English in this story para mas maintindihan Po salamat!! 
CHAPTER 1:
Ma!! nandito napo Ako masayang katok ni Claire sa pinto nang kanilang munting barong barong galing Siya sa paaralan at balak niyang surprisahan Ang Ina sa kaniyang nakuhang marka almost 90 pataas Ang mga grades nitosa lahat nang subject sa susunod na taon ay mag tatapos na ito sa senior high.
Ma!! Ma! Andito napo Ako pero walang sumagot sa tawag Niya sa Ina kaya binuksan Niya nalang Ang pinto pag pasok Niya ay tahimik Ang loob nilibot Niya Ang loob nang Nakita Niya Ang Ina na naka upo habang yakap yakap Ang uniforme nang ama ,minsan lang umuwi Ang ama galing sa trabaho construction Ang trabaho nito at madalas nilagay sa malayo nanginginig Ang kaniyang kamay sa di alam Ang dahilan Ang iba nitoy tumulo Ang ,Hindi ito nag salita at halatang namumugto na Ang mga mata nito sa kakaiyak unti unting narinig nang dalaga Ang pag hikbi nang ina,kahit Hindi pa alam ni Claire Ang Ibig sa bihin nang pag hikbi nang ina ay may Masama na Siyang nararamdaman.
Alam niyang may Mali rito 
"Ma?,Bakit kapo umiiyak?" Takang tanong ni Claire nanginginig Ang boses nito sa mga possibling sagot nang Ina
"Wala na Ang tatat mo Claire iniwan na Niya Tayo" sabay iyak nang malakas 
Nabitiwan Niya Ang card na Dala sabay lapit sa ina at agad itung niyakap ngunit sinampal siya nang Ina
"BRUHA KA!!! KASALANAN MO KUNG BAKIT WALA NA SI ROLANDO!!! PINATAY MO ANG AMA MO!!!DAHIL DIYAN SA PANGARAP MONG GRADUATION!!! NAWALA SIYA!!
halika ditung bata ka!! sinabunotan Siya nang Ina habang pareho silang umiiyak 
"Ma!! Tama napo!! Arayy masasaktan Ako ma!! Pakiusap Tama na!! Iyak ni Claire habang sinasabunutan nang sariling Ina Hindi Siya lumaban dito kahit noon paman ay ganun na Ang traro nang kaniyang sariling Ina sa kaniya 
"Wala Kang silbing anak sana Ikaw nalang Ang namatay at Hindi SI Rolando !! Lumayas ka dito wag Kang mag papakita sakin!!! Layass!!!
"Ma!!!Tama na Po masakit !!!"Sigaw nya at iyak dahil sa pag sabunot nang Ina sa buhok nya na halos ikaputol nang ulo nya ramdam Nito Ang subrang sakit, madumi narin Ang puting uniforme at Saya Niya sa school dahil Hindi pa Siya nakapag bihis sulimula nang dumating Siya upang surprisahan sana Ang Ina pero nawala Ang ngiti Niya dahil sa nalamang Wala na Ang kaniyang ama mahal na mahal niya Ang kaniyang ama dahil tanging ito lang Ang nag mamahal sa kaniya kahit na subrang hirap nang kanilang buhay ay nag pakaama ito at nag trabaho nang marangal Hindi kagaya nang kaniyang ina na sa sugalan nag la lagi at Hindi pa gumawa nang Gawaing Bahay at kahit Ang pang bayad sana niya pang tuition ay kinupit nang sarili ina para sa tong its at bingo ngayung Wala na Ang ama alam niyang kalbaryo Ang magiging buhay Niya Kasama Ang ina.
Tama na paki usap bolong Niya sa hangin dahil sa kaka iyak ay Hindi Niya nararamdaman Ang hapdi nang sabunot at pag sampal nang ina Nakita nyaring dumudugo Ang kaniyang tuhod at diko pero waka siyang sakit nararamdaman Ang puso niya at boung pag katao Ang masakit, subrang sakit dahil Wala na Ang kaniyang ama na tanging nag mamahal sa kaniya.
BWESIT KANG BATA KA!!! MAMATAY KANA !!! 
"SUSAN!!! TAMA NAYAN!!!" sigaw nang kapit Bahay at pinatayo si Claire na duguan at umiiyak na walang boses nagawa pa nang dalaga Ang ngumiti sa kapit Bahay nasi Martha 
"ANO BA SUSAN PAPATAYIN MO BA ANG ANAK MO!!?? NABABALIW KANA BA?!! ANAK MO YAN!! ANAK MO SUSAN WAG MONG KALIMUTAN!NA WALA NA SI ROLANDO UTANG NA LOOB MAHALIN MONAMAN ANG SARILING ANAK MO DAHIL SI CLAIRE NALANG AMG MERON KA!!!.ANG BATANG GUSTO MONG PATAYIN ANG ANG NAG IISANG PAMILYA MO!!"
" Hoyy! ano bang pakialam mo Martha anak ko Yan at kahit anong gawin ko jan may karapatan Ako dahil anak koyan!!"
"Nay Tama napo tumigil napo kayo "pakiusap ni Claire sa ina niyakap naman Siya ni Martha.
Aling Susan!
ALING SUSAN! ALING SUSAN!!
tawag ni Lindoy sa Ina ni Claire kaya agad silang tatlong na lumabas 
Nandito napo Ang labi ni Mang Rolando lungkot na Sabi ni Lindoy may dumating na track sa likod nito ay may puting kabaong kung saan nakahiga Ang ama niyang wala nang buhay.
Ahhhh....Rolando!!! Asawa ko!!! Iyak ni Susan habang patakbong pinuntahan Ang track pinigilan naman ito nang mga kapit Bahay baka masagasaan nang track sumisigaw at umiiyak Ang Ina na si Susan habang SI Claire ay Hindi makagalaw habang pinanood Ang puting kabaong na pinag tu tulungang ibinababa nang mga lalaking kapit Bahay 
"Mag pakalakas ka Susan may anak kapang natitira" tapik ni Nang kapit Bahay nasi Rosa 
Niyakap naman ni Martha Ang dalagang so Claire habang nanginginig Ang Kamay
"Hindi to maari Hindi pweding Wala na Ang aKing ama "umiyak Siya nang subra at tumakbong pumunta sa kabaong nang ama
Pa!!!! Gumising ka Jan Hindi ka pweding mamatay sa susunod na taon pa Ang graduation ko Sabi mo sasamahan mo Ako ,
Sasamahan mopa akong tumungtung sa stage Hindi ba?? pa? mag tatapos pa Ako sa kolihiyo at mag tutuparin kopa Ang pangarap mong magkaroon nang tricycle.
Paano ko tutuparin Yun ngayung Wala kana!! Patuloy na iyak ni Claire paano na Ako pa !! Sino nalang Ang mag mamahal sakin.
Gumising kana Jan pakiusap 
"Claire Tama na nandito lang Ako kung maykailangan ka " ngiti ni Martha habang pinapagaan Ang loob ni Claire 
"Sige na Lindoy ,dado , martin sa Kapilya nyo na ilagay Ang kabaong ni Rolando upang doun nalang pag lalamayan"sabi nang kapitan nang kanilang baranggay 
Nag tulong tulong Ang mga kapit Bahay na mapaayus Ang labi tumolong din Ang kapitan at Ang kanilang boung barangay na magbigay nang abuloy para sa pag papalibing ni Rolando.
Tatlong araw din na pinag lalamayan Ang labi nang ama ni Claire balisa at Lago nalang tulala Ang Ina niyang SI Susan.
"Nay? Kumain napo kayo "sabay bigay ni Claire nang plato namay kanin at pritung isda na bigay pa nang kapit Bahay nasi Martha ngayung araw Ang libing nang ama Niya tatlong araw narin siyang lumiban sa klase upang asikasuhin Ang pag papalibing nang kaniyang ama dahil Ang kaniyang Ina ay laging tulala at halos Hindi Maka usap Magagalitin din ito sakaniya walang nag bago kahit noon pang nabubuhay Ang kaniyang ama .
Nay?!!..muling Sambit Niya sa ina 
ANO BANG BATA KA!!! LUMAYAS KA SA HARAP KO HINDI KITA KAILANGAN HINDI AKO KAKAIN!! LAYAS!!"
"nay kailangan nyu pong kumain kahapon kapa Hindi kumakain nay baka mapano Po kayu?"
Iyak na pakiusap ni Claire sa ina 
Agad namang kinuha ni Susan Ang dalang pagkain nang anak at tinapon ito 
Gusto mo kumain !? Oh ito kainin mo!! Kumuha ito nang duming kanin na natapon sa lupa at sinubo sa bibig ni Claire habang hawak at sabunot nito sa buhok 
AYAN KAININ MO!!! BAKIT HINDI IKAW AMG KUMAIN!! HAHH?!! AYAN MAG PAKA BUSOG KA!! PUNYETA!!"
"Nayyy!! Tama napo nasasaktan ako!!! "
"Susan!! Tama nayan maawa kanaman sa anak mo!! " Dali daling lumapit si Martha at tinulungan SI Claire at inilayo sa Ina nitung nababaliw 
"Palayasin mong batang Yan sa harap ko salottt!!! simula Nung dumating ka sa buhay ko sabay turo nito sa dalagang si Claire nag ka letsi! Letsi Ang buhay ko!! Sana Hindi nalang kita naging anak!! Ikaw Ang dahilan kung bakit namay Ang Asawa ko!! "Sabay iyak nito na parang nasisiraan nang ulo.
Dinala naman ni Martha so Claire sa likod nang Kapilya upang tulungang mag hugas nang katawan dahil sa dumi nito may mga kanin din sa kaniyang buhok 
"Maligo ka muna Claire wag munang isipin Ang iyung Ina at Lalong wag mong damdamin Ang mga Sinasabi Niya Hindi ka salot.."
"Naintindihan kopo salamat aling Martha" ngiti ni Claire sa ginang agad nang umalis su Martha upang asikasuhin Ang mga subrang kape at biscuits sa kusina.
"CLAIRE! CLAIRE !! nandito kalang pala" ngiting sabi ni Jasper  kaklase Niya at anak ni aling Martha na dati nang may lihim na patingin sa dalagang si Claire 
Condolence pala Claire pasensya na ngayun lang Ako nakadalaw sa inyu .
Kasama ko ngayun Ang mga class mate natin at si Teacher Anne nandun silasa Kapilya..
"Maraming salamat Jasper sa pakikiramay" ngiti ni Claire sa kaklase 
" Mag pakalakas ka nandito lang Ako" ngiti nito sabay hawak nang kaniyang kamay 
"I mean nandito lang kami ni nanay Martha para Sayo " Hindi parin nito inalis Ang Kamay nito sa Dalaga kaya Siya nalang Ang umiwas 
"ANO ahm. maliligo Muna Ako jasper salamat ulit" 
Cgi .. at agad nang umalis so Jacob at tumungo sa Kapilya kung saan Nandun Ang kanilang guro at mga kaklase 
Mabilis namang naligo SI Claire sa gripo at agad nag bihis pumunta Siya sa Kapilya na malapit lng sa kanilang barung barung.
Pag pasok sa Kapilya ay agad siyang niyakap nang guro na si Anne at mga kaklase at kaibigan Hindi niya maiwasang Maiyak dahil sa mga yakap nang taong nag mamahal sa Kaniya Ang yakap nakailan man ay Hindi Niya nararamdaman sa kaniyang sariling ina.
"Mag pakatatag ka Claire ah kaya moyan " ngiti nang kaniyang guro na kita Ang malalim na dimple nito matangkad at maganda Ang guro niyang si Anne NASA dalawang put pitong taong gulang pa ito pero Wala pang Asawa 
"Thank you ma'am Anne " pilit na ngiti ni Claire sabay pahid nang mga luha Niya sa mata 
"Claire kung gusto mong mag working student pwedi ka sakin paaralin kita Hanggang sa makatapos ka sa colehiyo" Isang magandang offer Ang sinabi ni teacher Anne 
Pero tumangi SI Claire dahil ayaw niyang iwan Ang ina na Hanggang ngayun ay Wala parin sa sarili naintindihan Niya Ang Ina dahil narin sa nang yari nang kaniyang ama.
Tinulungan nang mga kaklase ni Claire Ang pag asikaso half day lang din Ang klase ni teacher Anne dahil mag hahatid ito sa Ama ni Claire sa cementeryo Kasama Ang mga classmate niya.
Walang tigil sa kakaiyak SI Claire habang yakap yakap ni Aling Martha habang Ang Ina naman nito ay lumubog na sa putikan yakap yakap Ang litrato at uniforme nang asawa.
Humangin nang malakas Hanggang sa umulan ito agad namang nag takbuahan Ang mga bisita na naghatid at sumama sa cementeryo sumilong Ang iba sa mga puntod na may kubo Ang iba naman ay nag bukas nang paying.
pero Hindi niya alintana Ang lamig nang hangin at tubig ulan na dumampi sa balat Niya para Kay Claire ay dinadamayan Siya nang panahon mabuti nang umiyak sa ulan dahil walang makikitang luha dahil sa pag samba nito sa tubig ulan na nag patianod sa pisngi Niya tinignan Niya Ang langit na kulay itim.
"Salamat sa tubig ulan salamat sa pag damay sakin" 
Kumunot Ang kaniyang noo na Wala nang tubig ulan na dumampi sa ulo niya at tanging kulay itim na payung Ang nakita niya.
"Umuwi na Tayo Claire kanina kapa nakaupo sa putikan naka uwi na Ang iba" tinignan Nito
ang paligid Tama nga SI Jacob Wala na Ang ibang mga bisita pati narin Ang kaniyang Ina na Kanina ay NASA harap niya.
"Umuwi na sila,Hindi na sila nag abalang lapitan ka naintindihan namin Ang sitwasyon mo ngayun Claire Ang kailangan mo ay mag pakatatag" ngiti ni Jacob habang binalut nito SI Claire sa Dala niyang jacket 
Ngumiti SI Claire at agad nag pasalamat 
"Umuwi na si nanay may trabaho pakasi siya kaya binilin ka Niya sakin my emergency meeting din SI teacher Anne kaya Hindi na nag abalang mag pasalamat Sayo"
"Ayos lang salamat Jasper Hindi ko alam kung paano kita masusuklian sa lahat nang kabutihan mo"
Pumunta sila sa highway at pumara nang tricycle pauwi pagkatapus ihatid ni Jasper SI Claire ay agad nadin itung nag pasalamat sa kaniya.
Pumasok SI Claire sa kanilang munting tahananan at tinawag Ang Ina ngunit Wala Ang Ina Niya sa Bahay Hindi nalang Niya ito hinanap dahil ayaw niyang pagalitan nang Ina 
Agad nalang siyang naligo at nag bihis Kumain narin Siya nang haponan at maagang natulog 
"How I wish na panaginip lang Ang lahat" sa isip isip ni Claire haharapin Niya Ang bukas na Wala na Ang pinaka mamahal na ama.
Pinikit Niya Ang Kaniya mga mata Hanggang Siya ay tuluyang nakatulog