"Elliese ayusin mo ikot mo!" Pasigaw na sermon ni coach Aldrin.
I know wala ako sa sarili. I'm fucking distracted on what happened yesterday between dad and I.
Masakit pa rin kasi. Parang may tinik na nakabara sa akin. Kumkirot ang dibdib ko kapag naiisip ko na hindi kami maayos ni dad.
Unlike other girls na daddy's girl. I wanted to have a relationship with my dad like what they have.
Pero how can I, kung ganito niya ako tratuhin at tignan.
I was zooning out at nang iangat ako ulit, I lost my balance.
"Gago!" Gulat na sigaw ni Mark, ang lifter ko.
Nagkamali din ako sa pag-landing kaya naman impit akong napasigaw sa sakit as I twisted my ankle.
Buti nalang at sa mats ako bumagsak kung hindi siguro ay puro sugat ang binti at kamay ko. Sasakit din ang balakang ko na unang bumagsak.
Napaiyak at sigaw nalang ako sa sakit. Hawak ang kaliwa kong binti.
Gigil kong pinipisil iyon sakaling maalis ang sakit.
I tried to stand but I can't.
Coach Aldrin shouted and asked someone to call the school nurse.
"Kaya mo pa ba?" Nag-aalalang tanong sa akin ni coach Aldrin.
He pats my head trying his hard to refrain me from crying. He even wipes my tears with his hands saying 'shush'.
Hindi ko na narinig ang mga nasa paligid ko, tila ba wala ako sa sarili, sa riyalidad.
Hindi ko kaya. What if pinutol nila binti ko? what if hindi na ako makapaglakad?
I couldn't help but to listen to all of my 'what if's' running at my head.
Nakabalik lang ako sa sarili nang bigla akong binuhat ni Mark in bridal style para ipunta na ako mismo sa school's clinic.
Napakatagal kasi ng nagtawag. Nakipagchismisan pa ata. Napakaepal, alam na nga na I twisted my ankle then what?
Pabagal-bagal kasi.
Walang kwenta. Siguro kung na 50-50 na ako dito ano na lang?
Sabi ko nga dapat 'di na ako dapat nagsusungit.
As I glanced at him he looks worried and angry as fuck. Being serious at the same time. This is my first time seeing him like this. Medyo nakakatakot. Parang iba siya kung magalit.
I feel magkakaroon ng world war 3 kapag siya ang nagalit. Sa itsura palang niya ngayon? Ewan ko nalang.
If only looks can kill, we would have died.
He gaze at me nang mahalata nito ang tingin ko. Kaagad akong umiwas and acted like I never ever stared at him.
Ang awkward lang kasi.
He placed me down at the side of the clinic's bed gently, patting my head.
Kanina pa 'yan. Ano ba meron sa ulo ko? Like hello?! 'Di ako batang paslit. May kuto ba ako at pinapatay nila?!
The school's nurse immediately run towards me. She even apologized na hindi siya nakapunta agad to check my ankle. I know she looks busy, mukhang may kausap sa phone kanina. I think its our school's physician or whatever.
She looked how swollen my ankle is. And after that she just asked me a few questions.
She advised me to 'wag muna mag-practice in cheerdance for 2 weeks. She even treated me gently.
Buti naman medyo 'di na masakit nang malagyan ng bandage.
But still nahihirapan pa rin akong mag-lakad. Sumasakit kasi kapag hinahakbang ko kaliwang binti ko.
Kaya naman inaalalayan ako ng mabuti ni Mark habang naglalakad.
I'll admit na he's pretty gentle and caring. Swerte ng magiging girlfriend nito in the near future.
He was apologizing at me nonstop. Kahit na ilang beses ko sabihin sa kanya na ako ang may kasalanan sa nangyari, 'di parin niya tanggap.
Wala talaga ako ibang magawa kung hindi ay tanggapin ang 'sorry' niya.
Well still kahit 'di siya mag-sorry, okay lang.
In the first place, ako naman talaga kasi ang may kasalanan.
"I'm sorry..." He looks down.
"I've forgiven you already and kanina pa."
I smiled and giggles.
"No need to blame yourself. I was the one na may kasalanan dito." I added.
He scrached the back of his head before helping me to get in at his car.
He said he wanted to take responsibility for what he did na kahit hindi naman. I was about to insist but he said na it's the only way na he'll feel better.
He said he would definitely feel gulity for the rest of his life ng hindi man lang nakakabawi sa akin.
So I just agreed. If that's what would make him feel better about me then why not.
Kuya Robert texted me na he can't pick me up today. Susunduin niya kasi si dad sa airport.
May business trip kasi si dad sa Taiwan for a day so ngayon ang dating niya. But he never told us kung what time.
Kaya naman I was pretty shocked and problematic ng malaman na he can't pick me up.
I even sprained my ankle. I'll have a hard time niyan sa pag-commute.
Luckily, Mark offered me a ride. Like what he said, he just wanted na bumawi sa akin.
He wanted to be responsible from what I gained sa practice.
Kaya naman hindi ko na nagawang tanggihan pa.
I take the shotgun seat. He started the engine. Bilib ako kasi napakalinis sa loob ng SUV niya.
Sabagay like what others said na boys really love cars. They have interest in it. Not just interest what I mean to say is that they love it.
The way they take care of their cars. Iba talaga akala mo nga kung girlfriend nila.
Daig pa nanay ko kung makapagalaga. Ingat na ingat kaya akong umupo at hindi ko masyadong tinatapak ang mga paa, if ever na pwede lang iangat paa ko ginawa ko lang. 'Di lang madumihan.
"Relax your ankle." He said out of nowhere.
Halata ba masyado? Nakakahiya ka Elliese. Ayusin mo sarili mo. Calm down self.
Napasapo na lamang ako sa ulo and I nodded at him. Still, kahit na iiwas pa niya ang mga tingin sa akin. I could still feel and sense his amused smile.
He even let his tongue in his side cheeks to refrain himself from smiling kahit na nakita ko kanina. Parang tanga.
I pointed for the directions papunta sa bahay while his right hand playing the steering wheel like nothing.
Kapag kami talaga nabangga, anak ng pating siya bahala sa hospital bills. And if I die, syempre 'di ko patatahimikin buhay niya. Palagi akong magpaparamdam hihingi ako ng ransom sa kanya para pakawalan ko kaluluwa niyang kinulong ko sa impyerno.
Kung sakali lang naman e.
He parked in front of our beige white and brown gate.
"I see..."
"What?" Takang tanong ko sa kanya at tinaasan siya ng kilay habang marahan kong inaayos ang mga gamit ko.
I read 'Montana' kasi while we're on the way so that I won't be bored. He's so tahimik kasi like wala man lang kibo as in.
Ni chika wala man lang. I felt like he drained my kachikadorahan trait. I hate it. So, no choice ang gagang si Elliese.
Well, nahihiya naman kasi akong mag-open up ng conversation since we are not really that close enough to be comfortable with each other.
Ngayon nga lang kami nagkasama ng ganito katagal, in the same time and the same place.
"Now I know where the girl I have debt on lives here." He playfully smirked at me.
I laughed sarcastically para masabayan ang trip niya. Wala naman ako ibang magawa alangan naman sungitan ko, alangan naman bigla nalang akong umiyak dito.
Ang weirdo ko naman kapag ganoon.
Hindi kaya ako weirdo, baliw lang so big no.
I quickly unbuckled my seatbelt. Medyo nagtatagal na ata ako dito. Baka mamaya isipin pa niyang parang ayaw ko pa umalis at gusto ko pa mag-stay dito. Like okay, no comment.
He immediately get off at the car and pumunta sa side ko para buksan ang pinto ng sasakyan nito nang mahalata na bababa na ako ng sasakyan at inalalayan akong bumaba. But I insisted to take his hand. Kaya ko naman na siguro?
As soon as I took a step, I immediately lost my balance dahil sa sakit. I ended up falling into his arms that made him pretty shocked. Inalalayan ako nito gamit ang isang kamay na nasa wasit ko.
"You okay?" Nag-aalalalng tanong nito sa akin. Nang magtama ang mga mata namin, all I can see through him is him being worried about my condition.
He ended up escorting me all the way inside the house. Kabado ako at lalo na first time ako makikita nila mom niyan na mayroong kasamang guy.
I really expect na nasa living room ngayon si mom. I know, kasi mga ganitong oras ay nanonood siya ng mga series sa netflix. I really prepared myself sa mangyayari.
I don't know how would my mom react but I know she'll understand my situation. She won't be angry right?
And hindi naman siguro mapagkakamalang boyfriend ko itong si Mark. We're just friends though.
First of all, he's just doing this so that he won't feel guilty, right?
The maids open the door for us looking confused and shocked about the new face here.
"Mom-"
Biglang nasamid si mom sa iniinom na tea sa gulat dahilan para maputol ang balak kong sabihin. Lumaki ang mata ni mom at napalunok nalang habang tinatapik ang sarili nitong dibdib.
Her mouth turned into 'o' as she covers it. Gulat na gulat yan? As expected.
Her emotions immediately mixed lalo na nang makita ang kalagayan ko. I don't know if she's worried na galit na I don't know. Ewan.
I can't read her.
"What happened?!" Bigla napatayo sa kinauupuan niya sa couch si mom.
She caressed my hair looking worried at tinitignan ang katawan ko kung may galos ba ako, sugat or bruises.
"A-are you okay? Saan ang masakit? Sabihin mo sa akin, anak." Tarantang tanong niya. Her voice were even trembling.
She hug me tightly and help me to walk. She even ignore Mark's presence.
She called our butler and asked him to call Dr. Andres, my personal doctor to check me.
Kaagad naman nag-visit sa house namin si Dr. Andres. He checked and tell my mom about my condition. I guess its not that serious since medyo kumalma si mom after knowing everything from Dr. Andres.
Shit!
I didn't even have the audacity to look and talk to Mark after what he did for me. Ni hindi ko man lang siya pinasalamatan. Well, I'm pretty busy and give my mom all of my attention since kabado ako what if mag-panic attack siya dito.
Kaya naman I didn't notice him na umalis na pala.
Baka mamaya isipin I have taken him for granted. Ayoko ng ganoon kaya naman I immediately sent him a message.
ellie.zaine: Thank you :)
He imediately seen it and just reacted to my message.
"No, ako na bahala sa kanya." Bianca proudly stated.
Mark just gave her a nod and smiled before walking away.
Kaya ko naman na e. Hindi ko na kailangan ng tulong niya. Okay na yung nagawa niya sa akin before. I think its enough na.
He always bought me food para 'di na ako pupunta sa cafeteria, he help me to walk if I needed to go somewhere else, he drives me home, giving me ride every morning kaya naman sabay kaming pumapasok.
Kuya Robert was okay with it naman since he knows Mark. Mas naging maluwag pa nga schedule ni kuya since we always sabay to go sa campus. And he's pretty thankful sa ginawa ni Mark.
I hope talaga he doesn't really feel the guilt like before.
Naglalakad ako papuntang campus. Medyo hindi pa magaling yung paa ko pero kaya naman. I can bear it naman.
Paano ba naman kasi pinagtripan ako ni Bianca. Iniwan lang naman niya ako magisa sa bahay. Kasama pa driver namin. Nauna na pumunta.
Hindi naman masakit. Medyo lang.
Pakisabi nga sino ba talaga ang anak ng may ari sa aming dalawa? Sabi ko nga si Bianca talaga.
Alam mo Bianca kahit ganyan ka mahal pa din kita.
Hindi sa kalayuan ay pansin ko na mayroong grupo ng mga kalalakihan ang nakatambay doon. Kung minamalas nga naman.
Pahamak talaga iyong babaeng iyon.
Napasabunot na lamang ako sa sarili ko. Gusto ko man tumawid para maiwasan sila pero kailangan ko pa kasi dumaan sa overpass.
'Di ko alam gagawin ko lalo na at wala pa naman ako kasabay maglakad.
Inilabas ko na lamang sa bulsa ko ang phone ko to avoid the awkwardness. Para 'di na rin nila ako mapansin.
ellie.zaine: Tawagan mo ako dali. Gaga nasaan ka ba kasi?
itsbianca: Ayoko nga heh! blehh! Nawalan pala ako ng load. As in girl shit!
Sabi ko na nga ba hindi ko siya maasahan lalo na kapag nawalan na naman siya ng isang turnilyo sa utak. Tarantado talaga kahit kailan.
Anak ng pating!
I just scroll at my contacts kung sino ang pwede ko mahingian ng pabor. And mas gusto ko kaclose ko katulad ni Bianca nakakatakot nama kung si mom ang sabihan ko. Baka kung ano na naman isipin niya.
I saw someone named 'Asshole' at my contacts at mukhang active kami dati sa isa't isa. Madalas niya akong tinatawagan.
But the last time he called me was last year. Siguro kakilala ko lang din ito.
Iba nga lang si Bianca. Malaki ang circle of friends niya. Palakaibigan kasi ang bruhang iyon. Parang araw-araw nalang ay kumakandidato.
I saw my conversations with that guy and mukhang close nga kami. Parang kami lang ni Bianca ang nag-uusap. Parang timang.
Kinapalan ko na ang mukha ko at nag-text nalang sa kanya. He seen it immediately after I sent him a message.
Iba, sana ganyan din si Bianca hindi puro pangangandidato inaatupag.
From : Asshole
: Okay. Why not, m'lady?
Tinawagan na nga ako nito. Hindi ko alam kung ano isusumbat ko dito sapagkat wala naman kasi talaga akong rason e.
Bahala na nga.
Sinagot ko na lang ang tawag ni gago. Bungad nito sa akin ay hi. Siyempre I did the same thing.
"Sa wakas, Zaine sa wakas nagparamdam ka din. Bruha ito taray mo."
Zaine?! Did he just called me on my first name? Hell no way.
Si Bianca nga Elliese tawag sa akin tapos itong gaga tawag sa akin Zaine? Well, baka nga close ko ito. Hindi ko lang kasi maalala na may kaibigan pala akong punyeta, ang meron lang kasi ako gago.
Ano 'to aging? Tumatanda na ba ako? 18 palang ako niyan. Nasa kalendaryo pa naman ako.
"Kilala kita?" I asked him.
[End Of Chapter]