WARNING!
*****Ang mga susunod na eksena ay ang nakaraan bago pa maitayo ang University na pumalit sa South Fictility University na siyang sadya ni Tres.*****
Limang taon na nang mangyari ang isang kagimbal-gimbal na pangyayari sa South Fictility University kaya tuluyan na itong ipinasara ng may-ari.
Matapos kasi ng nangyaring kaganapan sa mga taga Room 207 ay hindi na natigil pa ang patayan sa Universidad na iyon kahit pa nga pagkalipas ng ilang taon. Pina-demolish ang buong University pagkatapos itong basbasan. Naniniwala kasi si Father Johnrick na nanirahan na sa University na iyon ang mga kaluluwa ng mga estudyanteng namaalam na kung kaya't sinira na lang ito at ginawang tambakan ng basura.
Matapos ang limang taon ay tuluyan na ngang nanahimik ang usap- usapan sa Unibersidad na iyon. Nakalimutan na rin ng mga tao ang mga estudyanteng namatay at kalakip na rin ang prestigious school na iyon ay kinalimutan na rin ng mga taong naninirahan doon. Marami ang lumikas pagkatapos sa malabulkang pagsabog ng balita na nangyari sa Block-B. Marami ang nahintakutan na baka dahil sa pagkamatay ng mga estudyante ay ang mga naninirahan naman doon ang multuhin kaya hindi nakakapagtakang mangilan-ngilan na lang ang matapang na nanirahan doon.
"Manong, paki tigil po ng kotse." Anang Jamaica nang mapansin ang malaking karatula na for sale. Agad namang pinatigil ng drayber ang makina.
Lumabas roon si Jamaica at sinipat ang buong lupang sakop na ipinagbibili. Kinuha nito ang cellphone at pati na rin ang numero na nakasulat sa ilalim ng nakasulat ng karatula.
Pagkatapos mai-save ang number ay muli nitong sinuyod ng tingin ang lupang tila'y inabandona na ng tuluyan ng may-ari dahil sa sobrang tataas na ng mga kogon sa lupaing iyon.
Sa mga sandaling iyon ay tila ba'y may kung anong humihili kay Jamaica. Ang sarap sa pakiramdam ng hangin, ang mga matitinis na huni ng ibon at ang pagsayaw ng mga damong naroroon ay mas lalong nagbigay ng gaan sa mabigat niyang kalooban.Ilang minuto pang ninamnam ni Jamaica ang ganoong pakiramdam. Napukaw lamang ang diwa nito nang magsalita mula sa kaniyang likuran ang kaniyang drayber. Gusto pa man sanang manatili roon ni Jamaica pero pinihit na niya ang kaniyang sarili pabalik sa loob ng kotse.
"Manong, ano po ang pangalan ng lugar na ito?" Usisa ni Jamaica nang tuluyan na itong makapasok sa loob ng kotse.
"Kalye Dimaywanan po, Mam. Pero tinatawag po nila itong Casa Blanca." Pagsagot naman nito.
"Ano po ba ang nangyari sa Casa Blanca at naging Kalye Dimaywanan na ito ngayon?" Sunod na tanong na naman nito. Curious marahil.
" Ang sa pagkakaalam ko po Mam e,may mag-asawa na taga America ang may -ari ng Casa Blanca dati. Pinya at mga tubo ang mga pananim nila tapos dumating ang araw na ang ka-kontra hacienda ay nainggit dahil sa sobrang asenso ng Casa." Pagkukwento pa nito.
"Pasko noon, kalagitnaan ng kasiyahan nang biglang sumabog ang buong hacienda. Pati ang mag-asawang amerikano at anak nila ay napasama sa pagsabog na iyon." Dagdag kwento pa nito.
" Is it the only history po ba ng lupang iyon? Kasi..parang ang mura ng benta at saka, pwede pa namang ayusin ang nasirang hacienda." Pagpuna ni Jamaica sa mga narinig na impormasyon.
"Iyon na nga po. E, ang kaso po noon Mam ay tila ba ay isinumpa ng mag- asawa ang hacienda dahil wala ni isa mang nagbalak bumili ng lupang iyon. Ewan ko nga po ba kung bakit sa dinami-rami ng lupa dito, e ang Casa Blanca pa po ang napili mo." Anang drayber na nagtataka habang patuloy na nagmamaneho.
Muling tiningnan ni Jamaica ang gallery ng cellphone niya.
"Maganda talaga ang lupang iyon." Anang isip ni Jamaica.
" Mam, matanong lang po ano? Ano po pala ang itatayo mo sa lupa na iyon kung sakali mang iyo iyong mabili?" Putol ng drayber sa nagmumuni- muning si Jamaica. Nag- isip muna ito ng malalim bago sumagot sa nagtatanong.
" Mmmm, siguro... papatayuan ko ang lupang iyon ng paaralan kung sakali. Kasi di ba ayon sa kwento mo hacienda iyon dati? Tapos, masama ang naging takbo ng Casa Blanca. Kung ang itatayo ko ay isang hacienda ay baka masama rin ang maging takbo nito. Sayang naman po ang ilalaan na pera kung magkaganoon kaya paaralan na lang siguro since malayo naman ang lugar na ito sa kabihasnan." Anito.
"Maganda po iyang nasa isip mo, Mam. Sa katunayan nga po niyan uunti laang ang nakakapagtapos ng pag-aaral dito sa kadahilanang malalayo ang Unibersidad dito. Malayo na nga po, e malaki pa ang matrikulang kanilang binabayaran." Kwento na naman ng drayber.
Sa kalagitnaan ng pagku-kwentuhan nina Jamaica at ng drayber nito ay sakto namang dumating na sila sa hotel na tinutuluyan ni Jamaica. Alas onse na rin sa mga oras na iyon kaya't kumain muna si Jamaica ng tanghalian bago pumanhik sa kaniyang silid.
Pagkatapos ng tatlong araw ay tuluyan na ngang nabili ni Jamaica ang lupang kaniyang pinagkakainteresan. Tinawagan niya ang ilang construction workers upang masimulan na ang nag-iisang university sa lugar na iyon.
Makalipas ang dalawang buwan ay unti- unti ng nabubuo ang pinapangarap ni Jamaica na paaralan para sa mga kapos- palad na tagaroon. Subalit isang araw, byernes noon, papunta sana si Jamaica sa Manila upang humingi ng tulong sa kaniyang ama since alam nito ang kaniyang plano na magpatayo ng University sa Kalye Dimaywanan ay bigla na lang lumindol ng napakalas. Six point five magnitude ang lakas nito. Tumama sa Davao City at marami itong napinsala. Hindi masyadong natamaan ang Kalye Dimaywanan sa lindol na iyon subalit lima sa mga construction workers niya ang nahulog at namatay mula sa second floor. Hindi pa lubos na sinemento ang bawat floor kung kaya't dumeretso ang mga ito sa bato na nasa ilalim at ang iba naman ay sumabit ang tagiliran sa mga kabling naka usli.
Dahil sa pangyayaring iyon ay panandaliang tumigil muna ang pag-aayos sa Unibersidad ng Kalye Dimaywanan at muling ipinagpatuloy matapos ang isang buwan. Si Jamaica na ang sumagot sa libing ng limang mga trabahanting nangamatay at binigyan din ang mga naiwang pamilya nito ng tig se-sengkwenta mil.