Zadie's POV:
I was currently watching television when Pabo suddenly sat down next to me. "Ya, I'm watching!" I said and frowned nang bigla na lamang niyang inilipat sa ibang palabas.
"I'm going to watch the news—"
"What? I was the one watching it earlier!" I answered. He just shrugged and continued watching. Aish! Kagabi pa ako iniinis nitong si Pabo. "Are you nuts?"
"Are you nuts?"
I laughed at the way he imitated me. I don't know why, pero imbes na mainis ay natawa nalang ako sa kaniya.
"Wae? wae us-eo?!" he asked irritably that made me laugh even harder. Nang huminto ako ay nakangising tinapik ko ang balikat niya.
"Congrats, pwede ka na sa Pilipinas! Pwede na, pero you should learn how to speak tagalog too."
He looked at me with his narrowed eyes. "I can speak Tagalog very well!" Mas lalo akong natawa dahilan upang mas lalo siyang mainis. "Ano bang promela—"
"Hahahah! What are you—promela? Anong pinagsasabi mo Pabo? Hahaha!" Sa sobrang inis niya, pinatay niya ang TV at nag-lock sa kwarto niya. Naiwan naman akong tawa nang tawa. Damn, where did he get that? Promela? Pfft! Daig pa siya ng anak niya mag-tagalog!
"Eomma, can we play?" asked Zigrid in Korean with matching puppy eyes pa. Natatawang napatango naman ako at binuklat ang laman ng bag niya. I frowned at her, but she just smiled sweetly at me and said, "can I put makeup on my face?"
"So, what do you want me to do?" I laughed.
She puts her hand in her chin. "Just watch, eomma. I will take care of everything!" Pagkatapos ay nilatag niya ang iba't-ibang make-ups sa lamesa. Maybe Pabo brought them for her. Hindi naman kasi ako gumagamit niyan. Well, kapag kailangan lang, but usually lipstick lang ang gamit ko. "Can I color my body?"
"W-What? You will—"
"Pleaseee!" Wala na akong nagawa kun 'di pumayag. Habang kinukulayan niya ang mukha niya ay naisipan kong umiglip muna. Hindi naman siguro siya gagawa nang ikakagalit namin ni Pabo.
"What did eomma say?"
"Eomma said I can color my own body."
Naalimpungatan ako sa boses ni Pabo at ni Zigrid, ngunit nanatili akong nakapikit at nagtalukbong ng comforter.
"Oh, eomma said you can color yourself?" Nagulat ako sa tinuran ni Pabo. Hindi pa ako nakakatayo nang may tumama ng unan sa mukha ko. "Ya! Why are you doing?"
Inis akong bumangon. "Ano bang—what the... Zigrid! What happened to your face?" I looked at my twin brother and glared at him.
"Wae? You're the one who told her she can color her body!" Pinigilan ko ang tawa ko dahil sa reaction niya. Hindi ko pa masyadong naintindihan ang iba pa niyang sinabi dahil sa bilis ng pagsasalita niya.
"I'm not!" I answered and turned to his daughter. "Let's go, hayaan mo 'yang appa mo na pangit."
Iniwan namin si pabo na nagpipigil ng galit niya. Bukod kasi sa madungis na hitsura ng anak niya, grabe ang dumi na iniwan nito sa sala. Ayaw na ayaw pa naman niyang naglilinis ng bahay, pero dahil anak niya ang may gawa, of course, he needs to.
"You did a great job, Zi. You look beautiful!" puri ko at sinimulang tanggalin ang mga makeup sa katawan at mukha niya. Mabuti nalang din at nandoon si Zigrid dahil tiyak na aawayin na naman ako ni Pabo.
"Jinja?" I nodded and sweetly smiled at her. Maging ako ay nagbihis na rin dahil may mahalagang meeting pa kaming pupuntahan ng Daddy niya.
Naunang lumabas si Zigrid habang sinusuot ko ang sneakers ko. Malamang ay mapagkakamalan na naman akong regular employee dahil sa suot kong jeans at white polo na hanggang siko ko ang haba ng sleeve. I'm not into skirt when I'm working unless, kailangan talaga ng formal.
I was about to go downstairs nang bumungad sa hagdan si pabo na may hawak-hawak na laruang baril. I frowned at him. "What are you doing—ya! Pabo! Stop it! Darn! My shoes!" Mabilis akong tumakbo pabalik sa kwarto ko nang pagbabarilin ni Pabo ang sapatos ko. "Oh God, kapag nagkagasgas 'to mapapatay ko siya!"
"Come down here, noona!" Pabo shouted. Luminga-linga ako sa loob ng kwarto ko hanggang sa makita ko ang bag na ni-regalo sa'kin ni Dad. Mabilis kong tinanggal ang sneakers ko at pinasok sa loob ng bag. "Noona! Come here! Are you afraid now, huh?"
"Well, I'm not! Ang sama ng ugali mo isusumbong kita kay Dad!" Pagkasabi ko no'n ay naka-tsinelas akong bumaba ng hagdan papunta sa kotse ko. Damn! Tinamaan ako sa likod!
"Ya—"
"Huwag mo 'kong may hey-hey riyan! Isusumbong kita kay dad! Ang sakit bwisit ka!" Inis akong pumasok ng kotse ko at nagpunta sa company. Lagot talaga sa'kin 'yang si Pabo pagbalik ko!
"Hoejang! The meeting is about to begin." Ningitian ko ang secretary ko. Sinundan naman ako nito papuntang conference room, pero bago ako pumasok ay muli kong hinarap ang sekretarya ko.
"Ahm, Is what I'm wearing okay?" Bigla akong napakunot ng noo nang paulit-ulit niya akong tiningnan mula ulo hanggang paa. "W-What—oh gosh, 'yung sapatos ko pala!"
Mabilis akong nagtungo pabalik sa parking lot para kuhanin ang sapatos ko. Damn! Masasapak ko talaga si Pabo pagka-uwing pagka-uwi ko! Nakakahiya, damn it!
"Joh-eun oheuyo yeoleobun," bati ko at yumuko sa kanilang lahat. Alas-dos na ng tanghali at sigurado akong importante itong sasabihin ni Chairman. Hindi naman siya nagpapatawag ng meeting nang ganitong oras.
"Where is Zion?" asked Dad. Bigla naman akong napanguso at muling sinuri ang sapatos ko.
I leaned closer to the chairman and showed him my elbow na ngayon ay namumula. "You should sue him later. He just shot me with his freaking pellet gun, chairman!"
Frowning, Dad checked my elbow and shook his head. "What's with your twin? Why would he do that?"
I rolled my eyes. "Dahil bwisit siya, chairman. Nambubwisit siya at naninira ng araw!" Natawa nalang si chairman sa inasal ko. Maybe because he used to hear me and Pabo fighting and trading barbs. Sa araw-araw ba naman na ginawa ng Diyos, hindi parin tapos ang war na sinasabi niya.
Tumikhim si Dad dahilan para makuha niya ang atensyon ng lahat. "I guess we can start the meeting." Pagkatapos ay sinenyasan niya ang sekretarya niya. "I would like to congratulate our future chairman because of this. Finally, we have brought the land in Manila, Phillipines."
Nagsipalakpakan naman ang buong panel at kasapi ng HG. Nakangiting nagbigay galang naman ako sa kanila at muling humarap sa screen. About nga pala sa lupa na nabili namin sa Pilipinas, it was from Cloud. Nabalitaan ko kasing iyon ang pinagkakaabalahan niya ngayon at napakiusapan ko siya na sa amin nalang ibenta.
"For now, I want one of you to take the lead in building a new department store in the Philippines. No need to worry about your expenses. HG will provide all your needs." Nag-umpisang magbulungan ang mga nandirito ngayon tungkol sa ipinahayag ng chairman.
Sari-saring opinyon ang ibinigay nila. May ilang tumatanggi at piniling dumito nalang, samantalang may iba rin naman willing magpunta ng Pilipinas. "What do you think, Zadie?"
I was about to answer our chairman when Pabo suddenly appeared in front and bowed his head. "Mianhae neuj-eoss eo." I can't help but raise an eyebrow at him. Mabuti naman at naisipan niyang humabol. "And it would be better if my sister and I would take the lead in our department store."
"That's a great idea, son."
"Yes, chairman. Since she's the one who brought the land, I guess she is also the one who knows about the size and extent. Besides that, she also knows how to deal with people there, right?"
I looked at Pabo in shocked. He wanted me to lead that project? Paano ang isang damakmak na trabahong iiwan ko rito? Hindi na ako nakatanggi nang magsisang-ayunan ang panel at member ng HG. Inis ko namang binato ng tissue si Pabo nang maiwan kaming tatlo dito sa conference room.
"W-What?!"
"Why did you do that? Hindi mo ba alam kung gaano kadami ang trabaho ko rito?" I asked. Binelatan lang niya ako at humila ng upuan.
"Maganda rin naman ang suggestion ng kakambal mo anak—"
"P-Pero Dad," I stopped and just sighed. Tiningnan naman ako ni Pabo at saka ngumisi. Inis ko siyang inirapan. "What?!"
"Don't tell me you don't want to go back to the Philippines? Isn't your man—"
"Shut up, Pabo. Hindi pa ako nakakabawi sa ginawa mo sa 'kin kanina!" He just laughed at me na mas lalo kong ikinainis. Hindi naman iyon ang dahilan, it just that... marami akong trabaho rito.
"It's been 10 years, Zadie. Hindi mo man lang ba nami-miss ang mga kaibigan mo? How about your father?"
Natigilan ako at hindi nakasagot. Of course, I miss them. But I don't think I'm ready. Ni hindi pa nga sumasagi ang isip ang pag-uwi sa Pilipinas. For me, it's not the right time for that.
Nagulat ako nang bigla na lamang akong inakbayan ni Pabo. "Don't worry, appa. We will take care of everything to make our project successful." Napairap nalang ako. Actually, hindi ko alam kung paano mag-re-react. I'm so nervous, but excited as well. God, should I call and inform ulaptaptap about our arrival?
"So when do you plan to go? Include Zigrid, she also wanted to go there to meet her grandpa." Nagkatinginan naman kami ni Pabo. Mukhang wala na akong takas. Sumang-ayon na ang buong HG maging si Dad.
I sighed. "Kung hindi naman ako tutulungan ni Pabo, chairman, ako nalang ang uuwi—"
"Ya! N-nado abeojileulbogo sipda!" Pabo cut me off. Ilang taon na nga ba silang hindi nagkikita ni Papa? 14 years? 15? o baka 20?
"Kapag hindi ka tinulungan ng kakambal mo, tell me and I will send him back here without hesitation." I laughed at what chairman said. Napanguso naman ng 'di oras si Pabo. Talagang pababalikin siya ng 'di oras dahil mas madami siyang trabaho sa 'kin kung tutuusin.
"Ah, Dad! How about mom? Sinong mag-aalaga sa kaniya?" pag-iiba ko.
Ako at si Pabo lang ang nag-aalaga kay mommy. Hindi niya gustong kumuha ng personal nurse. Pabor din naman sa 'min na kami ang mag-alaga sa kaniya ni Pabo as a payback for what she did to us. Kulang pa nga ang ginagawa namin kumpara sa mga naisakripisyo nila ni Dad.
"She wanted to go to Singapore. Gusto niyang makasama ang nanay niyo kaya wala kayong dapat ipag-alala."
Pabo and I looked each other. "And you agreed?" Smiling, Dad nodded at Pabo. Hindi na ako umimik. Siguro naman safe si mommy kay Mrs. Villin. She's her mother at alam kong hindi niya pababayaan si mommy. After all, naniniwala pa naman akong may natitira parin siyang kabutihan.
"You don't have to worry about her. Aalagaan niya ang mommy niyo." Napatango nalang kami ni Pabo. If that's what she want, payag ako. Maybe she also want to travel and experience something in Singapore.
Nang maiwan kami ni Pabo sa loob ay agad kong idinudok ang ulo ko sa lamesa. Oh God, handa na ba ako?
"Noona," he called and tapped my shoulder. Hindi ako umimik at nanatiling nakapikit. Kung umakto ang isang 'to, akala mo hindi ako pinagbabaril kanina. "Noona, I have something to tell you."
I looked at him. "W-What?"
"Do you have any news about Rin noona?" he asked. Napakunot naman ako ng noo at saka umiling. "So you don't know what actually happened on her wedding—"
"Of course, I know about that." Umiwas ako ng tingin sa kaniya. Paanong hindi ko malalaman ang tungkol doon?
My sister married him. At wala akong nagawa noon kundi umalis ng bansa at takasan ang lahat. But don't get me wrong, wala akong pinagsisisihan sa ginawa kong pag-alis. As what I've said, gusto kong buuin ang sarili ko sa lugar kung saan hindi ko sila makikita. Away from sadness and pain.
"Really? So what's your plan now? Are you ready to face—"
"Stop it, Pabo. I don't know okay? M-Magpo-focus nalang siguro ako sa department store." Muli akong dumukdok sa lamesa. Damn it, Zad bakit hindi ka nalang umakto na parang wala lang? Okay ka na, 'di ba? Ang sabi mo kaya mo na silang harapin. Then prove it!
"Fine," he answered. May inilagay pa siya sa lamesa bago lumabas ngunit hindi ko iyon pinansin. Saka ko lang nalaman na para sa 'kin pala 'yon nung papalabas na ako para magtrabaho.
And when I reached his office, I immediately hugged him. "Thanks, Pabo. You're the best!"
He laughed sarcastically. "Whatever, noona. Now that you have your new phone, please don't use mine again without my permission!"
Tumango nalang ako at mabilis na umalis ng opisina niya.
Yes, he just gave me a new phone.
I shook my head in disbelief. Hindi ko akalain na bibilhan ako ni Pabo ng phone. Maybe because he found out na ginagamit ko ng palihim ang phone niya. Ginamit ko iyon para makipag-deal kay Cloud.
"Hoejang!" Nilingon ko ang sekretarya ko. Mabilis itong lumapit sa 'kin at inabot ang telepono. "Architect Virgo's calling you."
Napangiti ako bigla. Nagpasalamat ako sa kaniya at kinuha ang telepono. "Hey, Architect!"
"Yo, kamusta ang ating fvcking life abroad?" he asked. That made me laugh.
"Good, ikaw? Kung hindi ko pa itinanong kay Pabo hindi ko malalaman na architect ka na, ah." Narinig ko and manly niyang tawa. "Parang noong Nasa Canada pa ako, sinabi mo sa akin na nag-aaral ka pa rin."
Virgo is a friend of mine and my twin brother, Pabo. Magkababata kaming tatlo noong nasa Pilipinas pa kami nakatira. I'm sure matutuwa siya kapag nalaman niya ang tungkol kay Virgo.
"Thanks to Master," he answered. Muli akong napangiti. Magmula nang magkasakit ang mga magulang niya, tinulungan sila ng isang lalaki. I don't know what's his name, pero Master ang tawag niya rito. "Anyway kinausap ako ni Zion about sa project niyo. Kailan ang uwi?"
"Soon. Can't wait to see you, Mr. Architect." We both laugh nang mapatigil ako dahil sa kakaibang tingin sa 'kin ng sekretarya ko.
"Me too. See you soon, Zad." When the call ended, I immediately glared at my secretary.
"Is that your boyfriend, hoejang?"
* * *
Us, Again
by: thesweetest_thing