Dark
"Delikado ang babaeng 'yon. At hindi magiging maganda ang maidudulot niya kung tuluyan mo s'yang pakakawalan," ani Tyler.
"Sa tingin mo ba'y hahayaan ko na lamang s'ya ng dahil lang sa sinabi ko? Isa pa ay sigurado akong magpapakita s'ya ulit sa'kin."
Napatingin sa akin si Tyler.
"Parte ito ng plano ko. Magagamit ko s'ya sa napakaraming bagay."
"Ano ang ibig mong sabihin?"
"Malakas s'ya, mahusay, matalino at isang detective. Ano sa palagay mo ang pinaplano ko?" Mukhang hindi nakuha ni Tyler ang ibig kong sabihin.
*-*-*-*-*-*
Solana
Isang araw na ang nakalipas simula nang mapadpad ako sa lugar na 'yon. Ngayon ay nasa burol ako ni Danika. Lumapit ako at tiningnan ko s'ya sa kaniyang hinihigaan.
Naikuyom ko ang kanang kamay ko. 'Hayop ka talaga Dark.'
Parang kapatid na rin ang turing ko kay Danika. Highschool pa lang kami ay magkaibigan na kami hanggang sa magkaroon na kami ng trabaho.
'Huwag kang mag-alala Dan, gagawin ko ang lahat para mabigyan ka ng hustisya... at sisiguraduhin kong mabubulok s'ya sa kulungan.'
Lumapit sa akin si tita Jessica na umiiyak.
"Tita." Niyakap ko s'ya. "Huwag kayong mag-alala, makukuha natin ang hustisya."
Umiling ito. "Gustuhin ko man pero ayaw kong pati ikaw ay mapahamak. Siguradong iyon din ang gusto ni Danika."
"Hindi tita, iyon ang trabaho ko at kaibigan ko si Danika. Hindi ako papayag na hindi mapapatawan ng parusa ang may gawa nito sa kaniya. Buhay ang kinuha nila kaya dapat silang mapurasahan."
Humiwalay ng yakap si tita Jessica. "Sola."
Nginitian ko ito para hindi na ito mag-alala. "Okay lang ako tita, magpahinga kayo. Aalis muna ako, babalik din ako agad." Kita ko ang pag-alalang agad bumalatay sa mga mata nito kaya naman ngumiti na lang ulit ako at saka nagpaalam na.
Lumabas na ako at agad sumakay sa motor. Ibang klase din talaga ang mga 'yon. Nang makabalik ako sa apartment ay naroon din ang motor ko. Alam kong may pinaplano ang Dark na 'yon.
"Huwag kang mag-alala, sasakyan ko ang plano mo pero sisiguraduhin kong hindi ka magtatagumpay."
Pinaharurot ko na ang sasakyan ko palayo ngunit napa-preno ako nang may makitang hayop. Agad akong bumaba sa motor at patakbo itong nilapitan. Hinigit ko ang braso niya para paharapin sa'kin at malakas na sinuntok.
"Oh, shit!"
Humihingal ko s'yang hinigit ulit at bigyan ng suntok sa kabila. "Hayop ka."
Mukhang nagulat s'ya sa ginawa ko. Umurong s'ya at takang-taka akong tiningnan.
"T-Teka lang, sino ka ba? Bakit bigla-bigla ka na lang nanununtok?"
Naningkit ang mga mata ko sabay natawa. "Wow, p'wede ka na palang maging artista. Grabe, ang galing mo."
Nagsalubong ang kilay nito at hinawakan ang dumugong labi sabay tingin ulit sa akin. "Pasensya na pero hindi kita kilala, Miss kaya kung ayaw mong kasuhan kita sa ginawa mo'y umalis ka na."
"Gago ka?" Lumapit ako sa kaniya at hinawakan ang kuwelyo ng kaniyang polo. Galit na galit ko s'yang tiningnan. "Oo nga pala, dalawa ang mukha mo. Isang maamong Reed sa harap ng mga tao at isang hayop na Dark na pumatay sa kaibigan ko."
Kita kong natigilan s'ya at nawala ang pagkakasalubong ng kaniyang mga kilay.
Malakas ko s'yang binitawan at madiing nagsalita. "At kung akala mo ay magtatagumpay ka sa pinaplano mo at kung inaakala mo rin na napakalakas mong tao at kaya mong pagalawin ang lahat sa mga kamay mo, gusto ko ring sabihin na hindi lahat ay magagawa mo, at hindi ka magtatagumpay." Pasiring ko s'yang tinalikuran at muling sumakay sa motor ko. Naghuhurumintado ang loob kong pinaharurot iyon palayo, pabalik sa apartment. Hindi ko alam na nakasunod pala sa akin si Jett.
"Sola!" habol nito sa'kin. "Sino ang lalaking 'yon?"
Hindi ako sumagot, imbis ay pabagsak akong umupo sa sofa. "Hayaan mo na s'ya sa'kin. Ako ang papatay sa hayop na 'yon."
"Hindi p'wede ang sinasabi mo, Sola at alam mo 'yan."
Napabuga ako ng hangin. Hindi talaga pantay ang kahit na anuman dito sa mundong 'to.
"Bwisit."
"Sabihin mo sa'kin ang nangyari nang sa gano'n ay makagawa rin kami ng aksyon," saad ni Jett at umupo sa katapat na sofa.
"Hindi, ako ang huhuli sa kaniya," pagmamatigas ko at masama ang tinging ipinukol sa kung saan.
"Naririnig mo ba iyang sinasabi mo? Ilalagay mo lang sa panganib 'yang sarili mo."
"Simula nang gawin ko ang trabahong 'to, nasa panganib na ang buhay ko."
"Solana!"
Napatingin ako kay Jett dahil sa pagsigaw niya.
"Hindi biro ang kinakaharap mo ngayon. Kahit kaming mga pulis ay walang makuhang impormasyon sa krimen, walang iniwang ibidensya, napakalinis. Ang ibig lang sabihin no'n ay hindi sila basta-bastang mga tao. Naiintidihan mo ba ako?"
Napairap ako at hindi sumagot.
"Kahit detective ka, huwag na huwag kang aalis ng mag-isa, sasamahan kita."
"Hindi na kailangan." Kita ko ang inis at pagtitimpi ni Jett. Hindi p'wedeng may makaalam, hindi lang buhay ko ang manganganib, pati na rin ang kambal ko. Ako mismo ang gagawa ng paraan, kahit na ano pa 'yan para lamang mailagay ko ang Dark na iyon sa kulungan.
"Huwag kang mag-alala, hindi ako mapapahamak. At kung mangyayari man iyon, sisiguraduhin ko munang hindi na sila makakaalis pa sa kulungan."
Nahilot ni Jett ang sintido at saka ako tiningnan. Alam kong nag-aalala s'ya pero alam niya ring hindi niya ako mapipigilan.
"Sige, basta ay mag-iingat ka."
Hindi ako sumagot, imbis ay tumayo ako at hinagilap ang itim na backpack at inilagay lahat doon ang kakailanganin ko ng mga ilang araw.
"Saan ka pupunta?" tanong ni Jett.
"Hindi ako makokontento kung uupo lang ako dito at maghihintay ng araw. Aalis na ako."
"Talaga bang kailangan mong gawin iyan ngayon?"
"Ang maghintay ay wala sa bukabularyo ko, Jett. At habang nakikita ko si Danika na nakahiga doon, mas kinakain ako ng galit ko, kaya habang napipigilan ko pa ang sarili ko ay aalis na ako." Tiningnan ko s'ya. "Pakiusap, bantayan mo si Xanthe."
Tumango na lang si Jett dahil wala naman s'yang pagpipilian.
"Sige na." Tinapik ko ang balikat niya at nanguna ng lumabas. Agad akong sumakay sa motor ko at minaneho na iyon palayo.