***
Alex
The sound of the hair dryer roared the room. It's 5:33 of Thursday morning. I'm still sleepy but I had to wake up kasi may klase pa kami na 7:30. It's always been my daily struggle in every morning. Minsan nga kapag tinamad talaga nang sobra, hindi na ako pumapasok. Para sa akin, hindi big deal ang pagliban ng isang araw. It's just one day! Ano bang pwedeng mangyari sa isang araw?
Muli akong napatingin sa phone ko na hindi ko napansing kanina pa palang tumutugtog ng music ng paboritong kong kanta. Hindi ko siguro ito napansin dahil sa malakas na ingay na nilalabas ng dryer. I gazed at the time at nalaman kong magaalas-sais na ng umaga. It meant, may isang oras pa ako para makapaghanda at maglakad papuntang eskwelahan. After a few minutes of grooming, ay natapos din. I was about to wear my uniform when I realized something.
"Suspended nga pala ako!"
Hindi ko na napigilan ang sarili ko na matawa. Binato ko ang uniform ko sa higaan at humiga na din dito. Tinitigan ko ang kisame habang inaalala 'yong mga ginawa ko kanina. 'Yong pagtitiis ko sa malamig na tubig, pagpapagwapo, 'yon pala, masasayang lang.
Wait. Si Maica kaya? Hahahaha, baka maaga din 'yon nakagising! Hahahaha, paranoid pa naman 'yon. Speaking of her, I saw her in my dream. What's that suppose to mean?
A knocked on my door stopped me from wondering. Tinitigan ko muna ang pinto at hinintay ang pangalawang kat- Tok! Tok! Tok!
"Alex?" tawag sa akin ng isang pamilyar na boses ng isang babae. Kung pagbabasehan sa boses niya, nasa 60-80s na ata siya.
Lola Vemine?
Agad akong tumayo sa kama ko at saka tinungo ang pinto. I unlocked the door, twisted the knob at saka dahan-dahang binuksan ang pinto. Bumungad sa harapan ko si Lola Vemine. Siya ang may-ari ng boarding house na 'to at siya rin ang tumayong guardian ko. Kilala niya daw kasi ang mga magulang ko kaya siya na ang kumupkop sa akin. At first, nahihiya pa ako sa kanya n'ong unang dating ko dito, but eventually nagugustuhan ko na siya. Para ko kasi siyang totoong lola. Kahit hindi kami kadugo, I could feel a connection na parang we're somewhat related. Baka nga related kami...somehow.
"Yes po, La?" tanong ko sa kanya, habang nakataas ang dalawang kilay. Lola ang tawag ko sa kanya kapag kinakausap ko siya. Pero kapag ina-address ko siya sa ibang tao, Ms. Vemine ang sinasabi ko.
"Gusto lang kitang kumustahin. Okay ka lang ba dito?"
I was touched nang sabihin sa akin 'yon ni lola. Wala na kasing ibang kumukumusta sa akin maliban kay lola at kay Maica. In our class, I'm the so-called loner dahil walang gustong makipag-kaibigan sa akin, dahil nga sa kumakalat na rumor tungkol sa pagpatay ko sa isa sa mga estudyante ng eskwelahang tinutuluyan ko.
To be honest, no one wanted me around, aside from Maica and Lola Vemine. But I never hated myself because of that. In fact, I liked it. Mas gusto ko 'yong kami lang dalawa ni Maica o hindi kaya ni Lola. I could feel the sincerity kasi na gusto nila akong makasama and I'm so grateful to that.
"Okay lang po ako, La. Kayo po?" bawing tanong ko na nagpangiti sa kanya.
"Okay na okay, anak," sagot niya na may ngiti sa mukha. "Ba't di ka pa nagbibihis? Malalate ka na?"
Agad akong nakaramdam ng kaba, awa at takot. Hindi ko pa kasi nasasabi sa kanya. "Ahhh...ano...ano kasi, La..." Umayos ka Alex! Mahahalata ka! "Wala po kaming pasok. Nagkasakit po 'yong teacher namin." I tried my best to look her in the eyes para hindi ako mahalata.
"Ganoon ba? So magmumukmok ka dito?"
"May lakad po kami ni Maica."
"Mabuti naman, kasi 'yong bagong lipat dito na kapitbahay mo ay nanghingi sa akin ng pabor."
"Ano po 'yon?"
"Gusto niya daw mamasyal para makilala niya ang lugar, pero wala siyang kakilala para samahan siya." Masama ang kutob ko dito. "Okay lang ba na ikaw?"
Sabi ko na nga ba. This day was supposed to be a Alex and Maica Gimik day! Ba't may eepal? Pero ayaw ko namang tanggihan si Lola.
"O-okay lang po."
"Salamat, anak! Sabihan ko na siya."
"Si..sige po."
Agad umalis si Lola na may malawak na ngiti sa mukha. Agad niyang tinungo ang pinto na katabi lang ng kwarto ko. Kumatok siya dito at agad naman itong binuksan ng kung sino na nasa loob nito. Lumabas ako nang kunti sa pinto para tingnan ang nagmamay-ari ng kwarto.
As I walked out of my door, unang bumungad sa akin ang ilong niya. Shet! Ang tangos! Hindi na ako nanghinayang at tiningnan na nga siya. Sa hindi malaman na dahilan ay bigla nalang sumakit ang ulo ko. Parang may biglang tumusok dito na nagpawala ng balanse ko. I could feel myself falling, but with my fast reflex, ay napahawak ako sa pader. Pero napaupo rin.
"Alex?!" tarantang sigaw ni lola nang makita niya akong nakaupo habang nakasandal sa pader, na nakapikit ang mga mata. Masakit pa rin ang ulo ko pero hindi na ito katulad kanina. "Alex, anong nangyari?" nag-aalalang tanong ni lola pero hindi ko siya nasagutan. I was too focused on easing the pain.
"It might be a thunderclap headache, it's just normal for teens in this time," paliwanag ng lalaki. Even when my eyes were closed, ramdam ko na nag-aalala si lola.
"Pasensya ka na, Sky, mukhang hindi ka masasamahan ni Alex nga-"
"Hindi, La!" singit ko sa kanya. "It's okay. Kaya ko na po. Nabigla lang siguro 'yong utak ko kaya ganoon." I don't want to be a burden for this old lady. Sobra-sobra na ang naibigay niya sa akin and I don't want to repay her through this.
"Sigurado ka?"
I slowly opened my eyes at bumungad sa harapan ko ang nag-aalalang mukha ni Lola Vemine. Behind her was a man an age as I am, wearing a leather jacket and black and white shirt. It was paired with black skinny jeans and white shoes. He's like a typical college boy slash, campus heartthrob.
I tried to get up kahit na medyo sumasakit pa ang ulo ko. Nang makatayo ako ay dahan-dahan akong bumitaw sa pader na muntik ko nang ikatumba, buti nalang hawak ako ni Lola.
"Parang hindi naman. Mas mabuti pa na magpahinga ka na at ikukuha kita ng gamot," mungkahi ng matanda.
"Hindi na po, La."
"Huwag matigas ang ulo."
"She's right, Alex," sang-ayon ni Sky. "Taking a rest would be a better idea. Okay lang sa akin kung hindi pa tayo makakapasyal ngayon. May ibang araw pa naman."
"See? Pati si Sky nag-aalala sayo."
***
Nasa kwarto ako ngayon, nakahiga sa malambot kong kama habang nakapikit ang mga mata. Medyo sumasakit pa din ang ulo ko but unlike earlier, the pain was bearable. I wanted to sleep but I couldn't. Paano ba naman kasi, eh nakaupo sa gilid ko 'yong Sky na 'yon. Iniwan kasi siya ni lola para bantayan ako habang kinukuha niya 'yong gamot.
Ano akala niya sa akin, bata?
"You like to draw?" biglang tanong ni Sky sa malalim niyang boses. Ewan ko pero sa tuwing nagsasalita siya, mas sumasakit ang ulo ko. And I could feel the vibration of air coming from his mouth.
"Sometimes," maikli kong tugon.
"And how often is that sometimes?" Bakit parang feeling ko, iniinterogate ako. Ano bang pake niya? "Sorry. I'm just curious." Curious daw.
Biglang natahimik ang buong kwarto at tanging naririnig ko lang ay ang mga sasakyan at mga kalapit na mga ingay.
"She's must be a nice friend."
Sino? Si Maica? Wait...speaking of her...
"A great friend," sagot ko sabay bukas ng mga mata at saka inabot ang cellphone. Nagulat nalang ako nang makita ko ang limang messages mula sa mama ni Maica. It's so strange to receive a message from her. Ang naaalala ko, nagtetext lang si Tita sa tuwing-
Agad kong binuksan ang mga messages nang maisip ko ang posibleng nangyari. Masama man, pero mabuti na 'yong maksiguro ka. At isa pa, 'yong panaginip ko. I knew there's something behind that dream.
The first message was sent an hour earlier. Ito 'yong time na nakahiga ako. Pano ba naman kasi, nakasilent ang phone.
From: Tita🧡
09-21-19
6:45 am
Alex?
***
From: Tita🧡
09-21-19
6:47 am
Nandyan na ba si Maica? Naiwan niya kasi cellphone niya.
***
Nakahinga ako nang maluwag nang malaman kong hindi pala masamang balita 'yong laman ng message ni Tita. Akala ko kung ano na. Sinunod kong binuksan ang pangatlong message ni Tita at saka ko nalaman na naiwan lang pala ni Maica ang cellphone niya sa bahay nila. Ang panglima ay humihingi ng pabor si Tita na I-text siya kapag nagkita na kami ni Maica.
To: Tita🧡
Sige po, Tita.
***
Pagkatapos kong I-send ang mensahe ay muli akong napahiga. I let out a big sigh at saka muling ni-relax ang katawan.
"Alex?" tawag sa akin ni Sky.
"Hmm?"
"I-"
Hindi na nakapagpatuloy si Sky sa pagsasalita nang biglang bumukas ang pinto nang pagkalakas-lakas. Sa lakas nito ay napatayo ako sa gulat at napatingin sa bandang pinto. Gulat ako nang makita si Maica na nakahawak sa pinto, hinahabol ang hininga, pinagpapawisan, at bakas ang isang pasa sa kanang gilid ng labi niya.
"What the?! Anong nangyari?" tanong ko na may pag-aalala. Dali-dali akong umalis sa higaan at pinuntahan siya. I cupped her cheeks at saka mas nakita ko nang malinaw ang mga pasa. Hindi lang sa may labi ang pasa niya kundi pati rin ang kaliwang pisngi niya na tila may sumampal sa kanya.
I saw Sky na tulalang nakatingin sa amin na tila hindi pa napoproseso ng utak niya ang nangyayari. Muli akong napatingin kay Maica na umiiyak na. Inalalayan ko siya patungo sa kama at saka siya inupo doon.
"Sky? Pwede humingi ng pabor?" tawag ko sa kanya.
"Yes, what is it?"
"Puntahan mo si Lola, tapos magdala ka ng tubig at first aid kit."
"Sige."
"Salamat."
Sinundan ko ng tingin ang pag-alis ni Sky hanggang sa hindi ko na siya makita. Muli kong hinarap si Maica na nakayukong umiiyak. I couldn't help but to pity her. Pero mas nangibabaw 'yong galit ko sa taong may gawa nito.
"What happened, Maica?"
She just stared at the floor while sobbing. I saw both of her hand turned into a fist, like she was holding a grudge at someone. At sa tingin ko ay meron nga. Hinayaan ko muna siyang umiyak. All I could do now was to comfort her. After a few minutes of crying and comforting, ay napatigil din siya. Sakto namang dumating si Sky na kasunod nito si Lola. Lola Vemine instantly showed her shocked face nang makita niya si Maica at saka dali-daling niya itong pinuntahan.
"What happened, hija?" tanong at saka napaupo sa tabi nito. Sky just stared at us na tila pinipilit na hindi na makisali.
"Na...nadapa lang po ako, La," pagsisinungaling niya. Alam kong useless ang palusot na 'yon kasi hindi basta-basta naniniwala si Lola. Alam kog sinabayan niya ito.
"Sa susunod kasi, mag-ingat kung maglakad. Sayang ang magandang mukha mo kung masusugatan lang din naman," pahayag ni lola na agad namang ikinangiti ni Maica. "O siya, Alex. Ikaw na bahalang gumamot dyan kay Maica. May mga aasikasuhin lang ako. May bagong lipat kasi," paalam niya na sinundan ko nang tango. Agad tumayo si Lola at saka naglakad palabas ng kwarto. Sinundan ko siya ng tingin hanggang sa tuluyan na siyang makaalis.
Muli akong bumalik kay Maica na tahimik pa din. Ramdan ko ang panginginig niya na buhat ng takot ng kung sino man ang may gawa nito sa kanya.
"Here's the kit and the water you asked, Alex," disturbo sa akin ni Sky. Inilagay niya ito sa isang upuan at saka nilapit sa amin. Kukunin ko na sana ang dimpo nang magsalita si Sky. "You should do ice compress first bago hot," mungkahi niya, kaya agad kong kinuha ang ice bag at saka ibinigay kay Maica. Agad namang kinuha ni Maica ang icebag at saka inilagay ito sa pasa niya.
I was about to ask her again nang magsalita siya. "That bitch."
Sinong bitch? Si...
"Sino tinutukoy mo?"
"Sino pa ba? Nakuha pa talagang ipabugbog ako."
"You mean, Trisha?"
Hindi siya tumango, pero sapat na ang galit sa mga mata niya para kompirmahin ang hula ko. "She messed with the wrong girl. She's gonna pay for this." Her fist became tighter at nanginginig na siya sa sobrang gigil.
Natakot ako.
Natakot ako na baka kung anong gawin niya o baka kung anong mangyari sa kanya. I didn't want that dream to become reality.