My feet dug each time I took a step on the sandy shore. Nakakakiliti sa pagkapino ang buhangin sa paa ko kaya habang ipinagpatuloy ang paglalakad ay nakangiti ako. Napatigil ako nang makakita muli ng isang maliit na kabibe, I picked it up and placed it together with other seashells na nasa kabilang kamay ko. My smile widen seeing the variation of seashells on my palm.
Nature never fails to satisfy me.
The wind blows and invited each strand of my hair for a dance. May iilang hibla ang tumatama sa mukha ko. Natatawa akong umikot habang nakapikit saka isinaboy ang mga kabibe pabalik sa kanilang tahanan. I heard them being welcomed by the sea. Ang tilamsik ng tubig ay sa damit ko kumapit.
I felt the soft radiance of the setting sun on my skin when I stopped twirling. I can't help but sighed in contentment as I opened my eyes and be in love again.
Peace.
Tahimik akong nagpasalamat sa Lumikha habang pinapanood ang pagtago ng araw sa guhit-tagpuan. Simbolo ng pagkatapos ng araw at ang pagsisimula ng gabi. I envy the people living on other side of the world, kung saan pasikat pa lang ang araw sa kanila. Kakasimula pa lang ng kanilang umaga.
I prefer morning than night. But I love the moon and stars, I just don't like how the moon can't shine enough light to every creation of God, like how the sun unveiled them every morning. I love nature and I always want to see them. Nature always makes me feel good things; gratefulness, love, happiness, contentment, and peace. I love peace so much.
I stepped back never leaving my eyes to the marvelous colours when sun sets. When I no longer felt the water, I sit on the sand and slowly... lay down.
Pumikit ako at hinayaang namnamin ang tunog ng kalikasan. Mga ibong umaawit sa huling kanta bago magpahinga sa pagdating ng gabi, ang mabining hampas ng alon sa dalampasigan, pagkaway ng mga dahon, at ang simula ng paghahanap ng kabiyak ng mga kuliglig.
Ang sarap ng kapayapaan...ang sarap mabuhay...
Sa kagandahan ng kapayapaan may naiinggit. Nais na pabayaan ang kapayapaan at siya ang piliin, pansinin...ngunit sino ang pipili sa gulo?
Kumunot ang noo ko nang maramdaman ang patak ng tubig sa mukha ko. Umuulan? Hindi, dahil hindi napapatakan ang aking binti at braso. Mas kumunot ang noo ko at ibinuka ang mga mata para lamang mabungaran ang isang dilubyo.
James Avren, chaos personified and the killer of peace—of my peace is in front of me with his annoying smirk.
Not again.
Drops of water from his fingertips fell directly on my eyes. Agad akong napaupo at kinusot ang humahapding mga mata habang madiin na umiigting ang aking panga dahil sa mabilis na pagsibol ng iritasyon. Dagdagan pa ng nakakainis na pagtawa ni James.
Sa lahat ng nilikha ng Dios, I believe this guy is the only mistake that existed in this wonderful, peaceful and perfect world.
I really hate him!
I was busy rubbing my eyes and wiping my face when all of the sudden I felt an arm on my popliteal and my back!
I gasped in shocked an automatically clung my arms on his neck for support. Baka bigla niya akong bitawan! Nanlalaki ang mga mata ko nang dire-diretso itong lumusong sa dagat. Bumundol ang kaba sa dibdib ko at saka pilit na kumawala sa demonyo.
Lulunurin niya ako! Lulunurin niya ako!
"P-Put me down!" Galit at kinakabahan akong sumigaw sa kaniya at pilit siyang tinutulak.
He only plastered his devilish smirk and tighten his hold on me.
Ramdam ko na ang tubig na umabot na sa leeg ko. I am so scared and nervous of his plan. Ano bang kasalanan ko sa kaniya at bakit niya ako ginaganito?
He chuckled and I shivered of what's going to happen.
The water is already on my chin, di pa rin siya tumitigil sa paglakad palalim. Mahigpit akong kumapit sa leeg niya. I could feel my eyes sting. I hate him! I hate it how I need to hold him to survive!
I know how to swim, I love the sea but if this brute won't let me free from his arms like a chain and a cage. I won't make it alive, no matter how good I am. I will surely die from drowning because I know he won't even help me.
It would even satisfy him seeing me helpless...and dead.

"J-James, please let m-me...go..." I weakly beg. Never in my life did I imagined myself begging to him.
Wala akong magawa kundi kumapit sa imposible. Na baka...baka maawa siya. Na baka may katiting na pagiging tao pa siya. We're friends right? Not that close, but we are!
Pinakawalan niya ako bigla. I flapped instantly but he pulled my legs to the deep. I gasped for air before the sea succumbed me fully with my muffled cries.
I'm going to die.
My God, help me...I want to live.
I tried to kicked at sinubukang lumangoy paibabaw. Naninikip na ang dibdib ko, kailangan kong huminga. Gusto ko pang mabuhay, hindi ako mamamatay sa ganitong paraan. Hindi sa kamay niya. Hindi kay James.
Sa biglaang pagtusok ng daliri sa tagiliran ko ay ang biglaang pagpasok ng tubig alat sa bibig ko. I bit my lip so hard para di na muli pang makainom ng tubig. He tickled me still. He's that determined to see me dead.
Ayokong malunod! Gusto ko pang mabuhay!
Kung saan-saan ako sumisipa at pilit na makalmot ang taong dahilan ng paghihirap ko, ng unti-unting kong panghihina.
Naramdaman ko siyang umalis. Naramdaman ko ang sariling mag-isa sa tubig. Pinakawalan na niya ako pero huli na... pilit ko mang igalaw ang binti ko't mga braso pero huli na...di ko na kaya.
Unti-unting nagsara ang aking mga mata.
Huli na.
~✧~
I felt a hand pressing the center of my chest. There's that pressure within me that want to gushed out. Para akong masusuka. The pressing stopped and a warm soft thing dab against my lips, giving me air. Paulit-ulit hanggang sa di ko na kayang magpigil, agad akong umupo at inilabas ang...tubig.
I coughed and felt so weak. May magaang kamay ang humahaplos sa likod ko. My body ache too.
Napakagat labi akong pumikit. My coughing subsided, ngunit mahapdi pa rin ang lalamunan ko. Unti-unti naramdaman ko ang pagdaloy ng mga luha ko. Hindi makalaunan ay naririnig ko na ang aking paghikbi.
Buhay ako!
Umiyak ako ng umiyak habang tahimik na nagpapasalamat sa Dios at may ginamit siyang tao na tulungan ako. I thought I wouldn't live. I thought I leave this world; the nature, Nanay Carol, si Mommy...si Daddy. I thought I wouldn't see them again. I thought that was my end.
"S-Salamat..." Garalgal kong sambit sa taong tahimik lang na nasa aking gilid. Even in the dark, I saw the form of him dahil sa konting ilaw na dala ng buwan. Sa likuran nito ay ang tila bituin na nagkikislapan ang dagat.
I owe my life to this man.
"I...I'm s-sorry, Angelie..."
I stiffened hearing his voice. No...no...
Dahan-dahan itong lumuhod palapit sa pwesto ko. Gusto kong lumayo, gusto kong tumakbo mula sa kaniya pero tila naging bato ako sa kinauupuan at di makagalaw.
Tumulo muli ang mga luha ko. Unti-unting nanginginig ang katawan ko.
Natatakot ako. Lulunurin na naman ba niya ako? Kulang pa ba? Hindi pa ba sapat?
"I thought you're just acting. I..." Suminghap ito at gumaralgal ang boses. "I know you're a good swimmer..." Umiling-iling ito at nanginig ang mga balikat. "P-Patawarin mo'ko, h-hindi ko sinasad—"
My slap cut any lies from his mouth. How dare him?! Hindi sinasadya?! Mukha ba akong nagbibiro habang pilit na kumakawala sa kaniya?! I trusted him! I know he's a jerk, but I thought he's good. I thought he cared for me. I thought wrong!
Sinampal kong muli siya ng paulit-ulit. I clawed and shaking in anger and hatred. Too much hatred for this demon. Hinayaan niya ako, at nagpatuloy ako. I put all my might in every slap, in every clawing. Hanggang sa nanghina muli ako at napayukong humihikbi. I still want to hurt him but my muscles are aching. I want to cause too much pain to him! If only I could! But I'm already too weak to move.
I hate him! I hate him so much!
Lumipas ang ilang sandali. Walang kumilos samin. And I'm shivering once more, hindi dahil sa lamig kundi sa takot at pandidiri sa lalaking nasa harap ko. Kahit nananakit ang buong katawan ko, ay pinipilit kong bumangon at tumayo. Pati mga binti ko'y nanginginig, I almost fell but he suddenly held me still.
Nanlilisik ang mga mata ko't napasinghap at tila napasong itinulak siya palayo sa'kin.
"Don't touch me!" I stepped back and glare at him.
"A-Angelie..."
Nanginginig na naman ako. Gusto kong muli siyang saktan! Pero pinigilan ko ang sarili ko at kailangan ko ng lakas para makalayo.
"I loathe you." Umatras muli ako. "I hope you die." And I run. Run away from the devil, away from James!