SI KUYANG NAKA-RED rubber shoes! Kapitbahay na niya ito? Since when? Napangisi si Mirian nang makilala niya ito. "Ekelein me nge nemern..."
"Bagong lipat lang siya tudey, OK ’di ba? Wer ol girls olweyz hir ebridey, ngayon may makakasama na tayong boys wen awar hasban is not hir. I pil seyper naw," banat ni Lilibeth. Tour guide daw ito dati sa Intramuros kaya inglesera. Eh anak naman ng rebulto, kung mag-english eh parang... parang...
Tumango-tango lang siya. "Ah... Nice to meet you, Kuya Jules. Enjoy ka dito ha."
"Ahaha. Jules na lang. Nice to meet you too, Mirian." All smiles pa rin ito.
"Sige, pasok na 'ko sa loob. Helen, si kuya Gerry oh."
"Asan?! Bruha ka! Wala naman eh!"
Napangiti na lang siya sa kapraningan ng kanyang neighbor na nanlalaki ang matang lumingon sa gate.
MAAGANG GUMISING SI Mirian nang araw na iyon. Well, may bago ba? Parati naman siyang maagang gumising para maglalakad na lang siya hanggang sa may bus stop, kesa mag-tricycle pa, sayang ang kinse.
Naglalakad na siya sa sidewalk nang may bumusina sa likuran niya. Na-badtrip agad siya dahil nasa sidewalk na nga eh binubusinahan pa siya. Ano? Balak irampa ng driver ang wheels nito sa sidewalk at nakahambalang syay? Ab-bah...
Nilingon niya ang kotse at tinapunan ng masamang tingin ang drivers side. Tinted. Hindi niya makita kung sino ang nagmamaneho. ‘Buset! Sino ba 'tong kamoteng 'to?! Wala pang alas-otso eh binubwisit na 'ko!’
Ready na siyang pakyuhan ito nang bumaba ang bintana ng passengers side at sumilip doon si—
"Kuya Jules!" bulalas niya at napalitan ng kulay pink ang kanina'y dark aura niya. Daig pa nang mukha niya ang naplantsa dahil na-stretch ang pagkakabusangot niyon.
Kinawayan siya nito habang nakangiti. "You're off to work? Halika, sumabay ka na sa ’kin." Binuksan nito ang pinto ng passenger chorva.
"Nekekehiye nemern." Pero since bukas na yung pinto eh sumakay na rin siya. ‘Hello? Libre?’
Ang gara ng kotse nito, hindi pangyabangan dahil hindi latest model, pero malinis at makinis ang pulang pinta sa labas, at maganda ang leather na upuan sa loob. "Teka lang, baka mapalayo ka sa pupuntahan mo, sa Makati ako, ikaw ba, asan ang punta mo? Work din?" naalala niyang itanong. Ewan niya kung trabaho nga ba ang pupuntahan neto. Naka-shirt at maong pants lang eh, plus shades at yung pulang rubber shoes. ‘Favorite?’
"OK lang. Sa Makati din ako. And yes, I'm going to work as well," nakangiti nitong sabi.
"Ahh..." Wala na siyang maisip na sabihin. Tumingin na lang siya sa dinaraanan nila. Pero maya't-maya ay tinitingnan niya si Jules sa sulok ng kanyang mga mata.
Kaya pala kahit na may asawa na si Helen eh kinikilig pa rin ito kay Jules. Ang lakas naman kasi ng dating nito. Tisoy at matangkad. Mukhang BraPanese model. Nakakahawig nito yung commercial model na madalas nyang mapanood sa TV. Yun bang nagmo-model ng shampoo, toothpaste, mans spray, clothing line etc. Parang nang-aakit ang ngiti nito. ‘Hul-luh?!’
"So... Saan ka ba sa Makati?" anito makalipas yata ang ilang minuto.
"Ah, sa RS Ad, baka familiar ka ro’n."
"Really? RS Ad? I've done some modeling stints for that agency." Wari ba niya ay galak na galak ito sa narinig.
"Oo, sa accounting ako, kaya siguro hindi kita nakikita, mga taga-PR at mga handlers lang nakakaharap mo... Wait. What?! Model ka?" Late na niyang na-digest ang sinabi nito.
Tumawa ito at bahagya siyang nilingon. "Well, yeah, I'm a ramp-print ad-commercial model, mga shampoo, toothpaste, mans spray, clothing line and etc. Yung imino-model ko. I remember na RS Ad ang gumawa ng commercial ko ng Universe mobile."
"Haha, akalain mo nga naman... Wait, ikaw ba yung model nang Clean shampoo? Yung kasama ni aling Dionisia?"
Gayon na lamang ang itinawa nito, may hampas pa sa manibela. "Please, 'wag mo nang ipaalala yon!"
Natawa na lang din siya, that commercial was epic. Hanga siya sa lalaking ito, pinagtawanan at ginawang katuwaan ng madla ang commercial na iyon, may naglabasan pang memes, pero mukhang OK lang dito. Ni hindi ito nagkomento sa mga masasamang salita na naglabasan ukol doon. ‘Hmmm.... He's nice I think, tsaka kung hindi siya nice eh 'di sana hindi ako nakiki-ride dito sa kotse niya.’
"Whew! I have to stop now, baka madisgrasya pa tayo." Tinanggal nito ang shades at kinusot ang mata, naluluha pa yata. "By the way... You're the girl sa restroom ng Jollibee right?"
Hanep sa change topic eh. Tumikhim muna siya bago sumagot. "Yeah. That was me, naaalala mo pa pala."
"Ahaha. Natatawa kasi ako sa ’yo, you're staring at everybody's foot. Ano bang meron sa mga paa?"
"Wala lang, bored lang ako that time." Nakangiti pa rin niyang sabi, hindi pa rin siya fully recovered sa epic commercial.
"Really huh? Or you've got foot fetish?"
Nawala ang ngiti sa mga labi niya. She changed her mind, the guy isn't nice. He's a pervert! ‘Buset!’
BAKIT GANOON? ANO bang klase ang mga lalaki sa earth ngayon? Noong una, bampirang gwapo, tapos ngayon, manyak na gwapo. Wala na bang matinong gwapo sa panahong ito?
Kung sana lang eh—
"Hey yo' wazzup choc-nut coconut apple juice. Lunch tayo?" Biglang may umakbay kay Mirian.
Nilingon niya ito at ang computer assistant ni Tony Stark ang nakita niya. "Jarvis, close pala tayo?"
"Ampangit ng ugali mo." Bahagya siya nitong tinulak. "Balita ko may bonus kayo ah. Libre naman d'yan, kahit Starbucks lang."
Ang totoo close talaga sila ni Jarvis, kagaya ni Carmela, schoolmate niya rin ito noong college, at nakapagtrabaho rin sa isang kompanya. Sa HR naman ito.
"Naman oh, lahat na lang kayo nagpapalibre." ‘Yung totoo, para sa panlilibre ba talaga yung bonus naman?’
"Arte mo, maiba tayo, kamusta na kayo ni Jeff?" Sinabayan siya nitong maglakad.
Nagulat siya sa tanong nito, kamusta na nga ba sila ni Jeff?
"Ayun, two months nang hindi nagpaparamdam. Kahit pareho kaming online sa fb, hindi man lang nag-p-pm, kapag naman nag-message ako, seenzoned ako. Cool 'no?"
Gulat na gulat ang expression ni Jarvis. "Two months? Nasaan ba siya?"
"Pinadala sa Bicol," walang kalatoy-latoy na sagot niya. Noong mga unang araw na dine-deadma ni Jeff ang mga pag-a-attempt niyang makipag-communicate dito, halos maloka siya sa pag-aalala at pag-iisip ng kung anu-ano, na baka may masamang nangyari dito, may sakit, naaksidente, etc.
Pero nang makita nyay ang uploaded pics nito sa mga social media accounts nito na may kasamang isang babae sa iba't ibang lugar, doon siya naliwanagan.
Kinalimutan na siya ng boyfriend niya. Ng boyfriend nyay nang eight months. Hindi man lang nagpaliwanag, o nakipag-break, basta d-in-eadma ang messages niya, hindi sinagot ang mga text at tawag niya. Basta nag-post ng pics with another girl. Tapos. Commonsense na lang.
Pagkatapos noon, hindi na rin siya nakipag-communicate dito para magwala, mag-iiyak, at humingi ng paliwanag. Pinabayaan na lang niya kahit nasaktan din siya dahil walong buwan din naman ang pinagsamahan nila.
Dalawang linggo pa lang itong nakadestino sa branch ng kompanya nila sa Bicol eh nakahanap na agad ng kapalit niya. Dabest.
Wala siyang pinagsabihan ng nangyari sa kanila, ayaw niyang magkwento, gusto niyang solohin muna ang sakit, ayaw niya na may magbibigay sa kanya ng mga payo o kung ano pa man, ayaw niyang mapag-usapan, ayaw niyang maya't-maya ay tatanungin siya kung OK lang ba siya, ayaw rin niyang makarinig ng mga negatibong komento ukol kay Jeff, ayaw niyang ipagdiinan ng iba sa kanya kung gaano kasama ang taong pinili niyang maging nobyo.
Pero pagkatapos nh dalawang buwang pag-e-emo sa rooftop ng building nila kapag may time, sa palagay niya ay ready na siyang magkwento.
"Grabe naman si Jeff, kaya pala may mga pics siyang may kasamang other girl. Pansin namin yun sa fb eh, nagtataka nga kami kung ano niya yun, deadma naman sa comments namin, so... Kamusta ka naman? Di ka man lang nagparamdam na brokenhearted ka pala." Alanganing ngumiti ito.
Umabrisyete siya kay Jarvis. "Tara, text mo si Carmela at Tim, treat ko kayo, then I'll share my story."