-Sylvia's POV-
Nagising ako sa malakas na pag-ring ng alarm clock ko. Pero hindi naman talaga iyon ang dahilan ng pagkagising ko, kung hindi sa isang bungangera na babaeng nakatira rin dito sa apartment.
Halos araw araw naman eh kaya sanay na ako sa ugali niya.
"What the fuck is this!? Nali! May mabaho na namang medyas dito! Yuck! Gumising kang babae ka! Alam kong sayo to!"
Tumayo ako at pwersahang binuksan ang pintuan ng kwarto ko. Ang ingay ingay naman! Kailangan ba dapat, araw arawin? Nakakainis na huh.
Lumabas ako, at ang naabutan ko ay isang babaeng binubungangaan ang natutulog na si Nali na nasa sofa sa living room.
Oh wait? Dito na naman siya natulog sa sala?
Tumukhim ako, agad na tumingin sakin ang nanggagalaiting mukha ni Geraldine.
"Ano ba naman yan. Umagang umaga nagbubunganga ka na naman dyan." seryoso na sabi ko habang nagkakamot ng ulo.
Binigyan niya ako ng isang masamang tingin, bago niya itinuro ang isang medyas na nakasabit sa taas ng tv.
Nanlaki ang mga mata ko sa nakita. Ohhhhh kaya pala badtrip na badtrip ang lola niyo.
Wala naman nang bago. Pagi nalang makalat ang sala kapag dito natutulog si Nali sa sala. Mag-iisang taon na siya dito sa apartment. Kaya hindi na ako masyadong nagulat na may mga medyas o kung ano pa man na nakasabit dyan at doon.
"Ako na bahala dyan, kaya tumigil ka na." agad akong pumaroon sa tv at kinuha ang nakasabit na medyas doon.
"See? Problem solved." Iwinagayway ko pa sa harap niya yung medyas. Pero hindi biro ah, mabaho talaga! My gosh!
Umirap sa hangin si Geraldine.
"Fine, maliligo na ako." padabog na umalis siya sa sala, dala ang kaniyang tuwalya.
Dumako ang tingin ko sa babaeng nakatulog sa sofa. Naningkit ang mga mata ko nung nakita kong gumalaw ng bahagya ang mga eyelids niya.
Nagtutulog tulugan!
"Oy Nali, dumilat ka na dyan. Alam ko naman na nagtutulog tulugan ka lang." nakita kong ngumiti ang loka, bago dumilat.
"Thanks Syl!" bumangon na si Nali sa sofa saka patakbong pumasok sa kwarto niya.
"Good morning Sylvia." nabigla ako nang biglang sumulpot sa likuran ko si Mira. She was wearing her usual school attire. White blouse, pink kneated cardigan at black leggings na pinaibabawan ng palda. And last but not the least, her big and rounded eye glasses.
Monday to Friday kasi kailangan naka-uniform kami. Liban lang sa wednesday kasi wash day namin yun. Pwede kaming magsuot ng pangsibilyan.
"Mauuna ka na? Hindi ka na ba sasabay sa amin?" tanong ko. Hindi na ata kasi kami naantay.
Ngumiti siya sa akin, kita mo agad yung mga bakod –– I mean, braces niya sa ngipin.
"May susundo sakin actually, kaya hindi ako makakasabay ngayong araw." Saglit na tumingin si Mira sa wall clock na nasa gilid lang. Inayos niya ang bag niya.
"Oh baka nandyan na siya. Byebye." patakbo siyang lumabas sa apartment.
Napahawak ako sa baba ko. Mmmmmm mukhang nangangamoy love life ah.
Sana all.
>°•💼•°<
"Guys may dala ba kayong extra face mask?" tanong ko sa mga kasama ko. Mukhang nakalimutan ko kasing hablutin yung facemask ko na nilapag ko sa sofa.
Tinignan ako ni Geraldine na para bang tinubuan ang ng apat na sungay sa ulo.
"Are you crazy? We are in the middle of a pandemic yet nakalimutan mo ang pinakaimportanteng panlaban sa pesteng virus na yun?" masungit na sabi ng aming driver na si Geraldine.
"Eh sa nakalimutan ko nga eh, sorry naman." napakamot nalang ako ng ulo ko.
Kahit kailan talaga! Walang preno ang bunganga niya. Kung makapangaral naman eh! Dinaig pa ang nanah ko na nasa probinsya.
"Ito oh may extra ako." biglang kinalkal ni Nali ang bag niyang pakalaki laki. Paniguradong punong puno na naman yung ng mga equipments and tools related sa sports.
Inabutan niya ako ng kulay white na surgical mask, "Thank you." pagpapasalamat ko sa kaniya.
"Welcome." saka ito bumalik sa pagkakalikot ng cellphone niya. Agad ko itong sinuot.
Dumungaw ako ng kaonti, para sana makichismis, mukha kasing busy siya sa cellphone niya. Pero naglalaro lang pala ng mobile game ang loka.
Umirap ako sa hangin. Gusto ko lang naman sumaya––
Napatigil ako sa pag-iisip nung biglang nagpreno si Geraldine.
Takteng yan, nakalimutan ko pa naman mag seat belt. Yan tuloy napasubsub ako sa unahan.
"Aray ko po naman!" reklamo ko habang nakahawak sa nananakit kong ilong. Kapag ito nagkapasa o nabali! Malalagot ka sa akin Geraldine!
Nakita kong lumabas si Geraldine sa sasakyan at padabog na sinarado ang pinto.
"Hey you! Look what you did to my car! Wala namang traffic pero napakabagal mo magmaneho! Ako na nga nag-aadjust pero bigla mong inurong yang kotse mo!" rinig kong sigaw ni Geraldine sa labas ng isang pulang sasakyan. Kinakatok katok niya pa nga with force eh.
Sorry nalang doon sa may ari ng sasakyan. Ganyan yan kapag galit eh. Wala sinasanto. Maging siguro ang presidente ng pilipinas kapag binangga siya, gaganti at gaganti iyang babae na iyan.
Paano ko nasabi? Syempre! 2 yearsnkaming nanirahan sa iisang apartment.
"Hoy lumabas ka nga dyan! Kahit man lang mag sorry––" kita naming napatigil si Geraldine nung biglang bumukas ang pintuan ng pulang kotse.
May biglang lumabas doon na lalaki. Hindi ko makita ang mukha niya, yung likod niya lang nakikita ko.
Pero base sa star strucked na mukha ni Geraldine, masasabi ko na gwapo yung lalaking kaharap niya ngayon.
"I'm so sorry miss. Bago palang kasi ako sa pag dadrive. Itong pinsan ko nga lang ngayon ang nag aassisst sakin sa pag da-drive." magalang nitong sabi habang napapakamot ng ulo.
Infairness ah, blonde ang buhok nung lalaki.
"I'll pay for the damages. Sorry talaga." parang na-pipe si Geraldine. Pero maya maya pa ay bumalik naman na rin siya sa dating niyang pagiging maldita.
"Next time mag-hire ka na ng driver mo. Huwag yung pinsan mo lang. Saka sino ba naman kasi yung pinsan mo na yan." biglang tinulak ni loka loka yung lalaki para makita niya nang malapitan yung 'pinsan'.
Ito talagang babaeng to, palaging nagko-cross sa boundaries ng ibang tao.
Nakita ko si Geraldine na dumungaw sa hindi gaanong tinted na salamin ng sasakyan nung lalaki.
Maya maya pa ay.
"Hey! Mira!? Ikaw ang pinsan niya?" nanlaki ang mga mata namin ni Nali sa narinig. Nagkatingin kaming dalawa.
>°•💼•°<
Nung nakarating kami sa university na pinapasukan namin. Agad naming hinanap si Mira.
Hinila namin siya sa gilid para makasagap ng chismis. Este kwento mula sa nangyare kanina.
"Hoy talaga bang pinsan mo siya?"
"Oo nga, bakit naman hindi mo man lang kami ininform, akala ko ba naman magkakaibigan tayo."
"Yeah, hindi siya familiar. Is he a transferee?"
Napa-squat kaming apat doon sa gilid ng gate. Pinagtitinginan kami ng mga dumadaan pati na rin ng guard na nagbabantay sa may gate, pero wala kaming paki-alam.
Tumikhim si Mira bago niya kami tinignan ng isa isa.
"First of all, yes pinsan ko siya. Then, sorry if huli ko nasabi. Biglaan kasi yung mga nangyare. And yes, transferee siya."
"mmmm" tumango kaming tatlo sa sinabi ni Mira. Saka na kami tumayo isa isa. Kaya pala nagmamadali siya kaninang umalis.
Akala ko naman may love life na siya. Pinsan lang pala.
Biglang nag-ring ang bell ng university. Hudyat na mag uumpisa na ang unang klase. Kaya nag bid na kami ng goodbye's sa isa't isa at naglakad na papunta sa respective buildings namin.
>°•💼•°<
Nasa kalagitnaan na kami ng first semester, pero may dalawang transferee sa klase namin.
“May dalawa kayong bagong magiging kaklase. Pasok na kayo boys.”
Nagtitilian ang mga babae kong kaklase, dahil dun sa dalawang transferee's na pumasok.
Napaface palm nalang ako. Ang lalandi eh.
"Kindly introduce yourselves to the class." sabi ng prof namin habang nakaupo sa upuan niya sa harap.
"I'm Justine Adral, 22 years old." maikling pagpapakilala nung transferee na isa.
Mas lumakas ang tilian ang mga kaklase kong babae. Tuwang tuwa sila kasi may kaklase na kaming gwapo, dito sa department namin.
“Class! Silence!”
Infairness gwapo siya ah. Silver hair and an ocean blue eyes. Yung aura na parang yung sa mga bad boys sa wattpad.
"Ako naman si Christian Montereal, 22 years old, single and ready to mingle." Sabi naman nung black ang buhok, with eyes like rubies. Sabay kindat ito sa mga classmate ko. Na ikinablush ng iba.
The fuck, playboy tong isang to. Delikado, dapat iwasan ang mga taong ganyan kung ayaw niyong masaktan.
Nagsalita pa yung si Christian pero hindi na ako nakinig pa. Itinuon ko nalang ang tingin ko sa engineering book na binabasa ko kanina.
"Okay ikaw Christian umupo ka dun sa tabi ni Sylvia." nanlaki ang mga mata ko nung ituro ni sir yung empty seat sa tabi ko.
Nagtaas ako ng tingin. Nanlaki ang mga mata ko.
Sir naman! Kasasabi ko lang na dapat lumayo sa taong yan pero pinatabi mo sa akin!?
Rectangle shape ang lamesa, pero may dalawang upuan. Bali wala akong katabi since nung umpisa ng semester
Tapos ipapatabi sa akin!? Hindi ba pwedeng magkatabi nalang sila nung asawa niya?
"Ikaw naman Mr. Adral, pwede kang umupo dun sa dulo, sa tabi ng bintana." tumango naman si Justine sa sinabi ni sir.
Naglakad na yung dalawang lalaki papunta sa kanilang mga upuan. Napairap nalang ako nung makita kong sinasamaan ako ng tingin nga mga kaklase kong babae.
"Good morning." narinig kong sabi nung umupo sa tabi ko. Tumango nalang ako, hindi ko nalang siya pinansin pa at nagpatuloy nalang sa pagbabasa.
Maya maya pa at narinig ko siyang magsalita ulit. Aba't? Nagpapacute ba siya? Sorry nalang siya. Hindi ko type ang mga kagaya niya.
"Ang kapal naman niyang libro mo."
Tumango nalang ako para hindi na siya magsalita. Pero the total opposite ang nangyare.
"Buti nalang wala ako nyan. Baka sumabog pa ulo ko." narinig ko siyang tumawa. Na ikinairap ko.
"Don't worry, mabibigyan ka rin ng libro na ganito maya maya." bored na sabi ko.
Can't you just leave me alone––
"Bago palang kasi ako dito sa university na ito. Pwede bang i-tour mo ako kapag may free time na tayo? Ang laki kasi ng university na ito."
Napabuntong hininga nalang ako.
"Fine, sige."