Natagpuan ni Jessy si Rafael sa admin office na nakatambay lang. Nagkayayaang pumunta ng bookstore. Binilhan siya nito ng Cross pen at notebook. He knows that she can't resist it.
"Gift ko sa’yo yan, Jess. Ang tagal nating hindi nagkita."
" Hala, paano yan, wala akong gift sa’yo. Saka sobrang mahal nito nakakahiyang tanggapin."
" It's ok. Wala naman na akong ibang kailangan. I just want to be with you. Your presence is already a present. Just promise me sabay tayo magla-lunch and uuwi. I'll call you afterwards."
" Makakatanggi pa ba ako? Magandang offer yan."  Napatingin si Jessy sa kanyang relo, ten minutes to go before her next class.
SA ROOM NILA JESSY...
Marami-rami na rin ang dumating. Buti naman at makakapili pa rin siya ng mauupuan. Duon sa medyo unahan para marinig niyang maigi ang lecture at wala masyadong distraction; walang nagbubulungan dahil malapit sa guro.
Dumating na rin si Luis, siya ang unang nakita nito. Okupado na ang mga upuan na nasa paligid niya, wala ng pag-asang makatabi pa si crush.  Unless, palayasin nito ang lalaking katabi niya.
Oo, umaasa pa rin s'ya kay Luis. Hindi naman ganoon kadali iwaksi ang apat na taong feelings.
Kinausap nga ni Luis ang lalaking katabi n’ya sa kaliwa tila pinapalipat ng pwesto.
Biglang tumayo ang lalaki at lumipat ng ibang mauupuan.
"Guys, listen up."  Kinuha ni Luis ang attention ng lahat.
" Please, walang tatabi kay Jessiely except sa akin. Wheresoever she wants to sit, authomatically I'll be at her left side. Thanks. "
Daig pa nito ang prof kung maka-utos at sinusunod ng mga estudyante. Ang cool n’ya talaga.
 Pero anong dahilan at gusto siyang makatabi? Buong klase hindi siya maka-pag concentrate kaya bad impression agad siya kay teacher.
" Ms. Del Valle!" Tinawag ng prof ang pangalan niya nang basahin nito ang kanyang nameplate.
Laking gulat niya nang tanungin nito about the lecture at hindi niya alam ang isasagot.
" How come you don't know the answer to my simple question? Because you don't listen! You think you're already that smart so you won't listen to your instructors anymore?"
Napayuko na lang si Jessy, gusto niya ng umiyak sa kahihiyan.
Nagtaas ng kamay si Luis. " Excuse me Mam. May I speak, please?"
" Yes you may, Mr. Quinson."
" Your question is really hard, we don't know the answer either."
" Oh really?" Napataas ng kilay ang prof.
" I know you do. Matter of fact everybody here does. Am I right, class?"
Wala ni isa ang sumagot. First time lang mag bida bida ni Luis kaya ang awkward ng atmosphere.
Wala ng magawa ang prof kundi magpatuloy sa pag tuturo.
Napatingin si Jessy kay Luis, gusto niyang magpasalamat sa pagtanggol sa kanya. Ngunit isang tipid na ngiti lang ang tugon nito.
And with that, somehow gave a smile within her.
SA HULING KLASE NI JESSY...
Bago pa mag klase, naki-sit in muna si Ria sa room nila Jessy tutal magkalapit lang naman sila ng room at vacant niya.
"Woi Beks! Sino yung AFAM na boylet mo kanina?! Kainis ka iniwan mo ko sa court!"
" Sorry Beks, nagulat lang din ako. Si Rafael yun kababata ko. Maya, pakilala ko siya sa’yo after class. "
" Trulalu?!" Sobrang excited si Ria, dami niyang gustong itanong.
" Friend, totoo ba? Balita ko, may batas si Luis na siya lang daw ang may karapatang tumabi sayo! Yie! Luis lang sakalam! Ha ha"
Kalat na pala ang balita sa buong campus.
" Oo Friend. Hindi nga ako makapaniwala eh."
" Ayiiie!" kinilig si Ria sa narinig. Para siyang bulateng sinabuyan ng asin.
" Alam mo Ses, sabihin mo ng assuming ako pero tingin ko nagseselos si Luis sa kanya. Ewan ko lang. Pero syempre imposible naman yun di ba?"
"Bakit naman? Alam mo kanina pa usap-usapan yang tungkol sa inyo ni Luis. Nabasa ko pa nga sa isang tweet, sobrang sawa na raw si Luis sa magaganda kaya gusto naman nya ng exotic. Sobrang mean nila noh?'
"Hindi ka na nasanay. Maski nga ikaw hindi nakaligtas sa pagiging mean nila. Remember nung--"
"Oo nga tama ka friend." Sabat ni Ria.
Ayaw na niyang alalahanin yung panahong bagong estudyante siya sa Winterfield, sobrang promdi pa niya at madiin ang Bisayan accent kaya medyo nabully.
Ilang taon na siya sa Manila at multilingual na. Namaster niya na rin ang bekimon at jejemon dialect.
" Anyway..." Sa pagpapatuloy ni Jessy. "Ewan ko ba, hindi ko talaga siya maintindihan ngayon. Unusual Luis."
" Baka gusto ka na rin nya."
" Imposible naman yun Ria."
"Why not? Maganda ka naman talaga. Matalino, mabait. Matagal na niyang alam na head over heels ka sa kanya. Alam mo, nafa-flatter din yang mga boys hindi lang obvious."
Natawa na lang si Jessy sa imposibleng idea na yun. Pero di pa rin natigil si Ria.
"Kaya nga ayan si Casey, sobrang bitter sayo kasi nga alam niyang crush mo yung jowa-jowaan nya. Pero sa dami ng may crush kay Luis, special mention ka kasi bukod sa nerd ka eh, sa’yo lang interested si Luis. "
NATAPOS NA RIN SA WAKAS ANG 1ST DAY OF SCHOOL
Paalis na sana ang lahat nang biglang tumunog ang lumang model na cellphone ni Jessy na de-keypad; ito pa yung regalo ng tatay niya nuong Valedictorian siya ng elementary kaya may sentimental value.
Kahit na napag-iiwanan na siya ay yun pa rin ang kanyang gamit at wala siyang pakialam pero nang makitang nakatingin sina Casey at Luis sa kanya ay nakaramdam din siya ng hiya. Bakit kasi nandito na naman yang si Casey, bantay-sarado si Luis.
Kailangan niyang sagutin ang phone para tumigil na sa pagtunog, nakalimutan niyang i-silent wala naman kasing tumatawag sa kanya.
Rafael calling...
" I'm waiting here outside, so shall we go?" Sabi ni Rafael over the phone.
Dali-dali siyang lumabas ng room at naruon nga naghihintay ang binata, malambing na nakangiti sa kanya.
Gusto na niyang makauwi dahil nahiya siya sa mga nakatingin sa kanila. A lot of things happened sa unang araw niya sa college. She is so tired and overwhelmed enough to call it a day.
SA LOOB NG KOTSE NI RAFAEL...
Halata ang pagiging uncomfortable ni Jessy, hindi pa siya sanay sa presence ni Rafael at uuwi syang naka kotse.
" Nga pala Rael... nasaan si Charity?" Yun na lang ang kanyang nasabi para mawala ang awkward moment.
"Naiwan sa States, tatapusin niya yung senior high dun. Kahit na she doesn't have to. Next year dito na rin siya mag-aaral sa Winterfield. Kinakamusta ka nga pala niya."
" Talaga? Siguro ang laki-laki nya na at ang ganda-ganda pa."
" Ah yes, magkasing tangkad na yata kayo. And she's so pretty... like you."
Biglang iniba ni Jessy ang topic dahil bigla siyang nailang sa sinabi ni Rafael lalo na sa napa-cute nitong ngiti.
"Ah Rael, ano nga palang sched mo?"
Binigay naman sa kanya ang kopya ng class schedule.
" Algebra? May Algebra ka rin. Classmates tayo dito. " Sabi ni Jessy.
" Really? That's good." Tuwang-tuwa si Rafael. May maganda rin palang result ang pagiging irregular niya.
SA VICENCIO ST...
Hinatid pa ni Rafael si Jessy sa pinto ng bahay nito. Napagkasunduan nilang sabay pumasok bukas dahil pareho naman sila ng subject; same sched, at same room.
"Babay Rael, masaya akong nakita kita ulit. Hindi pa rin ako makapaniwala na nandito ka na. Kung alam mo lang kung gano ako kasaya..."
" Same here Jessiely. Worry no more, hindi na kita ulit iiwan."
Hindi nila mapigilan ang pagyakap sa isa't-isa. Isang matagal at mahigpit na yakap.
KINABUKASAN SA WINTERFIELD UNIVERSITY...
Sabay ngang pumasok sina Jessy at Rafael kinabukasan. Sabay din silang nagtungo sa kanilang room.
Umupo si Jessy sa bandang dulo na inupuan din nya kahapon. Bakante pa ang apat na upuan sa row na iyon.
"I heard, occupied na raw yung seat on your left." Sarcastic ang ngiti ni Rafael. " Paano yan nakaupo na ko."
Sarkastikong ngiti lang din ang tugon ni Jessy.
Maya-maya, dumating na rin si Luis. Tulad ng lagi, seryoso ang kanyang mukha ngunit ngayon may halong talim na ang kanyang tingin nang makita nya si Rafael na katabi si Jessy, sa upuan kung saan siya nakaupo kahapon. Binaba niya ang bag sa upuan na katabi ni Jessy at lumapit kay Rafael.
"Man. You're not here yesterday, probably no one told you that that seat is already taken."
" I don't know na may seating arrangement pala. Besides, nobody complains na nandito ako, ikaw lang. So, what's the problem?"
Sa gitna ng tension, dumating ang prof at napansin nito ang kaganapan.
"What's with the tension, Mr. Quinson?"
"Nothing Mam. I'm just telling him that that seat is already taken."
Nakita ng prof si Rafael. " Oh, Mr. Richards."
Nagtaka ang lahat nang kilala ng prof si Rafael.
"Yes, Mam. I'm sorry, I don't know na may seating arragement pala."
" Oh, no. Mr. Richards, wala naman. Very organized lang talaga si Mr. Class President. You may occupy that seat."
Umpisa pa lang ng klase, nagkaka initan na agad si Rafael at Luis.
Pagtapos ng lecture, nagbigay ng seatwork ang prof at nagpa-alam na aalis sandali at babalik agad.
Hirap na hirap si Jessy sa Math. Lalo pang nagpahirap ay yung magkatabi sila ni Luis.
Napansin naman ni Luis ang mamahaling ballpen ni Jessy. Malamang bigay yun ni Rafael.
" Shoot! my pen ran out of ink."
Sabi ni Luis sa sarili na halata namang sinasadya niyang iparinig kay Jessy at Rafael.
" Jessy, may I barrow your pen?"
Isang matamis na ngiti ang binigay ni Luis kay Jessy na halos matunaw naman sa ginawa niya. Wala ng dalawang salita, binigay kaagad niya ang ballpen.
"Thanks." Tugon niya. Ngunit bigla naman siyang nagising na parang na-hypnotize sa ngiti ng crush.
" Ah sorry Luis. Papalitan ko na lang yan." Inalok niya ang mumurahing ballpen. Nahiya man siya pero mas nakakahiya kay Rafael na nakatingin sa kanila.
"Is it really that hard to lend a costly pen? kasi mahal o dahil... binigay ng nagmamahal?” sabay tingin kay Rafael na parang nakakaloko. “Then pag-hiniram ni crush, hindi mo naman ma-hindian. Am I right?"
Minsan na nga lang siya ngumiti, sarcastic pa. Parang inaasar si Jessy, but actually, si Rafael talaga. At ito yata ang pinaka mahabang sinabi ni Luis na narinig ni Jessy.
 Naunawaan naman ni Rafael ang nais ipahiwatig ni Luis. And he find it straightforward arrogance.
SA CAFETERIA...
Sabay sina Rafael, Jessy, at Ria na mag-lunch sa cafeteria ng Winterfield. Madalas sa pinakamalapit na mall sila kumakain ni Ria, dun sa foodcourt pero may dala syang sariling baon para makatipid.
Nakakaparanoid, feeling niya pinagchi-chismisan siya dito.
"Ano ka ba Jessy, hayaan mo nga sila. Pare-pareho lang naman tayo ditong tao. Ang pinagka-iba lang, pinanganak silang mayaman. That was just luck. And now, you found yours." Sabi ni Ria sabay tingin kay Rafael.
Sinipa bahagya ni Jessy ang paa ni Ria sa ilalim ng table at napa-hiyaw ito ng 'ouch'. Natawa na lang si Rafael.
" Alam mo Rafael--" Sabi ni Ria.
"Kahit naman sino, maiilang kapag may kasamang handsome guy. At ang mga mata at tenga ng nasa paligid ay nakatuon sa’yo. Anyways, totoo ba yung chismis na kayo na daw ni Seswang. Dine-deny niya kasi kaya sayo ko na lang iko-confirm."
Nasamid naman si Jessy sa narinig.
Natawa lang si Rafael. " Famous pala itong bestfriend ko."
" Hindi naman. Actually, si Luis talaga yun. Kung sikat man si Jessy, yun ay sa pagiging nerd. So ano na Rafael, kayo na ba talaga?"
"Hindi nga eh." Sabat ni Jessy.
" Kung seryosohin niya yung chismis na magboyfriend kami, I mean kung totohanin niya, why not?" Sabi ni Rafael.
"Ay! Seriously?" Tanong niya pa kay Rafael habang kinikilig.
"Mukha ba akong nagbibiro?" Seryoso nga ang mukha nito.
"Ria, nagbibiro lang siya." Seryoso lang din si Jessy. Halatang hindi nakikipagbiruan.
"Yeah, I'm just kidding too. Ha ha ha. Sinabi ko lang na magbf kami para inisin si Luis."
" Hay, ewan ko sa inyo! Ses, choosy ka pa! Ikaw na." Inis ni Ria. " Sa totoo lang Rafael, lagi kang kinu-kwento ni Jessy sa akin."
"Really? Kinukwento niya ako sayo?"
"Palagi. At take note parang kinikilig."
"Really?" Napangiti tuloy si Rafael.
Isang mahinang tadyak na naman ni Jessy kay Ria sa ilalim ng table.
" Syempre, exagge lang yung sinabi ko Rafael."
"Pero alam mo talaga.--" Hindi pa rin mapigil ang bibig ni Ria."--kung hindi lang patay na patay 'tong si Jessy kay Luis iisipin kong ikaw ang first love niya."
" Woi bakla, baka maniwala yan si Rael."
SA LIBRARY...
Pagtapos mag-lunch, may isang oras pa silang vacant time kaya naglibrary muna sila. Dumating sina Luis at Casey at nakiupo sa table kung nasan sila ni Rafael.
Halata namang imbyerna si Casey sa presence niya.
Maya-maya, out of nowhere, nilabas ni Luis mula sa kanyang bag ang isang maliit na rectangular box. Binigay niya iyon kay Jessy na nag alangan pang tanggapin.
Bumungad ang isang Parker Pen nang mabuksan ito. Halatang mamahalin at naka-engraved pa ang pangalang Jessiely Del Valle.
" I can't believe this! This is so insane. I'm gonna tell it to my Dad and your Dad." Biglang nagwalk-out si Casey.
"Hindi ko 'to matatanggap Luis. This is too much." Sabi ni Jessy habang ibinabalik ang box. " Nagalit tuloy yung girlfriend mo."
" Girlfriend? I don’t have any. I'm so free to give something to a girl that I like."
Tumayo na si Luis sa kinauupuan. ‘I’ll go ahead. See you later.” Ang sabi pa niya at lumabas na ng library. Sumunod naman si Rafael para siya’y habulin.
"Hey jerk!" Tawag ni Rafael ngunit ‘di sya pinansin. Kaya hinablot niya ang laylayan ng damit ni Luis para siya’y harapin.
" What do you think you're doing? You're making fun of Jessy's feelings because you know that she's...totally into you..."
Napataas sya ng boses. Pero kalmado lang si Luis tulad ng lagi.
Napipikon na siya sa reaction nito. He wants to erase that f*cking smirk on Luis' lips.
 Dumating naman sina Jessy at Ria.
Napatingin si Luis kay Jessy and said, " Alam kong matagal niya na kong gusto but I don't know that she's totally into me."
Nahiya naman si Jessy kaya hinila na niya si Rafael upang maka-alis na pero nanatili lang ito sa kinatatayuan.
"Ano bang gusto mong mangyari pare? I told you no one messes with her. Are you deaf or just really dumb?"
"Tama na nga Rael. Nakakahiya naman kay Luis!" Galit na rin si Jessy.
" Anong gusto kong mangyari? What if I'll told you I'll court her, papayag ka ba?"
Natigilan si Rafael sa sinabi ni Luis.
" Then don't ask! Fake boyfriend." He shrugged and then walked away.
Naiwan na lang si Rafael, Ria, lalo na si Jessy na nabigla at kapwa hindi makapaniwala sa narinig mula kay Luis.