CHAPTER 5
It’s been a year and a half, a lot of things happened.
Sum’s already engaged and is about to get wed while Inta is.. well.. still the same, but I am already smelling something fishy. Autumn on the other hand, is already appointing for a sperm donor. She’s really going to push through that artificial insemination thing.
While.. I.. well, still waiting for my husband I guess? Hindi ko rin alam dahil ang alam ko lang gumigising ako araw-araw para kumain, maligo, magturo, kumain ulit, magturo ulit, tapos kumain ulit at matulog para lang magising ulit.
It has been a routine. Kapag naman sabado’t linggo lumalabas lang ako, nagsisimba, nagg-grocery tapos yun lang, tapos. I have a very boring, simple, and ordinary life. Well.. boring para sa iba but for me, I am contented. Kung minsan ay lumalabas rin ako kapag kasama iyong tatlo pero bihira lamang, kapag nagkayayaan lang at pasok sa kanya-kanyang schedule.
I’m living in an apartment, few blocks away from Sum that is only blocks away from Inta and Autumn. Magkakalapit lang kami halos kaya kapag nangangailangan ang isa wala pa mang bente minutos ay nariyan na agad.
Linggo ngayon at kakatapos lamang ng misa, lakad ako dahil wala naman akong sasakyan, ayoko rin namang sumakay dahil gusto kong maglakad at ayokong mamasahe.
Halos trenta minutos ang lalakarin mula simbahan pabalik pauwi sa apartment kung saan ako tumutuloy pero ayos lang dahil maganda naman ako.
Sanay ako sa mahabang lakaran dahil noong nag-aaral palang ako ng elementarya at sekondarya ay dalawang oras mahigit na lakarin ang layo ng eskwelahan sa bahay namin. Inihahatid lang ako ni Nanay gamit ang bisikleta papasok at pag-uwi ay kasabay ko na ang ibang mag-aaral na naglalakad mula eskwela pauwi ng kanya-kanyang bahay. Sa eskwelahan na rin kami noon nanananghalian dahil imposibleng umuwi pa ng bahay sa tanghali.
Noon namang nagkokolehiyo na ako ay kasama ko na si Autumn kaya mula Sabtang ay nangupahan kami sa Basco. Sa Basco lamang mayroong eskwela para sa pagkokolehiyo noon kaya kailangan talagang umalis ng Sabtang at mangupahan. Mabuti talaga at nagkatagpo kami, nagkaroon ako ng kasama sa pagkokolehiyo at kakambal na rin. Malapit ang inupahan naming tirahan sa Basco State College kaya naman wala pang sampong minuto na lakaran ay naroon na agad kami, ni minsan ay hindi kami nahuli sa klase. Ngunit kahit na ganoon ay nasanay na talaga ako na naglalakad ng mahahabang lakarin kaya naman hanggang ngayon ay okay lang sa’kin ang maglakad nang maglakad.
I’m on my usual get-up, a dress that has sleeves and is below the knee length plus a sandals for my footwear. Bukod sa payong, panyo, at pera ay wala na akong ibang dala.
Sinulit ko ang oras ko sa paglalakad dahil wala na rin naman akong gagawin pagkauwi ko ng bahay bukod sa tapusin ang presentation na nasimulan ko na rin naman para sa tatlong batang tinuturuan ko. Imposibleng magsama-sama kaming apat dahil may kanya-kanyang lakad ang bawat isa, Inta’s with her boss, Autumn’s busy finding the rightful sperm donor, while Sum’s with her fianceé, ayokong maging ampalaya pero sana lahat talaga.
Minsan ay napapaisip ako kung nasaang lupalop ba ang asawa ko. Asawa ko, hshs. Muntanga. Hindi ako kenekeleg ah. Gusto ko mang hingin ang numero niya kila Tita Astraea ay nahihiya ako. Dahil kung gusto niya naman akong makausap ay gagawin n’ya rin ang plano kong panghihingi ng number sa mga magulang niya para magka-usap kami, bagay na hindi niya ginawa, mukhang wala talaga siyang planong kausapin man lang ang asawa niya.
***
Nakarating na ‘ko sa apartment, papasok na sana ako ng may mapansin akong kotse. Wala lang, basta kotse lang, may kotse eh. Pwede naman siguro akong makapansin ng kotse hindi ba?
Purong itim lang iyon pero napakaeleganteng tingnan, mukhang bago. Bagong carwash siguro. Kumikinang iyon basta kaya ko napansin. Brand new siguro, or siguro brand new’ng carwash ahahahaha.
Lumakad na ako papasok, apartment hindi hotel o condominium kaya walang elevator, hagdanan is life. Nasa ikatlong palapag ang pwesto ko, hanggang limang palapag lang naman itong apartment building.
Nagtuloy-tuloy lang ako sa pag-akyat hanggang sa makarating na ako sa pinto papasok sa espasyong inuukupa ko. Bungad iyon ng third floor.
May isang mister na nakatayo roon, sa bungad rin ng third floor, sa tapat ng kwartong inuukupa ko, kaya naman kahit na ayokong pansinin ay nilingon ko parin siya at tinanong, baka may kailangan.
“May kailangan po kayo?” Tanong ko, nakatitig sa’kin ang mister. Maaliwalas naman ang bukas ng mukha n’ya kaya sa tingin ko naman ay wala siyang gagawin na hindi maganda.
“Ikaw ho ba si Mrs. De Lucian Ma’am?” Namilog ang mga mata ko ng dahil sa tanong na iyon. Imposibleng may makaalam bukod kila Tita at mga imbitado noong kasal namin na kasal na si Igne dahil kahit na business tycoon siya ay wala namang lumabas na article o kahit na anong announcement na kasal na ang lalaki. Wala rin namang kasalang naganap kaya wala ring mga litrato at patunay may lumabas man na isyu. Hindi pa rin kami ni minsan nagkakita, ni komunikasyon ay wala, kaya nasisiguro kong walang lalabas na rumor na kasal na sa akin si Igne.
“Ay jusko, nagkakamali po kayo. Hindi po ako si Ma’am Astraea.” Bala-bala ay natatawang sabi ko. “Maganda lang po ako ng konti habang sobrang ganda naman po ni Ma’am Astraea, mas maganda po siya sa akin, si Mrs. De Lucian po. Mukha lang rin po siya sigurong bata kaya napagkamalan n’yo na ako pero hindi po talaga ako siya Sir. Tsaka nakikita ko lang po ang mga De Lucian sa mga magazine Sir, wala po akong kaugnayan sa kanila.” Dagdag ko pa.
“Yung asawa ng anak nila Ma’am, ang tinutukoy ko ho na Mrs. De Lucian. Kung ikaw ho ba Ma’am ang asawa ni Sir Zyrem De Lucian.”
“Ay nakooo, hindi po Sir. Kasal na po pala iyong anak nila ma’am Astraea? Yun pong CEO ng DL? Aigooo hindi ko po nabalitaan, kasal na po pala iyon?” Maang-maangan ko.
“Oho Ma’am, kasal na.”
Thank you for reading. <3
– Maka.｡