Napabuntong hininga ako nang makita ang canteen namin na napuno na ng mga nagkukumpulang estudyante. Dahil sa takot na maubusan ng mga pagkaing nakasanayan nilang kainin.
Habang naghihintay ay hindi ko maiwasang dumapo ang paningin ko sa isang bahagi ng canteen. Si Ryan nakatayo habang kinakausap ang mga kaibigan niya kasama ang dalawang babaeng nakita kong katabi niya sa loob ng room nila. Siguro kung ako iyong dalawang babae na iyon magtatalon ako kaso hindi eh. Malabo pa sa katagang 'masusungkit ko ang bituin' isa pa kung ako iyong isa sa mga babaeng kasama niya ngayon. Itatrato niya rin ba ako ng ganyan? Siguro hindi.
“Donut for you basta bigyan mo ko ng matamis na ngiti.” Ani ng lalaking nakangiti habang ibinabalandra ang tatlong vanilla na Donut.
Ngumiti naman ako saka ito kinuha. Well, Donut is my favorite ito lagi binibili ko kapag recess kasi makakasave ka ng ilang sentimo at higit sa lahat hindi pa mauubos. Iyon nga lang madali kang dapuan o magka diabetes pero nah! Umiinom naman ako ng maraming tubig para iwas sakit.
“Paano mo nalaman?” taka kong tanong habang kinakain ang Donut sa harap niya. Umupo kasi ito sa harapan ko. “Isa pa, iilan lang nakakakita na bumibili ako nito.”
Tumawa naman ito. “Syempre ako kaya lagi iyong tindero sa canteen. Paborito akong ilagay ni Ms. Porque sa canteen eh.”
“Eh, kasi naman po napakakulit mo. Pero in fairness ha? Kahit ginaganyan ka na ni Maam pero nakuha mo pa ring itama lahat iyong exam niya.” Nilingon ko ito. “Tell me, may iniinom ka bang gayuma? Kung meron pwede bang manghingi?”
Hindi ako matalino, hindi rin ako bobo pero kapag nag-fucos ako sa isang subject masasabi ko na ako iyong pinakamatalino sa room namin.
Ginulo nito ang buhok ko na kaka-ayos ko lang kasi kanina ginulo niya ito habang patungo kami sa math garden ng eskwelahan namin. Hindi malaki iyong paaralan namin pero kompleto ito. Lalo na pagdating graden. May science garden pa nga iyong school namin at marami pang iba.
“Kung meron man akong iniinom hindi ko pa rin iyon sasabihin sayo. Kasi mas mabuting paghirapan mo iyong gusto mo kaysa gumamit ng mga potion.” Anito sabay subo ng ice cream na binili nito.
Napasimangot ako dahil sa sinabi nito.
“Alam mo para kang si Kuya kapag nanenermon. Tapus lagi pa nun ginagawa iyong paggulo ng buhok ko. Kitang inaayos ko tapus ginugulo pa rin.” Pagrereklamo mo.
“Nakakagigil kaya iyong buhok mo. Isa pa, bakit mo lagi tinitirintas iyang buhok mo? Eh, maganda kaya kapag nilulugay mo. Mas kita ang ganda mo.”
Hindi ko alam kung bakit ako nakaramdam ng init sa mukha ko. Feeling ko para akong sasabog na ewan.
“Ang galing mo din mambola ano?” tumayo na ako. “Tara na nga, malapit ng matapus iyong time ng recess.” Dugtong ko at nauna ng lumakad papuntang room.
Pero ang totoo iniiwasan kong makita niya ang pamumula ng mukha ko. Dahil tiyak na tutuksuhin ako nito. Knowing Troy hindi ka nun tatantanan kapag hindi mo masagot ang tanong nito.
Habang binabagtas papunta sa room ay nakayuko ako. Maliban kay Troy, ayoko ring makita ng ibang estudyante ang pamumula ko. Iyon nga lang mahirap kasi nga hindi ko nakikita kung sino makakasalubong ko lalo na’t nasa ikaapat na palapag ang classroom ng mga fouth year.
Kaya ang ginawa ko tinitingnan ko muna kung may makakasalubong akong pares ng mga paa at doon ako tatabi at hintaying makalampas ito sa akin. Mahirap na baka iyong natatahimik kong buhay makakaranas ng lupit ng tao dahil sa pagiging clumsy ko.
Ayokong mangyari o maranasan iyong pambubully ng isang estudyante o ng mga estudyante dahil sa pagiging clumsy ko.
Malapit na akong makalampas sa hagdanan nang may humawak sa kamay ko at hinila ako. Nung una hindi ko iyon pinansin kasi alam kong si Troy iyong nakahawak sa kamay ko.
“Troy, saan mo ko dadalhin? Hindi ba sabi ko malapit ng matapus ang time ng recess?” taka kong tanong habang hila pa rin ako nito.
Hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin kasi nga nakayuko pa rin ako dahil hindi pa rin mawala-wala iyong init ng pisngi ko. Lalo na at hawak nito ang kamay ko.
“Ano ba Troy? Saan mo ba ako dadalhin?” tanong ko ulit ng mapansing pumasok kami sa isang room na sa pagkakaalam ko ay storage room ng mga gamit ng Third year.
“So, nakalimutan mo na iyong presensya ko dahil sa lalaking iyon?” ani ng lalaking nanghila sa akin na siya namang kinagulat ko.
“R-Ryan!” gulat na sigaw ko ng madaanan ng sinag ang mukh niya.
“Kung hindi pa ako nagsalita at hinila ka sa lugar na ito hindi mo pa ako naalala? Hanep ka din naman eh no? Dumating lang iyong lalaking iyon hindi mo na ako pinapansin. Nice.”
“Ano ba pinagsasabi mo, Ryan? Isa pa bakit mo ako dinala rito? May kailangan ka ba?” Lakas loob kong tanong dito.
Narinig kong humugot ito ng hangin saka ito pumikit ng mariin.
“Alam mo bang galit na galit ako? Galit na galit na ako, Jayna!” sigaw nito
Ngayon ko lang ito nakita at narinig na para bang galit ito. Iba ito sa pinapakita niya sa akin. Alam mo iyong parang nasasaktan iyong boses nito na pinipigilan lang nito na manakit.
“Bakit? May naging kaaway ka ba dito? Gusto mo sumbong natin siya?” na-aalalang tanong ko dito. Pero imposibleng magkaroon ito ng kaaway lalo na’t ako lang naman iyong inaaway at kinaiinisan nito sa paaralan.
Bumuntong hininga ulit ito saka binitawan ang kamay ko hawak na nito kanina. Gusto ko tumutol pero wala akong magawa isa pa baka lalo itong magalit kapag tumutol ako.
“Sana nga pwede pa, sana nga pwede na lang. Kasi ang hirap na, nahihirapan na ako.” anito sabay talikod at iniwan ako habang nakatunganga sa kawalan.
Ano ba kasi problema nitong Ryan na ito? Hindi ba ito ang gusto niya ang umalis ako at hindi na magpakita sa kanya. Inintindi ko nga ang mga salitang lagi niyang sagot sa pag-amin ko. Pero bakit parang galit at nahihirapan siya?
Posible kayang nagselos si Ryan kay Troy? Haha, ano ka ba Jayna imposeble iyang iniisip mo. Si Ryan magseselos? Napakalaking imposible isa pa mahirap na ang umasa at masasaktan. Dahil sa maling akala mo.
Kaya self, tama na wag mo nang habulin iyong taong hindi ka magugustuhan.