“Mommy, I’m having trouble subtracting these three numbers from another three,” nakangusong sabi ni Rious.
Napangiti ako dahil sa sobrang cute niya. Kumuha ako ng scratch paper para magbigay ng mga examples.
“Let’s start from the left, and if the number above is smaller than the one below, we’ll borrow 10 from the adjacent number and reduce it by one,” pagtuturo ko saka isinulat sa scratch paper.
Gumagawa kami ng assignment niya sa sala. Gabi na at hinihintay na lang namin ang daddy niya para sa dinner.
After two days, naging sobrang busy ni Karious sa work kaya hindi ko siya halos nakakausap. Balak ko pa naman sanang tanungin kung naniniwala na siya na hindi ako si Veronica.
Hindi naman sa ayaw kong tumira sa kanila ang kaso lang, may buhay din kasi ako sa labas ng bahay na ito bilang si Kassandra. Pwede naman akong bumisita pero hindi talaga pwedeng iwan ko ang buhay ko para gampanan ang buhay ng ibang tao.
Hindi pa ako nagre-resign at baka may mark na ako ng AWOL at hindi iyon maganda para sa record ko. I need to go back.
May narinig akong ingay mula sa sasakyan sa labas ng bahay. Mukhang nakauwi na si Karious.
“Have you finished your assignment, baby?”
“Yes mommy!”
Tinulungan ko na sa pagliligpit si Rious. Bumukas ang front door at pumasok si Karious dala ang kanyang suitcase. Inabot niya iyon kay Manang na siyang nagbukas ng pintuan.
“Daddy!” Tumakbo si Rious sa kanyang ama. Tumayo naman ako habang bitbit ang gamit ng bata.
“Paki-dala sa kwarto ng bata,” utos ko sa nanny ni Rious sabay abot ng mga gamit.
Nagdalawang-isip ako kung lalapit sa mag-ama o dederetso na sa dining.
Para saan ang paglapit ko? Hindi naman ako si Rious na need ng halik sa daddy niya. Hindi ko kailangan ng halik!
Sa nag-iinit na mukha ay nagmartsa ako sa kusina para tingnan kung nakahanda na ang mga pagkain.
Naabutan ko si Gigi na nagsasalin ng kanin sa bandehado. Kinuha ko sa kanya ang bandehado.
“Ako na rito Gigi. Tulungan mo si Hana sa dining mag-ayos sa mesa,” utos ko rito.
“Sige po ma’am.”
I have this warm feeling inside my body. Hindi ko alam kung ano, para saan at sa kung sa anong dahilan. Noong una ay todo-todo ang pag-ayaw ko na manatili rito sa bahay. Ang dami ko ngang plano na naisip para tumakas. Anong nangyari sa plano kong iyon ngayon?
‘Ang sabihin mo, natutuwa ka ng maging misis ng bahay na ito.’
‘Imposible! Ayoko ngang ikasal ako sa business partner ni dad eh tapos gugustuhin kong maging maybahay bigla?’
‘O baka naman ang gusto mo talaga sa lahat ay ang wifely duties, hehehe’
Nasampal ko ang sarili dahil sa naisip. Napaka-landi mo! Hay naku!
Tapos ko na ang pagsandok ng mabigla ako dahil may biglang humawak sa bewang ko.
“Ay puting kabayo!” gulat na hiyaw ko.
Napaharap ako sa humawak sa akin at ang nakangising mukha ni Karious ang nabungaran ko. Natulala pa ako ng saglit kasi parang ngayon ko lang ata siya nakitaan ng ganoong reaksyon.
“Teka sandali lumayo ka nga!” Tinulak ko siya ng mapansin kong sobrang lapit na naman niya sa akin
Umatras naman siya ngunit nakahawak pa rin siya sa aking bewang kaya iyon ang pinagtuunan ko ng pansin para tanggalin.
Delikado para sa akin kapag lumalapit siya. Nagiging wild ako sa hindi ko malamang dahilan. Kailangan ko ng distansya kung ayaw kong maka-disgrasya.
O baka ako ang maging disgrasyada.
“What are you doing here?” he inquired, as if he had seen me fleeing the living room earlier.
“Ahh, nagsasandok ng kanin?” obvious kong sinabi saka lumayo sa kanya.
“By the way…” he trailed off, and I tensed up, anticipating what he might say next. “Regarding what happened last time—”
“Wala ‘yon! Huwag mo ng isipin pa at kumain na tayo!” Shit!
Mabilis akong naglakad palabas ng kusina. Naramdaman ko naman ang pagsunod niya sa akin.
“I just wanted us to talk but you seduced me—” Mabilis ang naging paglingon ko dahil sa sinabi niya.
“At ako pa talaga ang nag-seduce?! Ikaw kaya ang humalik sa akin!” Abat! Ako pa ang may kasalanan sa nangyari kung ganoon? Kung hindi ba naman niya ako hinalikan edi sana hindi kami nakarating sa kama!
“Well, you seduced me so… “he said with a smirk.
“Whatever!” Inikutan ko lang siya ng mga mata saka ko nilapag ang bandehado sa mesa.
Naroon na sa mesa si Rious at nanonood sa amin.
“Baby, kailangang kumain ka ng vegetable para maging healthy ka ah?” saad ko kay Rious dahil napansin ko na hindi siya masyadong kumakain ng gulay. I mean pinipili niya iyong iba at itinitira sa plato. Hindi naman sinasaway ng tatay.
“How about daddy?” Sinulyapan ko si Karious na nakatitig sa akin hanggang sa umupo siya sa pwesto niya.
“I don’t eat grass,” Karious stated plainly.
Pinanlakihan ko siya ng mata saka ako ngumiti kay Rious. “Of course, he will eat the vegetable and it’s not grass,” baling ko kay Karious.
“You can’t make me eat that gross—” lukot ang mukhang sabi niya na agad kong tinitigan ng masama. “Fine!”
Naging matiwasay ang hapunan namin kahit na minsan ay naiirita ako kay Karious. Hindi ko kasi alam kung nang-aakit ba siya o ano dahil kada mapapatingin ako sa kanya ay ngumingiti siya o kaya naman ay kakagatin niya ang labi.
Syempre mahina ang loob ko sa temptasyon kaya nga hanggat maaari ay dumidistansya ako kasi ayoko ng maulit iyong nakaraan.
“SAAN NAGPUNTA ang mga guwardiya?” Nagtaka ako isang umaga noong lumabas ako para diligan ang mga halaman, at nakita kong wala ang mga bantay.
Imbes na umikot ako sa likod ng bahay ay dumiretso ako sa guardhouse at nakita kong miski roon ay walang tao. Hindi ako makapaniwala.
Natuon ang tingin ko sa nakabukas na gate. Bigla kong naisip na pagkakataon ko na itong tumakas. Ilang araw ko na pating itinatanong sa sarili kung bakit parang nawala na sa mga plano ko ang pagtakas. Now, this will be my time to reveal kung talagang hindi lang ako nabibigyan ng pagkakataon na tumakas o ayaw ko na talagang tumakas.
Mabilis akong umatras ng ilang hakbang at tumingin sa paligid kung may nakapansin sa iniisip ko.
Hindi ako sigurado kung ang pag-alis ay ang tamang desisyon, lalo na pagkatapos nilang ipakita sa akin ang kabaitan. Parang hindi tam ana hindi man lang ako magpapaalam.
Pumapasok rin sa isip ko ang magiging reaksyon ni Rious kapag natuklasan niyang wala na ako. He would undoubtedly be heartbroken.
Nahirapan ako sa ideyang pagtakas. It didn’t make sense to me the first time I was here, I was willing to risk everything to escape. Para akong isang inosenteng bilanggo na tinanggalan ng lahat ng karapatan ko.
Pero ngayon, hindi ako sigurado. I don’t feel like the same person anymore.
Hinawakan ko ang bakal na gate at tumingin sa labas. Isang hakbang at sa wakas ay makakalaya na ako. But the choice wasn’t so easy to make.
I gripped the metal gate tightly as I weighed my options, closing my eyes to concentrate. When I heard a voice nearby, I opened them.
“Care to tell me why you’re here?”
Halos lumabas ang eyeball ko sa butas nito nang imulat ko ang mga mata ko.
Karious’ face was uncomfortably close to mine, leaning over me with his arms resting on the iron gate.
Napansin kong hindi masyadong mataas ang gate. Bahagya itong umabot sa dibdib ko. Tila ito ang karaniwang taas ng lahat ng gate ng bahay sa lugar na iyon.
Tumingin ako sa likod niya at nakita ko ang sasakyan niya na nakaparada sa malapit.
As he cocked his head to look at me, I took a step back, feeling uneasy. Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko.
“A-ano?” Nauutal kong sagot, nawala na sa isip ko kung ano itinatanong niya.
Pinagdikit niya ang labi niya at muling nagsalita. “May balak ka bang tumakas?” tanong niya sabay abot ng gate para buksan ito. Nagpatuloy ako sa pag-atras ng gate habang papalapit siya.
“I’m not. Kung may plano ako, kanina pa ako umalis,” mabilis kong saad.
“If that’s the case, why are you standing here as if you’re about to step outside?” he charged, ang kanyang tono ay nag-aakusa.
“Hindi ko kasalanan kung wala ang mga bantay dito. At saka, nakita ko ang sasakyan mo na paparating, kaya paano mo naisip na makakatakas ako?” I lied, trying to come up with a plausible explanation.
Sa totoo lang, nabigla ako nang bumangga ako sa kanya kanina, at hindi ko napansin ang kanyang sasakyan bago niya ito itinuro sa akin.
Umatras ulit ako pero natilapid ako sa bato at muntik ng matumba. Kasing bilis ng kidlat, hinawakan niya ako sa bewang para hindi ako matumba.
“You little liar, nakapikit ang mga mata mo nang lumapit ako sa iyo. Mukhang kailangan mong parusahan, hmm?” bulong niya sa tenga ko na naghatid ng init sa kalamnan ko.
Sobrang lakas ng tibok ng puso ko at iyon lang ang naririnig ko. May kuryenteng dumaloy sa katawan ko mula ulo hanggang paa, at parang halaya ang mga binti ko. Baka tuluyan na akong bumagsak kung hindi niya lang ako hawak.
“Hey, let’s talk.” Pigil ko sa akmang pag-akyat ni Karious sa kwarto.
Tumaas ang kilay niya at pinagmasdan ako. “For what?”
“About me? I mean may mga itatanong ako sa ‘yo. I hope you wouldn’t mind.”
“Fine. Let’s go in my room,” he suggested, his smile concealed.
“Huh?!” medyo napalakas na ani ko.
“What? You want to talk that here?”
Tinitigan ko siya ng mariin. Wais din ang hinayupak pero mas wais ako.
“I mean, we should talk in your office. Not in your room,” mariin kong sinabi saka nanguna na sa kanya sa pag-akyat.
“Bakit pa?” taka niyang tanong.
“Anong bakit pa? Malamang kasi malandi ka!” umismid siya sa sinabi ko.
“Don’t accuse me of something I did not do. You are the one who—” Aist! Talagang ipapaalala pa!
“Shut up!” nag-iinit ang mukhang singhal ko.
“It doesn’t matter if we talk in my room. You’re my pretend wife, remember?” mahinang pagpapa-alala niya.
“Hindi pa naman ako sumasang-ayon sa ‘yo ah! At tungkol diyan ang pag-uusapan natin.”
“I thought you’d agree because of the way you’ve kissed me—”
“I don’t! Kaya kailangan nating mag-usap sa opisina mo,” mariin kong sinabi.
Paglingon ko sa kanya ay mukhang pa-easy-easy lang siya base sa mahinahong bakas sa mukha niya. Parang may nangingiliti sa kaibuturan ko kapag inaasar niya ako o kaya naman kapag ngingisi siya o ngingiti.
Umiwas ako ng tingin ng lumingon siya sa akin at magtama ang paningin namin. May hula talaga ako na alam na niya na hindi ako ang asawa niya.
... 
𝙺𝚒𝚗𝚍𝚕𝚢 𝚝𝚒𝚙 𝚝𝚑𝚎 𝚊𝚞𝚝𝚑𝚘𝚛 𝚙𝚕𝚎𝚊𝚜𝚎😘 𝚃𝚑𝚊𝚗𝚔 𝚢𝚘𝚞!