Shinjae's pov.
Hi everyone, I'm shinjae Park. Half korean-filipino. 20 years old, adik sa music at guitar. Living with my Family? Tss! kung family ngang matatawag.
"Then go and never ever come back again!" - Mom
"Fine! I'll leave now!"-Dad
Tss! see nag-aaway na naman sila, palagi nalang. Hindi ko nga maalala kung kailan ang huling beses na nag-usap sila ng hindi sinisigawan ang isa't isa. Napabuntong-hininga ako tsaka naisipang umalis nalang muna ng bahay.
Simple lang naman sana ang gusto ko. Yung simple lang pero masayang pamilya pero bakit parang ang hirap matupad?
Umupo ako sa isa sa mga bench sa park kung saan ako dinala ng mga paa ko tsaka ako tumingin sa langit. Ang aliwalas ng kalangitan, walang masyadong ulap kaya kitang kita ang bilog na bilog na buwan at mga bituin. Tae! ayaw kung malungkot, pero hindi ko maiwasan.
"Nag-aaway na naman ba si tita at tito?" napalingon ako sa nagsalita at nabungaran ko ang nakasimangot na mukha ni Shiney. Nakababata kong pinsan.
"Haist! kailan kaya sila matatauhan na matatanda na sila para umaktong mga bata. Okay ka lang ba oppa?" Worried niyang tanong.
Napabuntong-hininga ako, tsaka tumingin ulit sa langit.
"Hindi! Pero kailangan ko maging okay, wala namang magbabago di ba?" Umupo siya sa tabi ko at inihilig sa balikat ko ang ulo niya.
"Kaya mo pa ba?"
Halata ang pag-aalala sa timbre ng boses niya, para din siyang maiiyak.
I tried to smile and make my voice sound happier para hindi na siya malungkot at mag-alala pa.
"Syempre naman! sayang naman ka-gwapuhan ko kung magmu-mukmok ako"
"Yan gusto ko sayo hyunggo eh! alam mo sa bahay din magulo." nilingon ko siya at nginitian.
I actually happy to have her in my side everytime I'm feeling down. I never felt so alone and sad because of her. Dahil palagi niya akong dinadamayan.
"Magpinsan nga tayo, pareho tayo ng kapalaran eh" I teasingly said.
" Tsk! Alam nating pareho na hindi. Hyunggo " nakasimangot niyang asik. I just chuckled. Ewan ko ba pero ang bilis niyang mapikon sa tuwing sinasabi ko yun.
" Yung sa akin.  Alam kong kaya sila ganun dahil nag-iisa lang ako"
"Bakit nag-iisa lang din naman ako ah" I don't like to sound bitter but I guess it sounded like one. Napabuntong-hininga nalang ako ng makita ang lungkot sa mga mata niya
"Hyung!"
" Na! Why do you keep calling me 'Hyung'  instead of oppa or kuya, are you a boy?" Nakangisi kong tanong. Pilit ibinabaling sa ibang bagay ang usapan. Ayaw ko talaga sa lahat ang nakikita siyang nai-iyak ng dahil sa problema ko.
Natuloy sa ngiti ang ngisi ko ng agad mapalitan ng disgusto sa sinabi ko ang reaksiyon ng  mukha niya.
"Haist! Kainis ka naman hyung eh!do i look like a boy? sa ganda kong ito." Nakasimangot niyang sabi.
Napatingin naman ako sa ayos niya,
Naka croptop siya pero di naman ganun ka revealing, naka-skirt din siya at fliptop.
Babaeng babae nga. Inakbayan ko na siya bago pa umabot sa semento yung nguso niya.
"Syempre joke lang yun. Alam ko namang babae ka it's just that, In korea the term  'hyung' should be use by a younger brother to call his older  brother. Oppa kung babae." Mas lalo naman siyang napasimangot.
"The heck with the gender, pareho lang namang kuya ang ibig sabihin nun.. basta, I'll stick with hyung." Napailing nalang ako. Siya kasi yung tipong ipipilit talaga ang gusto.
"Okay, if that's what you want." Nasabi ko nalang, wla din namang mababago e.
"Picture nalng tayo hyung." Maya-maya ay sabi niya tsaka pinindot ang camera ng cellphone niya.
"Shine,  umamin ka nga sa akin binubugaw mo ba ako?" Lately kasi may makulit na palaging tumatawag sa akin. Kaya napilitan tuloy akong magpalit ng number. Wala naman kasi ibang nakaka-alam ng number ko  maliban sa kanila at piling  mga kaibigan ko. Malabong ang mga kaibigan ko ang magbigay ng number ko without my permission.
"Dont deny it, ikaw nagbigay ng picture at number ko d'un sa Lily di ba?" Alanganin siyang ngumiti. Napa-iling nalang ako dahil kahit di niya aminin  yun sigurado na ako na siya nga ang  nagbigay.
"Tsk! Tsk! sabi ko na nga ba eh."
" Mabait naman si Lily unnie, Hyung and aside from that she's cute too and very much nicer than those mean girls who keeps on pestering me para lang ilakad sila saiyo. Lily unnie have a big crush on you Hyung I'm pretty sure pag siya ang naging girlfriend mo maa-alagaan ka niya" Napa-iling nalang ako.
"Shiney I don't need her to take good care of me, I can take care of myself" Bahagyang bumagsak ang balikat niya tsaka tumayo. Sinundan ko lang siya ng tingin. Nakapameywang na nagpalakad-lakad siya sa harap ko.
"Hindi ka ba naga-gandahan sa kanya? kailan ka ba kasi mag gi-girlfriend, sayang ka hyung pag tumanda kang binata" problemado niyang ani.
Hindi ko maiwasang mapangiti ng malapad, para kasi siyang pulis na ini-interrogate ako habang  nagpapa lakad-lakad siya sa harapan ko   kulang nalang lamesa sa gitna at isang ilaw na gumagalaw sa may bandang  ulunan ko.
"Tsk! ngiti ka pa, gusto na kitang makitang masaya hyung!"
"Masaya naman ako ah!"
"  Basta hahanapan pa din kita ng girlfriend. "
"Shiney, you dont have to. Stop playing cupid okay? Tsaka andito ka naman para alagaan ako di ba?" malungkot niya akong nginitian.
"Hyungnim, mag ma-migrate na kami ni mommy na-grant na yung petition ni dad." Nakayuko niyang sabi. Bahagya akong natigilan. Now it make sense kung bakit gustong-gusto niya akong hanapan ng girlfriend.
Dahil sa oras na umalis sila, mawawalan na ako ng karamay sa mga ganitong pagkakataon.
"Talaga? Wow congratulations! O, bakit parang ang lungkot mo? akala ko ba gusto mo yun?"
"Eh kasi naman sino na ang dadamay sayo pag wala na kami dito? Paano kapag sobrang lungkot mo? kaya nga gusto kong magka girlfriend kana para hindi ako nag-aalala e."
"Hay! talaga tong little sister ko."
"Nah, Hindi na ako little. Lady na kaya ako" Naka-nguso niyang reklamo habang nakataas isang kilay at naka pamaewang. Lady daw pero.. nevermind na nga lang..
"Ok, okay lady na sige, but once again you don't have to worry about me and who said, I don't have a girlfriend? "
" Omo! Meron na?" Magkahalo ang gulat at tuwa niyang sabi. Nginisihan ko lang siya.
"Totoo?" Tumango ako. Bahagya kong naipikit ang isang mata ko sabay ng pagtakip sa tenga ko ng bigla siyang tumili. Napaka supportive niya talaga pakiramdam ko nabasag ata yung eardrum ko.
"Sino? pakilala mo sa akin Hyung, hindi ako maniniwala at mapapanatag hanggat hindi ko siya nakikilala.." Aniya ng makabawi. Napangiti  nalang ako. Hindi daw maniniwala pero kung kiligin at nakatili kanina kala mo nakita na niya kami. Parang bata talaga
"Don't worry makikilala mo din siya soon." But for now, ako muna ang kikilala  sa kanya.
Flashbacks....
Pauwi na ako ng mapansin ko ang isang babaeng may mahabang buhok, maputing kutis, medyo singkit na nakatayo habang naghihintay ng masasakyan. Mukha siyang malungkot at halatang inip na inip na siya kaya naman naisipan ko na siyang lapitan. Ayaw na ayaw ko kasi talaga ang maka-kita ng may nalulungkot. Siguro dahil alam kong hindi maganda  ang ganoong pakiramdam.
"Hi" Nakangiti kong bati, gulat siyang napalingon sa akin. I dont know why but I really find her cute kaya naman without thinking I asked her.
"Can I call you Mine? " Mas lalong lumaki ang medyo singkit niyang mata sa pagka-gulat medyo napanganga pa siya. Kaya naman hindi ko napigilan ang mas mapangiti ang cute niya kasi.
Mas lumapad pa ang ngiti ko ng bigyan niya ako ng isang matamis na ngiti.
"Yes!" Gulat akong napatitig sa kanya at mukha naman siyang nagulat din sa nasabi niya
"Really? wow!" Hindi ko makapaniwalang sabi, hindi ko talaga expected na papayag siya to be honest, mas expected ko nga na kakaratihin niya ako. Napakurap-kurap siya habang nasa akin ang tingin. So cute.
Mukang hindi ang lumabas sa bibig niya ang plinano niyang bitawang sagot sa akin.
"Mine! akin kana, wala ng bawian" Sabi ko pa na sinabayan ko  ng pag kindat, mas epic yung naging reaction niya.. then before i knew it, tumakbo na siya palayo sa akin.
I tried chasing her but she run so fast. Runner ata siya kaya naman tumigil na ako sa paghabol sa kanya baka madapa pa siya eh, kasalanan ko pa.
"Basta you're mine na!" Malakas kong sigaw, lumingon naman siya.
"Utot mo!" Balik sigaw niya bago siya ulit tumakbo palayo. Napangiti nalang ako, first time kasi mangyari na tinakbuhan ako ng isang babae.
Well, atlist hindi niya binawi ang sagot niya.
End of flashback...
'Present....
"Hyungnim, your smiling I wanna meet her na tuloy!" Excited na ani Shiney.
"You will very soon" Sigurado at puno ng kompyansa kong ani.
I'll find her first!
"Promise yun ah"
"Promise! sige na umuwi kana sa inyo, gabi na nasa galaan ka pa "
"Bakit, ikaw?"
"Ikaw na ang nagsabi na babae ka sige na umuwi kana at baka magtawag na ng police si tita pag napansing wala ka sa bahay niyo." Medyo Oa kasi mommy niya. Napanguso naman siya
"Sige na nga, basta hyungnim ipakilala mo siya sa akin ah."
"Oo na, sige na, umuwi kana"
"Diyan kana nga!" Nakasimangot niyang sabi tsaka ako iniwan..napangiti nalang ako habang pinagmamasdan siyang maglakad pabalik sa bahay nila.
Tanaw kasi yun mula sa kina-uupuan ko. Nang masigurong nakapasok na siya sa gate nila muli akong napatingin sa langit. Mukang magiging busy ako bukas sa paghahanap sa 'Mine' ko ah.
Ano kayang pangalan niya?