(Gabria's POV)
 Kinaumagahan ay nakatulala ako habang kumakain ng agahan. Iniisip ko pa rin ang nangyari kagabi. Halos hindi na ako makatulog sa kakaisip. May multo ba sa mansyon na ‘to? Bakit parang totoo ang lalaking iyon? Sino ba siya? ‘Yan ang mga katanungan sa aking isipan. Hindi ko mawari kung bakit nangyari iyon. Hindi ko nga pinatay ang ilaw kagabi habang natutulog, baka kasi may multo na naman akong makikita.
“Gab? Kanina ka pa nakatulala riyan. May problema ba?” napalingon ako kay Tita Liwana nang magsalita siya.
Umiling ako sa kaniya. “Wala po, Tita. May nangyari lang kagabi,” sagot ko.
“At ano naman iyon?” tanong niya ulit.
“Hindi naman po ‘yon importante,” hindi ko kayang sabihin sa kaniya ang nangyari kagabi baka matakot siya at lumipat kami ng bahay. Hindi ko iyon hahayaang mangyari ‘pagkat ayokong iwan ang mga kaibigan ko kasi kapag lumipat kami, lilipat din ako ng school.
Magsasalita na sana siya nang biglang pumasok si Mang Karding. Napakunot-noo ako nang may hawak siyang bouquet of roses.
“Saan galing iyan, Mang Karding?” tanong ni Tita sa kaniya.
Ngumiti si Mang Karding sa kaniya saka bumaling sa akin na ikinakunot-noo ko lalo. “Para sa'yo, iha,” nakangiti niya sabi sa akin saka lumapit sa akin.
Ibinigay niya sa akin ang bulaklak. Nagtataka ko naman iyong tinanggap. Nagtataka dahil bakit sa akin binigay?
“Kanino po ito galing?” tanong ko sa kaniya.
“Hindi ko alam, iha. Binigay kasi ‘yan sa akin no'ng guard at sabi niya pinabibigay raw sa iyo. Sabi pa niya na lalaki raw ang nagbigay,” lalaki? Halong mapairap ako nang maisip na isa ito sa mga lalaking humahanga sa akin. “Sige, ho. Lalabas na po ako. Hihintayin nalang kita sa labas, iha,” tumango kami ni Tita sa kaniya.
Nang makalabas siya ay agad na tumingin si Tita sa akin na may nakakalokong ngisi. “May boyfriend ka na, ‘no?” sabay taas baba ng kaniyang kilay.
Lumaki ang mata ko. “Po?! Wala po!” tanggi ko, pero hindi niya pa rin inaalis ang ngisi niya. “Wala po akong boyfriend, okay? At hindi ako naghahanap ng jowa kasi ayoko magkaroon,”
“Akala ko pa naman magkakajowa ka na for the first time!” palihim akong umirap dahil sa tinuran niya. “So, manliligaw mo ‘yan? Ayieeeee! May manliligaw siya,”
“Wala akong manliligaw,” napasimangot sya sa sagot ko. Bakit? Totoo naman ah. Ayokong magpaligaw.
Napatingin ako sa wall clock. Nanlaki ang mata ko nang makitang malapit na akong ma-late. “Tita, I better get going,” saka tumayo dahilan para mapatingin siya sa akin.
 “Sige. Ingat ka, ha?” hinalikan ko naman siya sa pisnge.
 “Opo.”
 Lumabas na ako saka sumakay sa kotseng maghahatid sa'kin sa school.
                          ***
 Naghiyawan ang aking mga kaklase nang mag-ring ang bell. It's already recess time. Yes!
 “Okay, class dismiss!” sabi ng math teacher namin saka ito lumabas.
 Agad naman din lumabas ang aking mga kaklase, nag-uunahan pa. Halatang gutom.
 “Hoy, Gabria!” napalingon ako sa taong tumawag sa aking pangalan. It's Yuna kasama si Rose.
 “Oh?” saka ko sinukbit ang bag ko.
 “Hindi ka pa ba nagugutom?” tanong sa akin ni Rose. Gutom na yata ‘tong isang ‘to. Halata naman.
 “Nagugutom, malamang!” mataray kong sagot. Sino ba namang hindi, ‘di ba? Nakaka-drain ang math. Ang daming pina-solve sa amin.
 “So, tara na!” hinila nila akong dalawa kaya nagpahila na lamang ako. Doon naman din ako papunta.
 Nang makarating kami sa loob ng cafeteria ay agad kaming naghananap ng mauupuan. Pumunta kami sa gitna, meron kasing bakanting lamesa ro'n kaya umupo nalang kami roon.
 “Anong gusto niyong kainin?” tanong ni Yuna sa aming dalawa.
 “Burger, fries, and juice for me,” nakangiting sabi ni Rose sa kaniya.
 Tumingin naman ang dalawa sa akin para bang nagtatanong kung ano ang kakainin ko. Ano ba ang kakainin ko? Nag-isip-isip muna ako. Aha!
 “Fries, chocolate cake, salad, and milk tea,” bored kong sagot sa kanila. This place is boring as f*ck, tapos ang ingay pa ng mga istudyante na nandito.
 “Sige. O-order na ako,” sabi ni Yuna saka umalis.
 Habang naghihintay kami, si Rose ay kinakalikot ‘yong cellphone niya habang ako ay napalingon-lingon sa paligid. Nakaramdam kasi ako na para bang may nakatingin sa akin, ngunit wala naman akong makita. Hindi ko makita kung sino man ang nakatingin sa akin kanina pa. I have high instinct at hindi pa nagkakamali ang instinct ko.
 Napatingin ako kay Rose ng tawagin ako nito. “Huh?” tanging sambit ko.
 “Bakit parang may hinahanap ka?” tanong nito. Nakatingin na siya ngayon sa akin habang nasa lamesa ang hamay niya.
 “Uhm… wala naman akong hinahanap. Tumitingin lang ako sa paligid,” palusot ko rito. Alangan naman sasabihin kong may nakatingin sa akin kanina pa, edi tatawanan niya lang ako.
 “Okay,” binaling ulit niya ang atensyon niya sa kaniyang cellphone.
 Dumating naman si Yuna habang may kasamang dalawang lalaki na dinadala ang mga pagkain namin. Nilagay nila ito sa mesa sa gitna ng mesa.
 “Thank you, boys,” pakyut na sabi ni Yuna. Tumango naman ang mga ito saka umalis na. Ang landi ng babaeng ‘to.
 “Hoy, Yuna! Paano mo sila napasunod?” tanong ni Rose kay Yuna nang maka-upo ito sa tabi niya. Chismosa talaga!
 “I have my own charm, duh!” mataray na wika ni Yuna na ikana-tawa ni Rose. Hindi naman maipagkakaila na maganda si Yuna. Marami ngang nagkakandarapa sa kaniya.
 “Yeah, right!” irap na sabi ni Rose saka nagsimulang kumain. Mabait na may pagka-maldita, siya iyan.
 Kumain na rin kami ni Yuna. Halata namang gutom na gutom ang dalawa kasi malalaki ang sinusubo nila. Hindi ba sila mabubulunan niyan? Mukha silang baboy dahil punong-puno ang bibig nila.
 Napalingon ako sa entrance ng cafeteria nang may sumigaw sa aking pangalan. “Gabria!” lumaki ang mata ko nang makita ang tumawag sa akin. Oh, no!
 Napatingin na rin sa kaniya lahat ng istudyanteng nandito pati na rin ‘yong mga kaibigan ko. Hindi naman niya iyon pinansin, naglakad ito palapit sa akin saka umupo sa tabi ko. Kinuha pa nito ang milk tea na iinumin ko na sana saka niya ininom.
Aba! Inumin ko ‘yan!
 “Akin na nga ‘yan!” kinuha ko sa kaniya ‘yong milk tea saka uminom. Muntik na nga niya mabilaukan dahil sa pagbigla kong kuha.
 “Good morning, bespren,” wika nito kaya halos maibuga ko na ‘yong iniinom ko. Nakakairita talaga ‘tong lalaki na ‘to. Ang sarap i-untog sa lamesa.
 Napatingin naman ako sa paligid, kaya pala ang tahimik dahil halos silang lahat ay nakatingin sa gawi namin. Nahulog pa nga ang mga kutsara ng mga kababaihan dito pati na rin sa mga kaibigan ko.
 “Lumayo ka nga sa’kin, Brian!” taboy ko rito, ngunit hindi niya ako pinansin at agad na kumain sa fries ko. Kinuha ko naman iyon saka inilayo. “Bumili ka ng sa’yo!” masungit kong sabi.
 “Sungit naman nito. Sige na nga!” padabog siyang tumayo at umalis para kumuha ng pagkain.
 Nagpatuloy naman ako sa pagkain at sinawalang bahala ang mga tingin ng mga istudyante rito. Napahinto ako sa pagkain nang masilayan ko ang mga mukha ng aking mga kaibigan. “What?” Nabigla ako ng tumili ang dalawa kaya nabalik ang atensyon ng mga istudyante sa amin. “Hoy, tumahimik kayo!” suway ko sa kanila.
Agad tinakpan nila ang kanilang bibig. Saka tumingin sa akin, alam kong nang-aasar ang tingin nila. Lumapit sila ng kaunti sa akin.
 “Hoy, Gab! Kayo na ba?” kilig na tanong sa akin ni Yuna.
 “Hin—” napahinto ako ng may umakbay sa akin. Guess who? “Ano ba?!” tinanggal ang pagkaka-akbay niya.
 “Akbay lang, eh! Damot!” sumimangot naman siya. Aba! Sino ba siya para akbayan ako? Grrr! Naiirita talaga ako sa kaniya.  Napalingon kaming dalawa sa tumikhim. “Hey, ladies,” kumaway pa ang mokong. Feeling close. Napairap ako. Nahihiyang kumaway naman ang dalawa. “Babe, kain kana,” namilog naman ang mata ko sabay tingin sa kaniya. Pati mga kaibigan ko nagulat. Walang hiyang ‘to!
 Malakas ko siyang sinuntok sa braso. “Babe?! Babe mo mukha mo! Hayop! Walang tayo!” Humagalpak naman itong tumawa habang hawak ang kaniyang tiyan na ikinairita ko lalo.
 “Joke lang, bespren!” tawa niyang sabi, ngunit inirapan ko lang siya.
 “Ewan ko sayo, gago!” Agad ko ng nilisan ang cafeteria. Pero bago pa ako makalabas, narinig ko pa ang huli niyang sinabi.
 “Bye, babe!” saka ito tumawa.
 Napapikit na lamang ako sa aking mata at saka dumiretso sa classroom.