DIANARA
"Bakit kausap mo si Rafael Hidalgo kanina?" Tanong yan ni Zihyun habang nagmamaneho na pabalik sa LeDes Trias.
"Kilala mo sya?" Takang tanong ko.
"Yeah, now answer my question woman." Seryosong aniya habang nakatuon pa rin ang tingin sa pagmamaneho.
"Nag-usap lang kami tungkol sa kung ano-ano." Sagot ko at ngumiti.
"What kind of talk, then?"
"Alam mo naman siguro ang ibig sabihin ng private conversation, 'di ba?" Iritang bumaling ako sa kanya at umirap.
"I was just asking..." pagdadahilan n'ya pa, ", and what's the fuss if I'm asking you about talking to other man out there, let me remind you Diana, I'm your husband!"
Nakalimutan niya yata na hindi pa kami opisyal na mag-asawa.
Kailangan ko na 'atang masanay dahil tuwing nagkakasagutan kami o may hindi pagkakaintindihan ay pinapaalala n'ya sa 'kin kung ano ko s'ya, memorize ko na ang mga linyahan nya e'. Kung hindi 'our marriage will be official' ay 'I'm your husband' naman ang sasabihin niya.
"Nag-usap nga lang kami, bakit kailangan mo pang alamin kung ano ang pinagusapan—"
"—'cause I saw how you hugged him earlier, before you left." Mariing wika n'ya na medyo nagpa-kaba sakin.
Pero siyempre hindi ako magpapatalo. Wala namang mali na niyakap ko ang kapatid ko kanina.
"Ano'ng masama sa pag-yakap ko kay Rafa, ha?!"
"And you even called him Rafa, like an endearment," umingos s'ya na parang batang nag seselos dahil hindi nabigyan ng candy at ang mga kalaro niya ay meron.
Wait—nagseselos ba ang isang 'to? Tsk, 'wag ka ngang assumera, Daya!
"Malamang tatawagin ko s'yang Rafa kasi 'yon ang gusto n'yang itawag ko sa kanya." Totoo naman ang sinabi ko.
Ewan ko na lang kung maintindihan ng lokong kasama ko ngayon.
Umingos na naman s'ya pero hindi na nagsalita, sakto namang itinigil n'ya ang kotse sa tapat ng LH Building dahilan para ipagtaka ko.
Kahapon kasi ay sa basement o parking lot niya idineretso ang kotse.
"Hindi mo ba i-pa-park 'to sa basement?" Kumunot ang noo ko at tumingin sa kanya.
"Ihahatid lang kita, may pupuntahan lang ako saglit, uuwi rin ako." Aniya at walang gana akong tiningnan.
Nagkibit balikat ako, "Sige, ingat." Ani ko saka lumabas na ng kotse at sinarado na ang pinto nito.
Walang lingon-lingon akong naglakad papasok sa lobby ng LeDes Trias, main building ng LH Building kung saan magkakonektado lang patungo sa penthouse ni Zihyn nagtungo ako sa elevator at pinindot ang button ng palapag kung nasaan ang penthouse ni Zihyun.
PAGKARATING sa tapat ng penthouse ni Zihyun ay pinindot ko agad ang mga numero na sinabi nya sa 'kin kanina bago kami umalis patungo sa Mall dahil 'yon daw ang passcode nitong pinto ng penthouse n'ya.
P'wede rin namang i-swipe lang din ang card pero nasa kanya ang card kaya yung code na lang ang sinabi n'ya sa 'kin para pag incase na pareho kaming may lakad ay makakapasok ako kahit wala s'ya.
Gaya na lang ngayon. Pinauna na niya akong umuwi.
Pagpasok sa penthouse ay agad akong nagtungo sa kwarto na inaakupa ko para mag-palit ng damit na pambahay, simpleng puting t-shirt at maong na short lang ang suot ko saka ako lumabas ulit sa kwarto para simulan ang paglilinis na kaninang umaga ko pang plinano.
Pero ganoon na lang ang pagngiwi ko nang makitang wala namang napapansing dumi sa sala, gaya nung pagdating ko rito kahapon, malinis pa rin ito na para bang disenyo lang ang bawat gamit dahil ultimo ang remote na kahapong nasa coffee table ay naroon pa rin na hindi man lang nagalaw.
"Ano ba 'yan, kung kailan ako sinipag mag-linis saka naman ako walang malilinis." Bagsak ang balikat na nagpunta na lang ako sa kusina para magluto ng merienda pero pagbukas ko ng ref ay eala man lang akong nakitang pang-merienda.
Puro alak at pang-breakfast lang ang naroon na ready to cook na. 'Di bale hindi pa naman ako gutom,nilibre naman ako kanina ni Rafa.
Naglakad na lang ako pabalik sa kwarto ko pero bago ako tuluyan makapunta roon ay napahinto na ako sa tapat ng kwarto ni Zihyun, hindi naman siguro masamang tingnan ko lang ang nasa kwarto n'ya, 'di ba?
Sa sobrang kuryosidad ko ay dahan-dahan kong pinihit iyong door knob tsaka mahinang tinulak iyon para masilip ko kung ano ang nasa loob,
Hindi pa ako nakuntento at tuluyan nang pumasok sa loob ng kwarto n'ya, pagpasok pa lang ay nalanghap ko na agad ang amoy n'ya sa buong silid.
Malaki ang kama n'ya at kaunti lang din ang kagamitan sa loob, itim at puti lang ang kulay halos lahat ng gamit n'ya sa kwarto. Hindi nakabukas ang kurtina kaya mas lalo pang naging madilim, kung hindi dahil sa ilaw na nagsisilbing liwanag mula sa ilalim ng kama sa silid n'ya ay wala na akong makikita.
Lumabas na rin ako doon sa kwarto at dumiretso na lang sa kwarto ko para doon mag-palipas ng oras, pero ilang minuto pa lang ako roon ay mas lalo pa akong na-bagot, kaya naisipan ko na lang lumabas ulit at magtungo naman sa salas saka namili ng p'wede kong panoorin na pelikula, binuksan ko iyong isang cabinet na malapit sa malaking TV para maghanap ng CD ganoon na lang pagngiwi ako nang makitang lahat ng naroon ay action at wala man lang romance.
Ang kinuha ko na lang ay iyong nagustuhan ko na title, bahala na.
SAKTONG pagtapos ng pelikula ay napagdesisyunan ko nang mag-shower pero pagtayo ko pa lang ay narinig ko namang may kumatok kaya agad din akong lumapit sa pintuan, para na rin sa siguridad ay sinilip ko muna sa peephole kung sino ang nasa labas, natigilan ako nang makita ang isang matangkad at makinis na babaeng inaalalayan si Zihyun na nakatungo na para bang kagagaling lang nito sa inuman at hindi na nakayanan pa.
Suminghap ako saka nagpakawala ng malalim na hininga bago tuluyang binuksan ang pinto.
"Uh...hello,I'm Alana, ihahatid ko lang 'to si Jaire, nakita ko kasi s'ya sa bar na lasing na kaya hinatid ko na s'ya rito, ang sabi niya rin ay hinihintay mo siya na makauwi, I'm his best friend by the way." Ngumiti iyong babae na halatang kinakabahan pa dahil kaunti na lang ay mauutal pa habang nagsasalita kanina.
Ang bait-bait ko kaya. Ba't parang takot ang isang 'to?
Ngumiti rin ako, "Salamat sa pag-hatid." 'Yun na lang ang sinabi ko saka lumapit sa kabilang gilid ni Zihyun para alalayan din ito.
"Uh...hinihintay kasi ako ng friend ko sa baba na lasing na rin, hindi rin ako magtatagal." Anito sa mahinhin na boses nang maipasok na namin si Zihyun sa loob at pinahiga ito sa sofa.
"Okay lang, ako nang bahala sa asawa ko." Parang gusto kong bumukas ang lupa at lamunin na lang ako sa sinabi ko lalo na nang marinig ko ang eleganteng pagtawa ng kaibigan ni Zihyun.
"I gotta go, by the way, uhm...can I ask for your number? Ahm, I suddenly want to befriend with you. I like you." Wika nito sa nahihiyang boses.
"Sige," kinuha ko mula sa bulsa ko iyong cellphone ko at binigay sa kanya ang number ko, pagkatapos no'n ay nagmamadali rin s'yang nag paalam dahil nga lasing din ang kaibigan n'ya na iniwan n'ya lang sa kotse para mahatid si Zihyun.
Nameywang naman ako saka binalingan si Zihyun na nakapikit na at nakahiga sa sofa pero halatang hindi ito mapakali sa pagkakahiga lalo na nang imulat n'ya ang namumungay n'yang mga mata at agad iyong dumapo sakin.
Ngumuso s'ya habang nakatingin pa rin sa 'kin dahilan para mag salubong ang kilay ko sa kuryosidad na nararamdman dahil sa paraan ng pag tingin nya sakin.
"Tinawag mong Rafa si Rafael tapos ako, Zihyun lang?" Biglang aniya na ikinangiwi ko.
Hindi pa siya naka-move-on doon?
"Tsk! Tumayo ka na d'yan tapos maligo ka na doon ang dugyot mo tingnan alam mo ba 'yon, ha?!" Singhal ko. Nakapameywang pa rin sa harap niya.
"And now, you don't want to take care of me while I'm drunk," pagmamaktol n'ya pa at halatang wala sa sarili dahil sa kalasingan.
P'wede bang matawa sa pinagsasabi ng lalaking 'to?
"Maligo ka na, Zihyun Jaire—"
"—I like my second name now," ngumisi s'ya saka naghubad ng pang itaas n'ya sa harap ko mismo.
Mahabagin!
Tinatawag ko po ang alagad ng mahal na birhen na ako'y patnubayan at iwasang matukso sa medyo—oo medyo lang— medyo masarap na anim na pandesal na nakahain sa harapan ko.
"Maligo ka na, tangina naman!" Hindi ko na mapigilang mag-mura lalo na nang tumayo sya bigla saka gumegewang pa na naglalakad palapit sa 'kin.
At ako naman si tanga na hindi alam ang gagawin kaya ayon at natulos na lang ako sa kinatatayuan ko. Juice colored, tulungan n'yo nawa ako na makatakas sa g'wapong nasa harapan ko.
"Maligo ka na sabi." Kahit na nanghihina ay tinulak ko s'ya saka ako naglakad palayo sa kanya.
Pero agad ding napahinto nang marinig ko ang sinabi n'ya. "I just want you to call me 'baby', is it bad though?"
Ano sya sanggol? Gago, ginawa pa akong babysitter
Ano'ng gagawin ko sa kanya, ha? Papadede-en ko sa dibdib ko? Pwede rin naman, Daya. Putanginang utak 'to hindi man lang nakakatulong.
"Pero baka nga pwede naman talaga, 'di ba?" Inosenteng tanong ko sa kawalan, natigilan ako nang mapansing nasa harapan ko na ang baby este ang loko.
"So you'll call me baby, now? You said p'wede naman talaga, does that mean, i'm your baby now, amore?" He grinned.
Wait—did he just called me love?
"Maligo ka na, bukas na tayo mag-usap tungkol d'yan, inaantok na 'ko." Pilit akong ngumiti para maitago ang inis ko sa kanya.
Weh? Inis nga ba o kilig? I swear kung nag katawang tao lang ang mumunting isip ko baka nalibing ko na s'ya, six feet under pa, kung p'wede lang.
"Okay, love. Good night." Yan ang huling sinabi nya bago nakangiting pumasok sa kwarto n'ya, habang ako naiwang nakatanga sa sala.
Bakit parang nagiging isip bata si Zihyun kapag lasing? Sh*t lasingin ko na lang kaya s'ya lagi? Bad.
"Aba, ewan pati yata ako nabaliw na." Napailing-iling ako saka pumasok na rin sa kwarto ko para mag shower, pagkatapos ay nagbihis pero nang akmang hihiga na ako sa kama ay naisip ko naman si Zihyun.
Tulog na kaya ang isang 'yon?
Bumuntong hininga at nag desisyon na lumabas ng kwarto ko at saka kumatok naman sa pintuan ng kwarto ni Zihyun pero nang walang sumagot at nagbukas ay pinihit ko na ang door knob, natigilan ako nang madatnan s'yang kalalabas lang ng banyo at nakahubad baro pa na tanging tuwalya lang ang nakatakip sa ibabang bahagi ng katawan.
Nagmamadaling tumalikod ako at akmang lalabas na nang marinig ko ang baritono'ng boses nya, "Stay still, Dianara."
Humigpit ang hawak ko sa door knob at pumikit nang mariin.
Hindi ko alam kung anong pumasok sa isipan ko kung bakit bilgang naging sunod-sunuran ako sa kanya at nandoon lang talaga ako sa kinatatayuan ko, pagkatapos nang ilang minuto ay napaigtad ako nang makaramdam na may humawak sa balikat ko.
"You look nervous, you okay?" Tanong ni Zihyun.
Umikot ako paharap sa kanya at tumango, ganoon na lang ang paglunok ko nang makitang wala pa rin s'yang suot na pang itaas at tanging boxer short lang ang suot.
Wala sa sariling bumaba ang tingin ko sa gitnang bahagi ng hita n'ya, mabilis kong ibinalik sa mukha niya ang tingin ko nang humalakhak siya.
Nakakahiya ka, Dianara!
"Do you want to..." he cleared his throat . "...sleep here?"
"Ha?" Parang tangang nakatitig lang ako sa mukha niya habang nagsasalita siya.
"Gusto mo bang matulog dito? Kasama ako?" Ulit na tanong n'ya dahilan para matulos ako sa kinatatayuan ko.
Para akong nabingi, tama ba ang pagkakarinig ko? Ako? Na si Dianara "maganda" Gil ay matutulog kasama itong si Zihyun, ha?
"A-ano..."
"Hmm?" He hummed. Inilapit niya ang mukha niya sa 'kin at nang isang dangkal na lang ang layo ay huminto siya. Tinititigan ang mga mata ko.
Tangina ano ba'ng dapat kong sabihin? Tatanggihan ko ba?
"A-ano..." napakamot ako sa ulo ko.
May kuto na ba ako?
"It's only a yes or no, love."
"Isang gabi lang naman, 'di ba?" Inosenteng tanong ko saka sinalubong ang tingin n'ya pero ang loko humalakhak pa.
Ano ba'ng mali sa tinanong ko? Naniniguro lang naman ako.