Soraya's P.O.V.
Oras din ang nakalipas. Huminto kami sa tapat ng bahay na may dalawang palapag. Bumaba ng kabayo si Ereb at tinulungan niya akong bumaba. "Sa-salamat."
Pumasok sa loob ng bahay si Ereb, sinundan ko siya. Pagpasok namin sa loob, tumingin sa amin ang lahat ng mga tao sa loob. May isang matabang babae, at may dalawang lalaking parang taga-bantay. Kinalabit ko si Ereb. "Ereb, paupahan ito at pampublikong lugar," bulong ko sa kaniya.
Nginitian niya lang ako. "Huwag kang mag-alala, hindi pa nila nakikita ang itsura ng prinsipe nitong Lenar, kaya hindi nila alam na ako 'yun," bulong niya sa 'kin.
Lumapit si Ereb sa matabang babaeng nakapameywang.
"Magandang gabi. May——" Hindi pa ni Ereb nauumpisahan ang itatanong niya nang biglang yakapin ng matabang babae ang braso niya.
"Ang pogi-pogi mo naman. Basta, para sa 'yo pogi, napakalawak nitong paupahan. At, hindi mo na rin kailangang magbayad pa."
Biglang nagtawanan ang dalawang lalaki na taga-bantay din ng paupahan. "Hoy taba! Tumigil ka na nga riyan! 'Wag kang umasang may magkakagusto sa gaya mong puwedeng i-lechon." Sabay nagtawanan ulit.
"Tse! Mga panget!" sambit ng babae na bakas sa muka niya ang pagkainis.
Umiwas si Ereb sa matabang babae. "Ehehe, hindi ako ang uupa. Itong kasama kong babae."
"Siya ba?" Sabay matalim na tinitigan ako ng matabang babae. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa. "Ayoko ng babaeng mas makati pa sa kuto o bayarang babae sa paupahan ko."
Napatingin ako kay Ereb. Tiningnan niya ang suot ko at napansin kong nakatingin siya sa 'king hita, kaya, tinakpan ko ito. "S-Sorry....." nauutal niyang saad sabay hawak sa kan'yang batok. Nakaramdam ako ng hiya.
"So-Soraya, sa tingin ko, kailangan mong palitan ang suot mo, pu-punit kase..... "
"O-oo, sa tingin ko nga ito rin ang dahilan kung bakit nila iniisip na bayarang babae ako."
Biglang nagsalita ang matabang babae. "Kung hindi ka nga talagang bayarang babae. Huwag ka ng mag-alala sa mga damit. Dahil nga sa mataba ako, marami rin akong mga damit na na hindi ko na nagagamit na na sa aparador. At, sa tingin ko , bagay ang mga 'yun sa 'yo," nakangiting saad ng matabang babae na ikinatuwa ko.
"Salamat po talagang nang marami."
Umismid pa ang matabang babae bago muling magsalita. "Baka naman iniisip mong mabait ako, dahil, hindi. At, ayoko ng hindi magbabayad sa tuwing katapusan ng buwan! Dahil, oras na gawin mo 'yun, hindi ako magdadalawang-isip na palayasin ka."
"O-Opo. Huwag po kayong mag-alala. Bukas na bukas magahahanap na po ako ng trabaho, nang sa gan'on mabayaran ko po ang upa."
"Dapat lang," masungit na sambit ng matabang babae. "Ako nga pala si Rose o mas kilala sa pangalang Aleng Rosylin, kaya, mas mabuti nang iyun na lang din ang itawag mo sa 'kin.... Sige na, mabuti pa magpaalam ka na sa pogi mong kasama nang maituro ko na rin sa 'yo ang magiging kwarto mo."
"Opo."
Sumunod ako kay Ereb lumabas nitong paupahan. Madilim at malamig na rito sa labas.
"Sa bahay na medyo malapit sa palasyo, Iyon ang Registration House para maging isang apprentice novelist sa School of Letters." Tumango ako sa sinabi ni Ereb. "Sige, aalis na'ko." Nag-umpisa na siyang maglakad patungo sa puti niyang kabayo.
"Mag-iingat ka." Napatakip ako sa 'king bibig gamit ang aking kamay nang biglang lumabas ang pangungusap na 'yon sa bibig ko.
"Salamat," sagot niya.
Parang hindi ako nakuntento sa aking sinabi at bigla na lang muling may lumabas na pangungusap sa aking bibig. "Puwede ba kita maging kaibigan?" agad akong napatakip sa aking bibig.
Napahinto siya sa paglalakad at lumingon nang bahagya sa akin. "Simula ngayun, magkaibigan na tayo." Ngumiti siya ng kaunti at sumakay na siya sa kaniyang punting kabayo at muli niya akong sinulyapan. "Soraya, maligayang pagdating dito sa Zoa ang kapital ng Lenar Kingdom." At, bigla na niyang ipinatakbo ang kabayong kan'yang sinasakyan.
Umihip ang hangin. Natulala ako sa kawalan at napahawak ako sa 'king dibdib. Hindi ko sukat akalain na makakarating na rin ako sa wakas dito sa kapital nitong Lenar Kingdom ang Zoa kung saan narito ang lugar na pangarap ko.
Magiging court novelist din ako ng isang palasyo, balang araw.
Halos tumalsik ako sa sobrang gulat nang sumigaw si Aleng Rosylin. "Hooy! Babae! Pumasok ka na nga rito!"
"O-Opo, papasok na," natataranta kong saad at dali-dali akong pumasok sa loob.
"Hay naku! Ang tagal mo naman sa labas," angal ni Aleng Rosylin. "Siguro, naghalikan pa kayo ng gwapong lalaking kasama mo ano?"
Biglang na-nginit ang buo kong muka. "N-Naku, hindi po. Nagkakamali po kayo ng iniisip."
Bumuntonghininga si Aleng Rosylin. "Bahala na nga. Ang mabuti pa, sundan mo na nga lang ako at ituturo ko sa'yo ang uupahan mong kwarto. Tumango ako at nag-umpisa nang maglakad si Aleng Rosylin.
Napahinto ako nang saglit sa aking paglalakad, nang sitsitan ako ng dalawang lalaking taga-bantay nitong paupahan. "Hoy miss," sitsit nila. "Mukang ikaw ang pinakamasarap na putahe sa lahat ng babae," dagdag pa nila at mahinang nagtawanan.
Hindi ko napigilan ang aking sarili at sabay ko silang pinagsasampal ng makapal na papel sa loob ng basket ko. Nagulat sila sa aking ikinilos at napahawak pa sa kanilang mga pisngi na tila natatakot. Tinitigan ko sila nang masama at iniwan.
Sumunod na ako kay Aleng Rosylin, papasok sa isang pinto. At, pagpasok namin, ay isang malawak at simpleng kwarto ang bumungad sa amin. May isang kama na may unan't kumot. May aparador, lamesa, upuan, dalawang bintana, pintuan papuntang balcony, at marami pa.
"Ito ang kwartong uupahan mo. Dahil, nga sa malawak, maganda, at kumpleto ito sa gamit, isang libong gintong barya ang ibabayad mo sa akin buwan-buwan sa tuwing katapusan," saad ni Aleng Rosylin.
"Opo," sagot ko.
Pumunta sa tapat ng aparador si Aleng Rosylin at binuksan ito. Ang laman ng aparador, ay magaganda at simpleng kasuotan ng isang babae, gaya ng bistida. "Itong mga damit na'to, ibibigay ko na sa 'yo?"
"Soraya po."
"Ok, Soraya, iyong-iyong na ang mga ito. O siya, aalis na ako. Magandang gabi."
"Ma-magandang gabi rin po." Binuksan ni Aleng Rosylin ang pinto nitong kwarto at lumabas. Ako na lang ang nandirito sa kwarto.
Inunat ko ang aking katawan at humiga ako sa kama, nakabuka ang dalawa kong kamay. Natulala ako sa kisame. Sana, hindi ako karmahin sa ginawa kong paglayas sa 'min, diyos naman ang naging saksi kung anong rason ko kung bakit ako naglayas sa 'min. Sana, maayos ang lagay ni papa, at pati na rin ang mga kaibigan ,at mga iba pang tao sa Jensu. Jensu ba talaga? O Jensu Kingdom? Hay, ewan ko.
Tumagilid ako at pagtagilid ko, nakita ko ang golden pen sa kama. Tinitigan ko ito. Bigla na lang pumasok sa isip ko si Ereb at ang kaniyang sinabi. "Soraya, maligayang pagdating dito sa Zoa ang kapital ng Lenar Kingdom."
Tama. Ang pagpunta sa Lenar ang tinahak kong landas, para sa 'king pangarap. Kaya, wala akong dapat ikabahala.
Nag-uumpisa nang magsimula ang unang kabanata ng sarili kong nobela.
Unti-unti, lilinaw din ang lahat-lahat ng malabo sa isip ko.
Mga aral, na aking matutunan sa mga pangyayari, pagkakamali kong nagawa, at sa mga taong magiging parte ng aking nobela't paglalakbay.
My novel, was started.
Nakaramdam ako ng antok. Masyadong marami rin ang nangyari ngayung araw at may kuwestiyon pa rin sa utak ko. Hinawakan ko ang golden pen.
Sa golden pen ko kanina nakatingin ang dalawang lalaking gusto akong kuhain at lagi nilang sinasabing, ako nga ang hinahanap nila, dahil na sa 'kin ito. At, dadalhin nila ako sa isang tao. At, kanino naman?
Kung iniisip nilang ninakaw ko ang golden pen na ito nagkakamali sila, ang golden pen na ito ay ang tanging iniwan sa akin ni ina. Kaya nga, hindi ko ito magawang bawasan ang tinta nito hangga't hindi ko pa nakikita ang aking ina.
Bumibigay na ang aking mga mata. Nanlalabo na ang aking paningin. Hanggang sa naramdaman kong unti-unti nang pumipikit ang aking mga mata.