Disclaimer:
This work of fiction names, characters, businesses, places, and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious of manner. To any resemblance of the actual person, living or death, or actual events are purely coincidental.
This is story is unedited so expect typo graphical errors, wrong spelling and grammatical errors.
Warning:
This story contains violence, bloody and brutal scenes, hate speech and cursed words. Read it at your own risks.
---
The Lost School
It's a school where once you enter, you can't never comes out.
Because...
"There's no way out."
---
Prologue
Naglalakad na ako patungo sa comfort room, katatapos lang ng subject ko. Ala sais na ata ng gabi, kailangan ko na magmadali dahil usapan namin na dapat bago mag ala otso ay nakabalik na kami lahat sa dorm. Ayoko namang mahuli o sumuway sa napag usapan at isa pa, natatakot ako.
Hindi ko na kaya at unti na lang ay lalabas na ang pinipigilan ko kanina pang ihi. Damn. Tumakbo na ako dahil malapit na ako dito, nang makapasok ay agad akong nagtungo sa pinaka dulong cubicle at mabilis na umuhi doon. Ugh, sa wakas.
Malapit na akong matapos nang bigla na lang mamatay ang ilaw. What the fudge! Nang matapos ay mabilis ang tumayo at nag-flash. Mabilis rin ang lumabas sa cubicle at sa CR. Hindi na ako nag ayos pa, pawis na pawis akong nakalabas. Huminto muna ako saglit at nagpatuloy na ulit sa paglalakad, pero hindi pa man nakakalayo sa CR ay may humatak na sakin papasok doon.
"Ahhhhh! Let me go!" nagpupumiglas ako pero hindi ako makawala. Hindi sapat ang lakas ko para matanggal ang mahigpit na pagkakahawak nito sakin.
"Shh, ayoko ng maingay" boses ng lalaki ang narinig ko. Hindi ko maaninag ang mukha nito dahil may hood siya na nagtatakip sa mukha niya, dinagdagan pa ng dilim.
"Who are you?" matapang na tanong ko. Pinasok ako nito sa isang cubicle pero hindi ako nagpumiglas. Dahil baka kapag lalo akong nagpumiglas, gilitan na ako nito ng leeg.
"May sumusunod sayo kanina" yan ba ang pangalan niya? Tss.
"W-what?! S--"
"Fuck, diba sabi ko wag kang maingay?"
Nagkakarerahan na sa pagtakbo ang mga kabayo sa dibdib ko, nanginginig ang tuhod ko. A-ayoko pang mamatay. Sino ang sumusunod sakin? Anong oras na? Baka hinahanap na nila ako!
"What's your name?" tanong nito, mabilis naman akong sumagot.
"I-Ice, Ice Rhum" kailan ba sisindi ang ilaw para makita ko na ang mukha ng lalaking to?
"Ako si Cold, bagay pala tayo. Ice - Cold" kumunot ang noo ko sa sinabi nito. Ginagago ba ako ng isang to? Magsasalita na sana ako kaso bigla itong nagsalita at tumawa ng mahina.
"Just kidding" hindi na lang ako sumagot sa kaniya.
Ang tagal nanaming nandito sa loob pero wala namang nangyayari. Tangina, niloloko lang ata ako ng lalaking to e. Baka nag-aalala na ang mga kasama ko doon. Nangangawit na rin ako sa pagtayo dito, feeling ko pa ang lapit ng mukha niya sakin dahil ramdam ko ang paghinga niya. Sino ba kasi ang lalaking to? At kung may sumusunod nga sakin kanina bakit niya ako tinutulungan? Damn. So many questions in my head.
"Anong oras na?" inip na inip na ako, wala pa naman ang relo. At kung may relo man ako, di ko naman makikita ang oras dahil madilim.
"7:46" damn. Mag-a-alas otso na!
"Lalabas na ako" bubuksan ko na sana ang pinto ng cubicle pero natigil ako nang bumukas ang ilaw.
Mabilis kong nilingon ang lalaki para makita sana ang mukha nito, pero nakayuko lang siya. Damn, ang ilap naman ng isang to. Tsk. Akmang bubuksan ko na ulit ang pinto nang biglang may marinig kaming mga yabag ng sapatos at boses ng lalaki. Tangina.
Mabilis akong hinila ni hoody man at nilagay sa likod niya. Hindi naman na ako umangal. Isa-isa naming narinig ang malakas na pagbukas ng mga pinto kada cubicle. Sinisipa ata nila. Palapit na nang palapit ang ingay hanggang sa--
"Aaaahhh!!" hindi ako dumidilat, patulog lang ako sa pagtili. Naiiyak na rin ako, katapusan ko na ba? Hanggang dito na lang ba ako?
"Tangina anong ginagawa mo jan, halika na" nagulat ako nang hatakin ang nang lalaking naka hoody. Asan na yung ibang lalaki?
Lumingon ako sa likod at doon ko nakita ang tatlong lalaking nakabulagta, may mga dugo na rin na nagkalat sa sahig. Siya ba ang pumatay sa mga yan? Mukhang sanay siya sa pakikipaglaban.
Nang makalabas na kami, binitawan niya ang kamay ko at walang pasabing naglakad palayo sakin. Teka, hindi ko pa alam ang pangalan niya.
"S-saglit!" kahit nanginginig pa ang tuhod ko ay tumakbo parin ako. Hindi naman ako nabigo dahil tumigil rin siya sa paglalakad para hintayin ako.
"Anong pangalan mo?" tanong ko nang makalapit.
"France" tumalikod na ito ulit, hahakbang na sana siya pero hindi ko alam kung bakit hindi niya tinuloy at lumingon ulit sakin.
"Don't try to scape to this place, dahil lahat ng nagtatangka.. namamatay" and then he ran. Iniwan niya akong may takot na nararamdaman.
Kilala niya ba ako? Bakit niya na sabi ang mga bagay na ganun? Hindi, hindi niya ako kilala dahil tinanong niya ang pangalan ko kanina. Pero.. Paano niya nalaman na nag iisip na kami ng plano kung paano makalabas dito? Alam niya ba talaga o alam niya dahil lahat ng pumasok dito ay gusto na agad lumabas kaya niya nasabi yun? Damn. Ilang tanong pa ba..
Tulala akong bumalik sa dorm, pagbukas na pagbukas ko ng pinto ay ang mahihigpit na yakap nila ang sumalubong sakin. Nakita kong nanatiling nakaupo sina Mila, Sam at Alysson. Nang madako ang paningin ko kay Alysson, walang emosyon ang mga mata nito na nakatingin rin sakin. Anong iniisip niya?
"Bakit ngayon ka lang Ice? Pinag-alala mo kami!" tanong ni Megan. At nang maalala ko ang nangyari, hindi ko na mapigilan na hindi maiyak.
Muntik na akong mamatay! Mamamatay na sana ako kung hindi ako tinulungan nung lalaking nagngangalang France. Utang ko na ata sa kaniya ang buhay ko. Pero ang malaking tanong na nasa utak ko ay, kung bakit niya ako tinulungan? Sino ba talaga siya?