CHAPTER 1: The Heiress
ELLA’S POV
“He’s Doc Marcus Cielo, our son,” Tito Leo introduced him with his colleagues.
“Oh! Hi, Doc Cielo! Dangsin-eun neomu jal saeng-gin-ibnida!” the Korean visitor greet him with a wide smile.
(You are so handsome!)
Cielo took his hand. “Kamsahamnida, sajang-nim!” he said with a smile.
(Thank you, sir!)
Lintek! Hindi ko maintindihan, gamsahabnida lang ang naintidihan ko!
I really hate gatherings, parties like this with wealthy people and acquaintances of our family. Kahit kailan ay hindi ako nasiyahan sa ganitong klaseng party.
Kasalukuyan kaming nasa mansion ng mga Park, sa bahay ng Chairman, ang Papa ng Daddy ko. Dito rin nakatira ang pamilya ni Tito Leo, maliban sa’min bumukod kasi kami dahil gusto ni Daddy ang nakabukod kami ng mansion para may privacy rin daw.
Well, I’m in favor of that…
Pero kapag may mga ganitong okasyon ay madalas rin kami namamalagi rito sa mansion, lalo na kapag mga mahahalagang okasyon gaya ng Holidays. Sa sobrang laki ng mansion ni Chairman Park, halos doble nito ang sukat ng bahay namin.
Ang daming tao ngayong gabi dahil sa Charity event nila at may pa-auction pa nga. Karamihan ay mga purong Koreano at half Koreans ang nandito, ang iba naman ay mga kasamahan nina Daddy sa medical mission, mga doctor.
Mga bigating tao ang nandito, at pakiramdam ko ay nanliliit ako sa kanila…kung sana pinayagan na lang ako nina Mommy na mag-stay na lang sa bahay namin mas okay pa sa’kin iyon.
I immediately grabbed a glass of wine when a waiter passed in front of me, I’m damn bored here. Wala naman akong makausap dahil busy ang family ko sa mga bisita nila.
Maging si Kuya Cielo ay busy sa pakikipaghalubilo sa mga bisitang hindi ko kilala. Wala tuloy akong makulit ngayon…siya lang kasi ang kakulitan ko, kung minsan ‘pag wala siyang sumpong at hindi nagsusungit…
Moody kasi iyon, minsan bigla na lang nagsusungit sa’kin…
“Oh, yeah! I heard that she’s not the real daughter of Mr. Aries Park.”
“Exactly! She’s an illegitimate daughter. I wonder why did they accept her into their family.”
“And the only heiress of Park’s clan was already dead. So, probably the two young Parks were the heir of their family,” rinig kong sambit ng maaarteng bruhang hindi ko kilala nasa kabilang table na nasa gilid ko lang.
Inis kong sinulyapan sila ngunit sa sobrang kapal ng mga mukha nila ay hindi sila natinag. Kung pwede lang mag-eskandalo rito ay kanina ko pang ginawa, pero hindi naman ako gano’ng klaseng tao at hindi ako gano’n pinalaki ni Mommy. Kaya pagbibigyan ko sila, just for tonight…
“And where did you hear those rumors? Do you have proof that she is not the daughter of my uncle Aries?” seryosong sabi ni Kuya Cielo nang makalapit sa table ng mga chismosa.
Hindi ko namalayan ang paglapit niya, kanina lang ay busy siya sa pakikipagusap sa mga bisita.
“D-doc Cielo…” sabay-sabay nilang sagot na bakas ang pagkapahiya nila.
“For your information—she’s not an illegitimate daughter…and she’s the heiress of our clan. Shame on you! If you don't stop, she might even kick you out of our mansion!” may bahid ng galit ngunit pormal niyang sabi sa mga babaeng iyon.
Agad na yumuko ang mga babae sa kaniya. “S-sorry, Doc!”
“Tell her that…” tinuro niya ako kaya napalingon sa akin ang mga babae at magsasalita na sana sila nang isenyas ko ang kamay ko sa ere.
I arched my brow to them. “No need…just get out of my sight—now!” agad na nagsiyuko ang mga babaeng iyon at nagmamadaling umalis sa table.
Leche! I didn't even know them! Pero kung pagusapan nila ako parang kilalang-kilala nila ako.
Nang makaalis na sila ay napabuntong hininga ako ng malalim at maabilis kong inubos ang laman ng wine sa baso ko. Kukuha pa sana ako ng isa pang baso ng wine sa waiter nang pigilan ako ni Kuya Cielo at hinila niya ang kamay ko.
“Stop it, Ella!” kunot-noo niyang sambit. “Don’t be affected by what they’d said.”
I instantly shook my head. “Of course not! Hindi ako apektado sa mga sinabi nila! Duh! And besides—totoo naman ‘yon! So, bakit mo pa kailangang sabihin sa kanila na walang katotohanan ang mga sinabi nila?”
“Why would I do that?”
I frowned. “Because that’s the truth!”
“I don’t care! Aish! Come on, let’s go,” mabilis niyang hinila ang kamay ko at naglakad papalayo sa table na iyon. Nagpatangay lang ako sa kaniya kahit hindi ko alam kung saan niya ako dadalhin.
“Kuya Cielo, saan mo ba ako dadalhin?!”
“Aish! Don’t call me kuya.”
“Wow! Edi, oppa na lang—oppa!” nakangisi kong sabi kaya naman ay nilingon niya ako at napangiting umiling lang siya sa’kin saka ako hinatak palapit sa kaniya at inakbayan.
Ewan ba sa taong ‘to ayaw na ayaw niyang tinatawag ko siyang kuya lalo na ‘pag sa labas ng mansion at kapag kaming dalawa lang.
Dinala niya ako sa may bar ng mansion at walang katao-tao rito kundi kaming dalawa lang dahil nasa labas ang mga bisita namin,sa backyard kung saan nagaganap ang event. Kumuha siya ng wine at dalawang wine glass at saka naupo sa tabi ko, he opened the wine and filled our glass.
Nakangiti niyang inabot sa akin ang wine glass. “Here, I’ll let you drink because you’re with me but—don’t drink too much though,” he winked at me.
Sandali ko pa siyang tinitigan dahil ang gwapo niya! Ngayon ko lang napansin ang suot niyang navy blue tuxedo, at ang buhok niyang nakaayos na gaya sa mga Korean actors, well, may lahi nga naman kasi siyang Korean.
Pinagmasdan ‘kong maigi ang histura niya, he has a pointed nose, sharp jawline, double eyelids, a hazelnut brown eyes, thick eyebrow, small red lips that seems so soft… and his fair skin.
He’s so damn attractive…
He’s so hot!
Napalunok ako ng bahagyang gumalaw ang kaniyang adams apple at dali-dali kong kinuha ang wine glass sa kamay niya at saglit pang nagtama ang kamay namin kaya pakiramdam ko ay may dumaloy na kung anong kuryente sa buong katawan ko. Mabilis kong iniwas ang tingin ko sa kaniya at ininom ang wine ng isang lagok, pakiramdam ko ay biglang uminit ang paligid namin.
Agad niyang tinapik ang kamay ko. “Hey! Easy, kasasabi ko lang don’t drink too much,” natatawa niyang sambit.
I stared at him once again…damn you, Estrella! What is happening to you? Bakit bigla ka nagkakaganito sa harap ni Kuya Cielo? I suddenly played my lower lip with my index finger while staring at him. He just gave me a puzzled look, hindi niya rin yata mawari kung anong kinikilos ko sa ngayon.
I shook my head. “Ah—ah, ang init kasi...” sabi ko na pinaypay kunwari ang kamay ko.
Tinignan naman niya ang kabuuan ko at bahagya pang nangunot ang noo niya habng nakatingin sa suot kong dress. I was wearing a black sequined high-waist dress, sleeveless V-neck.
Agad niyang hinubad ang suot niyang coat at sinuot sa’kin. “Naiinitan ka pa sa lagay na ‘yan? Look what you’re wearing too much, your skin is very visible,” seryoso niyang sabi habang inaayos ang coat niya sa balikat ko.
“No, it’s just a design. Ang ganda kaya! Wala ka lang taste sa fashion,” I pouted at him.
Didn’t he like it?
Napailing ako bigla sa naisip ko…
He stared at me closely. “Neoneun yeppeuda… aju yeppeuda...” he said seriously, still staring at me.
“Ha? What did you just say, kuya?” kunwari ay hindi ko naintindihan.
Pero ang totoo ay alam ko ‘yong yeppeuda na iyon. Ibig sabihin ay pretty, pinuri niya ako ah… Kanonood ko rin kasi ng K-drama ‘to at syempre dahil may lahi silang Korean ay kahit paano ‘yong ibang words nila ay naiintindihan ko na rin.
Pakiramdam ko ay kinikilig ako, parang nag-party-party ang mga internal organs ko sa loob ng tiyan ko dahil sa sinabi niyang iyon…
“Aish! Ang panget ng outfit mo…” agad siyang nagiwas ng tingin at sinalinan ang baso niya ng wine.
“Jinjja? Jinjja, oppa?” mapanukso ko siyang nginitian at tinusok-tusok ang tagiliran niya.
(Really? Really, big brother?)
He pretends to be serious. “Stop it, Ella!” tinapik niya ang kamay ko.
Nagpipigil siya ng tawa kaya mas lalo akong natuwa dahil ang gwapo niya kapag nakangiti siya…ang gwapo niya sa tuwing tumatawa siya. Madalas kasi siyang seryoso, kaya lalong tuloy siyang nagmumukhang masungit.
Hindi ko maintindihan pero gustong-gusto ko siyang nakikitang nakangiti…parang ang sarap sa pakiramdam masilayan ang mga ngiti niya.
Seeing his smiles makes me smile already…
“How’s your school? Nahihirapan ka ba sa course mo?” biglang tanong niya sa akin at seryoso na ulit ang mukha niya.
I suddenly pouted. “Well, so far it’s fine—but alam mo naman kuya Cielo that I don’t want my course…you know what the course that I really want, right?”
He patted my back. “Yeah, of course…but you need to accept the fact that you will be a doctor as well. We are a family of doctors, so, pagbutihan mo ‘yang nursing mo. After one year kukunin mo na ang medicine degree then, complete the residency program—and that’s it you’ll become a doctor.”
“Wow! Para namang ang dali lang maging doctor, ha?! Ngayon pa nga lang gusto ko na sumuko sa course ko…what more in the future…” nakanguso kong sagot.
“Look, you have me…were all doctors, right? Hindi ka mahihirapan, you always got my back…hindi kita iiwan, okay?” marahan pa niyang pinisil ang pisngi ko.
Napangiti ako sa sinabi niyang iyon…parang binuhayan niya ako at binigyan ng sandamakmak na lakas ng loob. Si Kuya Cielo lang ang nakagagawa niyan sa’kin, siya lang ang taong napagkukunan ko ng lakas ng loob.
Ayoko talaga maging doctor, gusto kong magdesign, magpaint… ‘yun ang bagay na gustong-gusto ko. Ngunit hindi ko magagawa dahil kailangan kong maging isang ganap na doctor, luckily, I have Kuya Cielo dahil lagi niyang sinasabi sa aking kaya ko ‘to…kahit alam kong nahihirapan ako.
He’s my number one cheerer…
Sa kaniya ko nga lang nabanggit ang tungkol sa course na gusto ko talagang kunin, dahil natatakot akong magsabi kina Daddy. Baka kasi magalit sila sa akin, lalo na ang Chairman… siya ang batas sa pamilya namin.
Kumbaga siya ang huling magdedesisyon sa bawat plano na gusto naming gawin. Kailangan munang i-consult sa kaniya iyon…nakakatakot si Chairman Park masyado siyang istrikto lalo na pagdating sa usapang pag-aaral.
He was also a retired doctor, at isa siyang CEO sa mga ospital na mayroon kami…sila. Ang pinapasukan naming University Medical Center rito sa Pampanga ay pag-aari rin ng Chairman, at mayroon rin sa Korea.
Sina Tito Leo, Daddy at Mommy naman ang namamahala sa ibang ospital at nag-coconduct ng mga medical mission saan mang sulok ng mundo…gano’n kabait ang pamilya Park handang tumulong sa mga nangangailanagn, istrikto lang talaga ang Chairman.
“Hey! I’ve been looking for you two. We will have our photo-op, common! Akala ko na-kidnap na kayong dalawa!” Tita Celeste suddenly snapped. Hindi namin namalayan ang pagsulpot niya rito.
“Alright, mom, we’ll be there in a minute,” Kuya Cielo answered.
“Okay, don’t stay here for so long. We’ll wait for you two, lalo na si Chairman,” sumenyas pa siya saming dalawa.
“Yes, tita!” natatawa kong sagot sa kaniya at nag flying kiss pa sa kaniya.
Natatawa naming sinundan ng tingin ang mommy niya hanggang sa makalayo na siya; at pagharap ko sa kaniya ay siyang pagtama ng labi niya sa may ilong ko. Hindi ko alam na gano’n pala siya kalapit sa akin, nakaramdam ako ng matinding kuryente sa katawan ko…ramdam na ramdam ko ang bilis ng pagtibok ng puso ko… am I palpitating?
Damn! I felt his soft lips on my nose…
“Ah—sorry…uhm, let’s go?” inilahad niya ang kamay niya sa akin at napatitig lang ako sa kaniya kaya naman kinailangan pa niyang isenyas ang kamay niya para kunin ko.
Dahan-dahan akong tumayo sa pagkakaupo ko at agad naman niya akong inalalayan sa likod ko. I could feel his palm holding the back of mine giving me a strange tingling sensation…I felt my knees become suddenly numb. Like, what the hell is wrong with me?
Oh my, God! He makes my cardiac muscle flush blood through my vascular so swiftly…
Ano ba itong nararamdaman ko Kuya Cielo? Is this normal what I’d feel right now? Bakit ganito ang pakiramdam ko? Yeah, even before I was fascinated by him because he’s so damn attractive, pero akala ko noon na hinahangaan ko lang siya dahil sa galing at talinong taglay niya.
Pero parang ibang level na yata ito? Mukhang nag-level up naman na yata…
Nagkakagusto na ba ako sa kaniya?
Shit, Estrella…it can’t be…no matter what happens—I can’t fall for him…
He’s my damn cousin for God's sake!