(Naya's POV)
Nakasandal ako sa pader na katapat ng poste ng ilaw sa tabi ng kalsada, habang matyagang hinihintay ang pakay ko. Hindi pa naman ganoon kalalim ang gabi pero tahimik na ang lugar na kinaroroonan ko. Pero tamang-tama lamang ito dahil hindi ko alam kung anong mangyayari ngayong gabi.
Bahagya akong nakatungo at nakatingin sa semento na tinatapakan ko para itago ang muka ko, pero kahit na ganoon ay ramdam ko pa rin naman ang mga nasa paligid ko. Hindi rin naman ako makikita dito dahil sa sobrang dilim ng lugar at mangilan-ngilan lang din ang poste ng ilaw, bukod pa doon ay naka-all black akong suot na humahalo sa kadiliman ng lugar kaya talagang hindi pansinin.
Naka-suot din ang hood ng jacket ko sa akin, at nakikita ko pa rin naman ang eskinita na dadaanan nila kahit na naka-kubli ako. May mga inaantay lang din naman akong dumaan bago ko gawin ang pakay ko dito at sila ang target ko ngayong gabi.
Hindi pa man nagtatagal na nakatayo ako dito, mayamaya lamang ay narinig ko na rin ang ingay nila, at tuwang-tuwa pa sila habang naglalakad sa kahabaan ng madilim na eskinitang ito. Tila hindi nila iniinda ang kadiliman ng lugar, sabagay, mga halang nga pala ang kaluluwa ng mga ito, hindi sila takot sa mga ganitong lugar at mas gusto pa nila iyon.
"Pst!” dinig kong sitsit ng kung sino na hindi ko makita kung nasaan.
Bullshit! am I not alone here? Hindi ko siya naramdaman. Kung sino man siya alam niya kayang nandito ako at nakaabang din sa kanila? Who is that? Hindi na nakalapit sa tapat ko ang limang lalaking hinihintay kong dumaan sa harapan ko, narinig ko ring may humiyaw bigla sa kanila. And I knew from there that everythings fvck up now.
Shit? Who was that? Hindi ito maganda, agad akong sumilip sa kanila at nakita kong tumakbo na ‘yong apat pang natitira at saktong-sakto naman na sa tapat ng poste ng ilaw sila bumagsak na katapat ko rin, pero bago ‘yon ay apat na putok muna ng baril ang narinig ko.
Napayuko na lang din ako ng barilin ako ng papalapit na lalaki sabay takbo. Sigurado akong lalaki siya, halata iyon sa pigura niya. Mas binilisan ko pa ang pagtakbo dahil hinahabol niya ako, habang iwas lang din ako ng iwas sa mga bala ng baril niya. This is bullshit, I have never encountered such sa mga ganitong mission na ginagawa ko. Is this a trap? O ibang gang lang din sila?
Mabilis akong nagtago sa kasunod na poste na nadaanan ko saka ako mabilis na naghagis ng knife sa kanya na alam kong hindi niya inaasahan, at pagbagsak niya na lang din ang narinig ko matapos noon. Mabilis masyado ang mga pangyayari, hindi ko man lang natanong ang limang target ko tungkol sa pakay ko sa kanila.
I tumble down moving forward noong hindi ko inaasahan na may sumipa sa akin mula sa likuran ko, tumayo rin agad ako at sinalo ang sunod niyang sipa sabay hila ng paa niya at saka ko tinadyakan ang isa niyang paa. Iniwasan ko rin naman ng mabilis ‘yong sumuntok sa akin na nasa gilid ko saka ko itinulak ang lalaking hawak ko ang paa ng buong lakas, sumugod naman ulit sa akin ang lalaking nasa tagiliran ko kaya sinapak ko rin siya.
Pagbagsak noong dalawa ay may sumulpot naman na isa pang lalaki na mabilis na tumatakbo papalapit sa akin, he was aiming a flying kick pero masyado siyang mabagal kaya mas nauna pang tumama sa kanya ang flying kick ko saka ko sinapak ‘yong sumulpot sa likod ko na nagtangkang humablot sa akin.
I stop when a flashlight pointed on me and raise my hand, saktong-sakto na napabagsak ko na rin ang mga kalaban. HinihingaI pa ako habang inaaninag ang mga dumating na sasakyan, I bet it was him. Hindi ko na sila pinansin at binalingan na lang ang mga nakahandusay na lalaki sa paligid ko, ang iba sa kanila ay tulog na at ang iba ay iniinda pa rin ang sakit ng ginawa ko. Hindi na rin naman na nakatayo ang ibang mga mokong na pinatumba ko.
"Get in the car," agad niyang utos sa akin ng matapos niyang lumapit sa akin.
Hindi nga ako nagkamali isa pa ay kilala ko na ang aura niya, kahit malayo ay alam na alam ko na kung sino siya. Sinunod ko na lang din naman ang sinabi niya, tutal naman ay wala na akong kaylangan dito. Iyong mga tauhan naman niya ang lumapit sa mga pinabagsak ko at sila na rin ang maglilinis noon. Tsk.
Sumakay na ako sa likuran ng kotse niya saka ako sumandal sa sandalan, hindi ako naupo sa tabi ng drivers seat, sa likod ako naupo dahil hindi ko gusto ang presensya niya. Tiningnan ko lang naman siya habang nasa loob na ako, kinausap niya sandali ang mga tauhan niya saka siya naglakad palapit sa sasakyan niya at sumakay, nag-iwas naman agad ako ng tingin dahil doon and he drive going home.
He caught me again, very good Naya. Siguro talagang naka-watch list ako sa kanya, this was not the first time, tinotoo talaga niya ang banta niya sa akin na babantayan niya ako kahit na anumang mangyari. Tumanaw na lang ako sa labas ng bintana ng sasakyan at hindi na siya pinansin. Mayamaya ay hindi ko na rin namalayan na mabilis lang kaming nakauwi, I guess mom is still awake. Mabilis akong bumaba sa kotse ng hindi nagsasalita matapos niyang igarahe ang sasakyan niya, pumasok na rin kaagad ako para makita si mommy.
"Stay there Naya," he said.
Napatigil ako sa pag-akyat sa hagdan ng magsalita siya, I was about to go in my room. Wala rin naman kasi si Mom sa sala, siguro ay nasa kwarto na siya.
"We need to talk," he said again.
I look at him matapos niyang sabihin iyon, its a serious matter I guess. Bumalik naman na ako kaagad sa sala at naupo sa paborito kong single couch sa living room, sakto namang baba rin ni Mom mula sa taas. She then kiss my forehead gaya ng dati niya ng ginagawa saka siya naupo sa tabi ni Dad na nasa katapat kong couch.
Mom knows what I'm doing, and she never get mad at me. Si Dad lang naman ang nagagalit sa ginagawa ko. She understands me, unlike him. Hindi na niya yata ako maiintindihan. Sabagay, pulis siya hindi niya talaga ako maiintindihan.
"We transferred you into another school, you were staying there and will live in a dorm until you graduated. This is the only thing I can do for you now, If I can't stop you from doing such things, I will do everything to make you realize that what you were doing was all wrong," he started.
Malungkot ang mga mata ni Mom na nakatingin sa akin dahil sa sinabi ni Dad, siguro this time wala na siyang magawa, ngunit si Dad ay kabaligtaran. Tila wala lang sa kanya ang lahat, hindi rin siya kakikitaan ng emosyon, this is why everyone was afraid of him, he’s no ordinary in their eyes.
My Dad is a police, and my Mom is a lawyer, great right? How could righteous and lawful parents have a gangster daughter? Hindi ko rin alam kung bakit, hindi ko alam kung bakit ako nagkaganito. Maybe because of the truth that being right and their way doesn’t save our loved ones.
"You should realize what I'm doing too," tanging sagot ko sa kanya.
Dad stare coldly at me after I said that and I did the same, my voice was also flat.
"Sa ginagawa mo, wala ka na ring pinagkaiba sa mga pumatay sa mga Kuya mo Naya, iyon ba ang gusto mong ipaintindi sa akin? Gusto mo bang maintindihan ko na inilalagay mo sa mga kamay mo ang batas? Sa tingin mo ba gusto ng mga kapatid mo ang ginagawa mo?" he said again.
Silence ate our surroundings after Dad say that. Walang pinagkaiba? Sa mga halang ang bituka na ‘yon? Papaano nangyari na wala akong pinagkaiba sa kanila? Hindi na lang ako sumagot sa sinabi ni Dad, alam ko rin naman na hindi ako mananalo sa kanya. Pero hindi ibig sabihin noon ay titigil na ako, kahit kaylan ay hindi ako titigil, hindi ako titigil hanggat hindi ko nakakamit ang hustisya.
"Rest, tomorrow you are leaving," he said again.
Tumayo na lang din ako at agad na umakyat sa kwarto ko, I just take a bath first pagpasok ko saka ko sinimulang ayusin ang mga damit ko. Hanggang ngayon palagi kong naiisip kung bakit hindi niya ako maintindihan. Kahit na pulis siya at lawyer si Mom ay wala iyong nagawa sa paghahanap namin ng hustisya, alam niya iyon kaya hanggang ngayon hindi ko pa rin maintindihan kung bakit niya ako pinipigilan.
Alagad siya ng batas, pero pinatay lang ng kung sino ang mga kapatid ko, alagad siya ng batas pero wala iyong nagawa at iniisip nila na dahil doon ay hindi na namin makukuha ang hustisya na gusto naming lahat. But I refused, inilagay ko sa mga kamay ko ang batas para makuha ang hustisya na ‘yon na tila sinukuan na nila. Kung hindi makukuha sa batas ang hustisya, kukunin ko ‘yon sa dahas.
Sa totoo lang ay matagal na akong nagmamakaawa sa kanya, matagal na akong nakikiusap na pakinggan niya ako pero hindi niya ginawa, hindi nila ginawa. Kung noon pa man hinayaan na nila akong mag-imbestiga tungkol doon ng malaya hindi ko ito gagawin, baka kahit papaano ay may kaunti na kaming impormasyon sa totoong nangyari. Pero wala, wala silang ginawa, walang nagawa ang pagiging alagad nila ng batas.
"Did he caught you again?" napalingon ako sa pumasok sa kwarto ko at nagsalita.
Ngumiti rin agad sa akin si Mom pero bumalik lang ako sa ginagawa ko.
"Yeah," simple kong sagot sa kanya.
Naramdaman ko naman na lumapit siya sa akin saka niya ako tinulungang ayusin ang mga gamit ko.
"Be careful there okay? Wala ako doon anak," paalala ni Mom.
I look at her again pagkasabi niya noon, ngumiti lang naman siya muli sa akin saka niya hinaplos ang muka ko.
"I can take care of myself," tanging sagot ko naman sa kanya.
Lalo niyang ikinangiti ang sinabi ko, saka niya ako hinila palapit sa kanya at niyakap.
"I know sweety, I know you can, I will miss you," Mom said again.
This time I paused from what I’m doing and let her hug me, I knew she was very worried to me. I knew she was sad that I turned out like this, but I knew also that she loves me and she knew what I am capable of. Ilang minuto niya rin akong niyakap bago niya ako bitawan, she look at my face and just smile again, and then continue packing my things. Mayamaya lang din naman ay tumulong na muli ako sa kanya.
After Mom say’s goodbye and leave after we finish packing my things. Pinadala niya na lang din sa maid namin ang gatas ko at pinasabing matulog na daw ako. So, I just lay down on my bed and close my eyes after drinking that.