“ANAK! Huwag kang matutulog ha? Nandito pa sina mama at papa, huwag mo kaming iiwan.”
“Doc, nakikiusap po kami. Iligtas niyo po ang anak ko!”
“Rei, anak!”
Mama…
Ang dilim. Hindi ko maimulat ang mga mata ko,ngunit dinig ko parin ang iyak at ang nagmamakaawang boses ng mga magulang ko. Mainit ngunit nanginginig ang mga kamay na nakahawak sa kamay ko.
Gusto kong imulat ang mga mata ko pero wala akong lakas. Naririnig ko ang mga boses ng mga doktor na nakapaligid sa’kin. Gusto kong imulat ang mga mata ko, gusto kong makita sina mama at papa sa huling pagkakataon. Pero nilukob na ko ng kadiliman at tuluyang nawalan ng hininga.
“Tiny.”
“Sshh, You might wake her up.”
“She’s cute like an insect.”
“Her cheeks like a soft cotton candy, I want to pinch them.”
Mga boses na nasa paligid ang gumising sa diwa ko. Pilit kong iminulat ang mga mata ko pero nabigo ako. Bakit ang hirap imulat ng mga mata ko?
“She’s moving!—aww! What was that for?”
“Do not shout, the baby will wake up.”
Anong nangyayari? Sinubukan ko ulit imulat ang mga mata ko pero unti-unti lang. Nang magawa kong imulat ay bumungad sakin ang maliwanag na paligid at limang bulto ng tao na nasa itaas na mukhang nakatingin sa’kin ngunit hindi ko maaninag dahil malabo.
“Now she’s awake, thanks to you motherfucker.”
“Watch your word moron, When dad hears you, he will definitely break your neck.”
“She’s alive, I thought she’s already dead.”
“What the heck bro? She’s just sleeping.”
“Aren’t she going to cry? She woke up because of your noise.”
A-Anong nangyayari? Sino-sino ang mga ito?
Sinubukan kong kumurap ng kumurap hanggang sa luminaw ang paningin ko. Limang lalaking iba’t iba ang kulay ng mga mata ang nakatingin sa akin mula sa itaas? Pero bata pa ang mga boses? Pero nagmumura na? My ghad! Nasaan na ako!?
Teka? Itaas?
“Did you see that?! She blinked!” Usal ng batang lalaking kulay lila ang mga mata at nagniningning ang mga ito.
“Yes, so what?” Supladong sagot naman ng batang lalaking kulay asul ang mga mata at matiim akong tinititigan. Naiilang ako sa mga titig niya.
Hindi ko maintindihan. Sa pagkakaalam ko ay dapat patay na ako. Nasaan sina mama? Si papa? Ang mga doktor?
“Should we call dad? Or Butler Forger?” Usal naman ng batang lalaking kulay berde ang mga mata na kulay kayumanggi ang buhok.
“I think we should. Efrain go to Butler Forger and please tell him that Eri is awake.” Utos ng batang lalaking kulay lila ang mga mata sa katabi nitong kulay kayumanggi din ang buhok.
Hindi nagsalita ang isa pang batang lalaking kulay kayumanggi ang buhok, bagkus ay umalis kaagad ito at hindi ko na nakita kung saan na siya nagpunta.
Saka ko lang napagtanto na nasa kuna ako!
Isa akong sanggol!? Talagang isa na akong sanggol! Pero bakit? Paano?
Bago ako mawalan ng buhay ay wala naman akong nakitang liwanag at narinig ng mahiwagang boses na magbibigay ng tsansa na mabuhay muli.
At sino ang mga taong ito!?
“Bro, isn’t she weird? Most of the babies are crying when they’re awake.” Usal ng lalaking kulay lila ang mga mata at sinimulang hawak-hawakan ang maliliit kong daliri at iniikot-ikot nito.
“I think she recognizes us?” Tanong ng batang lalaki na kulay berde ang mga mata.
“Yeah, do you think she recognizes us?” Ulit na tanong ng napakabatang lalaking kulay abo ang mata sa batang lalaking katabi niya, ang batang lalaking kulay asul ang mata na kanina pa nakatitig sa’kin.
“Hmmm…”
Bakit ganyan kayo makatingin sa’kin? Alam kong cute ako, pero di niyo kailangang…
“Young masters!”
-------------------------------
꧁FORGER’s POV꧂
-------------------------------
I spent two hours watching Sir Erden in his office busy reading and signing the papers on his desk. I’m just waiting for him to say that he has finished his work and I will do what needs to be done,But it almost three o’clock but he was still not done. This is not unusual for him, no matter how much work he does he will finish it immediately, but not so much paperwork on his desk but why is he still not done?
Earlier, one of Sir Erden’s women had just arrived with a baby, and it was said that it was Sir Erden’s child.I will not be surprised how many more women will come to the mansion and say they are carrying Sir Erden’s children, The child will be given in exchange for money given to them. This has happened several times to others who said they were carrying Sir Erden’s children. Sir Erden has eight sons, but if you ask if he is married, actually not.
The woman who arrived earlier at the mansion was one of the prostitutes his cousin gave him on his birthday last year. It only happened once to them, but I don’t think he could get that woman pregnant just because something happened to them once. But that woman was very worst and full of greedy. I never really thought she could do that to the baby.
“Kung hindi mo maibibigay ang hinihingi ko, mamamatay ang batang ito!”
“Forger, are you listening?” I woke up deep in thought when Sir Erden called me.
“I’m sorry Sir, What did you say again?” I just bowed in embarrassment.
“I said, as much as possible do not let the children go to that child’s room.” Malamig at may awtoridad na sabi nito.
Is he saying that the young masters should stay away from Lady Eri?
I wanted to ask why but I didn’t want to be scolded again so I just nodded.
“Here are the papers, please send them to my secretary. “ Utos nito saka ibinigay sakin ang long brown envelope.
I bowed in respect then walked away from his office.
Nang makalabas na ako ng opisina ay nakita kong papalapit sa direksiyon ko si Young master Efrain.
“Butler Forger.” Sambit nito.
“Yes, Young master? Did something happen?”
“Eri is awake. “ Usal nito.
Suddenly what Lord Erden told me earlier came to my mind that not to let the Young masters approach that little baby.
Nagmadali akong pumunta sa kwarto ni Lady Eri at bumungad sakin ang apat na anak na lalaki ni Lord Erden.
Oh! Great!
“Young Masters!” I grabbed their attention when I entered the room.
“Butler Forger! Look! Eri is so cute!” Seven-year old Young master Eren happily said that with his purple eyes were shining.
“Butler Forger, Eri has a problem, she doesn’t cry when she wakes up, isn’t that weird?” Eight-year old Young Master Eros said in emotionless with his Blue cold eyes.
“Butter Fudger, baby Eri keep staring at me, is there something on with my face?” Four-year old Young master Ermin, He cutely said, with a worried in his tone and a teary gray eyes.
“I think she’s just hungry, isn’t she Butler?” Six-year old Young Master Efraim, Efrain’s Twin brother.
Ano ng gagawin ko? Kasasabi lang sa akin ni Lord Erden na huwag palalapitin ang mga bata sa sanggol.
Bumuntong-hininga muna ako bago magsalita.
“Young masters, I will take care of Lady Eri, So go to your rooms and study or just play with your toys.”  Usal ko.
Nalungkot naman sila, pero wala akong magagawa. Hindi ko din alam kung bakit ayaw ng ama ninyo na lapitin niyo ang bunso niyong kapatid. Baka dahil anak siya ng isang prostitute? I dunno.
“Aww, I still want to play with Eri.” Young master Ermin said sadly and he was about to cry.
“Don’t cry moron, Later we will come here again to play with Baby Eri.” Pagpapatahan ni Young master Efraim kay Ermin.
Tumango lang si Ermin, at si Young master Eros naman, kanina pa nakatitig kay Lady Eri.
“Young master Eros. You should go to your room and study.” Pagkuha ko sa attention niya.
“Okay.” He answered me in emotionless, then he walked away and left.
Sumunod na din ang apat at nagsipunta na sakanilang kwarto.
Nang makaalis na sila ay lumapit ako sa kuna ng bata at tiningnan si Lady Eri.
I smiled when I saw her frowning. She is so cute. I could not help but hold her little hand and her fingers.
“You’ll be beautiful and very kind when you grow up, Lady Eri.” Nakangiting sabi ko.
“Ah-booyah!” Said the two-month-old baby.
I couldn’t help myself to smile even more. It is rare for a two-month-old baby to speak.
Lumabas muna ako saglit at nagpatawag ng katulong na magbabantay kay Lady Eri.
“Prescia,you are in-charge of taking care of Lord Erden’s child, you’ll take care of her.”
Tumungo lamang ito saka umalis sa harapan ko at pumunta na sa kwarto ng bata.
At ako naman ay ipinahatid ko muna ang papeles sa secretary ni Lord Erden.
-------------------------------
꧁EREN’s POV꧂
-------------------------------
I still can’t forget how cute my baby sister is. I still want to play with her tiny fingers. It was boring to study so I hung out in Efraim and Efrain’s room.
Efraim is busy playing video games and Efrain is busy reading some book, I don’t bother to find out what he is reading. And me? I was just staring at the ceiling while thinking about my very cute baby sister.
While I was busy thinking about my lil sister, I suddenly came up with an idea.
“I know!” I exclaimed.
The two twins were surprised and looked at me and glaring at me but I could see the curiosity in their eyes.
“What’s your problem, Brother Eren?” Masungit na tanong ni Efraim.
Si Efrain naman ay nakakunot lang ang noo nito.
I just smirked at them.
“Nothing, it’s a secret.”
They gave me a What-are-you-up-to-something-look.
I left the room of the two twins to go to my room, so that I could think of an excuse if I was caught in the act of going to my baby sister’s room.
I looked around to find something that fit my plan in case they caught me.
When I looked at my mini table, I saw my favorite pen with a flashlight, so I immediately took it.
-------------------------------
꧁ERI’s POV꧂
-------------------------------
ALAS-DOSE na ng gabi pero gising parin ako, ginawa ko na lahat lahat para antukin ako, pero di parin ako makatulog. Gising na gising parin ako.
Sino ba namang makakatulog na ganito ang sitwasyon at gulung-gulo na sa mga nangyayari? Ni hindi parin masagot ang mga katanungan na namumuo sa isipan ko.
Kung bakit ako nandito, kung bakit buhay pa ako, kung bakit ako naging sanggol, kung bakit ako naging anak na di ko namang kilalang tao at marami pang iba.
Base sa mga nakikita ko at naririnig kong pagiging spokening dollar ng mga tao dito mukhang nasa mayamang pamilya ako. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi eh.
Yung mga bata kaninang hapon dumalaw dito nag i-english, yung butler kuno na pumasok dito nag i-english, aba’t pati mga katulong nag ii-spokening dollar na din. Ibang klase! Nasa amerika ba ako?
Pero imposible, may iba ding katulong na pumasok dito na nagtatagalog eh.
Ayy, oo nga pala kaninang hapon na dumalaw si Mr. Butler ay nag assign siya ng katulong na mag aalaga sa akin, buti nalang mabait at maganda ang mag aalaga sakin, pero medyo may pagkawirdo. Mahilig siyang tumingin sa oras kaya hindi ako nahihirapang alamin kung anong oras na dahil bigla niya iyon sasambitin kung anong oras na.
Nakatulala lang ako sa kisame, wala ako masyadong makita dahil patay na ang ilaw, di man lang nagbukas ng ilaw ng lampshade takte, pero ayos lang. Sanay ako sa dilim. Hilig ko pa namang tumambay sa kwarto ko na parating nakapatay ang ilaw noong nabubuhay pa ako bilang si Rei Claire Flaviano.
Gusto kong tumayo pero sobrang bigat ng katawan at ng ulo ko. Kaya yung braso ko nalang ang iniangat ko. Pero hindi ganoong kadali! Bakit ang hirap itaas ang mga braso ko!?
Two-month old baby palang ata ako eh. Bwiset nabobored na ako dito sa kwarto.
Gusto kong lumabas!
Gusto ko ng umuwi.
Miss ko na sina mama at papa.
Iniisip ko palang sila ay naiiyak na ako.
Miss na miss ko na sila.
Kumusta naman kaya sila?
Anong araw na ba? Ano na ang nangyari sa katawan ko? Patay na ba talaga ako?
Ano na ang gagawin ko? Ano ng gagawin ko sa panibago kong buhay?
Hayss.
Hindi ko namamalayan na unti-unti na akong inaantok. Buti na lang. Hanggang sa maipikit ko na ang mga mata ko.
Masarap at mahimbing akong natutulog nang may marinig akong boses na nagpagising sa diwa ko.
“Hmm, So you are our baby sister? You’re so ugly.” Boses ng isang batang lalaki.
Teka sino na naman ba ito? Isa ba to sa mga batang pumunta dito noong hapon? Pero di pamilyar sa akin yung boses. Mukhang hindi. Pero makasabing ang pangit ko parang napakaganda niyang nilalang hmp.
“What are you doing here?” Rinig kong isa pang boses ng isa pang batang lalaki pero di ko masasabing bata ang boses dahil may bahid ng pagiging mature ang boses nito.
“I should ask you that, what are you doing here late at night.” Balik tanong ng lalaking makapal ang mukhang sinabihan akong pangit.
“I just saw you pass by here so I followed you. So you were also curious about her, so you went to her room?”
Gusto kong idilat ang mga mata ko pero antok na antok ako. Bakit ba ang ingay nila leche! May batang natutulog dito baka gusto niyong hinaan man lang boses ninyo?
“Yeah, There is nothing special about her, I just wasted my time going here.”
Aba! Aba! Salamat sa effort mo na puntahan ako dito at sabihan na pangit!
Hindi na ako nakatiis kaya iminulat ko agad ang mga mata ko na ikinabigla nila.
“Fuck!” Sambit ng lalaking…sandali hindi ko makita mga mukha nila! Ang dilim! Basta siya yung nagsabi na pangit ako.
“Now great! Your noise made her wake up, thanks to you. “ Sarkastikong ani ng sumulpot na batang lalaki.
“What are we going to do? Will she cry? “ Kinakabahang tanong ng lalaking tumawag sa’king pangit.
Umiyak kaya ako? Tingnan natin kung paano nila ako patatahanin.
Iiyak sana ako nang bigla akong buhatin.
“No, She should have cried when she woke up, but she was just looking at us. “ Usal ng batang lalaking na kani-kanina lang ay nasa pintuan ng kwarto na ngayo’y buhat-buhat na niya ako. Katabi nito ang lalaking tumawag sakin na pangit. Nabubuwisit talaga ako kapag naaalala ko.
Buhat buhat ako ng batang lalaki na sisiguro kong nasa sampu o labing isang taong gulang. Maingat niya akong karga-karga kaya di ako masyadong nagpapanic.
Sinubukan kong iangat ang ulo ko para makita ang mukha niya, pero nabigo ako. Imbes na ang mukha niya ang gusto kong makita. Mata niya ang umagaw sa atensiyon ko. Hazel eyes.
Napatitig ako sa mga mata niya at ganoon din siya. Mabuti na lamang ay may kaunting liwanag upang makita ang mata niya na akala mo’y nagliliwanag. Hindi ko mabasa ang mga mata niya kung anong iniisip niya. Take note wala kasing nakasulat kaya wala akong mababasa at di rin ako mind reader langya.
Nakita kong bumuka ang bibig niya at mukhang may sasabihin nang may biglang nagbukas ng ilaw ng kwarto.
“Brother Eleazar? Brother Emir? What are you two doing here?”