CHAPTER 3
"MIKE! ANONG KAGAGOHAN 'TO?!"
Ate!
Agad kong hinablot ang kamay ko sa pagkakahawak ni Paul na halatang kinabahan nang marinig ang malditang boses ni Ate. Hindi ko alam pero tumakbo ako kay Ate at yumakap sa kaniya.
"Ate, salamat at dumating ka." Agad namang inilayo ni ate ang mukha ko sa kaniya at para bang nandidiri.
"At bakit ka luhaan, aber? Nag-eenarte ba 'to, Mike?"
"Ate kasi ano---" Pinutol ako ni Kuya at hindi ako makapaniwalang tumingin sa kaniya nang magsimula siyang magsalita.
"Gusto niyang hawakan siya ni Paul. Maski nga si Lance eh, gusto niya atang magpagalaw sa dalawang kaibigan ko. Grabe, Maya, nakakahiya ka. Hindi ka naman namin pinalaki ng ganiyan para maging pokpok at maging hayok sa tite."
W-What?
Ako? Gustong magpagalaw sa dalawa niyang kaibigan? Potangina.
"Ate hin---"
"Wag ka na magsinungaling, Maya. Lumuhod ka pa nga hindi ba? Hindi ka na talaga nahiya sa Kuya mo na nakatingin ano? Pwede namang sabihan mo ako para magawan ng paraan sa kwarto mo," segunda ni Paul.
"Oo nga. Sinabi niya pa kanina Ate Rose na handa na daw siyang hindi maging virgin basta kaming dalawa ni Paul ang kukuha. Grabe, Ate Rose. Hindi naman kami gano'n na tao. May respeto din kami sa mga babae kahit na hindi kami nag-aaral."
Hinihiling ko na sana matamaan sila ng ligaw na bala o kidlat sa sobrang galing nila magsinungaling.
Umiiling akong tumingin sa Ate ko. Umaasang hindi siya maniwala sa mga sinabi ng mga lalaki. Pero sino nga ba ulit ako rito sa bahay na 'to? Wala. Isang sampid. Isang malas.
"What the heck, Maya? Ganiyan ka na ba kadesperada? Nakakahiya ka!" Sigaw niya sa akin at tuluyan na ngang nahulog ang luhang kanina ko pang pinipigilan. Bumaling siya kay Paul at Lance.
"Paul, Lance, sorry talaga ha. Hindi bale, bibigyan namin ng parusa itong malandi kong kapatid. Mabuti at hindi kayo sumunod sa sinabi niya, nakakahiya kapag gano'n. Pasensiya na talaga ha. Sige maglaro na kayo riyan... At ikaw na malandi ka. Pumasok ka sa kwarto mo at hintayin mo si Mama."
Nang marinig ko ang salitang Mama ay nanlamig na ng tuluyan ang buo kong katawan. No... 'Wag si Mama. Ayoko.
"Ano pang tinutunganga mo riyan? Umakyat ka na! O baka gusto mo hilahin ko 'yang buhok mo at ako mismo ang maghihila sa'yo pataas?... Ay hehe sorry ha. High blood ako dahil sa kalandian nitong batang 'to, sige kain na kayo riyan." Baling niya.
"Maya Pedrosa! Sa taas!"
Bago ako tuluyang tumakbo pataas ay tiningnan ko si Kuya na puno ng galit sa mga mata. Nagtatawanan na din ang mga kaibigan niya.
Ang kakapal ng mukha nila.
Anong ginawa ko sa kanila para ganitohin nila ako?!
Lord anong kasalanan ko?!
Lord, pagod na pagod na ako! Grabe na ang hirap na dinanas ko! Parang awa mo na po, patayin mo na lang ako sa pagtulog ko. Parang awa mo na.
Umiiyak ako sa kuwarto habang hinihintay ang parusang 'nararapat' sa akin dahil sa 'kalandian' ko kuno. Kung ito na ang huling araw ko sa mundo e mas mabuting patayin ko na lang ang sarili ko.
Kahit nahihilo ako dahil sa bigat ng ulo ko kakakiyak, hinanap ko iyong blade na ginamit ni Mama dati para ahitin ang mga kilay ko. Ang nangyari noon ay ibang kwento na. Pero ang galit ni Mama noon. Buti at hindi niya isinaksak sa akin ang blade na 'yun.
"P-patawarin mo po ako sa gagawin ko."
"Hindi ko na po kaya."
"Sorry po."
"Nawa'y magkita kami ni Lola---"
"MAYA PEDROSA ANONG KABOBOHAN ANG GINAWA MO???!!!"
"Mama..." Nabalik ako sa reyalidad nang may nangalabit sa akin.
"Ate, pahingi po pera." Napatingin ako sa batang namamalimos.
Anong ginagawa ng batang ito? Ang aga pa ah. Tiningnan ko ang relong suot ko, 3:40. Nasaan kaya ang mga magulang ng batang ito?
"Ate, sige na po. Hindi pa po kumakain ang bunso naming kapatid simula kahapon." Parang may pumiga sa puso ko nang marinig ang ani ng bata.
Tinuturo niya ang isang parte ng Parke na may patay sinding ilaw at doon ay nakita ko na may natutulog. Ang panganay ay siguro iyong lalaking nakahilig sa poste ng patay sindi na ilaw na nakaawang ang bibig at yakap yakap ang isang batang babae. Iyon siguro ang sinasabing bunso ng batang lumapit sa akin. Nakaawang ang bibig nito. Ang isa pang batang lalaki naman ay ginagawang unan ang hita ng kanilang Kuya? Siguro nga magkakakapatid ang mga 'to dahil na din sa paraan ng pagtulog. Hindi ba siya namumulikat.
“Ate, meron ka pong barya?” Kahit hindi ko maaninang ng maayos ang kaniyang mukha ay alam kong hindi ito gaanong malinis.
“O sige ganito na lang, tutal maaga pa naman. Gusto mo bili tayo ng pagkain? Para sa akin ay sa inyo ng mga kapatid mo?” Nabigla at natawa na din nang yakapin ako ng bata sa beywang.
“Maraming salamat, Ate! Isa ka pong Angel na bigay ni God.” Tumawa ako at ni-pat ang kaniyang ulo.
“O siya, tara na para paggising nila may makakain na sila.” Tumalon talon pa ang lalaki bago niya hinawakan ang kamay ko at agad na binawi nang mapagtantong marumi ang kaniyang kamay na ikinailing ko.
“Oh bakit mo binawi ang kamay mo?” inosenting tanong ko sa kaniya.
“Kasi po marumi po eh. Madudumihan po ang kamay mo po, Ate.” Nalungkot ako nang tumama ang iniisip ko.
“You can call me Ate Maya, ikaw ano pangalan mo? At saka okay lang. Ang kamay na marumi dahil sa paggawa ng mabuting paraan para mabuhay ay pwede pang hugasan at maging malinis, ang kamay na nadumihan dahil sa paggawa ng masamang bagay ay hindi na magiging malinis kahit kailan kahit na malinis literal. Kaya gimme your hand,” nakangiti saad ko at inilahad ang kamay ko na siyang tinanggap niya dahil inilagay niya din ang kamay niya.
“Ako po si MJ, Ate. Ang kuya ko po ay RJ, ang sunod po sa akin ay BJ at ang princess po namin, ang bunso, si Caly po.”
Kahit nagtaka ako kung bakit MJ, BJ, RJ ang pangalan nila ay ipinagsawalang bahala ko na lang. 
Agad naming tinungo ang kilala kong nagluluto na kahit na ganitong oras pa. Si Aling Basya. Sa kaniya ako bumibili ng agahan tutal alas sinko pa ang pagbubukas ng pinagtatrabahauan ko. Doon ko pinapalipas ang oras, kwento kwento. 
“Aling Basya! Hi po!”