"Ang layo na ng narating mo Sasha! Tapos ang swerte mo pa sa boyfriend, gwapo na masipag pa. Ay aba, saan ba nakakabili niyan? Sana all! Proposal nalang ang kulang at happily ever na ang life mo, omg! Dapat invited ako ha! Wag mo ako kakalimutan, malay mo nandoon iyong forever ko."
Napatawa ako sa mga pinagsasabi ni Cecelia, katrabaho ko si Cecelia at nakakatuwa dahil kung mag-usap kami ay parang matagal ng magkakilala. Napaisip naman ako sa huling sinabi niya. Magwawalong taon na nga kami ni George at hindi possibleng mangyari na ikasal ako sa kanya dahil doon din naman ang punta namin. At ako na siguro ang pinakamasayang babae kung sakaling matupad nga iyon.
"Ay aba, natulala ka na diyan at may pangiti-ngiti pa. Grabe iba talaga epekto ng pag-ibig, sana all talaga! By the way, napapansin mo ba minsan na mas busy siya kesa before o kaya parang may tinatago siya ganon? Malay mo pinaghahandaan niya na pala ang bonggang proposal para sa magandang babae na si Sasha Denovan! Ayieee."
Sinundot-sundot pa niya ang tagiliran ko kaya natawa kami pareho sa pinanggagawa niya.
"Napapansin ko nga na busy siya lagi at kapag tinatanong ko naman kung bakit, overtime daw sa work" napatili ito.
"Omg, sign na 'yon! Wala ka bang napapansin na may tinatago siya kapag palapit ka, katuld ng box na maliit?"
Napaisip naman ako at nanlaki ang mata sa naalala.
"Nakita ko nga siya one time, may tinago siyang box na maliit. Ay hala, iyon na ba iyon?" Napatili pa siya lalo, pinagtitinginan na tuloy kami.
"That's it! Happily ever na sis! You need to be beautiful everyday, para pak na pak kapag nandiyan na at lumuluhod! Hindi pwedeng, hindi ka fresh sa araw na iyon!" aniya kaya natawa ako, bago niya kinaladkad kung saang salon.
Umuwi ako sa bahay na nabili ko gamit ang pera na pinaghirapan ko, at ngayon nakikita ko na ang lahat at sobrang sarap sa pakiramdam. Because finally, natupad na rin lahat ng pangarap ko lang dati. A smile plastered in my face while entering my house, hinubad ko ang coat ko at may nalanghap na amoy na nanggagaling sa kusina.
Maybe, it's George. Napangiti akong tumungo doon.
"Babe, what are you cook-Alexandria, what are you doing here?"
"Oh, goodevening Sasha. Well, I'm here to visit you? Ilan taon na kaya tayong hindi nagkita! I miss you so bad! At kung bakit ako nandito, tinanong ko sa boyfriend mo yung password, since magkakilala naman tayo, pumayag siya. Ang bait pa rin pala talaga niya, ano?"
Hindi ko nalang pinansin ang huling sinabi niya dahil ganyan naman iyan siya dati, tuwing kinukwento ko si George sa kanya at ang alam ko hindi niya pa iyon nakikita sa personal. Alexandria is my highschool bestie, she's beautiful, doll looking at sobrang sexy na akala mo ay model. She's originally came from rich family, pero nalugi ata ang companya nila sa hindi ko alam na dahilan dahil nawala nalang siya bigla noong college at ngayon ay biglang magpapakita.
And I'm hoping she's doing better thus days. But, based on how she dress, tingin ko ay nakaahon na rin naman siya. She's wearing a classy dress, mukhang kagagaling lang saang party.
"Yes, of course, George is George"
Kumain na kami at puro kwento at tawanan ang naririnig sa buong bahay. She also roam around and fascinated how classy and modern my house look.
"Oh my, your house is so big!" aniya kaya natawa ako.
"Mas malaki naman ang mansion niyo ah" natahimik ito saglit bago tumawa.
"By the way, I'll be staying here. Okay lang ba?"
"Of course, welcome ka rito!"
Maaga akong nagising dahil kailangan kong pumasok sa trabaho, imiwan kong natutulog si Alex at nag-iwan lang ako ng note na uuwi rin ako. It's past six ng makauwi ako pero nagtaka ako dahil walang ilaw ang buong bahay.
Lumabas siya?
"Alex?" tawag ko pero walang sumasagot. Nakarinig ako ng tunog ng sasakyan sa labas kaya sumilip ako sa pinto. Lumabas si Alex na pasuray suray.
"Alex, saan ka ba galing?! Nako"
Ngumiti ito ng makita ako, napailing nalang ako bago siya nilapitan. Doon ko lang napansin na suot niya pala ang dress na bigay sa akin ni George, hindi ko pa iyon nagagamit dahil masyado ko iyong iniingatan at sobrang mahal kaya natatakot akong isuot. Namuo ang pakiramdam na hundi ko maintindihan sa dibdib ko, gusto ko mang pangalanan ay hindi ko ginawa dahil paramg ang babaw ko naman dahil mas nauna ko pang pansinin ang damit kesa sa kaibigan kong nasa lupa na.
Damit lang naman iyon at tsaka hiniram lang naman, Sasha.
Naulit ang ganoong pangyayari na halos tumagak ng isang buwan, uuwing lasing si Alex or uuwi ng madaling araw. Minsan suot ang mga damit ko, o kaya ang sapatos o ang alahas ko na minsan ko lang rin gamitin. Gusto ko man siyang sabihan, pero hindi ko siya maabutan sa bahay na tila iniiwasan ako at uuwi pang lasing kaya hindi makausap ng maayos. May mga gamit din akong nawawala kaya gusto ko siyang kausapin kung nakita niya ba, pero ang laging rason niya ay may nakikita siyang bata na umaaligid na possibleng nagnakaw.
Oo, ayaw ko siyang pagbintangan pero hindi ko talaga maiwasan. Sumasakita na ang ulo ko sa mga nagyayari, idagdag mo pa si Geroge na hindi ko rin makausap dahil laging OT sa trabaho.
I miss him so bad. Npatingin ako sa phone ko, nagbabakasali na tumunog iyon. Napabuntongbhininga ako, buay kang siguro talaga siya.
"Oh, anong mukha 'yan ang aga-aga ha. Pati ako nahahawa sayo, oh ito kape ka muna" ani Cecelia kaya natuwa naman ako bago nagpasalamat. Nakipagkwentuhan pa ito, bago bumalik sa kanyang trabaho.
Umuwi ako at nagulat na may delivery na kanina pa pala nag-aantay sa labas ng bahay. Agad kong tinawagan si Alex, pero hindi niya sinasagot. Tumunog ang phone ko dahil sa bagong pasok na mensahe.
Alex:
Sha, pakibayaran mo muna 'yong package ko ha. Babayaran lang kita kapag nakapagwithdraw na ako sa bangko. Thank you! Sorry, hindi ko nasagot tawag mo. Bawal sa work.
Aniya kaya binayaran ko nalang, nagulat pa ako dahil umabot 10, 000 ang binayaran ko para sa isang karton na puno ng damit.
Napahilot ako sa sentido ko.