Ang sakit ng ulo ko nang magising kinaumagahan. Para bang may nakapatong na mabigat na semento sa noo ko. Parang ayaw ko pang bumangon para maghanda sa eskwelahan.
I stood up from my small bed and went to the bathroom. Nang humarap ako sa salamin, nanlaki ang mga mata ko't napatili nang malakas.
"AH!"
I tried to cover my body and hide from my own reflection. Bakit naging dahon yung suot ko?! Isang palda na gawa sa banana leaves na pinagtagpi-tagpi, tapos isang tube-style na pinagtagpi-tagping dahon ng isang coconut tree.
Lumabas ako ng banyo at nagtapis ng tuwalya. Matapos kong tanggalin lahat ng mga dahon sa katawan ko, sakto ding may biglang kumatok sa kwarto ko.
"Luna! May naghahanap sa 'yo!" Sigaw ni Nana Ally mula sa labas ng kwarto.
Napabuntong hininga ako.
Nana Ally became my mother. Kasama ang mga anak niyang sina Alyssa at Kuya Arman. They became my family when I was just a kid. Ewan ko kung nasaan ang mga magulang ko. Nana Ally said she just saw me sleeping inside a basket outside their doorstep when I was just a baby.
I check myself one more time on the mirror and felt my cheeks burning. Biglang uminit ang dugo ko nang maalala ko si Bryne, ang lalakeng biglang humalik sa 'kin kagabi at pasimuno sa damit ko kanina.
Siya ba ang may kagagawan no'n? Well, how dare him touch my clothes! And where the hell is my gown? Kailangan ko pang isauli 'yon.
"You're a witch, Luna. We're extraordinary and we are born to hold a wand." I heard his voice once again.
He believes in all those mythical creatures? At sa witch pa, ha? Mukha ba akong bruha?
To calm myself, pinatungan ko nalang ng jacket ang nakatapis kong katawan bago lumabas ng kwarto. I already checked my face if it has a dirt, pero maganda pa naman din ako.
Bumaba ako ng hagdan and was froze when I saw Dash and Myrtle sitting comfortably on the couch.
Bumaba ang tingin ko sa mga kamay nila, both their fingers were intertwined. What the fudge?
"Luna!" Dash exclaimed at agad na binitawan ang kamay ng katabi niyang si Myrtle.
Nakangiti pa sa 'kin si Myrtle dahil siguro nakita niyang nakatitig ako sa mga kamay nila. But I just also smiled at her at binaling ang tingin kay Dash na hindi mapakali.
"Luna can we talk?"
Pinagkrus ko ang mga braso ko, playing innocent in front of him. "Aren't we talking right now, Dash?"
"I mean, yung tayong dalawa lang. Please?"
"Dash, babe, bakit kayong dalawa lang? Ano ako dito, display lang? Kaya nga kasama kita para—"
Natigilan ako't pinanliitan sila ng mga mata ko. "Wait, babe? You and Myrtle... What?"
Napayuko si Dash. I can see his guilty face as he smile at me and intertwine his fingers to the woman I hate the most.
"You see, we haven't got much time together, Luna. We... Me and Myrtle... Kami na."
I stared at them blankly, trying to absorb what he just said to me.
"Kailan pa naging kayo?"
I was just pissed off when I woke up and now... Para na akong isang halimaw na gustong lusubin ang dalawang walang hiyang nakatayo sa harapan ko.
Don't cry, Luna. It's just Dash, Myrtle and their stupid revelation.
"Kailan pa?" My voice started to crack as I wipe off the tears that escaped from my eyes.
"Kagabi pa," diretsong sagot ni Dash. Ni hindi na siya nagisip pa't sinagot agad ang tanong ko.
Screw him. Screw them both. Sarap nilang paguntugin ang mga ulo nila sa pader na nasa likod nila para mahimasmasan. Pinaglaruan lang nila ako.
Suminghap ako para mabawi ang lakas ko. Mahigpit ang hawak ko sa handrail habang nakatitig sa kanilang dalawa.
"Explain," I said as I close my eyes and heave another deep sigh.
Bakit ngayon pa 'to nangyari sa buhay ko? I'm done suffering from all of those experiences. Wala akong mga magulang, minsan na akong nabully noong bata pa ako dahil sa buhok kong kakaiba ang kulay, tapos ngayon pinagtaksilan naman ako? Ano naman ang kasunod?
How many times do I have to experience these all? Tapos may isa pang lalakeng biglang ninakaw ang unang halik ko kahit na kakikilala pa lang namin at bigla-bigla nalang sasabihin na isa akong bruha.
"Actually," panimula ni Myrtle na yumakap pa sa mga braso ni Dash. "We started dating when you are not around—"
Inirapan ko siya, "'Di ikaw tinatanong ko. Ikaw ba si Dash, ha?"
Humarap ulit ako kay Dash na nakayuko na ngayon. I heard him heave a heavy sigh, and nodded, as if agreeing with what Myrtle said.
"I started dating her when you're not around, Luna. I started to fall for her when you're not around. The moment I saw Myrtle, it felt like my world just turned colourful than—"
I cut him off. "Eh kung kulayan ko kaya 'yang pagmumukha mo't maging mas makulay pa ang mundo mo? Lumabas na kayo! Umalis na kayo! Ang lalandi niyo!"
With that, they ran away. Natakot sa bigla kong pagsigaw at pagpapaalis sa kanila. Sinarado ko ang pinto't napasandal na lamang dito, hindi ko alam kung anong mangyayari sa 'kin mamaya sa University.
Ang saklap, 'no? Naging magkarelasyon kami ni Dash for two years. Sa two years naming magkakasama, he never had my first kiss before. Hanggang pisngi at noo ko lang siya. Aba ang swerte-swerte naman niya kung mahahalikan ko siya?
Sa sobang sama ng loob ko ay naging manhid na ako. Sanay na ako. When did Luna Hamilton cried over a guy?
* * *
My eyes were swollen. So I have to wear sunglasses to hide it. Para hindi mapansin ng mga tao ang namamaga kong mga mata.
Hindi dapat ako umiyak. Pero naalala ko yung dalawang taon naming pagsasama ni Dash at bumigay na ako.
Pumasok ako sa una kong subject na suot ang sunglasses. Kapag tumatama ang mata namin ni prof ay bigla nalang akong yuyuko o 'di kaya ay iiwas ng tingin.
Hanggang sa, "Miss Hamilton, take off your sunglasses. Hindi pa summer ngayon."
Napabuntong hininga ako. Payuko kong tinanggal ang sunglasses at muling nagdiscuss si prof.
Nang matapos ang klase dali-dali akong lumabas ng classroom. Kaklase ko mamaya si Dash. Gugustuhin ko mang magabsent, hindi pwede dahil mahirap mag-maintain ng grades ngayong nasa kolehiyo na ako.
And duh, why would I sacrifice my studies for him? Hindi man niya sinasabi na break na kami, para sa 'kin, break na kami noong mga oras na nireveal na sa 'kin ang katotohanan.
Habang pababa ako ng hagdan, napansin kong ako lang isa kaya pansamantala akong tumigil. Lumingon-lingon ako sa paligid para suriin kung may iba pang gagamit ng hagdan. Pero nakakapagtakang walang tao sa paligid. Parang bigla silang nawala na parang bula.
"Bulaga!"
"AH!"
Nagpagulong-gulong ako sa hagdan hanggang sa may biglang sumalo sa 'kin sa pinakahuling steps ng hagdan. Hinawakan niya lang ang katawan ko para matigil ang force bago ako tuluyang bumagsak sa ground floor.
Pero bakit 'di niya ako sinalo no'ng hindi pa ako nagala-bola pababa ng hagdan?!
Ngumisi sa 'kin ang lalakeng may hawak sa katawan ko.
"What the fudge, Bryne?!"
Mas lalo pa siyang napangisi.
"'Buti naman nakikilala mo pa ako. Ano, sasama ka na ba?"
Tumayo ako't hawak-hawak ang ulo kong masakit dahil sa pagkakauntog. Nilibot ko ulit ang paningin ko sa hallway, walang mga tao. Kahit na doon sa may field at cafeteria na palagi namang hindi nauubusan ng mga tao.
Nanlaki ang mga mata ko't muling napatili. Nagulat ata si Bryne dahil napaupo siya sa sahig, ang kasama naman niyang duwende na si Vanillla ay napatalon mula sa balikat niya.
"I—Ibig sabihin... Patay na ako? Sinusundo mo na ako? Hindi totoo ang pinagsasabi mo kagabi dahil ikaw si kamatayan at gusto mo nang kunin ako? Holy sheet! I can't be dead!"
Natataranta na ako. Hinahawakan ko ang dibdib ko kung tumitibok pa ba ang puso ko, tapos inuuntog din nang paulit-ulit ang ulo ko sa dingding.
Infairness, masakit.
"Nakakatawa ka talaga, Luna. Hindi ako si kamatayan at hindi kita sinusundo dito dahil patay ka na. Sinusundo kita dahil ikaw ang magiging kasama ko habambuhay."
I blinked and raise an eyebrow at him.
"Mind if you'll explain?"
"Magpapaliwanag ako kapag sasama ka na sa 'kin sa Witz. Sa ngayon, magisip-isip ka muna kung kaya mo na bang sumama sa 'kin."
Kinumpas niya ang stick na hawak niya't bigla silang naglaho na parang bula. Bago pa sila mawala ay ngumiti sa 'kin ang duwende at kumaway, "Bye Luna!"