CHARLES JOSEPH'S POV
Habang naglalakad ako papasok sa school,ng may napansin akong parang pamilyar sa akin na binubuly, at tama nga ang hinala ko kaya nilapitan ko sya at ng pakiramdam ko ang pulso nya ay humihina na ang tibok nito,na ikinakaba ko at ewan koba kasi sa tuwing nakikita ko sya ay bumilis ang tibok ng puso ko sa hindi ko malamang dahilan at ng tingnan ko sya ay namumutla na kaya agad ko itong kinarga at itinakbo sa clinic
"NURSE!! NURSE!! PLEASE HELP US!!"sigaw ko ng makarating kami sa loob ng clinic at agad naman itong inasikaso ng mga nurse nilinisan, binigyan din si Stephanie ng paunang lunas at naghintay na lang ako sa waiting area,balak ko sanang kontakin ang mga magulang ni Stephanie pero naalala ko na hindi ko pala naitanong kung anong number ng mga ito
"Sir?"may lumapit sa akin na nurse at binigyan ako nito ng isang papel nasa tingin ko ay information about sa kalagayan ni steph "sir,pakisagutan nalang po para sa pasyente at pagtapos napo kayo ay pakibigay sa mga nasa counter para maayos nila,sige ho una napo ako"Sabi nito at agad naman itong tumalikod
at ako naman ay sinagutan ang mga papeles ni Stephanie at ng matapos ko ng sagutan iyon ay ibinigay Kona sa mga nurse na nag aayos ng mga info para sa mga pasyente, at sakto namang lumabas ang doktor na galing sa ICU at mukhang nililipat na nila sa private room si Stephanie
"Doc kamusta po ang lagay ng kaibigan ko?"tanong ko sa doktor kanina at bumuntong hininga na ikinakaba ko
"Base sa mga nakita namin ay napagalaman na may cancer pala sya, at sad to say kailangan nya ng magpa opera sa lalong madaling panahon,dahil ito ay Malala na at maaari nyang ikamatay at isu-suggest ko ay inumin nya ang mga gamot nya at pakainin ng masustansyang pagkain, at Sana hindi na sya muling bumalik pa sa hospital na ito ang ibig kong sabihin ay sa susunod nating pagkikita ay Sana maayos na ang lagay nya,sige una na ako"pagkatapos ay umalis na at ako naman ay pumunta na sa private room ni step,na ngayon ay nakahiga at kapansin pansin ang pamumutla nito,umupo na lang ako sa upuan na nakaharap sa kanya at hinawakan ang kamay nya pero diko inaasahan na sa paghawak ko sa kamay nya ay nakatulog na pala ako
Zzzzzzzz
STEPHANIE'S POV
arrgg!! Ansakit ng likod ko at parang nanghihina ako,pero teka nasaan ako nakakaamoy ako ng mga ibat ibang klaseng gamot at ng imulat ko ang mga mata ko ay mukhang nasa hospital ako at sya pa din pala ang nagligtas sa akin sinuklay ko ang daliri ko sa mga buhok nya,at ang lambot nito Pero habang sinusuklay ko ang buhok nya ay gumalaw sya at mukhang nagigising ko na sya at nagising nga ngumiti naman ako at ganoon din sya sa akin
"Kamusta kana? Anong nararamdaman mo? May masakit ba sayo?"halata sa boses nito ang Pag aalala at mas Lalo naman akong napangiti
"Ok naman ako kuya at ano pong sabi ng doktor sa akin?"sabi ko kasi parang maslalong sumakit ang ulo ko eh,at biglang sumeryoso si kuya Charles na nagpakaba sa akin
"Steph, kailangan mona daw magpa opera dahil palala na ng palala ang sakit mo"may nakikita akong Pag aalala sa mga mata nya at napaisip naman ako sa sinabi nya hayys!
"Kuya Charles pwede bang dito kalang sa tabi ko hanggang sa gumaling ako?"Sabi ko naman at agad naman syang pumayag
"Oo naman,Pero kailan ka mag papa opera kung ganoon?"balik na tanong nito sa akin "kuya Charles pwedeng bang Pag nahanap na ang mga kuya ko?"balik na tanong ko dito at bumuntong hininga nalang sya bago sumagot
"Sige pero please ayokong Iwan mo ako ok?"Sabi naman nito sa akin at agad naman akong tumango at sinabi nya sa akin ang buong nangyari
STEPHANIE'S POV
Ngayon ay naglalakad kami ni kuya Charles para ihatid sa classroom ko at parang may nararamdaman akong kakaiba sa tuwing kasama ko sya ay parang ang saya saya ko at diko namalayan na nasa harap na pala kami ng bahay ko
"Ano ibaba na kita dito ah"pagpukaw ni kuya Charles sa isip ko at binaklas nya na ang seatbelt ko at inalalayan na makalabas ng sasakyan
"Salamat kuya Charles,pasok ka muna ng makakain na tayo"yaya ko sa kanya at pumayag naman sya,sino ba namang hindi magugutom sa pagbabantay sayo sa hospital diba
At Pag pasok namin ay sinalubong ako ng mga kaibigan ko na mukha namang nag aalala na
"STEPHANIE saan kaba nanggaling ha?!! Alam mo bang mag aalala na kami sayo?!!"hasterical na sabi ni rose na nakayakap sa akin ng mahigpit kasama sila Marie
"A-ano galing akong..."hindi kona natuloy ang sasabihin ko kasi wala akong maisip hanggang nagsalita si kuya Charles
"Galing kaming mall,sinama kona sya kasi bored na ako eh"sabi nito at tumingin sa akin at agad naman akong nakahiga ng maluwag
"Stephanie can you please tell us that you'll go to the mall,para masamahan kanamin ok?"parang tanong nanay na sabi ni fatima at eto yung gusto ko sa mga kaibigan ko, napinararamdam nila kung gaano namin pinahahalagahan ang isa't isa
Magsasalita Sana ako ng bigla akong yakapin ni mommy at daddy,at sa hinding malamang dahilan ay napatingin naman ako kay kuya Charles na parang may kalungkutan sa mga mata nya
"Baby are you ok?! please answer me baby!"hasterical din na sabi ni mommy
"Mom, im ok.at may gusto sana akong ipakilala sainyong taong laging nasa tabi ko"sabi ko at kinuha ang kamay ni kuya Charles na nasa likod ko lang at ng inilabas ko si kuya Charles ay parang nakakita sila mommy at daddy ng multo,parang naiiyak ang mga mata ni mommy at daddy at nagpakilala naman si kuya Charles
"H-hello po mam and sir, I'm Charles Joseph Mendoza and 18 years old"pagpapakilala nito at parang nagulat lalo sila mommy at daddy sa sunod na sinabi nito "na may kakambal na si Chase Joshua Mendoza" at ng tingnan ko sila mommy ay ganoon parin ang mga reaksyon nila at sabay na may binulong
"Ang mga anak ko"dinig kong sabi nila mommy at daddy na nagpagulo sa akin at nararamdaman ko ang pagiging akward nila Fatima,rose,marie kaya napagpasyahan kong sumingit
"Mom,dad. Tara na po gutom napo ako at sila kuya Charles"sabi ko at agad namang sumagot si kuya Charles
"O-opo,sakatunayan nga po ay kanina papo kami nag sho-shopping kaya medyo gutom napo kami hehehe"Sabi nito at nahihiyang kumamot sa ulo nito na medyo natawa na may luha na tugon nila mommy at daddy
"S-sige tara na sa hapagkainan,mayhinain nadin aking paborito mo at panghimagas ninyo"masayang sabi ni mommy at naglakad na papasok sa hapagkainan
"Alam mo ang weird ni tita at tito ngayon steph"biglang sabi ni fatima kaya napatingin naman sila kuya Charles sa akin
"Oo,baka dahil sa kambal kong kuya na nawawala"Ewan koba pero bigla kong nasabi yun at patingin kah kuya Charles na may parang naaalala sa nakaraan "siguro namiss na nila mom and dad sila kuya"dagdag kopa habang nakangiti na nakatingin kay kuya Charles "kaya nagpapasalamat ako na kahit wala ang mga kuya ko atlis meron akong kuya Charles diba?"sabi ko kay kuya Charles na napangiti naman sa sinabi ko
"Ano tara na?baka pwede ng kumain kasi kanina pa kami nag aantay sayo dito na umuwi ka?baka lang naman!"singit na sabi ni fatima at nag roll eyes kaya naman nagtatawanan kami kasi lagi syang ganyan Pag naiinip na sya
"Hahahahahaha"
"Hahahahahaha"
"Hahahahahaha"
"Hahahahahaha"
Yan ang tawa namin at dumeretso na sa hapagkainan