Nakakabinging tugtugan at nakasisilaw na mga iba't-ibang kulay ang sumalubong sa amin nang makapasok kami sa loob ng Genitos Bar. Nauna na sina Gwen at Jonathan dito, at malamang sa malamang nasa back stage na sila at naghihintay.
I checked my wrist watch and it's already five PM, 30 minutes na lang at mag-uumpisa na silang tumugtog sa stage.
"Ang tagal niyong dalawa!" Salubong sa amin ni Gwen nang makapasok kami sa back stage. Dumiretso si Lathan sa mga ka-banda niya at nag-simula na silang mag-ayos.
"OA mo naman, may 30 minutes pa nga bago mag-start," sagot ko at tinignan siya mula ulo hanggang paa.
In fairness medyo umaayos na ngayon ang taste niya sa pagsuot ng mga damit sa t'wing may ganito kami ha. She's wearing a beige bralette and a mini skirt that really suits her skin. Nang tignan ko siya muli, nakataas na ang kaniyang mga kilay na tila hinahamon ako.
She flipped her hair. "Duh, I have my own style!"
Maang akong napatingin sa kaniya at inismiran na lang siya. Kahit kailan talaga 'tong babaeng 'to walang thank you! E, ako nga ang nagturo sa kaniya kung paano manamit kapag pupuntang bar e.
"Any request song?" Tila isang bula na lumitaw sa harap ko si Kian na may nakaka-attract na ngiti sa kaniyang labi.
Last year, he confessed his feelings to me. Birthday kasi n'on ni Chris, and we played the clichè game, truth or dare. Tumapat sa kaniya ang bote tapos dare ang pinili niya, at dahil isa ring maloko 'tong si Chris pinilit niya na sabihin sa amin kung sino ang natitipuhan niya. And it ended up confessing to me. Hindi na ako masiyadong nagulat ng araw na iyon, dahil halata naman kasi na may gustosa akin si Kian. Base pa lang sa mga kilos nito, at mga salitang binibitawan niya. And the way he looked at me was very different. Ewan, mabilis ko talagang malaman kung may gusto sa akin ang isang tao, base sa tingin nito. It was proven and tested on many guys, though.
Ganda ko lang 'no!
"'Yong ikatitigil ng kaluluwa mo." Pilit akong ngumiti sa kaniya.
As soon as I blurted out those words, nakatanggap ako ng isang mahinang batok mula sa aking likuran. Sinamaan ko nang tingin si Lathan na animo'y hindi siya ang gumawa sa akin n'on.
Ginantihan ko rin ang kumag. "Parang bobo, halata naman na ikaw!" Isa rin siya sa mga taong hilig akong bigyan ng mga mahihinang batok, pitik, o hampas. Ewan ko ba sa mga 'to hilig na hilig na ako 'yong ginagano'n. Malas ko nga lang kasi minsan lang naman din ako makaganti sa kanila.
Ginantihan niya rin ako pabalik. "Tanga! Anong ako, nananahimik ako rito, bonak."
Akmang gagantihan ko pa sana siya, pero mabilis siyang umalis sa harap ko dahil tinawag na siya ni Chris para ayusan nang bahagya ang buhok niya.
Kung hindi ko lang talaga gusto 'tong lalaking 'to, nako talaga!
"Wala talagang request song ngayon, Asha?"
Napahawak naman ako sa dibdib ko nang marinig kong muli ang boses ni Kian sa harap ko. Sa lahat ng nakakakilala sa akin, siya lang ang tumatawag sa akin ng Asha. As in siya lang talaga! Mostly kasi ang tawag sa 'kin, Zy or Zynl lang. Never akong natatawag sa second name ko. However, it is easier to call me by my second name than my first.
Nakasanayan na rin kasi nitong si Kian na palagi akong nag-re-request ng song sa kanila kada may gig sila. Natigil lang 'yon simula no'ng umamin siya. Ewan, pero parang ramdam ko na umiwas sa kaniya, kasi the more na mas lalo kong i-e-entertain siya o gawin ko pa rin 'yong mga bagay na ginagawa ko, baka may chance na may lumalim ang nararamdaman niya.
Ayoko naman ng ganoon, ayokong masaktan siya dahil lang sa iba ang gusto ko.
I smiled at him. Sinabi ko sa kaniya ang paborito kong kanta ni Kenny Rogers.
Hindi ko na hinintay pa ang kaniyang sasabihin at nilagpasan ko na siya. Na-reject ko na rin siya last year, at sinabi kong hanggang doon na lang talaga ang kaya kong ibigay. Na hanggang kaibigan na lang at wala ng hihigit pa roon. But he was so consistent about his feelings towards me. At aaminin kong malaking green flag sa akin ang pagiging consistent. Pero sadyang hindi lang talaga siya ang gusto ko, kaya hindi ko ma-i-reciprocate sa kaniya ang feelings. He is indeed a good guy. A man that I can easily vibe with, but I'm not the girl who's fit for him. I hope he will soon meet the right girl for him. 
Lumabas ako ng back stage at hinanap si Gwen. Hindi na naging mahirap sa akin iyon dahil nakaupo na siya roon sa table na palagi naming inuupuan sa t'wing may gig ang bandang ito sa Genitos Bar. May mga kasama na siya agad doon, kaya medyo nakahihiya kung bigla akong sisingit. Pero dahil dakilang makapal naman ang mukha ko at upuan namin iyon, bakit kailangan kong ikahiya sarili ko, tse.
"Ehem." Tikhim ko at umupo sa tabi ni Gwen. May Martini at Cuervo na sa table, at hindi na ako magugulat kung itong table na 'to ay mapupuno ng sobrang daming alak mamaya. Paniguradong after ng performance nila magpapakalasing na sila rito.
I haven't seen Lathan become drunk.
"Hi, Miss. What's your name?" Kagat-labing tanong ng isang lalaking nakaupo roon sa couch namin na may malagkit na tingin sa dibdib ko. Hindi na bago sa akin 'to, isang tawag ko lang sa bouncer dito paniguradong banned na 'to sa bar na 'to.
I just looked at him seriously. "Is that what you want or my body?" I asked, straight to the point. Napamaang siya sa sinabi ko, at agad na sumilay ang ngisi sa kaniyang labi.
"Well—"
Hindi niya natuloy ang sasabihin nang magsalita si Gwen. "Hoy gago JL tigilan mo si Zy kung gusto mo pang makapasok sa bar na 'to. Alis na nga!" Tinaboy niya na parang aso 'yong tinawa niyang JL at sumama naman iyong mga kaibigan niya na parang takot na takot kay Gwen.
Isa rin nga pa lang taong bar ang babaeng 'to!
Napahawak ako sa braso ni Gwen nang dumilim ang paligid. I'm afraid of dark, pero minsan lang iyon kapag biglaan. Kaya napahawak ako bigla sa braso ni Gwen dahil bigla ba naman nilang pinatay lahat ng ilaw. Sign na rin 'yon na mag-uumpisa nng tumugtog ang banda.
"Good evening, Genitos Bar!" Malakas na hiyaw ni Kian, at doon nag-umpisang maging wild ang loob ng bar na iyon. Nag-umpisang bumukas ang iba't-ibang kulay ng ilaw at kasabay niyon ay ang malakas na paghampas din ni Chris sa kaniyang drum.
Mas lalong naging magulo sa loob ng bar na iyon nang marinig namin ang pamilyar na kanta ng Silent Sanctuary.
Kinanta ni Kian ang unang linya ng kanta.
"Once again, good evening! We are the Reckless Rocstar Band!" muling hiyaw ni Kian at sumunod doon ang boses ni Lathan.
Si Lathan naman ang sumunod na kumanta ng ikalawang linya kaya mas lalong naging magulo ang mga tao. Halos lahat na kami ay nakatayo at sumasabay sa bandang kinakanta na ang chorus ng kanta.
Kaniya-kaniya kaming pagpaling ng ulo at paghampas ng kamay sa ere makasabay lang sa pagkanta ng banda. Ang taas-taas palagi ng energy nila sa t'wing sila 'yong tutugtog. Kumbaga, kapag um-attend ka ng gig nila, wala kang ibang mararamdaman kundi saya at wala ng iba. Kaya mahal na mahal ko 'tong mga ugok na 'to, napakagagaling!
"Kaibigan ko 'yan, whoo!" Buong lakas na sigaw ko, at napatingin sa akin ang ilan sa kanila. "Go besties!" Tumalon-talon pa ako kasabay ng paghampas ng aking kamay sa ere.
Wala lang, I'm just very proud that they are one of my closest friends!
Natapos ang gabing iyon na may mga ngiting nakalapat sa mga labi namin. And as always halos hindi na makalakad ng ayos iyong tatlo, habang si Lathan ay tipsy lang daw dahil ihahatid pa niya ako pauwi sa amin. Tinawagan na ni Gwen ang daddy niya para ipasundo siya at isabay niya iyong tatlo na wasted na at hindi na halos maimulat ang kanilang mga mata.
Paano kanina, nagpaunahan ba naman maubos 'yong Cuervo! Aba mga tanga, e, lahat sila competetive buti na lang talaga nag-pass si Lathan dahil dinahilan na ihahatid pa raw niya ako pauwi. Ehe, medyo kinilig ako roon, slight lang. Pero masama naman ang tingin sa 'kin n'ong tatlo kasi dahil daw sa akin at hindi raw nakaka-enjoy si Lathan.
Pero at least, nag-enjoy ako kasi hatid sundo naman ako ni Lathan.
Landi moments accomplished.
Habang hinihintay si Lathan na bumalik at kinuha lang ang motor sa parking lot, tumingin ako sa katahimikan ng kalangitan. I checked my wrist watch, and it's already 9:30 PM.
Hindi ko pa nakakausap ang nanay ko tungkol sa huli naming pag-uusap at hanggang ngayon nagiging mailap pa rin ako sa kaniya. She doesn't make a move to talk to me, and neither do I.
Nang tumigil sa harap ko si Lathan, binigay niya sa akin iyong helmet. "Tara, tambay saglit sa Davi?" I suddenly blurted out.
He smiled. "'Yan, tara tara."
I dont know, pero bigla akong nawala sa mood. Naalala ko lang kasi bigla 'yong pag-uusap namin ni mama, at sumabay 'yong katahimikan ng langit kaya siguro ganoon.
Iyong Davi na tinutukoy ko ay 'yong open field na palagi kong pinupuntahan sa t'wing nakakaramdam ako ng sudden na lungkot. Doon din 'yong tambayan namin. It's called Davillan talaga, but we prefered to called it as Davi na lang.
Nakatungkod lang ang braso ko sa likod niya habang nakatingin sa langit. I suddenly felt the urge to cry. Ganito ba talaga kapag nakakainom? Kaunti lang naman ininom ko kasi may class pa ako bukas, pero bakit bigla naman akong nagiging emotional ng ganito?
"Zy, are you okay?" I heard Lathan's voice.
Sinandal ko ang ulo ko sa balikat niya nang marinig ko ang tanong na iyon. This is my first time doing this. Palagi lang kasing nakatungkod ang braso ko sa likod niya sa t'wing aangkas ako, pero never ko pang nagawa iyong i-rest ang head ko sa mga balikat niya.
I sighed and I try to reach the stars. "Isa ka rin sa nagpapagulo sa akin, Lathan Faustino."