(She wants to go to her favorite place. She wants to escape reality so bad. Everything is messed up. At isa pang reyalisasyon ay ang pagkakagusto niya sa isang lalaking hindi siya kayang gustuhin pabalik, Napagisip-isip niya na gusto niya talaga si Kirun.
'Yong pagkagustong masakit sa puso.
'Yong pagkagustong hindi mo gugustuhin dahil masakit.
'Yong pagkagustong hindi mo maipaliwanag kung bakit, kailan, at kung paano nangyari.
Sa kabilang dako naman ay si Kirun na gustong saktan ang sarili niya dahil sa katangahang nagawa.
"Bakit? Bakit napaka hirap aminin ng nararamdaman ko sa'yo?" tanong niya sa sarili.
Hanggang ngayon ay hindi niya alam ang gagawin sa nararamdaman niya. Sinubukan niya man itong balewalain ay ang siya naman pagtindi ng nararamdaman niya sa dalaga.
Little did they know, they're both in love with each other. But both of them doesn't have the courage to say so. Parang kailangan lang ng kaunting push.
One doesn't have the plan to say so. And one doesn't have the courage to do so because of something he can't figure out himself.
Without knowing they're actually going to the same place, Cheska and Kirun met accidentally. The awkwardness was spreading all over the place. They don't know what to say to each other.
They're just standing there looking into each other's eyes.
"Anong ginagawa niya dito?" Both of them wondered without saying it.
Bago pa sila matunaw kakatitig sa isa't-isa ay unang nag-iwas ng tingin si Kirun at hiyang-hiya namang inilayo ni Cheska ang tingin sa maamong mukha ng lalaki.
She can't control herself looking into Kirun's eyes. It's like they're both in a place where no one else know. For her, it was magical.
Both of them sat on the ground ignoring the leaves. None of them initiate to start a conversation.
But for them, it was perfect.)
"So ano?"
Nabalik ako sa reyalidad dahil sa tanong ni Ate.
Should I tell her the truth? Pero kung gagawin ko, malalaman niya rin bang hinalikan ako ni Kirun?
"You should stop writing for a while."
Naiangat ko ang ulo ko at nilingon siya na nasa tapat ng pintuan ko at nakasandal.
"Huh? Bakit ko naman gagawin 'yon?"
"Do you still need to ask me? You look like a mess right now. I'm not even guessing but I'm sure it's because of the novel, right?"
"No!"
She didn't speak.
"It didn't happen. Maybe I just misunderstood everything. Maybe it's just a coincidence."
She doesn't seem to believe it.
"Then why are you stressed?"
"I'm not. I just..."
...can't get over the fact that I really can do it. I could let reality meet fantasy.
"I was just thinking what to write next."
Gladly, Linubayan niya na ako.
I messed up my hair in frustration.
An hour has passed but I'm still staring at my laptop not even typing anything. What if ang isulat ko dito ay hindi nanaman umakma sa mangyayari bukas? Could that incident happen again? Why can't I control my own creation?
What really troubles my mind is his kiss.
That time I didn't know what happened. It was so fast and everything... was so unreal.

FLASHBACK
Isang malakas na sampal ang umalingawngaw sa paligid. I didn't know when did I gain my strength to do that but what really matters to me right now is to push him away from me.
"Why did you do that?" Tanong ko.
Ang kaliwang bahagi lamang ng mukha niya ang nakikita ko. Dahil hindi siya saakin nakatingin.
And then he slowly faced me.
"I don't know."
He doesn't know? Dahil ba I programmed him to kiss me? But why is it all of a sudden? He's not supposed to kiss me at this time.
I don't know what to do.
"I am sorry. I know this is my fault."
Pero dapat ko ba talagang isisi sakanya ang lahat? I created him. Therefore, he's not real. Everything he does that involves me was written and supposed to happen.
END OF FLASHBACK
I didn't type anything and went to sleep early that night. Hindi ko alam ang mangyayari kung hindi ako magsusulat pero mas mabuti na 'to kaysa magkamali nanaman ako.
"Wow fresh na fresh ka ngayon, huh?" bungad saakin ni Jeline.
"Syempre ang haba kaya ng tulog ko." Pagmamayabang ko sakanilang dalawa.
Umupo na ako sa upuan ko na nasa gitna nilang dalawa. Si Jeline sa kaliwa at si Yumi naman ang nasa kanan.
"By the way Yana, hindi ka na nagpopost ng update sa story mo ah? I haven't been receiving notification from your novel. Have you stopped writing already?"
Yana ang tawag nila saakin kapag tinatamad silang banggitin ang buong pangalan ko.
"What are you saying? I'm actually working on a new-"
"Look oh, ang last story na pinost mo is 'yong 'Intimacy' after you finished the novel, hindi ka na ulit nagpost ng bagong kwento."
'Intimacy' ang huli kong sinulat bago ang 'The story of Cheska and Kirun."
I grabbed Yumi's phone and swipe thru my account. I couldn't see my new story. I am pretty sure I published it. But why is it not on my library?
"Ganoon rin sa'kin."
Pinakita saakin ni Jeline ang phone niya at wala nga do'n ang bago kong gawang story.
"Uhm... I'm just taking a break pero may binubuo akong bagong story hindi ko palang natatapos dahil medyo nauubusan ako ng ideas."
Nagtinginan ang dalawa at nagngitian.
"We're glad. At mukhang pinagbubuhusan mo rin ng time 'yang story na 'yan ah? Mukhang maganda and you seem passionate about it."
Sana nga Jeline.
"I'm going to use the bathroom"
I grabbed my phone at tinanguan ako ng dalawa bago ako dumiretso sa C.R.
Pumasok ako sa isang cubicle at dali-dali itong nilock.
Inopen ko ang account ko para tignan kung nandoon pa ba ang story na ginawa ko. Confused, I keep on refreshing my feed. Nandoon parin ang story. Pero bakit hindi ito nakikita ng iba?
I tried making a new account pero ganoon rin. Hindi rin nakikita sa works ko ang bagong story na naipublish ko.
What is happening?
"Yana!" Yumi almost shout.
Gulat ko naman silang tinignan isa-isa.
"Masama ba pakiramdam mo? Kanina ka pa wala sa sarili mo." Alalang tanong ni Jeline.
"Hindi naman. Medyo napagod lang ang utak ko sa Gen. Math kanina."
I'm not a good liar.
"Ikaw? Sa tagal na nating magkakilala ngayon lang kita narinig na nagreklamo dahil sa Gen. Math."
"Medyo hindi ko lang naintindihan lesson kanina dahil nadidistract ako nasobrahan yata ako sa tulog."
Kahit sino hindi maniniwala sa sinabi ko.
Nagtawanan ang dalawa habang tinitignan ako.
"Kapag kulang sa tulog kaya mo ang Gen. Math? 'Wag kaya ako matulog para naman maging genius ako? Kaloka."
Ngumiti nalang ako para hindi na sila magtanong ng magtanong.
"Bakit ang lulungkot naman ng mga babae dito sa cafeteria? Parang namatayan." Bigla nalang sabi ni Jeline.
Nilibot ko naman ang paningin ko at totoo ngang ang tahimik sa cafeteria at halos lahat ng kababaihan ay nakasimangot. Mayroon namang ibang nagkakasiyahan parin tulad ng dati na parang walang pakialam sa nangyayari.
"Syempre hindi pumasok ang prince charming ng School natin."
"Hindi pumasok si Reinier?" tanong ko.
Ang alam ko naman ay Sabado pa ang alis nila ah? nabago ba ang schedule?
Tinignan nila ako ng masama.
"Bakit?" takang tanong ko.
"Paano naman napasok si Reinier sa usapan?" tanong ni Yumi.
"Well, he's the most popular guy among any other guys here, right?" palusot ko.
Sa totoo lang, pagkasabi niya ng prince charming ay si Reinier lang talaga ang unang pumasok sa isip ko.
"You've got a point. Pero hindi si Reinier."
"Sino?" Tanong ni Jeline.
"Edi si Kirun!"
Kinuha ni Yumi ang baso na nasa mesa naming at niyakap ito na parang tao.
"O M G? bakit ngayon ko lang nalaman? Edi sana nakisama ako sa pagluluksa." Dagdag ni Jeline.
Kirun? Hindi pumasok si Kirun?
So, this is what will happen kung hindi ako magsusulat ng update tungkol sa kwento niya.
... Or kwento namin.
"Ganoon ba siya kasikat dito sa school natin at nagkakaganyan sila?" natatawang tanong ko pero gusto ko lang talaga malaman.
"Aeliana naman ilang taon na tayo dito sa school pero hindi mo parin alam kung gaano kasikat si Kirun? Kaya nga grabe ang impact ng scene niyo ni papa Kirun at Reinier sa hagdanan." Ani Yumi.
So, I guess I made him that popular huh? Sikat rin siya tulad ni Reinier dahil kay Reinier ko ginaya ang mga katangian niya. Ibig sabihin kaya ko ring baguhin ang iniisip ng ibang tao tungkol saamin?
I guess before I create a new scenario, kailangan ko munang malaman kung paano tumatakbo ang mundong ginawa ko. Ang istoryang ako at si Kirun ang bida.