I really can't believe what's happening to me. Am I dreaming? I'm really sure na ang nagyari sa'kin kanina ay ang nangyari mismo sa kwentong sinusulat ko.
0 reads 0 comments
"Anong nangyari sa'yo?"
Hindi ko na namalayan ang pagdating ni Adrianna sa kwarto ko. Hindi ko siya sinagot dahil hindi ko rin naman alam ang isasagot ko. Dahil kahit ako mismo, walang ideya sa nangyayari sa'kin.
"Oh? nalulungkot ka ba dahil walang nagbabasa ng bagong publish mo na kwento?"
Sinisilip niya ang laptop ko pero hindi parin siya nakatanggap ng sagot mula sa'kin.
"Ate."
Naramdaman ko ang paglingon niya sa'kin ng may pagtataka.
"Sa tingin ko may special powers ako."
Hindi siya kumibo.
Tinignan ko siya then she burst into laughter.
I know she'll never took this seriously.
"Anong nakakatawa?"
"Sa tingin ko, nababaliw ka na. Alam mo, sinusuportahan kita diyan sa pagsusulat mo, pero kung mababaliw ka dahil diyan, eh mabuti pang tumigil ka na."
"Hindi ako nababaliw!" iritang sabi ko.
"Ano bang nagyayari sa'yo?"
Sa wakas ay medyo naging seryoso na ang boses niya.
"Palagay ko, kung ano 'yong sinusulat ko sa kwentong 'to ay mangyayari sa'kin sa totoong buhay." paliwanag ko.
Kumunot ang noo niya at hinablot sa'kin ang laptop. Umupo siya sa tabi ko sa kama at nagsimulang magbasa.
"Pa'no naman mangyayari sa'yo 'to? Baka naghahallucinate ka lang. Malay mo napanaginipan mo kanina habang nagkaklase tapos akala mo totoo."
Nauubusan na 'ko ng pasensya kakapaliwanag sakanya. Pero kailangan ko ng isang tao na maniniwala sa'kin. Hindi ko kayang kimkimin 'to mag-isa dahil kung kikimkimin ko, baka tuluyan na nga akong mabaliw.
Pero paano ko naman papatunayan sakanya na totoong nangyari sa'kin kung ano 'yong sinulat ko sa kwento ko?
Naalala ko tuloy na naglive kanina 'yong official facebook page ng school namin tungkol sa nangyari sa hagdan.
Dali-dali kong kinuha 'yong cellphone ko at sinearch ang pangalan ng facebook page namin. Agad kong pinindot ang video at inabot 'yon kay Adrianna.
"Ikaw 'to ah?"
Hindi ko na inisip na baka sumugod siya sa school at akalain na binubully ako dahil sa video ang nasa isip ko lang ay mapatunayan sakanya na totoo ang sinasabi ko.
Nagbalik-balik ang tingin niya sa laptop at sa cellphone ko. Nanlalaki narin ang mata niya.
"Parehas na parehas 'yong sinabi nila." Komento niya.
Ibig sabihin ba nito, pwede ko nang isulat ang tadhana ko? Pero maganda bang ideya 'to? hindi ko tuloy alam kung itutuloy ko pa ba 'tong sinusulat kong kwento.
"Kailan mo 'to naipublish?" tanong ni Adrianna.
"Kagabi lang."
Tumango-tango siya at parang nakaisip ng solusyon sa problema ko.
"Magsulat ka." utos niya.
Confused, I ask her. "Huh?"
"Isulat mo kung ano 'yong susunod na mangyayari sa kwento, tignan natin kung mangyayari ulit bukas."
"So, naniniwala ka sa'kin?"
"Aeliana, don't be stupid. Hindi importante kung naniniwala ako o hindi okay? We need enough proof that what you wrote will really happen in real life. So that we will know how we can deal with this."
Hindi ko alam na pwede ko pala siyang makausap ng seryoso. Pero kung iisipin, tama siya.
Sinunod ko ang sinabi ni Adrianna at tinuloy na ang pagsusulat. Bawat galaw ng bidang babae at lalaki ay pinag-iisipan kong mabuti. Iniiiwas ko sa kahihiyan ang mga pangyayari. Inilalayo ko sa maraming tao ang mga eksena dahil delikado at baka maging laman nanaman ako ng usap-usapan sa school bukas.
Wala pa 'ko sa kalahati ng sinusulat ko ay may nagdoorbell sa ibaba.
"Aeliana, buksan mo 'yong pinto naliligo ako!" sigaw ni Adrianna.
Mabuti nalang at magkatabi lang 'yong kwarto namin kaya kahit mahina eh naririnig ko parin ang sigaw niya sa loob ng cr.
Naiiritang tumayo ako sa kama. Baka kasi mawala 'yong idea na nasa utak ko. Ayaw ko pa naman ang naiistorbo kapag nagsusulat.
Nang makarating na ako sa ibaba ay kumatok naman ang taong nasa labas.
"Sandali."
Tsaka ako tumakbo papalapit sa pinto.
Pagkabukas ko ay bumungad sa'kin ang mukha ni Reinier.
Hindi ko alam kung gulat ba ang mararamdaman ko o kikiligin dahil nandito siya sa harapan ko. Pero syempre gulat na ekspresyon ang mayroon ako dahil hindi ko naman pwedeng ipakita na kinikilig ako.
"Reinier, Anong ginagawa mo dito?" gulat na tanong ko.
Saktong pagkasabi ko no'n ay ang paglabas ng maliit na batang babaeng nakakapit sa binti niya.
"Uh..."
As he struggles looking for words the girl immediately wrap her small arms around my legs.
"Ate Aeliana!"
"Macy!" saway niya kay Macy na nagtatago na sa likuran ko.
"Don't shout on her! you're scaring her." Saway ko rin naman kay Reinier.
"And you're spoiling her."
Tinaasan ko siya ng kilay.
"She's throwing tantrums ever since I told her we're not going to see you."
"Edi ikaw 'tong nagsspoil sakanya! Tinapunan ka lang ng tantrums sinunod mo naman kaagad."
He was about to talk back when he decided to cough instead.
"I didn't even throw tantrums it was you who-"
Hindi pa natatapos ni Macy ang sasabihin niya ay tinakpan na ni Reinier ang bibig nito at binuhat si Macy.
"Tsaka isa pa late na, pwede namang bukas nalang kayo pumunta, mamaya magkasakit pa si Macy."
"I'm thirsty." sambit ni Macy.
Binaba naman ito ni Reinier.
Nakalimutan ko pala silang papasukin.
"Pumasok muna kayo. Malamig sa labas."
Ilang minuto lang ay nakababa na si Ate at nakipaglaro muna kay Macy. Only then I realized na kaming dalawa nalang ang magkasama ni Reinier.
I'm trying to make a straight face so straight that it doesn't seem normal.
"Aeliana, do you have any plans on Saturday?"
Saturday? As usual magsusulat lang naman ako at magpaparactice na iimprove ang writing skills ko para naman makatanggap ng puro positive comments naman.
"We're planning to take a 2 day-trip sa rest house na pagmamay-ari ni tito. We've been planning this for so long pero ngayon lang natuloy."
Nakakahiya naman family trip tapos makikiepal ako do'n it's not that I don't want to go pero ayaw ko naman makipamilya.
"Maybe next time. It's a family trip so I don't think it's appropriate to invite some outsider like me." I sincerely said.
"What are you saying outsider? You know that your family is also considered as part of our family."
But that doesn't give us the rights to join all their celebrations.
"Don't even utter a word. That's my decision and besides, gusto ko rin ng alone time."
"Alone time pa eh palagi ka namang alone."
I rolled my eyes dahil sa sinabi ni Ate.
"Shut up." I murmured.
"If I were you Reinier, I wouldn't mind inviting her over. She's a kill joy. Out of a hundred invitation I asked she doesn't even give me a single 'okay, sounds interesting but no.' "
She made me look bad.
As if I'm going to parties.
"Minsan naisip kong magreto nalang ng boyfriend sakanya para hindi naman masyadong negatibo sa buhay."
I was taken aback.
I looked at her and gave her displeasing look. She just shrugged her shoulders.
"You know she's not interested with those kinds of things, right?"
With a serious face, He took a deep breath while waiting for Adrianna's answer.
"She's not.... for now."
I crunched my forehead.
What is she planning?
"I think it's better if she will just focus on writing novels."
Gusto kong umalis at iwan na silang dalawa. I can't believe Adrianna's doing this. What did she want?
As soon as nakaalis na si Reinier at Macy ay agad kong sinunggaban ng mga tanong si Ate.
"What's with you?"
I don't know what to feel. Being mad at her doesn't feel so right.
"Ano bang ginawa ko?" maang-maangan niyang tanong.
I frown.
She's always like this. She always does things out of nowhere.
"You're aware of my feelings for Reinier. So, I don't get the point of telling those in front of him." I nearly shout.
"I'm just testing her Aeliana. I was just trying to prove something."
Prove what?
Base from their discussion, wala naman akong naramdaman kung hindi kahihiyan.
"Don't you see those reactions from him? Parang ayaw niyang ibigay kita sa iba. Maybe because he likes you?"
Nakaramdam ako ng kakaiba. I don't want to admit it pero I started to gain hope. Kung totoo man ang sinasabi ni Ate, is it true that he also has feelings for me?
Pero ayaw kong umasa.
"Hindi ko sinasabing paniwalaan mo 'ko at mas lalong 'di ko 'to sinasabi para lang paasahin ka na may nararamdaman rin siya para sa'yo. But why do you think he always come to see you? If that doesn't give you a ring then I don't know."
It just seems too impossible. I don't want to have counterfeit feeling.