Nangingiti at taas noo na naglalakad si Samarra, papasok sa Sydney airport kung saan nag-aantay ang private plane ng kaniyang ama. Halos lahat ng tao na makakasalubong niya gumigilid ng daan.
Sino ba naman ang hindi gigilid, kung napapaligiran siya ng sampung malalaking tao na nakasuot ng kulay itim. Pinasamahan kasi siya ng kaniyang Daddy Frost sa kanilang bodyguard para masiguro ang kaniyang kaligtasan. Ayon sa kaniyang Daddy from plane hahayaan na siyang magbiyaheng mag-isa patungo ng Pilipinas gaya nang naipangako sa kaniya.
Napatingin si Samarra sa kaniyang cellphone mga alas dos na nang madaling araw kaya malamang mga alas nueve ng umaga ay nasa pilipinas na siya. Mahigpit walong oras ang magiging biyahe niya hindi niya maiwasan makaramdam ng kaba. hindi niya alam kung para saan o para kanino, para ba ‘yon kay Ezekiel? O para sa lalake na pakakasalan niya? O dahil ngayon lang siya naka-alis mag-isa?
Napabuntong-hininga si Samarra at halukipkip sa kaniyang pagkakaupo. Pagkatapos kasi ng kaniyang debut last month, mabilis na inayos ng kaniyang magulang ang magiging kasal niya.
“Imagine, she will be married in three weeks from now.” Napapailing na lang siya nang maalala ang naging usapan nila ng kaniyang magulang.
Kagagaling lang ni Samarra sa kaniyang taekwondo lesson, pagpasok niya pa lang sa kanilang tahanan, agad siyang sinalubong ng kaniyang ina na si mommy Samantha.
Niyakap siya. “Honey, how’s your training?” anito habang ginigiya siya papasok sa loob ng bahay.
Ngumiti siya sa kaniyang ina. “Mom, my back is aching.” Anya sabay himas sa kaniyang likuran. Ilang beses kasi siyang binalibag ng kaniyang couch.
“Whoa!! It is really hurts? You want massage?” anito at hinimas din ang kaniyang likod.
Umiling siya at pilit ngumiti. Ayaw na niyang mag-alala ang kaniyang ina sa maliit na bagay at ayaw na rin niyang lagi na lang siyang inaalala ng mga taong nakapaligid sa kaniya.
Umupo sila sa sofa at nakita niya ang masayang kislap sa mata ng kaniyang ina. “Honey.”
Huminga muna ito wari bang may magandang sasabihin sa kaniya. “You’re getting married one month from now.” Masayang pag-aanunsiyo sa kaniya. Pinagsiklop pa ang kanilang kamay bakas sa kaniyang ina ang kasiyahan.
Tila gusto na ni Samarra mahulog sa kaniyang kinauupuan sa balitang hatid ng kaniyang ina.
Nagpakawala siya ng buntong-hininga kung hindi sa naging usapan nila ng kaniyang ina, malamang hindi niya nanaisin na magtungo sa pilipinas at personal na kilalanin si Zachary.
Palabas pa lang si Samarra ng Airport. Nakikita na niya ang isang lalake na nakasuot ng shades, nakaputing t-shirt, naka maong pants at white rubber shoes. Simple lang ang ayos nito pero napakaguwapo talaga kahit anong isuot. Bahagya lang itong nagmatured sa nagdaan na panahon, ang buhok nito ay mahaba na hanggang balikat na naitali sa likod, may i-ilan na sadyang iniwan para mas lalong makadagdag sa appeal nito. Malaki utang na loob kay Kiel simula nang maaksidente siya dalawang taon nang nakakaraan, ito ang nag-asikaso ng kaniyang negosyo.
"Kuya Kiel!!" Tili ni Samarra at nagmamadaling lumapit sa kinaroroonan ng binata. Kaagad siyang nanguyapit sa leeg nito.
"I miss you," bulong niya kay Ezekiel.
Umangat ang sulok ng labi nito. "I miss you more, Babaysot." Ginulo ang kaniyang buhok nang maibaba na siya sa pagkakabuhat.
Napakunot pa ang kaniyang noo dahil hindi niya namalayan na binuhat na pala siya kanina.
"I thought you were busy? And you couldn't pick me up?" Nakanguso niyang tanong kay Kiel.
"I can't do that to you, and as I promise to you. I'll pick you up once when you're here in the Philippines. And please?" Pinisil ni Kiel ang kaniyang pisngi. "Tigilan mo kakanguso mo, mukha kang pato." Nakangiting saway nito kaniya.
Wala sa loob na napahawak siya sa kaniyang pisngi. Nakagat niya ang ibabang labi para pigilin ang kaniyang ngiti habang inabot kay Kiel ang kaniyang maleta at malaking bag.
Inakbayan siya ni Kiel habang ang isang kamay naman nito hawak ang maleta at bag niya.
"Oh My God!! Is that Ezekiel Buenavista?"
"Oh! My gosh! Guwapo talaga siya sa malapitan."
"Ang suwerte naman ng babaeng kasama niya."
Napailing na lang si Samarra, sanay na siya sa mga ganoong uri na komento lalo na pagkasama niya si Kiel, iba kasi ang taglay nitong karisma 'yong hindi p'wedeng, hindi mo susundan ng tingin.
Kasi kahit siya noon hindi niya napigilan humanga kay Kiel, dagdagan pa ang pagiging sweet at over protective nito sa kaniya.
Nang makalabas sila ng airport, napahinto siya at inilinga niya dahan-dahan ang kaniyang ulo. Tumingin sa lalake na nakangiti sa kaniya at sa sasakyan nasa harapan nila.
Pigil ang kaniyang paghinga at namimilog ang kaniyang mga mata.
Oh, my God!! My dream car, pangarap niya 'yon at ng mga karerista na magkaroon ng ganitong klaseng sasakyan. Simula kasi nang masakot siya sa isang insidente hindi na siya pinayagan ng kaniyang magulang na magdrive mag-isa at pinagbawalan na rin siyang sumali sa mga car racing event.
Nanlalaki ang kaniyang mata nakatingin sa lalake. "Damn, Kuya Kiel, is this the latest jaguar?" Hindi niya mapigilan ang paghanga sa sasakyan.
"Do you like that?" pabalewalang tanong ni Kiel sa kaniya habang ibinibigay sa driver ang kaniyang maleta.
"Really?" Namimilog ang mata niya sa tanong ni Kiel.
Ohh, My! 'Wag nitong sabihin na ibibigay sa kaniya ang sasakyan.
Humalakhak si Kiel nang malakas, pati ang pagtawa napaka-sexy halos lahat ng tao na naroon ay lumilingon sa kanila. "No, I'm just asking."
Nadismaya si Samarra sa narinig at napatingin kay Kiel. "Tsk!! Kahit kailan paasa!!" Sinadya niyang iparinig kay Kiel.
Napangisi lang si Kiel sa kaniyang sinabi, at hinila siya nito papasok sa loob ng sasakyan.
Narinig niya ang mahina pagtawa ni Kiel sa kaniyang likuran. Marahil nakita nito ang pagdadabog niya habang pasakay sa kotse.
Inis na tiningnan niya ito at inirapan nang tumabi sa kaniya. Nagkibit-balikat lang ito sa ginagawa niyang pagtataray. Sanay na ito sa kaniyang ugali kaya hindi na rin masyadong apektado sa ginagawa niya.
Nang hindi makatiis si Samarra dahil ilang oras din silang hindi nag-iimikan.
"Any update kay Ate Gab?" bungad niyang tanong kay Kiel tungkol sa asawa nito.
Ngumiti ito ng mapait at inilihis ang tingin, rinig niya ang buntong hininga ni Kiel. "It's almost two years now, there's no trace if she left the country, even my P.I walang maibigay na impormasyon."
Napatingin si Samarra sa mga mata ni Kiel. Despite the courage it shows, there was sadness in its eyes. Alam niya na mahal ni Kiel ang asawa hindi lang ito nabigyan ng pagkakataon na maipakita 'yon. "I'm sure you see her and I will pray for that." tanging nasabi na lang niya.
"Thank you, Babaysot." He's whispering in her ears.
Napanguso siya sa tawag nito. "Kitams, ikaw na itong inaalala ikaw may ganang mang-asar."
Hinawakan ni Kiel ang kaniyang baba at inilapit ng husto ang mukha niya sa mukha nito.
"That was my sweetest endearment, Baby," he muttered cursedly softly.
She almost squinted at the closeness of his face to her.
Napalunok si Samarra at ibinaling sa iba ang tingin. "Teka nga! Bakit ikaw pala ang nagsundo sa akin? Nasaan ang magaling mong kapatid? Three weeks from now ikakasal na kami."
Is it because we will be married in three weeks? I just hope, he tries to fetch me even just pretending.
"Ayaw mo ba talaga sa mansyon tumuloy?" halatang ayaw sagutin ni Kiel ang kaniyang tanong.
"Huwag na, gusto kong ma-experience ang penthouse mo. At isa pa hindi rin magandang tingnan kung doon ako tutuloy sa inyo. Dapat nga, mag-demand ako ng isang villa, nabasa ko sa isang article nagkakahalaga ng dalawang milyon ang isang gabi sa Buenavista Hotel," anya.
He chuckled. “If you really want to experience our villa. All right, I’ll allow it. But? We can stay together.”
Napamaang siya sa sinabi ni Ezekiel sa kaniya. Really? Gusto nito na makasama siya sa iisang villa. Wait? ‘Yon ba ang gusto nitong tukuyin. Shit! Bigla siyang nakaramdam ng kaba.
“No, it’s okay for me, to use the penthouse.”
Nakita niyang marahan na tumango si Ezekiel sa kaniya. At itinuon ang tingin sa kanilang harapan. Tila katulad niya na nakaramdam ng pagkailang.
"So, you will study at Stieford University. What course will you take up?" tanong ni Kiel na hinawakan ulit ang kaniyang baba para magsalubong ang kanilang tingin.
"BS Construction Engineering and Management," mahinang sagot niya.
"Wow!" napasipol ito.
"But it's that you really want? I mean, ang alam ko mas gusto mong kumuha ng fashion designer?" tanong pa nito.
"Yeah, of course, I want to help our family business 'di ba? At alam mo naman solong anak lang ako. Besides makakakuha naman ako ng mga short courses ng fashion designer sa Paris."
Kitang-kita ni Samarra sa mukha ni Kiel, nadi-disappoint sa kaniyang sagot.
Nagkibit-balikat ito. "Sabagay, masunurin kang anak, kahit nga pagpapakasal okay lang sayo, 'di ba?" halata sa tono ng boses ni Kiel na naiinis ito sa kaniya.
"Hmmmpphh, bala ka na nga d'yan! I'll take a little nap, gisingin mo na lang ako." Isinandal ni Samarra ang kaniyang ulo sa gilid ng bintana.
Napatingin siya kay Kiel ng hilain at isinandal ang kaniyang ulo sa dibdib nito. "Sleep," ma-otoridad na sabi nito. Hindi 'yon pakiusap kung hindi isang utos na galing dito.
Parang isang magic spell. Na pagkakasabi pa lang ay agad napapikit ang kaniyang mata. Mga ilang oras din siyang nakatulog naramdaman na lang niya na may humahalik sa kaniyang buhok at hinahagod-hagod ang kaniyang likod. May naaamoy siyang mabango. Kaya isiniksik pa niya ang katawan palapit sa niyayakap niya. Habang ang kaniyang kaliwang kamay ay kusang gumalaw, paangat na parang may hinahanap. Kinapa-kapa niya. Mula sa noo, pababa sa mata, ilong at bibig. Bumaba ang kaniyang kamay sa baba, magaspang 'yon, senyales na papatubo na balbas. Ipinadausdos niya ang kamay sa leeg, balikat at hanggang sa matigas na dibdib.
She heard a muttered curse softly, Kaya mas bumababa pa ang kaniyang kamay, mahina siyang napadaing ng may humawak na mahigpit sa kaniyang pulsuhan.
"Little witch, don't try to go down your hand any further, I'm just holding back as much as I can," gigil na bulong sa kaniyang tainga.