ZACH POV:
Dumating na ang araw na makikita at makikilala ko na, ang babaeng ipapakasal sa akin. SAMARRA MIEL O' HARRA. Bukod sa pangalan nito. Ay wala na akong alam tungkol sa kaniya. Tanging sila kuya Zeke at ang magulang ko lang ang nakakakilala rito ng personal. Marami ng naikwento si Mom sa akin pero mas lamang ang 'di ko pakikinig dito.

Matagal na nilang plano. Ang kasal ay gaganapin sa OLD PALACE CHESTER sa UK. Akala mo sila ang ikakasal. Sila na ang pumili ng simbahan at reception. Sila na rin ang kumuha ng mga ninong at ninang. Hindi man lang kami tinanong kung ano bang gusto namin. Basta na lang sila nagdesisyon. Napabuntong-hininga na lang ako. 'Pag naaalala ko ang sinabi ni Dad kanina.

"Kung hindi mo pakakasalan si Sam, wala kang makukuha na mana. Tapos na rin ang pagiging magulang namin sa’yo. Pumayag kaming hindi mo masundo sa airport si Sam kanina, pero ngayon, hindi ako papayag na hindi ka sumipot sa inihanda kong dinner para sa inyo. Sinasabi ko sa'yo 'wag mo akong umpisahan sa katigasan ng ulo mo, Zachary!"

Ala siete ang usapan, pero ala sais palang ay nakabihis na ako. Suot ko ang navy blue na polo shirt at black pants. Hindi na ako nag-abala na mag-ayos. Dahil kukumbinsihin ko lang naman na umatras ito sa kasal. At isa pa pagod ako galing sa Amanpulo.

Nang matapos akong makapagbihis ay agad din akong lumabas sa aking silid at bumaba papunta sa living room. Nakita kong naroon sila mom and dad nanonood ng movie.

"Zach, you're so handsome!!" Agad na tumayo si Mom, sa kaniyang pagkakaupo sabay yakap sa akin, naramdaman ko ang bahagyang pagtapik ni Mommy sa aking balikat.

"Siguraduhin mo lang, na wala kang gagawin na katarantaduhan sa harap ni Samarra. Magpakitang gilas ka. Sa rami nang lalakeng p'wedeng piliin ng magulang niya, ikaw ang napili para sa unica iha nila." Binigyan pa ako ng warning look ni Dad.

Napabuntong-hininga ako. "Yes, daddy. I will not disappoint you," seryosong sagot ko.

"Sige, lumakad ka na, baka malate ka pa sa usapan n'yo, 'yong sinabi ko sayo. Huwag kang aalis basta-basta doon at?? Umayos ka!! Kung si Ezekiel lang hindi sana ako mag-aalala," pahabol pa ng kaniyang ama.

"Enjoy your date Zach, for sure you will like Sam," nakangiting sabi ni Mommy.

Nang nasa Buenavista hotel na ako ay agad kong tinungo ang roof deck kung saan ipinahanda ni dad ang aming dinner. Sa pagkakaalam ko ay nasa penthouse ni kuya Zeke si Samarra tumutuloy.

"Good evening, Sir. This way," bati ng waiter na naroon at iginiya na niya ako patungo sa aming table.

Agad akong naupo at nagmasid sa paligid. Kapansin-pansin ang iba't ibang bulaklak na nakapalibot sa paligid ng kanilang upuan. Sa sobrang dami ng bulaklak aakalain mong may prososal na magaganap. May ilang staff ang naroon para magsilbi sa kanila. Mukhang pinaghandaan ng kaniyang ama ang dinner na ito. Ultimo manager na si Ms. Lyn ay narito.

Tumingin siya sa kaniyang relo. May kinse minutos bago sumapit ang ala siete, pero hindi ko pa nakikita si Samarra. Nanatili lang akong nakaupo at naghihintay.

Pero sumapit na ang ala siete wala pa rin ito. Kaya minabuti ko na lang maglaro sa aking cellphone para hindi naman kainip-inip ang aking paghihintay.

Ang ilang minuto...ay naging kinse... bente... trenta... Naiinis na ako nang makita kong limang minuto na lang bago mag-alas otso.

Nakakailang tubig na ako sa kakainom wala pa rin ito. "Aba't, parang nananadya na ata ito. 'Pag ito, wala pa bago dumating ang alas otso y trenta aalis na ako kahit magalit pa si daddy."

Tatayo na sana ako nang biglang may magsalita sa aking likuran.

"Sorry I'm late," sabi nito at pumunta sa aking harapan.

Hindi ko mapigilang matulala nang mapatingin ako sa kaharap ko. Ito ba si Samarra??

"Are you Mr. Zachary Cadden Buenavista?" tanong ni Samarra.

Habang nakayuko itong inaayos ang suot na dress.

Napagmasdan ko ito ng maigi. Hindi ako makapagsalita. Effortless ang kaharap ko, maamo ang mukha at walang kahit na anong kolerete. Medyo maga pa ang mata nito, na halatang galing sa mahabang pagkakatulog. Makinis ang balat, ang buhok nito ay basa pa. Naamoy ko pa ang mabangong sabon na gamit nito.

Tumikhim ito para makuha ang aking atensyon, na mukhang kanina pa nakatingin sa akin.
Napalunok ako at pilit ang ngiti.
"I'm Zachary Cadden. But you can call me, Zach," sabay lahad ng aking palad dito.

Ngumiti ito kaya nakita ko ang magkabilang biloy sa kaniyang pisngi.
"I'm Samarra Miel,"
"Fuck! Zach, para siyang anghel at ang lambot ng palad niya,"

"Ahmm... Forgive my manners. Have a sit." Naglakad ako palapit sa kaniya para alalayan na umupo.

"Nice to meet you, Zach. Sorry, I'm late. Maybe I'm too tired. So, I didn't hear my alarm. Kanina ka pa ba??" tanong nito at bahagyang ngumiti.

"It's okay, hindi naman ako naghintay ng matagal," sabi ko.

"Mukha mo Zachary, kanina ka pa naiinis 'di ba?! At akala ko ba hindi ka magpapakitang gilas sa kanya??" tuya niya sa sarili.

"Let's order, I'm already hungry," nakangiti nitong sabi hindi ko mapigilan mapangiti rin.

Tinawag ko ang waiter para makapag-order na kami. Habang naghihintay kami ng pagkain abala ito sa kakapindot ng kaniyang cellphone. Kaya malaya ko itong pinagmasdan.

Mula sa buhok nito na mahaba, ang kilay nito na parang iginuhit. Ang mahaba niyang pilik mata, ang matang kulay abuhin. Matangos ang ilong, ang bibig na maliit at natural na mapula.
Napalunok ako nang matitigan ko ang kaniyang bibig, parang ang sarap halikan.

Dumating na ang pagkaing hindi pa rin ito nagsasalita. Kaya minabuti ko rin na huwag magsalita. Tahimik kaming dalawa sa aming table, walang gustong maunang magsalita sa amin.

Bahala si Daddy. Kahit sabihin pa niya magpakitang gilas ako rito. No way!!! Magpapa-impress ako sa babaing ito. Tama na 'yong kanina, magpanisan na lang kami ng aming mga laway.

Nang matapos kaming kumain, uminom muna ako ng juice. Pinag-iisipan ko ang mga katagang dapat kong sabihin kay Samarra. Kung papaano ko ito makukumbinsi na huwag namin ituloy ang kasunduan ng aming mga magulang.

Nakatingin ako kay Samarra na busy pa rin sa kakapindot ng cellphone nito.

Napabuntong-hininga ako bago nagsalita, kailangan sabihin ko na rito na may girlfriend ako, at tutol ako sa kasalan na magaganap sa amin.

"I don't want to get married; I don't want to marry you," I did my best to tell those words to her. Diniretso ko na siya. Ayaw ko man pumunta rito pero pinilit lang ako ni daddy at wala akong mapagpipilian. Seryosong naglabanan ang tingin naming dalawa nang gumuhit ang pilyang ngiti sa kaniyang labi.

"Same... don't worry," sabi nito at kumindat. Saka ibinalik nito ang tingin sa cellphone na tila mas importante pa ang kaniyang ginagawa.

"Hey... you!!!!" tawag ko sa kaniya.

Tumingin ito sa akin. At dahang-dahan na ibinababa ang cellphone, nagtikwasan ang kilay nito. Bakas sa mukha ang pagkainip nakahalukipkip ito at naka-dekuwatro ang mga hita. Napalunok ako nang bahagyang nahantad nito ang makinis na legs.

"If you don't want to marry me too. Why don't you tell it, to your parents? Para naman maging malaya na tayo sa kasunduan na ito. At mapakasalan natin kung sino ang ating gusto," pagkukumbinsi ko sa kaniya.

I saw her smirking.

"I'm sorry, Mr. Zachary." Bahagya pa itong naglungkot-lungkutan. "I don't want to marry you. You heard it right. But?” Ngumisi pa ito bago nagpatuloy. “I respect my parents' decision, So, I can't do anything about that marriage," balewalang sagot nito.

Napahilot ako sa aking sintido. "Wala ka bang boyfriend? Crush? Lovers? Childhood sweetheart?" sunod-sunod ko na tanong.

Bahagya itong napanguso at kumunot noo sa mga tanong ko sa kanya.

"Wala," balewalang sabi nito sabay kuha ng cellphone sa lamesa.

Napatayo ako sa sagot nito. "Do you know when we get married? We won't just easily separate. What if? You love someone else?? See, we will have a hard time together. Let me tell you, I have a girlfriend. She is more beautiful than you and I love her so much. So, habang may oras pa, you need to step back because you are the woman." Hindi ko na mapigilan ang aking inis sa babaeng ito.

Hindi ito nagpakita ng kahit anong reaksyon. Parang wala lang itong pakialam sa sinabi ko. Parang wala lang dito kung maikasal man siya sa iba o hindi. Ang importante lang dito ay masunod nito ang kaniyang magulang.

"Okay," sagot nito na hindi pa rin tumitingin.

"Aba't, Inuubos talaga nito ang pasensiya ko?!!"

Napasapo ako sa aking noo at naniningkit ang aking mata na nakatingin sa kaniya.

"Look?!! Ms. Samarra. Do you hear, what I am saying?!! Are you aware of this lifetime commitment??" hindi ko na mapigilang mapalakas ang aking boses.

Bigla itong lumingon sa paligid at sinamaan ako ng tingin.

"Look Mr. Buenavista. Will you please, shut up!!!" gigil na sabi nito. "And mind your own business Mr. Buenavista. If you don't want to marry me, tell it to your parents. Complain to them. And, look at me?!! Do you think I'll hit you?? If it weren't for my parents, I might not be in front of you, Mr. Buenavista? And, one more thing!!" gigil na pabulong nito sabay turo sa aking dibdib na nagbibigay ng kakaibang pakiramdam. Namumula ito sa galit pero napakaganda pa rin nito tingnan.

"Don't you ever dare, to compare me, to your girlfriend, huh! I'm a human, not a dog," pang-iinis na sabi nito.

Tumayo ito sa kaniyang pagkakaupo at nagsimula nang maglakad palayo. Napabuga na lamang ako sa hangin sa sobrang inis at umupo ulit. Huminga ako nang malalim. Pilit na pinapakalma ang sarili hindi ko na alam kung para sa sinabi nito o dahil kakaiba ang aking nararamdaman. Parang wala akong mapapala sa babaeng ito. Pero kahit alam kong nagagalit na ito. She still manages to keep me from shouting around people.

"Come on, Zachary, mag-isip ka, paano ka makakatakas sa kasalan na 'yan."

Napahilot ako sa aking sintido. Bigla akong natigilan at napatingin sa aking harapan. Kitang-kita ko ang malawak niyang pagkakangiti na animo'y nanalo sa lotto.

"What??" hindi ko pa rin mapigilang mainis.

Mas lalong lumawak ang pagkakangiti nito sa aking pagtatanong. Kinuha nito ang baso na may laman na tubig.

Napatayo ako sa pagkabigla at sa lamig ng tubig na ibinuhos nito.

"Fuck...!! What's your problem??" inis kong sita rito.

Ngumiti ito ng pagkatamis-tamis. "Kung ayaw mong makasal huwag kang sumipot," sabi nito at lumapit pa sa akin.

"I love you till the end, Mr. Buenavista. Good luck, my future husband!! Galingan mo. Huh, kumbinsihin mo, magulang mo.”

Kumindat pa ito at inayos ang aking kuwelyo bago tuluyan naglakad palayo sa akin. Napaupo ako ulit habang pinagmasdan ko ang isang pigura na naglalakad palayo sa akin kumaway pa ito bago lumabas sa pintuan.

"Gusto niya bang huwag akong sumipot sa aming kasal, para ako ang magmukhang masama sa harap ng pamilya namin? Tsktsktsk! One wrong move Ms. O' Harra. Pagsisihan mo talaga ang ginawa mong ito. Hindi mo dapat ako kinakalaban."