Leera.
Nakakaramdam ako ngayon ng malakas na enerhiya sa buo kong katawan dahil sa bagong kaluluwang pumasok sa katawan ko. Take Over is kind of Magic na siyang dapat gamitin bago mo hayaang kainin ng buo mong katawan ang kaluluwa na gustong-gusto mo. Napalingon ako kay Alkar na siyang nakangiti nasa akin ngayon. Tama nga bang hayaan ko siyang pasukin ang mundo ko? Hayaan siyang makihalubilo sa buhay ko? Hindi ako sigurado sa kaniya pero bakit gano'n? Saan nanggaling ang kaluluwa na nanggaling sa kaniya? Regalo daw para sa akin?
"Tsk! You can't stil—" Agad akong napunta sa harapan niya na siyang hindi niya inasahan. Napahanga ako sa bilis ng kaluluwa na ito, agad ko siyang sinuntok ng napakalakas na siyang ikinabulusok niya pababa. Napatingin ako sa kamao ko, hindi ganito kalakas ang mga suntok ko kapag nasa iba akong kaanyuhan. Ngayon lang na may ganito akong klaseng kaluluwa sa katawan.
"Now be ready twin, ikaw ang mauunang mamamatay kung 'yan ang gusto mo." Ngisi kong sabi sa sarili at kaagad sinundan ang binagsakan niya. Napansin kong hindi pa siya nakakatayo kaya agad ko na siyang sinipa sa tiyan, umubo siya ng dugo pero hindi ko 'yon pinansin at mas lalo ko siyang sinipa ng malakas na mas ikinabaon pa ng katawan niya sa lupa.
"Wala ng poproblemahin ang Ina para hanapin ako? Bakit? Ginusto ko bang magpahanap at ginusto ko ba siyang makasama ulit?" Tanong ko pero sinamaan lang niya ako ng tingin, sinuntok ko pa siya na halos ikapikit na ng kaniyang mga mata.
"Sa'yong-sa'yo na sila, hindi naman kita inaagawan dahil sapat na sa akin ang meron ako ngayon. Sapat na ang pamilya na meron ako ngayon kaya hindi ko na kinakailangan ng totoong Ina, o totoong Ama at lalong-lalo na ng totoong kapatid. Naiintindihan mo ba?" Turan ko, agad akong nagpalabas ng apoy sa palad ko na alam kong hindi bibihirang apoy. Ang apoy na'to na siyang nagpaparusa sa mga nilalang na nasa ilalim ng lupa, sa impyerno.
"Paalam, mabuhay ka na matiwasay sa mundo ng mga kaluluwa." Akmang babatuhin ko na sana siya nang bigla nalang akong natigilan dahil sa may humawak sa kamay ko. Agad namatay ang apoy at inis kong nilingon kung sino man ang may gawa no'n pero kaagad akong napahinto dahil sa maamong mukha ni Avzora na nakatingin sa mga mata ko.
"Paano kayo magkakaintindihan kung hindi niyo kakausapin ang sarili ng maayos? Paano niyo malalampasan ang problema kung mismo kayo ay duwag pareho para kaharapin ito? Hinding-hindi matatakbuhan ang mga problema, hinding-hindi ka makakatago sa sakit at lungkot, hindi mo matatakasan ang mga responsibilidad kung lagi nalang kayong ganiyan. Dinadaan niyo lagi sa haras, sa laban o sa palakasan ng kapangyarihan." Naramdaman ko nalang na unti-unting bumabalik ang anyo ko, napalingon ako sa mga estudyanteng unti-unti ng nagsisialisan.
Tumingin si Avzora sa kakambal ko at nilapitan, hinaplos nito ang buong mukha na siyang ikinabalik nito sa dating anyo. Kitang-kita ang buong pasa sa kaniyang katawan at mukha dulot ng mga suntok ko kanina.
Teka kilala niya ba ang kambal ko na 'yan? Ni hindi ko nga kilala ang pangalan niyan, hmm—parang may namamagitan ata sa kanilang dalawa?
Bumalik sa dati ang balat ng kambal ko na puno ng pasa, ginagamot ito ni Avzora na siyang ikinainis ko. How can she be so kind even it's a devil kind of creation? Ni patayin ako ang laging iniisip ng lalaking 'yan, na lagi ako ang problema niya!
Nawalan na ng malay ang lalaki kaya agad akong napabuntong-hininga. Tumingin sa akin si Avzora at ngumiti.
"Katulad ni Alfalla, hindi ko nakikita ang nakaraan pero may nakakapagsabi sa akin nito na nagmula sa nakaraan." Sabi niya na ikinatigil ko.
"Si Helbram, mabait siyang Wizard. Ang nakaraan niya ang siyang nagbibigay lang sa kaniya ng sakit dahil sa pamilya nitong lagi ikaw ang naiisip. Na nakakalimutan na may isa pa silang anak na handang lumaban at protektahan sila pero tila nabulag ang mga magulang niyo sa paghahanap sa'yo Leera o sabihin na natin ang tunay mong pangalan ay Helelya." Agad akong napaatras dahil sa pangalan na itinawag sa akin ni Avzora, nanghihina akong napaluhod hanggang sa napaupo sa damuhan.
Nakaramdam ako ng bagay mula sa likuran ko at ito ay yumayakap na sa akin. Lumingon ako kung sino and it's Alkar smiling at me.
"A-Alkar." Tawag ko sa pangalan niya, tumango lang siya sa akin. Hinarap ko si Avzora na ngayo'y nakangiti na sa aming dalawa.
"Leera, hindi siya masama tulad nang nasa utak mo. Ginagawa niya lang ang magpapakasaya sa kaniya at 'yon ay mawala ka pero sinabihan ko siya na hindi 'yon mabuting sagot para sa lahat ng hinanakit niya sa buhay. Pero hindi siya nakinig sa akin dahil sa kinain na siya ng galit at paghihiganti sa'yo, gumawa daw siya ng paraan para maging isa sa mga representante ng Sentinyel para mahanap ka dito sa Avalon. At nang masilayan niya ang kaniyang sariling mukha sa katawan ng babae, alam niya na ito na ang matagal niyang hinahanap. Na gaganti siya, na hindi ka niya papatawarin." Hinaplos si Avzora ang buhok ni Helbram na ngayo'y parang natutulog lang habang nakasandal na ang uluhan nito sa mga binti ni Avzora.
"Paano niya nasasabi 'yan kung hindi niya alam ang nararamdaman ko? At bakit naman ako hahanapin ng mga tunay kong magulang kong sila mismo ang nag-abandona sa akin? Masaya na ako eh, masaya na ako kung anong meron ako ngayon pero nasira lang lahat dahil sa presensiya niya!" Naiiyak kong sigaw, nararamdaman ko ang mga haplos ni Alkar sa buhok ko na siya ding nagpapakalma sa akin ng kaunti.
"Hmm, pinagsisihan ng mga magulang mo 'yon dahil kasalanan nila ang lahat. Sinisisi nila ang sarili nila dahil sa kakulangan ng enerhiya para alagaan pa kayong dalawa ng sabay kaya pinili nilang iwan ka sa gubat. Pero binalikan ka nila, binalikan ka nila pero iyak nalang ang kanilang nagawa dahil wala ka na sa lugar na pinag-iwanan nila sa'yo. Nakuha ka na ni Tito Enzyme no'ng nagbukas ang pintuan ng bawat mundo. Dahil sa iyak mo, nagalak kang ampunin ni Tito Enzyme." Mahinhin nitong sabi habang nakangiti, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko dahil sa sinabi niya. Hindi naman ata magsisinungaling ng ganito si Avzora diba? Hindi siya magsasabi ng kasinungalingan para iligtas lang si Helbram.
"Magkakaayos din kayo, kailangan niyo lang mag-isip ng tama at huwag ang galit lagi ang inuuna. Magkakaayos kayo, alam kong kakayanin niyong pareho." Ngiti nitong sambit, wala akong nagawa kundi tumango sa sinabi niya dahil tama naman siya. Alam kong magkakaayos kami, alam ko dahil 'yon sa tulong niya. Alam kong gagawin ni Avzora ang lahat para magkaayos kami dahil alam kong importante sa kaniya si Helbram.
"Mahalaga siya sa'yo, kaya mo siya tinutulungan diba?" Natigilan siya sa sinabi ko pero ngumiti naman ulit.
"Mahalaga ang mga malalapit sa puso ko." Simple niyang sagot, agad naman siyang nagpaalam kasabay no'n ay ang paglaho nila ni Helbram. Anong ibig niyang sabihin do'n?
"Kaya mo 'yan, nandito ako para sa'yo. Kaibigan mo ako, at kahit ayaw at sa gusto mo ay kaibigan mo na ako at kaibigan na kita." Agad naman akong napangiti at kumalas sa pagkakayakap niya.
"Hindi nagyayakapan ng ganiyan kahigpit ang magkaibigan na lalaki at babae." Turan ko at iniwan siyang nakangiti.
********
Avzora.
Hinaplos ko ang buhok ni Helbram ng dahan-dahan at napapangiti dahil sa anghel niyang pagmumukha. Hindi ko alam kung paano niya nahuli ang loob ko pero ang alam ko ay wala ng atrasan 'to. Mahalaga siya sa akin at kahit hindi 'yon ang nararamdaman niya sa akin ay ayos lang, hindi ako nanghihingi ng kapalit.
No'ng makita kong napuruhan siya ni Leera? Hindi na ako nagdalawang-isip na pigilan sila lalo nang nagkapalit ang sitwasiyon nilang dalawa. Na si Helbram dapat ang mapapaslang dahil sa kapangyarihan ni Leera. Hindi ko alam pero agad nilukot ang puso ko dahil sa nakita kong panghihina ng mukha niya. Kapag nakikita ko siyang galit ay siya ding nagbibigay sa akin ng lungkot dahil sa alam ko ang kaniyang nakaraan.
"Hmm—nawiwili ka na ata siyang kasama, Avzora." Agad akong napatingin sa pintuan at bumungad sa akin ang seryosong mukha ni Alfalla.
"Tinulungan niya akong dalhin dito kaya tinulungan ko din siya pabalik." Ngiti kong tugon pero hindi nagbago ang ekspresiyon niya na ikinanguso ko nalang. Ito na naman po tayo sa ugali niya, hindi na naman 'yan makikinig.
"Huwag mo 'kong lokohin, nang dahil diyan sa kakulitan mo ay basang-basa ko na ang kinikilos mo. Mahalaga siya sa'yo kaya ka nandito, ginamot mo pa siya at nag-aksaya ka pa ng lakas para sa kaniya. Isa kang Holy— I mean magkatulad tayo kaya alam kong nanghihina ka narin kapag masiyado mong nagagamit ang kapangyarihan mo." Tumango nalang ako sa sinabi niya, wala naman akong masasabi dahil alam kong alam na niya lahat ng sasabihin ko.
"Bantayan mo ang Natharia Academia, kapag sumugod dito ulit si Seyvana ay tapusin mo siya hanggang sa makakaya mo. Mawawala ako ng saglit kaya ko sinasabi 'to sa'yo. At alam kong kaya mo kahit wala ako." Seryoso niyang turan na ipinagtaka ko lang.
"Teka saan ka pupunta? Malayo ba pupuntahan mo?" Tanong ko na ikinailing niya.
"You can still feel my presence but don't you dare follow where I am. Ang gusto kong gawin mo ay ingatan mo ang mga mahahalaga sa akin at mahahalaga sa'yo, bantayan mo ang Academia na'to at iligtas mo si Alisis."
"Bakit kailangan pang isali si Alisis? Hindi naman siya mahalaga sa atin ah?" Tanong ko ulit, nagtataka lang ako kung bakit nasali iyon eh hindi nga kami kayang kausapin no'n ng matino. Palagi nalang galit sa mundo, mukha siyang si Alfalla version two. At hindi rin sila magkasundo kaya nakakapagtakang ibinibilin niya sa akin si Alisis.
"Tita Genesis told me so, she told me to be one of Alisis' Apostle pero tinaggihan ko. Isa din daw dapat ang pagiging Apostoles ni Alisis sa magiging trabaho ko dahil ako ang nanalo sa laro pero hinindian ko. Una, wala akong mapapala at pangalawa ay baka ako ang makapatay sa kaniya. Avzora, bantayan mo nalang muna si Alisis, hindi siya gano'n kalakas tulad natin kaya may posibleng siya ang uunahin ni Seyvana." Tumango nalang ako sa sinabi niya na ikinatango din nito ng hinay-hinay.
"Aasahan ko 'yan, aalis na ako." Bago pa ako makapagsalita ay agad na siyang naglaho. Nagulat naman ako dahil sa may humawak sa kamay ko.
"Helbram! Nakakagulat ka!" Sigaw ko pero hindi siya tumawa, seryoso lang siyang nakatingin sa akin. Umupo siya sa higaan at napatingin sa itaas ng kisame.
"Patay na sana ako ngayon pero bakit mo pa ako niligtas? 'Yon ang kagustuham ni Helel—"
"Hindi niya gustong patayin ka pero nagbigay ka ng motibo para gawin niya sa'yo 'yon. Sinabi ko naman sa'yo na ang paghihiganti ay hindi mabuti, kakainin ka lang nito hanggang sa nakakagawa ka na ng bagay na hindi mo inaasahan na magagawa mo. Hel—"
"Why did you save me?" Agad akong natigilan dahil sa sinabi niya.
"At bakit hindi ko naman 'yon gagawi—"
"Pero ayoko na! Siya na naman ang nanalo, kukunin niya ang atensiyon ni Ina at Ama! Sila na ang magiging masaya!" Sigaw nito, napapikit nalang ako at sa pagkadilat ulit ng mga mata ko ay agad kong hinaplos ang dalawa niyang pisngi na siyang ikinatigil niya.
"Kung narinig mo lang kung gaano siya kakuntento sa pamilyang meron siya ngayon? Baka ikaw pa patayin niya kung sakaling gusto mo siyang ibalik. Helbram, masaya na siya at natagpuan niya na ang nararapat para sa kaniya dito kaya huwag mo na siyang guluhin. Ayusin niyo ito sa tamang paraan, hindi man bilang magkapatid pero bilang nilalang na gusto pang mabuhay ng matiwasay." Tumayo ako at binawi ang mga kamay ko sa pisngi niya, hindi siya makapagsalita dahil sa sinabi ko.
Lumayo ako sa kama at pumunta sa pintuan, akmang bubuksan ko na ito nang mapalingon ako ulit sa kaniya na ngayo'y nakasunod parin ang tingin sa akin.
"At alam kong narinig mo ang sinabi ni Alfalla kanina, kung ano ang dahilan kung bakit ako nasa tabi mo ngayon. At sa tanong mo kung bakit kita niligtas? Bakit Helbram? Masama na bang iligtas ang mahalaga sa akin? Ngayon, huwag mo ng kuwestiyunin ang pagiging mahalaga mo sa akin dahil hindi na kita masasagot."