Alfalla.
Hindi ko na alam kung ano pa ang kailangan kong gawin, simula no'ng lumaki ako ng walang mga magulang na nag-aruga ay nagpursigi akong maging malakas, matalino at makapangyarihan para maprotektahan ang sarili ko. Maprotektahan ang mga mamahalin ko sa hinaharap pero habang patagal ng patagal ang panahon, parang lumalayo sa akin ang magandang buhay at ang pagkakataon na gusto kong maging masaya.
Habang nakatingin ang ibang mga kalahok sa akin, hindi ko maiwasang hindi mapahinga ng malalim dahil sa sobrang lakas ng kapangyarihang naipakita ko ngayon. Ramdam na ramdam nila ang buo kong lakas kanina, parte 'yon ng kapangyarihan ko at minsan tinatanong ko na din sarili ko kung saan nanggaling ang ganitong klaseng lakas ko. Hindi naman malakas ang Nanay ko, at ewan ko kung gaano kalakas ang Tatay ko dahil hindi pa ipinapakita nito ang tunay na lakas.
Alam ko sa sarili ko na kakaiba ang kapangyarihan at katauhan ko, na iba ang kakayahan ko bilang Specialist.
"Pabida, laging nagpapabida ang babaeng 'yan." Napalingon ako sa babaeng nagsalita, Mebill. Agad ko siyang kinunotan ng noo, tinaasan niya lang naman ako ng kilay at agad inirapan. Napalibot ang mga tingin ko at nakita kong wala ng mga halimaw, wala ng mga puno at ang ibang kalahok na ang nakikita ng mga mata ko.
Tumigil ang pag-iinit ng mga mata ko at agad huminahon ang kalooban ko, agad kong sinamaan ng tingin si Venedict na seryoso lang na nakatingin sa akin.
"Prinsesa, 'yon na ata ang tunay niyang kapangyarihan. Hindi na namin pang kailangan bantayan ang isang tulad niya." Boses 'yon ni Sallino, napalingon ako sa puwesto at kitang-kita ko kung paano napatango si Alisis.
Dinig na dinig ko ang boses nila kahit napakalayo nila, hindi ko alam na may ganito pala akong abilidad simula no'ng lumabas na ang tunay kong kapangyarihan. Nangangamba din ako minsan dahil sinabi sa akin ni Tita Maleah na kapag hindi ko makokontrol ang kapangyarihan ko, baka ako ay maglaho rin. I don't want to die na hindi nalalaman ang katotohanan, ayokong mamatay dahil sa isang mababaw na dahilan. Gusto kong malaman ng lahat na nag-e-exist ang katulad ko, na nabubuhay ko at galing ako sa isang Enchantress na inabandona lang ako.
"Salamat mga Apostoles, maraming salamat. Patawad sa pang-didisturbo sa inyong pag-eensayo noon." Umiling lang si Sallino at nginitian si Alisis. Napa 'tsk' nalang ako dahil sa punong-puno ng respeto ang mukha ni Sallino at ng mga kasamahan pa nito.
"Kami ay mga Apostoles ninyo, wala kaming binabaliwalang utos basta nanggaling sa inyo Prinsesa Alisis." Napairap nalang ako at tinignan muli si Venedict na hanggang ngayon ay nakatingin sa akin.
"Kapag narinig ko pa ang mga salitang 'yon, pati buhay mo gagawin kong abo." Malamig kong turan sa kaniya at kaagad tumalikod sa kanila.
"Hindi mo matatalikuran ang katotohanan Alfalla na hindi lahat nang nasa paligid mo ay dapat kang sundin. May plano at buhay din kaming iniisip at kung ang sarili mo lang pala ang iniisip mo, gumawa ka nalang sana ng sarili mong grupo." Agad akong natigilan sa sinabi niya, wala talaga siyang kuwenta at wala siyang silbi. Narinig ko pang may naghagikhikan sa ibang mga kalahok kaya mas lalong nang-init ang ulo ko. Pinagkakaisahan ako ng lahat, napalingon ako ulit kay Venedict at ensaktong nakatapat ang mga mata ko sa kaniya. Katabi niya si Jaffna at Leera na walang pakialam at seryoso lang na nakatingin kay Venedict at pabalik sa mga kalaban naming kalahok.
"Wala kang alam Venedict, kung iniisip ko ay sarili ko, pasalamat ka nalang dahil ang iniisip ko ay kung paano manalo sa larong 'to. Minsan kasi Venedict, utak muna gamitin hindi ang mga hangin sa katawan mo." Seryoso kong sabi sa kaniya.
"Talaga ba? Iniisip mo kung paano manalo? Eh sa iniisip mo palang, imposible ng mangyari." Napabaling ang mga malamig kong mata kay Alisis na ngayo'y nakangisi na ngayon. Minsan, nalilito ako kung ano talaga ang ugali ni Alisis. Nakakainis dahil hindi niya man lang maramdaman ang kapangyarihan ko na galit na galit sa mga katulad niya.
"Tama na Ate Alisis, huwag mo na siyang patulan dahil alam naman nating mas mahina siya. Hindi pa naman niya alam ang kakayahan mo, pero alam na natin ang kakayahan niya." Agad nang-init ang ulo ko dahil kay Zemma, ang pinakaayaw ko talaga ay ang sinasabihan akong mahina. At ano? Nakita na nila ang tunay kong kakayahan? Psh, kalokohan.
Dahil sa init ng ulo, galit sa puso at sa pagkablangko ng utak ay agad kong itinapat kay Zemma ang kamay ko. Nagulat si Zemma sa ginawa ko at bago pa siya makagawa ng aksiyon, umangat siya sa ere na para bang ginagapos dahil ang mga kamay niyang dumikit sa magkabilang balakang niya, at hindi siya makagalaw.
Isa siyang Diyosa, anak siya ng Titan Goddess of Visible, Invisible and Shield. Kaya ko siyang kontrolin, lahat ng mga katulad niya ay kaya kong kontrolin dahil sa regalong ibinigay sa akin nina Tita Maleah at Tito Mever.
"Bitiwan mo si Zemma!" Rinig kong sigaw ni Alkar pero hindi ko siya pinansin at tinignan lang siya sa mga mata. Nagsimula na namang mang-init ang mga mata ko na siyang ikinaatras niya, nag-aalalang napatingin siya kay Zemma na ngayo'y namimilipit na sa sakit dahil sa pagkakasakal ng kapangyarihan ko sa katawan niya.
May naramdaman akong mainit na kapangyarihan na paparating sa akin kaya agad akong umiwas at nabitawan si Zemma.
"Sinabing bitawan diba? Bakit hindi mo nalang sundin ang utos nila?" Napangisi ako sa lalaking seryosong nakatingin sa akin ngayon habang nagliliyab ang mga kamay ng apoy, pero kakaiba ang kaniyang apoy dahil kulay asul ito.
"Esterno." Bulong ko sa pangalan niya, at parang narinig niya ang pagbulong ko kaya mas lalo siyang naging seryoso. Ibinato niya na naman ang naglalagablab na kulay asul na apoy mula sa kaniyang palad sa akin na siyang iniwas ko kaagad ang sarili ko.
"Umiwas ka lang, dahil kapag natamaan ka nito pati kaluluwa mo magiging abo." Matapang niyang sabi kaya agad naman akong natawa.
***********
Leera.
Nagulat ang lahat dahil sa biglaang pagdalawang boses ni Alfalla dahil sa pagtawa niya. Pati ako ay napaatras at ang lalaking nagngangalang Esterno ay napaatras dahil sa boses ni Alfalla.
"Ako pa talaga ang tinatakot mo? Baka gusto mo ng magtago at lumayo sa akin? Nagagalit pa naman ako sa mga katulad mong walang alam sa buhay ko pero kung makapagsalita ay parang alam na alam ang pinagdaanan ko." Napatayo mga balahibo ko sa braso at sa batok dahil sa boses niya, boses niyang demonyo. Hindi ko batid akalain na may ganiyang parte pala mula sa kaniyang pagkatao.
"Dahil sa'yo Venedict, lumala ang larong 'to. Tayo ang pupuntiryahin ng lahat, kapag 'yan nagtulungan lahat ewan ko nalang." Napatango ako sa sinabi ni Pauros.
"Walang problema, kayang-kayo ko silang lahat." Agad naman napairap mga mata ko sa sinabi niya.
"Kung sana ay ikaw lang ang aatakihin nila, paano nalang kung kami? Mag-isip ka muna kasi Venedict, kaya nagagalit sa'yo si Alfalla." Turan ko, kaagad niya naman akong sinamaan ng tingin pero ngumiti lang ako sa kaniya ng pilit.
"Mahina kasi kayo."
"Hindi naman kami katulad mong nagbabase lang sa kapangyarihan na hindi naman sa'yo." Agad kaming napatingin kay Ate Jaffna dahil sa pagsabat niya.
"A-Anong sinabi mo?" Inis na tanong ni Venedict pero hindi siya pinansin ni Ate Jaffna at kaagad dinalo si Alfalla.
Nakita ko kung paano hawakan ni Ate Jaffna ang likuran ni Alfalla na nagpatigil sa pagliwanag ng mga mata nitong kulay pula. Para namang huminahon si Alfalla at napatango nalang sa sinabi ni Ate kung ano man 'yon.
"Gano'n lang ang sagot sa paghihinahon kay Alfalla, Venedict. Hindi 'yong lalo mong iniinis, kaya ka hindi ginugusto pabalik kasi napakawalang-kuwenta mo." Ngiti kong turan na siyang ikinainis niya naman at akmang aatake na sa akin ng bigla nalang pumaharap sa akin si Pauros.
"Tumigil na kayo, tumigil ka na Venedict dahil ikaw naman ang may dahilan kung bakit nagkagan'on si Alfalla." Napatango ako sa sinabi ni Pauros at napatingin ulit kay Alfalla.
Agad nanlaki ang mga mata ko dahil sa mga bampira na umaatake na pasikreto sa likuran nina Ate at Alfalla.
Agad akong tumakbo papunta sa likuran nila habang tinatanggal ang mga gloves na nasa kamay ko at agad ginamit ang Reform Magic. Nagbago kaagad ang anyo ng katawan ko hanggang sa naging demonyo na ang buong katauhan ko.
"Satan Soul: Demon Sarah." Bigkas ko sa aking kaanyuhan, kaagad naman nagulat ang mga bampira dahil sa biglaan kong pagsulpot.
"Madaya kayo, hindi dapat ganiyan ang laban." Ang boses ko ay nagbabago depende sa kaanyuhan ko. Pero hindi nagiging dalawa ang boses ko hindi katulad nang kay Alfalla na literal talagang demonyo ang kaniyang boses.
"Sa larong 'to babae, walang patakaran kung paano ka umatake sa isang kalaban. Hindi lakas ang palaging ginagamit, utak din." Ngising turan ng isa pero hindi ako natinag at nag-poise pa ako na parang isang magandang dilag sa kanilang harapan. Nagtaka naman ang mga bampira sa ginawa ko, pansin ko ang mga mata nila sa aking mga kamay, likuran ng aking palad kung saan nando'n ang mga mata. Nagulat silang napatingin sa akin at napanganga.
"Hindi lang din naman kasi utak ang ginagamit palagi, minsan gamitin niyo rin ang mga mata ninyo kung wala bang nakakaalam sa matatalino niyong plano." Ngiti kong sabi na ikinaatras nila, apat sila at wala na sa laro ang isa pa nilang kasama. Kapag tinanggal ko sila sa laro, mababawasan ang posibilidad na grupo na pagtutulungan kami. Tama, ang talino ko din naman pala.
Agad lumabas ang mga usok sa likuran ng palad ko at kaagad pumalibot sa kanila 'yon. Pero huwag silang mag-alala, dahil ordinaryong usok lang 'yan at ako ang magiging dahilan kung paano sila matatanggal, hindi ang mga usok na 'yan.
Hanggang sa kumapal ang usok, agad akong lumusong at nakita ko ang mga bampira na hindi makakita na pati ang isang katabi kong bampira na kahit nasa tabi niya na ako, hindi parin niya ako maaninag.
"Madayang babae!" Sigaw ng isa sa kanila na siyang ikinangisi ko naman, as if makikita nila.
"Sa larong 'to, walang patakaran kung paano ka umatake sa isang kalaban." Natatawa kong sabi at kaagad tumalas ang mga kuko sa magkabilang kamay at agad inatake ang tatlo sa kanila. Rinig na rinig ko ang sakit sa kanilang hiyaw na siyang nagpangisi sa aking mga labi.
"Anong nangyayari?!" Sigaw ng natira, walang sumagot sa kaniya dahil nawala na parang bula ang tatlo dahil sa wala na silang buhay at sinakop na ng hologram.
Nawala na ang usok kaya malayang-malaya na ang natirang bampira na makita ako. Nilibot pa niya ang mga mata niya at hinahanap ang mga kasama pero bigo siyang mahanap ito.
"Paano ba 'yan?" Ngisi kong turan, bumalik ang anyo ko sa ordinaryo at tinignan siya sa mga mata.
"Ikaw nalang mag-isa." Bumalik na din ang boses ko sa natural.
"Walang-hiya ka, mamamata—" Hindi niya na natapos ang sasabihin niya sana na may bumulusok na yelo sa kaniyang dibdib na siyang ikinalaho niya.
"Pauros naman, kainis ka!" Sigaw ko kay Pauros, natigilan naman ako dahil parang ang tahimik. Nilibot ko ang tingin ko sa paligid at nakatingin pala sila sa puwesto ko na may seryosong mga ekspresiyon maliban kay Alfalla at kay Ate na nakatingin lang din sa kanila pabalik.
"Magaling, hindi ko alam na dito ko lang pala makikita ang nawawalang kapatid ko." Agad natuod ang katawan ko dahil sa boses na lagi kong naririnig sa mga panaginip ko, pamilyar na pamilyar ang boses niya at hindi ako nagkakamali. Agad-agad kong nilingon ang lalaking boses na 'yon at bumungad sa akin ang isang Wizard na alam ko sa sarili ko na kamukhang-kamukha ko siya.
"Leera? Hindi 'yan ang ipinangalan ng Ina sa'yo." Agad naging seryoso ang ekspresiyon ko na ikinamangha niya naman.
"Mula no'ng binitawan niya ako, wala na akong tinuring na pamilya kundi ang mga Specialists na siyang kumupkop sa akin."
"Tsk! Walang kuwentang pagmamahal, mamamatay ka din lang naman sa mga kamay ko, kambal."